Saltar al conteníu

Financial Times

Esti artículu foi traducíu automáticamente y precisa revisase manualmente
De Wikipedia
Financial Times
Datos
Tipu diariu
Fundación 9 de xineru de 1888
Intervalu 1 día
Idioma inglés
Estáu Bandera del Reinu Xuníu Reinu Xuníu
Sede Bracken House (en) Traducir
Editorial Nikkei Inc. (en) Traducir y Pearson PLC (es) Traducir
Formatu periódicu de gran formatu
Propietariu Nikkei Inc. (en) Traducir y Pearson PLC (es) Traducir
Posición política centrismu
Tema principal Finances y mercado financiero (es) Traducir
Páxina web ft.com y ftchinese.com
Cambiar los datos en Wikidata

Financial Times (FT) ye un periódicu d'orixe británicu con especial énfasis en noticies internacionales de negocios y economía. El periódicu, publicáu por Pearson PLC en Londres, foi fundáu en 1888 por James Sheridan y Horatio Bottomley, y fundióse col so rival más cercanu, el Financial News (fundáu en 1884), en 1945.

El FT tien un permediu de llectores diarios de 2.2 millones de persones alredor del mundu (datos auditados de PricewaterhouseCoopers, payares 2011). FT.com tien rexistraos 4.5 millones d'usuarios y más de 285.000 suscriptores dixitales, según 600.000 usuarios de pagu. El FT de China tien más de 1.7 millones d'usuarios rexistraos.[1] Les ediciones mundiales del periódicu Financial Times tuvieron en permediu 234,193 copies en circulación (88,000 pola edición de Reinu Xuníu), pa xineru de 2014.[2] En febreru de 2014 les ediciones mundiales del Financial Times, en xunto, vendieron 224 mil copies. N'ochobre de 2013, les ediciones impreses de pagu y en circulación, en xunto, algamaron cerca de 629.000 copies (282.000 de la edición impresa y 387.000 de les ventes en llinia), la más grande circulación nes sos 125 años d'historia.[3] Les ventes actuales del periódicu xuben a 230,470.[4] Pero, a pesar de que la digitalización de FT foi esitosa, les sos ganancies totales son modestes. De los 49 millones d'euros rexistraos pola utilidá d'operación del 'Grupu FT' en 2013, 25 millones d'euros contabilizar pola so participación del 50% n'El Economista. Créese qu'estos niveles baxos de ganancies del FT van incentivar a los accionistes a impulsar la cesión d'un activu 'troféu' que puede ser vendíu en más de 500 millones d'euros.[5]En 2015 el grupu xaponés Nikkei fixo efectiva la compra del rotativu económicu británicu.[6]

El so rival principal ye The Wall Street Journal, un periódicu financieru estauxunidense publicáu en Nueva York por News Corporation, a que'l so presidente, Rupert Murdoch, negárase-y un llugar nel conseyu de FT Pearson Plc. dempués de qu'él mercara lo que se consideraba una participación "contrariu". Murdoch, finalmente, vendió les aiciones dempués de nun poder persuadir a Person y los sos accionistes de vender el FT.[7]

Historia

[editar | editar la fonte]
La páxina frontera del Financial Times el 13 de febreru de 1888

El FT foi llanzáu como la Guía Financiera de Londres el 10 de xineru de 1888, camudando'l so nome a Financial Times el 13 de febreru del mesmu añu. Describiéndose a sigo mesmu como l'amigu del "Financieru honestu y el Broker respetable", que yera un periódicu de cuatro fueyes. Los llectores yeren la comunidá financiera de la Ciudá de Londres, el so únicu rival yera el, un pocu más vieyu y atrevíu, Financial News. El 2 de xineru de 1893, el FT camudó a un llixeru color salmón pa estremase del so similar llamáu Financial News: que yera más baratu d'imprimir qu'en papel blancu (munchos otros periódicos xenerales tales como'l Pink 'Un tienen la mesma política), pero anguaño ye más caru que'l papel que tien que ser tiñíu especialmente.[ensin referencies] Pola rivalidá inicial, los dos periódicos fueron fundíos por Brendan Bracken, en 1945, pa formar un solu periódicu de seis fueyes. El Financial Times apurrió una circulación mayor ente que el Financial News apurrió talentu editorial. La columna Lex tamién foi introducida del Financial News.[8] Pearson PLC mercó'l periódicu en 1957.[9]

Al traviés de los años, el periódicu creció en tamañu, númberu de llectores y amplitú de cobertoria. Estableció corresponsales en ciudaes de tol mundu, reflexando los primeros movimientos de la economía mundial escontra la globalización. Puesto que el comerciu fronterizu y el fluxu de capital aumentó mientres la década de 1970, el FT empezó a espandise internacionalmente, facilitáu pol desenvolvimientu na teunoloxía y la creciente aceptación del llinguaxe inglés nos negocios. El 1 de xineru de 1979, el primer FT (edición d'Europa Continental) foi impresa fuera de Reinu Xuníu, en Frankfurt. De magar, col aumentu na cobertoria internacional, el FT convirtióse nun periódicu global, impresu en 22 llocalidaes con cinco ediciones internacionales pa sirvir al Reinu Xuníu, Europa Continental, los Estaos Xuníos, Asia y el Mediu Oriente.[10]

La edición Europea ye distribuyida nel continente Européu y Africanu. Imprimir de llunes a sábadu en cinco centro de toa Europa. Gracies a reportar de los corresponsales de tolos centros d'Europa, el FT ye reconocíu como la primer fonte d'información qu'implica la Xunión Europea, el Euru, y los asuntos europeos corporativos.[11]

En 1994, FT llanzó una revista d'estilu de vida de luxu How To Spend It. En 2009 Financial Times llanzó'l sitiu web independiente de la revista How To Spend It.[12]

El 13 de mayu de 1995, el grupu de Financial Times fixo la so primer incursión n'Internet col llanzamientu de FT.com. Esto apurrió un resume de noticies alredor del mundu y foi complementada en febreru de 1996 col llanzamientu de los precios de les aiciones siguida na primavera de 1996 pola segunda xeneración del sitiu. El sitiu foi financiáu pola publicidá y contribuyó al mercáu de la publicidá online nel Reinu Xuníu a finales de la década de 1990. Ente 1997 y 2000, el sitiu someter a severes remodelaciones y cambeos d'estratexa tanto'l Grupu FT y Pearson reaccionaron a los cambeos online. FT introdució servicios de suscripción en 2002.[13] FT.com ye unu de los pocos sitios de noticies de Reinu Xuníu funcionando con ésitu en suscripciones.

Les oficines de FT Londres en One Southwark Bridge, 2013

En 1997, el FT llanzó la edición d'Estaos Xuníos, impresa en Nueva York, Chicago, Los Angeles, San Francisco, Dallas, Atlanta, Orlando y Washington, D.C., anque'l periódicu foi impresu per primer vegada fora de la Ciudá de Nueva York en 1985. En setiembre de 1998, el FT convertir nel primer periódicu con sede en Reinu Xuníu en vender más copies internacionalmente que nel Reinu Xuníu.

Nel 2000, el Financial Times empezó a publicar una edición n'alemán, Financial Times Deutschland, con noticies y equipu editorial con sede en Hamburgo. La so circulación inicial en 2003 foi de 90 000. Orixinalmente una empresa conxunta con una firma editorial alemana Gruner + Jahr, FT vendió'l 50% de la so participación al so sociu alemán en xineru de 2008.[14] FT Deutschland nunca tuvo ganancies y díxose qu'atropara perdes de 250 millones d'euros en 12 años. El periódicu alemán cerró'l 7 d'avientu de 2012.[15][16]

El The Financial Times llanzó un nuevu suplementu selmanal pa los fondos de la industria de l'alministración el 4 de febreru de 2002. FT fund management (FTfm) foi y sigue siendo distribuyíu col periódicu FT cada llunes. FTfm ye'l mayor títulu en circulación d'alministración de fondos.[17]

Dende 2005, el FT patrocinó añalmente'l premiu Financial Times y Goldman Sachs llibru de negocios del añu.[18]

El 23 d'abril de 2007, el FT dio a conocer una versión "anovada" del periódicu ya introdució un nuevu slogan "We Live in Financial Times".[19]

En 2007, FT tamién pionera en "paywall", lo cual dexa a los visitantes del so sitiu lleer un númberu llindáu d'artículos gratis un mes antes de pidi-yos que paguen.[20] Cuatro años dempués FT llanzó la so innovadora app móvil HTML5. Smart phones y tabletas agora remanen 12% de suscripciones y 19% del tráficu de FT.com.[21] En 2012 el númberu de suscriptores dixitales pasó la circulación del periódicu per primer vegada y FT atraxo cuasi la metá de los sos ingresos de les suscripciones, en llugar de la publicidá. “Ye un gran cambéu”, dixo Gillian Tett de FT.[22][23]

Dende 2010, FT ta disponible na Terminal Bloomberg. FT dixo: “Esti alcuerdu abre otru gran y bien significativa canal pa FT”[24]

Llectores

[editar | editar la fonte]

Acordies con l'autoridá d'Encuestes Globales de Mercáu de Capitales, que mide los vezos de los llectores ente la mayoría tomadores de decisiones d'altu nivel n'instituciones financieres más grandes del mundu, el Financial Times ye consideráu'l periódicu de negocios más importante, algamando un 36% de muestra poblacional, 11% más que The Wall Street Journal (WSJ), el so rival principal. The Economist, del cual 50% pertenez a FT, algama un 32%. The Banker tamién aprove información importante, algamando un 24%.[25] Amás, FT foi reconocíu como la publicación más creíble en reportes financieros y problemes económicos ente l'audiencia del Mundu Profesional na Comunidá de Inversionistas. The Economist tamién foi calificáu como'l tercer títulu más creíble ente los inversionistas profesionales influyentes (quien personalmente alministren fondos d'activos valoraos en más de $5 billones), ente que el WSJ foi'l segundu.[26]

Conteníu

[editar | editar la fonte]

El FT estremar en dos seiciones. La primer seición cubre noticies nacionales ya internacionales, comentarios editoriales sobre política y economía de periodistes del FT tales como Martin Wolf, Gillian Tett y Edward Lluz, y artículos d'opinión de líderes reconocíos a nivel mundial, políticos, académicos y comentaristes. La segunda seición consiste en datos financieros y noticies sobre compañíes y mercaos.

Cerca de 110 de 475 periodistes atópense fora de Reinu Xuníu.

La columna Lex

[editar | editar la fonte]

La columna Lex ye una publicación diaria que s'atopa na última páxina de la primer seición. Cuenta con analís y opiniones que tomen la economía y finances a nivel mundial. El FT llapada a Lex como la so columna d'axenda-setting. La primer columna apaeció'l Llunes 1 d'ochobre de 1945. L'orixe del nome puede atopase en Lex Mercatoria, una espresión llatina que significa lliteralmente "derechu mercantil". Foi concebíu por Hargreaves Parkinson pal Financial News na década de 1930 y movíu Financial Times cuando estos dos fundiéronse.

Lex cuenta con dellos alumnos distinguíos que fixeron les sos carrera en negocios y gobiernu – incluyendo Nigel Lawson (l'ex-canciller Conservador de Facienda), Richard Lambert (direutor de CBI y ex miembru del comité del Bancu de política monetaria d'Inglaterra), Martin Taylor (ex-presidente executivu de Barclays), John Makinson (presidente y direutor executivu de Penguin), John Gardiner (ex-presidente de Tesco), David Freud (ex banqueru de UBS y asesor Labour), John Kingman (ex xefe de UKFI y banqueru en Rothschild), George Graham (banqueru de RBS), Andrew Balls (xefe d'alministración del portafolio de PIMCO) and Jo Johnson (Miembru Conservativo del Parllamentu de Orpington).[27]

FT Weekend

[editar | editar la fonte]

El FT publica una edición sabadiega del periódicu llamáu Financial Times Weekend. Consiste en noticies internacionales económiques y polítiques, Compañíes y Mercaos, Vida y Arte, Casa y Llar y Revista FT.

How to Spend It

[editar | editar la fonte]

How to Spend It ye una revista mensual publicada xunto con FT Weekend. Fundada y llanzada por Julia Carrick[28] con Lucia van der Post como fundadora y editora,[29] los sos artículos traten sobre bines de luxu tales como yates, casonaes, departamentos, reloxería, alta cordura y automóviles, según moda y columnes por persones n'industries d'arte, xardinería, alimentos, hoteles y viaxes. Pa celebrar el so 15º aniversariu, FT llanzó la so versión en llinia de la so publicación howtospendit.com[30] el 3 d'ochobre de 2009.[29]

Delles comentaristes de la prensa fueron tomaos por sorpresa pol llanzamientu d'un sitiu en llinia sobre consumu fachendosu mientres l'austeridá financiera de la recesión a finales de los años 2000.[29] La revista foi fecha risión en blogues editoriales rivales, como "empuste" en Telegraph.[31] Una copia 'amansuñada' del complementu foi atopada cuando les fuercies rebalbes aprucieron na Tripoli del Coronel Gaddafi mientres la guerra civil Libia en 2011.[32]

Llinia editorial

[editar | editar la fonte]

El FT defende los mercaos llibres [ensin referencies] y esta en favor de la globalización. Mientres la década de 1980, sofitó la política monetaria de Margaret Thatcher y Ronald Reagan. [ensin referencies] Amosó'l so sofitu al Partíu Llaborista (Reinu Xuníu) en Reinu Xuníu, empezando cola eleición xeneral en 1992, cuando Neil Kinnock taba intentando per segunda ocasión tornar a trabayar col gobiernu per primer vegada desque fueren revocaos del poder nes eleiciones xenerales en 1979.[ensin referencies]

La editorial FT tiende a tar a favor de la Xunión Europea, a pesar de qu'ellos nun sofiten la pertenencia al Euru.[33] Él ta firmemente en contra de la Guerra n'Iraq.[33]

Nes eleiciones presidenciales n'Estaos Xuníos en 2008, el Financial Times aprobó a Barack Obama, anque aumentaron les moliciones pol proteicionismu, el FT allabó la so habilidá de 'comprometer l'atención del país', poles sos polítiques de dambos partíos, según polos sos planes de la 'Reforma de Salú nos Estaos Xuníos'.[34]

Nes eleiciones xenerales del Reinu Xuníu en 2010, el FT foi receptivu escontra la posición Lliberal Demócrata nes llibertaes civiles y les reformes polítiques y emponderó al entós Líder Llaborista, Gordon Brown, pola so respuesta la crisis financiera global de 2008 pero n'equilibriu, sofitó a los Conservadores, a pesar de cuestionar el so Euroscepticismo.[35]

Nes eleiciones d'Estaos Xuníos de 2012, xusto como nes eleiciones de 2008, sobre John McCain, el FT favoreció a Barack Obama sobre Mitt Romney.[36]

En 2010, el Wall Street Journal llamó al FT una "compañía ortodoxa Keynesiana".[37] Un artículu nel FT en payares de 2011 hizó referencia a la opinión del Wall Street Journal como "la biblia conservadora".[38]

Propiedá y productos rellacionaos

[editar | editar la fonte]

El Grupu Financial Times ye una división de Pearson PLC. Inclúi'l Financial Times, FT.com, FT Search Inc., el sellu editorial de FT Press, una participación del 50% en The Economist, Mergermarket (un informe d'intelixencia en llinia) y numberoses empreses conxuntes incluyendo Vedomosti en Rusia. Amás, el Grupu FT tien una unidá llamada FT Business la cual aprove información especializada en segmentos de retail, personales ya instituciones financieres. Ye una publicación de The Banker, Money Management y Financial Adviser (una publicación empobinada a asesores profesionales), This Is Africa, fDi intelligence and Professional Wealth Management (PWM).[1]

El Grupu Financial Times Group anunció'l llanzamientu beta de newssift[39] FT Search, Inc. en marzu de 2009. Newssift.com ye la siguiente xeneración de ferramientes de busca pa profesionales de negocios indexando millones d'artículos de miles de fontes d'información de negocios globales, non solo de FT. El Grupu Financial Times adquirió Money Media[40] (un sitiu online de noticies y comentarios de la industria) y Exec-Appointments[41] (un sitiu online especialista en reclutamiento pal mercáu llaboral executivu). El Grupu FT tenía una participación de 13,85% en Business Standard Ltd d'India, l'editor de Business Standard. Grupu FT vendió esta participación n'abril de 2008 y entró nun alcuerdu con Network 18 pa llanzar el periódicu Financial Times n'India,[42][43] anque s'especuló que puede tener dificultaes pa faelo, una y bones la marca Financial Times n'India ye propiedá de The Times Group,[44] la editorial de The Times of India y The Economic Times. El grupu tamién publica America's Intelligence Wire, un serviciu xeneral de noticies diariu.[45]

La división Publicación Financiera del Financial Times aprove conteníu impreso y en llinia pa consumidores y audiencies profesionales en finances. Exemplos de publicaciones y servicios inclúi: Investors Chronicle, una revista y sitio web de; FT Money, un complementu selmanal de finances personales en FT Weekend; FT Wealth, una revista pa la comunidá mundial high-net-worth y FTfm, una revisión selmanal de la industria global d'alministración de fondos. Money-Media, una seición separada de la Publicación Financiera, ufierta una gama d'información dixital p'alministradores profesionales de fondos alredor del mundu, incluyendo: Ignites, Ignites Europe, Ignites Asia, FundFire and BoardIQ. Intelligence, inclúi publicaciones y eventos pa les industries de pensiones europees (Pensions Management, Pensions Week and schemeXpert.com). Publicación Financiera tamién ufierta servicios d'idiomes al traviés de Nordic Region Pensions & Investment News (nrpn), Nederlands Pensioen & Beleggingsnieuws (npn), Deutsche Pensions & Investmentnachrichten (dpn), Schweizer Pensions & Investmentnachrichten (spn), El Grupu tamién edita a MandateWire, una compañía d'información financiera qu'ufierta ventes ya intelixencia de mercáu pa profesionales d'inversión n'Estaos Xuníos y Europa.[1]

FT Knowledge us una compañía acomuñada qu'ufierta productos y servicios educativos. FT Knowledge ufiertó'l cursu de "Introduciendo a la Ciudá" (que ye una serie de lectura/seminario los miércoles na nueche, según eventos de fin de selmana) mientres la seronda y primavera dende'l 2000. FT Predict ye un concursu de predicción de mercáu del Financial Times que dexa a los usuarios mercar y vender contratos basaos nel futuru financieru, políticu y, eventos de noticies impulsáu pol gastu de dólares del Financial Times (FT$). Basáu nel supuestu qu'amuesa "The Wisdom of Crowds" de James Surowiecki, esti concursu dexa a les persones usar predicciones de mercáu pa reparar sucesos futuros mientres compiten por premios selmanales y mensuales.

El Financial Times tamién desenvolvió un xuegu rellacionáu colos negocios llamáu "In the Pink" (una frase que significa "con bona salú", tamién ye una referencia a los color del periódicu y a la frase "en númberos coloraos" que significa tener una perda). El xugador ye puestu nel papel virtual de Xefe Executivu y l'oxetivu ye tener la mayor ganancia cuando'l xuegu termine. El ganador del xuegu (el ganador que faiga la mayor ganancia) recibiría un premiu real monetariu de 10.000 llibres. El xuegu desenvolver dende'l 1 de mayu al 28 de xunu de 2006.

Índices

[editar | editar la fonte]

El Financial Times oldea y publica un númberu d'índices financieros de mercáu, que reflexen el cambéu nel valor de los componentes. El de más llarga duración d'estos foi l'antigua Financial News Index, qu'empezó'l 1 de xunetu de 1935 pol Financial News. El FT publicó un índiz similar, que foi remplazado pol Financial News Index—y el Financial News Index depués recibió'l nome de Financial Times (FT) Index el 1 de xineru de 1947. L'índiz empezó como un índiz d'aiciones industriales, y compañíes dominantes con intereses nel estranxeru fueron escluyíes, tales como Anglu-Persian Oil Company (dempués BP), British-American Tobacco, Lever Brothers (dempués Unilever) y Royal Dutch Shell. El petroleu y los sectores financieros fueron incluyíos décades dempués.[46]

El FTSE All-Share Index, primero na serie d'índices FTSE, foi creáu en 1962, qu'entiende les más grandes 594 empreses de Reinu Xuníu pola capitalización de mercáu.[46] Les lletres F-T-S-Y representen que representen FTSE ye una empresa conxunta ente Financial Times (F-T) y la Bolsa de Londres (S-Y poles sos sigles n'inglés). El 13 de febreru de 1984 introducióse'l FTSE 100, que representa a cerca del 80% de los valores de la Bolsa de Londres.[46] En 1995 FTSE Group foi creáu como compañía independiente. La primera de munches oficines nel estranxeru foi abierta en Nueva York en 1999, París a principios del 2000, y Hong Kong, Frankfurt del Main, y San Francisco en 2001. En Madrid foi abierta en 2002, y Tokiu en 2003.

Otros índices FTSE conocíos inclúin el FTSE 350 Index, el FTSE SmallCap Index, el FTSE AIM UK 50 Index y FTSE AIM 100 Index, según l'índiz FTSE AIM All-Share p'aiciones, y l'índiz FTSE UK Gilt pa bonos del gobiernu.

Personal

[editar | editar la fonte]
Editor Lionel Barber falando na fiesta del 125º aniversariu del periódicu en Londres, 2013
  • Lionel Barber (Editor) (1 de xineru de 2006 – presente)[47]
  • Gillian Tett (Columnista de mercaos y finances; Editor Asistente)
  • Lucy Kellaway (Columnista d'Alministración)
  • John Authers (Xefe de Lex)
  • Tim Harford (Columnista Principal)
  • Gideon Rachman (Xefe Comentarista d'Asuntos Internacionales)
  • Martin Wolf (Xefe Comentarista d'Economía)
  • Jurek Martin (Columnista y ex Xefe de la Oficina de Washington)
  • Michael Skapinker (Columnista y Editor Asociáu)
  • Edward Lluz (Xefe d'Oficina, Washington, D.C.)
  • Roula Khalaf (Editor estranxeru; Editor Asistente)

En xunetu de 2006, el FT anunció un proyeutu nuevu "sala de prensa" qu'integra'l periódicu más de cerca con FT.com. Coles mesmes anunció planes pa retayar personal de la editorial de 525 a 475. N'agostu, anunció que'l retayu de personal diérase al traviés de despidos voluntarios.

Un númberu d'ex periodistes de FT llegaron a puestos de trabayu de perfil altu en periodismu, política y negocios. Robert Thomson, l'anterior xefe del periódicu d'Estáu Xuníos, foi l'editor de The Times y agora ye l'editor de The Wall Street Journal. Will Lewis, un ex corresponsal de Nueva York y Direutor de Noticies pal FT, ye agora l'editor de Daily Telegraph. Dominic Lawson pasó a convertise nel editor de Sunday Telegraph hasta que foi despidíu en 2005. Andrew Adonis, un ex corresponsal d'educación, convertir n'asesor en materia d'educación pa Tony Blair, quien foi'l primer ministru británicu, y dióse-y un trabayu como ministru d'educación y un asientu na Cámara de los Lores dempués de les eleiciones de 2005. Ed Balls convertir nel principal asesor económicu de la Facienda, trabayando de cerca con Gordon Brown, el ministru financieru antes de ser escoyíu como Miembru del Parllamentu en 2005, y foi Secretariu d'Estáu pa neños, escueles y families dende xunetu de 2007. Bernard Gray, un ex corresponsal de defensa y columnista de Lex, foi direutor executivu de la compañía editora CMP antes de convertise en xefe executivu de TSL Education, editor de Times Educational Supplement. David Jones, nun tiempu foi editor de FT Night, depués convirtióse en xefe de IT. Él foi figura clave nel tresformamientu del periódicu na composición electrónica y depués la páxina completa na década de 1990. Él convirtióse en xefe de teunoloxía del Grupu Trinity Mirror.

Sir Geoffrey Owen foi l'editor del Financial Times dende 1981 a 1990. Darréu incorporóse a Escuela d'Economía y Ciencia Política de Londres – Centru pal Desempeñu Económicu (CEP, poles sos sigles n'inglés) como Direutor de Política de Negocios en 1991 y foi y foi nomáu Miembru Principal, del Institutu d'Alministración, en 1997. Sigue'l so trabayu ende.[48] Mientres la so permanencia nel FT tuvo que trepar colos cambeos rápidos na teunoloxía y problemes rellacionaos a ella, por casu, mancadures nes muñeques, un problema qu'afectó a docenes de periodistes del FT, reporteros y personal na década de 1980.

Editores

[editar | editar la fonte]
1888: Leopold Graham
1889: Douglas MacRae
1890: William Ramage Lawson
1892: Sydney Murray
1896: A. E. Murray
1909: C. H. Palmer
1937: D. S. T. Hunter
1940: A. G. Cole :1945:

Hargreaves Parkinson

1949: Gordon Newton|Sir Gordon Newton
1972: Fredy Fisher
1981: Sir Geoffrey Owen
1991: Richard Lambert
2001: Andrew Gowers
2006: Lionel Barber

Referencies

[editar | editar la fonte]
  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 «About Us». Financial Times. Archiváu dende l'orixinal, el 3 de marzu de 2011. Consultáu'l 28 de febreru de 2011.
  2. ↑ http://www.theguardian.com/media/2014/feb/14/the-sun-post-christmas-sales-bounce
  3. ↑ Greenslade, Roy (30 d'ochobre de 2013). «Financial Times reaches highest circulation in its 125-year history». The Guardian. http://www.theguardian.com/media/greenslade/2013/oct/30/financialtimes-mediabusiness. Consultáu'l 20 de xineru de 2014. 
  4. ↑ «Financial Times». ABC. Archiváu dende l'orixinal, el 2014-12-05. Consultáu'l 12 d'abril de 2014.
  5. ↑ http://www.flashesandflames.com/2013/11/news-is-becoming-a-new-business/
  6. ↑ http://economia.elpais.com/economia/2015/12/01/actualidad/1449009325_444995.html
  7. ↑ http://www.flashesandflames.com/2013/11/news-is-becoming-a-new-business/
  8. ↑ «A brief history of the FT by David Kynaston, author of The Financial Times: A Centenary History.». Consultáu'l 15 d'ochobre de 2013.
  9. ↑ «International Directory of Company Histories: Pearson plc History». Fundinguniverse.com. Consultáu'l 15 d'ochobre de 2013.
  10. ↑ «FT's Media Kit: FT Heritage and Innovation». Fttoolkit.co.uk. Consultáu'l 15 d'ochobre de 2013.
  11. ↑ «FT tour». Financialtimes.net. Archiváu dende l'orixinal, el 2013-05-13. Consultáu'l 15 d'ochobre de 2013.
  12. ↑ «Financial Times launches How To Spend It online». Pearson (1 d'ochobre de 2009). Archiváu dende l'orixinal, el 2013-10-15. Consultáu'l 15 d'ochobre de 2013.
  13. ↑ «FT.com to launch improved website with new content and services for users, subscribers and advertisers». Pearson (30 d'abril de 2002). Archiváu dende l'orixinal, el 15 d'ochobre de 2013. Consultáu'l 15 d'ochobre de 2013.
  14. ↑ «Pearson to sell its FT Deutschland stake to Gruner + Jahr». Pearson. Archiváu dende l'orixinal, el 2013-10-15. Consultáu'l 15 d'ochobre de 2013.
  15. ↑ Wiesmann, Gerrit (23 de payares de 2012). «FT Deutschland closure date confirmed». Ft.com. Consultáu'l 15 d'ochobre de 2013.
  16. ↑ So farewell then, FTD. Economist.com. 8 d'avientu de 2012. http://www.economist.com/news/business/21567952-curtains-or-see-you-world-wide-web-so-farewell-then-ftd. Consultáu'l 15 d'ochobre de 2013. 
  17. ↑ «Financial Times to expand fund management coverage with new weekly supplement». Pearson (28 de xineru de 2002). Archiváu dende l'orixinal, el 15 d'ochobre de 2013. Consultáu'l 15 d'ochobre de 2013.
  18. ↑ «Why there is a need for this award». Financial Times (10 d'abril de 2005). Consultáu'l 30 de mayu de 2012.
  19. ↑ «Financial Times unveils global refresh». Pearson (23 d'abril de 2007). Archiváu dende l'orixinal, el 2013-10-15. Consultáu'l 15 d'ochobre de 2013.
  20. ↑ Special report: The news industry. Economist.com. 7 de xunetu de 2011. http://www.economist.com/node/18904178. Consultáu'l 15 d'ochobre de 2013. 
  21. ↑ «FT Web App hits two million users». Aboutus.ft.com (12 d'abril de 2012). Archiváu dende l'orixinal, el 2017-03-13. Consultáu'l 15 d'ochobre de 2013.
  22. ↑ Barber, Lionel (12 de febreru de 2013). «FT at 125: The world in focus». Ft.com. Consultáu'l 15 d'ochobre de 2013.
  23. ↑ «Gillian Tett keynote remarks at the Knight-Bagehot 37th Anniversary Gala». Aboutus.ft.com (3 de xineru de 2013). Archiváu dende l'orixinal, el 2016-03-07. Consultáu'l 15 d'ochobre de 2013.
  24. ↑ «Financial Times now available on Bloomberg Professional». Pearson.com (6 d'avientu de 2010). Archiváu dende l'orixinal, el 2013-10-15. Consultáu'l 15 d'ochobre de 2013.
  25. ↑ «Global Capital Markets Survey 2011». Gcmsurvey.com. Consultáu'l 15 d'ochobre de 2013.
  26. ↑ «Worldwide Professional Investment Community Study 2010.». Consultáu'l 15 d'ochobre de 2013.
  27. ↑ «About Lex». Financial Times. Consultáu'l 4 de setiembre de 2007.
  28. ↑ «Julia Carrick». FT Conferences. Consultáu'l 5 de setiembre de 2011.
  29. ↑ 29,0 29,1 29,2 Allen, Katie (2 d'ochobre de 2009). How To Spend It goes online – FT lures advertisers into uncharted waters. Londres. http://www.guardian.co.uk/media/2009/oct/02/ft-how-to-spend-it-online-launch. Consultáu'l 5 de setiembre de 2011. 
  30. ↑ «Howtospendit.com». Howtospendit.com. Consultáu'l 15 de xineru de 2012.
  31. ↑ Oborne, Peter (11 d'agostu de 2011). escritu en London. The moral decay of our society is as bad at the top as the bottom. Archivado del original el 2011-08-12. https://web.archive.org/web/20110812213833/http://blogs.telegraph.co.uk/news/peteroborne/100100708/the-moral-decay-of-our-society-is-as-bad-at-the-top-as-the-bottom/. Consultáu'l 5 de setiembre de 2011. 
  32. ↑ Walker, Portia (11 d'agostu de 2011). escritu en Tripoli. Under the broken city, families esquice Gaddafi's warren. http://www.independent.co.uk/news/world/africa/under-the-broken-city-families-esquice-gaddafis-warren-2345260.html. Consultáu'l 15 d'ochobre de 2012. 
  33. ↑ 33,0 33,1 Lionel Barber (12 de febreru de 2013). FT at 125: The world in focus. http://www.ft.com/cms/s/2/6fce6y6y-711c-11y2-9d5c-00144feab49a.html#axzz2Kia8f6ch. Consultáu'l 12 de febreru de 2013. 
  34. ↑ «Obama is the better choice». Financial Times. Consultáu'l 22 d'abril de 2013.
  35. ↑ Financial Times backs Conservatives. 4 de mayu de 2010. Archivado del original el 2011-01-03. https://web.archive.org/web/20110103134750/http://uk.reuters.com/article/idUKTRE64304Z20100504. Consultáu'l 28 de febreru de 2011. 
  36. ↑ «Obama the wiser bet for crisis-hit US». Financial Times (5 de payares de 2012). Consultáu'l 5 de payares de 2012.
  37. ↑ Review & Outlook / Palin's Dollar, Zoellick's Gold Publicáu: 9 Nov. 2010, WSJ.com
  38. ↑ McGregor, Richard (25 de payares de 2011). «The anti-tax puppeteer pulling Washington's strings». Financial Times. http://www.ft.com/cms/s/0/f0403ec8-1692-11y1-be1d-00144feabdc0.html. Consultáu'l 4 d'avientu de 2011. 
  39. ↑ «Newssift.com». Newssift.com. Consultáu'l 15 de xineru de 2012.
  40. ↑ «Money Media». Money Media. Consultáu'l 6 de setiembre de 2010.
  41. ↑ «Exec-Appointments». Exec-Appointments. Consultáu'l 6 de setiembre de 2010.
  42. ↑ Pearson to start a Business Daily in Indian market WSJ
  43. ↑ FT sells Stake in Business Standard Paidcontent.co.uk
  44. ↑ «Financial Times looks to publish in India». Moneycontrol.com. Consultáu'l 6 de setiembre de 2010.
  45. ↑ Business and Company Resource Center, Gale Cengage Learning, 2009.
  46. ↑ 46,0 46,1 46,2 The Stock Market, John Littlewood.
  47. ↑ «New editor at the FINANCIAL TIMES». Press Business (1). febreru de 2006. Archivado del original el 2013-10-14. https://web.archive.org/web/20131014110104/http://www.press-business.com/pdf/2006_01_press_business.pdf. Consultáu'l 7 d'ochobre de 2013. 
  48. ↑ Directory of the Management Department at the London School of Economics

Enllaces esternos

[editar | editar la fonte]



Sacáu de «https://ast.wikipedia.org/w/index.php?title=Financial_Times&oldid=4280302»