Diferencies ente revisiones de «Magnesiu»

El magnesiu ye un elementu químicu de númberu atómicu 12 y símbolu Mg, allugáu nel grupu 2 de la tabla periódica. Ye un sólidu brillante de color gris que tien una gran semeyanza colos otros cinco elementos de la segunda columna (grupu 2, o de los metales alcalinoterreos) de la tabla periódica: toos ellos tienen la mesma configuración electrónica na so corteya esterior d'electrones y una estructura cristalina asemeyada.

El magnesiu produzse n'estrelles grandes y vieyes a partir de l'adición secuencial de trés núcleos d'heliu a un núcleu de carbonu. Cuando eses estrelles españen como supernovas munchu del so magnesiu sal al mediu interestelar, aú puede ser recicláu en nuevos sistemes d'estrelles. El magnesiu ye'l octavu elementu más abondante na corteya terrestre, y el cuartu más común, tres del fierro, l'oxíxenu ya'l siliciu, nel planeta Tierra; representa'l 13% de la masa del planeta, y un porcentaxe grande del mantu terrestre. Ye, amás, el tercer elementu más abondante, tres del sodiu ya'l cloru, de los que tán disueltos nel agua de mar.

El magnesiu aparece de forma natural namái combináu con otros elementos, n'amiestos nos que tien siempre un estáu d'oxidación de +2. L'elementu llibre, el metal, puede producise artificialmente, y ye perreactivu. Na atmósfera, sicasí, recúbrese enseguida d'una capa fina d'óxidu qu'inhibe parcialmente la so reactividá (pasivación). El metal llibre arde con una lluz característica, de color blancu brillante. Anguaño el metal obtiénse principalmente por la electrólisis de sales de magnesiu obteníes d'agua salao, y úsase principalmente como componente d'aleaciones d'aluminiu y magnesiu, nomaes delles vegaes magnaliu. El magnesiu ye menos densu que l'aluminiu, y l'aleación ye valorada pola so combinación de llixereza y resistencia.

No que cinca al cuerpu humanu, el magnesiu ye'l 11^u elementu más abondante, y ye esencial pa les célules y pa más de 300 enzimes. Los iones de magnesiu interactúen con compuestos polifosfataos como el ATP, el ADN y el ARN. Cientos d'enzimes precisen de los iones de magnesiu pa facer la so función. Los compuestos de magnesiu, d'otra banda, son usaos comúnmente como fármacos laxantes y antiácidos, y tamién pa estabilizar la escitación nerviosa anormal y los espasmos de los vasos sanguíneos en patoloxíes como la eclampsia.

Enllaces esternos

(castellán) Institutu Nacional de Seguridá y Hixene nel Trabayu d'España: Ficha internacional de seguridá química del magnesiu.
(n'inglés) WebElements.com
(n'inglés) EnvironmentalChemistry.com
(n'inglés) Dietary Magnesium

Elementos químicos

Llistaos

Grupos

1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18

Periodos

1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7

Series

Bloques

bloque s | bloque p | bloque d | bloque f | bloque g

Error de Lua en Módulu:Control_d'autoridaes na llinia 522: attempt to index field 'datavalue' (a nil value).

@@ Llinia 9: / Llinia 9: @@
 {{Elementu Fin | color1=#ffdead | color2=black}}
-El '''magnesiu''' ye un [[elementu químicu]] de [[númberu atómicu]] 12 y símbolu '''Mg''', allugáu nel [[elementos del grupu 2|grupu 2]] de la [[tabla periódica]]. Ye'l séptimu elementu n'abondanza constituyendo al rodiu del 2% de la [[corteya terrestre]] y el terceru más abondante disueltu nel [[agua de mar]]. Emplégase sobre manera como elementu d'[[aleación]].
+El '''magnesiu''' ye un [[elementu químicu]] de [[númberu atómicu]] 12 y símbolu '''Mg''', allugáu nel [[elementos del grupu 2|grupu 2]] de la [[tabla periódica]]. Ye un sólidu brillante de color gris que tien una gran semeyanza colos otros cinco elementos de la segunda columna (grupu 2, o de los metales alcalinoterreos) de la tabla periódica: toos ellos tienen la mesma configuración electrónica na so corteya esterior d'[[Electrón|electrones]] y una estructura cristalina asemeyada.
+El magnesiu produzse n'estrelles grandes y vieyes a partir de l'adición secuencial de trés núcleos d'[[heliu]] a un núcleu de [[carbonu]]. Cuando eses estrelles españen como [[Supernova|supernovas]] munchu del so magnesiu sal al mediu interestelar, aú puede ser recicláu en nuevos sistemes d'estrelles. El magnesiu ye'l octavu elementu más abondante na [[corteya terrestre]], y el cuartu más común, tres del [[fierro]], l'[[oxíxenu]] ya'l [[siliciu]], nel planeta [[Tierra]]; representa'l 13% de la masa del planeta, y un porcentaxe grande del [[mantu terrestre]]. Ye, amás, el tercer elementu más abondante, tres del [[sodiu]] ya'l [[cloru]], de los que tán disueltos nel agua de mar.
+El magnesiu aparece de forma natural namái combináu con otros elementos, n'amiestos nos que tien siempre un [[estáu d'oxidación]] de +2. L'elementu llibre, el metal, puede producise artificialmente, y ye perreactivu. Na atmósfera, sicasí, recúbrese enseguida d'una capa fina d'óxidu qu'inhibe parcialmente la so reactividá ([[pasivación]]). El metal llibre arde con una lluz característica, de color blancu brillante. Anguaño el metal obtiénse principalmente por la [[electrólisis]] de sales de magnesiu obteníes d'agua salao, y úsase principalmente como componente d'aleaciones d'[[aluminiu]] y magnesiu, nomaes delles vegaes [[magnaliu]]. El magnesiu ye menos densu que l'aluminiu, y l'aleación ye valorada pola so combinación de llixereza y resistencia.
+No que cinca al cuerpu humanu, el magnesiu ye'l 11<sup>u</sup> elementu más abondante, y ye esencial pa les célules y pa más de 300 [[Enzima|enzimes]]. Los iones de magnesiu interactúen con compuestos [[Polifosfatu|polifosfataos]] como el [[Adenosín trifosfatu|ATP]], el [[Ácidu desoxirribonucleico|ADN]] y el [[Ácidu ribonucleico|ARN]]. Cientos d'enzimes precisen de los iones de magnesiu pa facer la so función. Los compuestos de magnesiu, d'otra banda, son usaos comúnmente como fármacos [[Laxante|laxantes]] y antiácidos, y tamién pa estabilizar la escitación nerviosa anormal y los espasmos de los vasos sanguíneos en patoloxíes como la [[eclampsia]].
 == Enllaces esternos ==