Epipactis purpurata

De Wikipedia
Epipactis purpurata
Sm. 1828
Epipactis purpurata
Epipactis purpurata
Clasificación científica
Reinu: Plantae
División: Magnoliophyta
Clase: Liliopsida
Orde: Asparagales
Familia: Orchidaceae
Subfamilia: Epidendroideae
Tribu: Neottieae
Subtribu: Limodorinae
Xéneru: Epipactis Zinn 1757
Especie: Epipactis purpurata Sm. 1828

Epipactis purpurata Sm. 1828. Ye una especie d'orquídees terrestres, del xéneru Epipactis. Distribuyir nes zones templaes d'Europa Central, atopándose en montes y n'espacios abiertos, con desenvolvimientu so tierra, en suelos caliares.

Descripción[editar | editar la fonte]

Epipactis purpurata, tarmu.

Toes estes especies tienen una dependencia bien fuerte na so simbiosis cola so madexa de hifas.

Los sos rizomes carnosos y rastreros, desenvuelven renuevos, polo que na próxima primavera remanez un tarmu erecto de color violáceo con pelos grises, y un llargor de 20-70 cm.

Presenten de 6 a 10 Fueyes llanceolaes, alternes, que se desenvuelven socesivamente cada vegada más curties hasta cerca del estremu del tarmu. Los sos márxenes son enteros, l'estremu picudu. Les especies con menos clorofila tienen fueyes de color púrpura azuláu.

La inflorescencia en recímanu consta de flores simétriques billaterales con un atrayente coloríu. Los 3 sépalos y los 2 pétalos llaterales son ovoides y acuminaos. El so color puede variar de verde ablancazáu, a verde intensu con manches alcontraes de púrpura claru a arrosáu.

El labelo ta estremáu por un hipoquilo con forma de bola, cola superficie esterna d'un verde ablancazáu y mariellu. El epiquilo de blancu ye onduláu con forma d'abanicu.

L'ovariu ye infero. Produz una cápsula seca con incontables granes diminutes.

Hábitat[editar | editar la fonte]

Epipactis purpurata
plantes y hábitat

Estes orquídees distribuyir nes zones templaes d'Europa Central atopándose en montes d'árboles de fueyes caduques y de coníferes, tamién s'atopen nos cantos n'espacios abiertos, con desenvolvimientu so tierra, en suelos caliares.

Taxonomía[editar | editar la fonte]

Epipactis purpurata describióse por (James Edward Smith y espublizóse en English Flora 4: 41. 1828.[1]

Etimoloxía

El nome Epipactis (Epcts.), procede del griegu "epipaktis", nome d'una planta melecinal usada polos griegos antiguos na Grecia clásica.

purpurata: epítetu llatín que significa "de color púrpura".

Sinonimia
  • Serapias latifolia Hoffm. 1804 (Basónimu)
  • Helleborine viridiflora (Hoffm. ex Krock.) Wheldon & Travis 1913
  • Epipactis helleborine var. varians Crantz 1769
  • Epipactis viridiflora (Hoffm.) Krock. 1814
  • Epipactis sessilifolia Peterm. 1844
  • Epipactis latifolia var. violácea Dur.- Doq. 1846
  • Epipactis violácea (Dur.- Doq.) Bor. 1857
  • Limodorum violaceum (Dur.- Doq.) Kuntze 1891
  • Epipactis varians (Crantz) Fleischm. & Rech. 1905
  • Helleborine sessilifolia (Peterm.) Druce 1905
  • Helleborine violácea (Dur.- Doq.) Druce 1907
  • Serapias sessilifolia (Peterm.) A.A. Eaton 1908
  • Helleborine purpurata (Sm.) Druce 1909
  • Helleborine varians (Crantz) O. Schwarz 1936
  • Epipactis helleborine ssp. varians (Crantz) H. Sund. 1980
  • Epipactis helleborine var. viridiflora (Hoffm. ex Krock.) O. Bolòs & Vigo 2001[2][3]

Nome Común[editar | editar la fonte]

  • Español: "Heleborina púrpura"

Ver tamién[editar | editar la fonte]

Referencies[editar | editar la fonte]

  1. «Epipactis purpurata». Tropicos.org. Missouri Botanical Garden. Consultáu'l 14 de payares de 2012.
  2. Epipactis purpurata en PlantList
  3. «Epipactis purpurata en». World Checklist of Selected Plant Families. Consultáu'l 15-11-2012.

Bibliografía[editar | editar la fonte]

  • Brummitt, R. K. 2007. Report of the Nomenclature Committee for Vascular Plants: 58. Taxon 56(2): 590–594.
  • Pedersen, H. A. & J. Reinhardt. 2005. (1702) Proposal to conserve the name Epipactis purpurata against Y. viridiflora (Orchidaceae). Taxon 54(3): 836–837.
  • Leroy-Terquem, Gerald and Jean Parisot. Orchids: Care and Cultivation. London: Cassel Publishers Ltd., 1991.
  • Schoser, Gustav. Orchid Growing Basics. New York: Sterling Publishing Co., Inc., 1993.
  • White, Judy. Taylor’s Guide to Orchids. Frances Tenenbaum, Series Editor. New York: Houghton-Mifflin, 1996.
  • Alec Pridgeon. The Illustrated Encyclopedia of Orchids. published by the Timber Press.
  • Bechtel, Cribb and Launert. The Manual Of Cultivated Orchid Species. Published by The MIT Press.

Enllaces esternos[editar | editar la fonte]