Delmira Agustini
Delmira Agustini | |
|---|---|
 | |
| Vida | |
| Nacimientu | Montevidéu, 24 d'ochobre de 1886[1] |
| Nacionalidá |
 Uruguái |
| Muerte | Montevidéu, 6 de xunetu de 1914[2] (27 años) |
| Sepultura |
Cementerio Central de Montevideo (es)  |
| Causa de la muerte | Feminicidiu |
| Estudios | |
| Llingües falaes | castellanu[3] |
| Oficiu | escritora, poeta |
| Trabayos destacaos |
Los cálices vacíos (es) |
| Movimientu |
modernismo (es) Vanguardia revolucionaria |
| Xéneru artísticu | poesía |
 | |
Delmira Agustini Triaca (24 d'ochobre de 1886, Montevidéu – 6 de xunetu de 1914, Montevidéu) foi una poeta modernista uruguaya.
Biografía[editar | editar la fonte]
Nació en Montevidéu en 1886 y yera fía de Santiago Agustini (m. 1925), uruguayu, y de María Murtfeld Triaca (1856-1934), arxentina.[4] Collaboró na revista La Alborada, tamién en Apolo, del poeta Manuel Pérez y Curis. Formó parte de la Xeneración del 900, xunto a Julio Herrera y Reissig, Leopoldo Lugones, Rubén Darío y Horacio Quiroga, al que consideraba'l so maestru. Darío llegó a comparala con Santa Teresa, diciendo d'ella que yera la única, dende la santa, n'espresase como muyer.[5]
La so poesía espresó l'erotismu femenín nuna dómina na que'l mundu taba apoderáu pol home. El so estilu pertenez a la primer fase del modernismu y les sos temes traten de la fantasía y de materies exótiques.[6]
Eros, dios del amor, simboliza l'erotismu y ye la inspiración para los poemes d'Agustini sobro los placeres carnales. Ye'l protagonista en munchos de los sos poemes y obres lliteraries, y a quien dedicó'l so tercer llibru tituláu Los cálices vacíos (1913), lo que significó la so entrada al movimientu de vanguardia.
Casóse con Enrique Reyes el 14 d'agostu de 1913, pero por desavenencies conxugales separóse un mes y mediu más tarde, divorciándose'l 5 de xunu de 1914. En xunetu del mesmu añu foi asesinada pol so ex maríu, quien dempués se suicidó.
Memorial[editar | editar la fonte]
La ciudá de Montevidéu tien un espaciu memorial dedicáu a Delmira Agustini y a toles víctimes de la violencia de xéneru allugáu na cai Andes 1206, onde Delmira foi asesinada pol so ex maríu. Ye una obra del artista Martín Sastre y foi inauguráu en 2014 al cumplise 100 años del asesinatu de la poeta.[7]
Referencies[editar | editar la fonte]
- ↑ Afirmao en: Encyclopædia Britannica Online. Identificador Encyclopædia Britannica Online: biography/Delmira-Agustini. Apaez como: Delmira Agustini. Data de consulta: 9 ochobre 2017. Llingua de la obra o nome: inglés.
- ↑ Afirmao en: SNAC. Identificador SNAC Ark: w60887vq. Apaez como: Delmira Agustini. Data de consulta: 9 ochobre 2017. Llingua de la obra o nome: inglés.
- ↑ Biblioteca Nacional de Francia. «autoridaes BNF» (francés). Consultáu'l 10 ochobre 2015.
- ↑ Instituto de Estudios Genealógicos del Uruguay Revista del Instituto de Estudios Genealógicos del Uruguay. Páx. 130. El Instituto, 2000
- ↑ Magazine Modernista.com. «Delmira Agustini y Rubén Darío». Consultáu'l 1 de mayu de 2018.
- ↑ Rodríguez Monegal, Emir (1969). Sexu y poesía nel 900. Los estraños destinos de Roberto y Delmira. Montevidéu: Alfa.
- ↑ Motnevidéu (2014). «A ella». Consultáu'l 1 de mayu de 2018.
Enllaces esternos[editar | editar la fonte]
Wikimedia Commons acueye conteníu multimedia sobre Delmira Agustini 
.- «Delmira Agustini». en Find a Grave. (n'inglés)
- Delmira Agustini na Biblioteca Virtual Miguel de Cervantes
- Edición dixital de la Coleición Delmira Agustini na Biblioteca Nacional d'Uruguái
- Poemes de Delmira Agustini, en poesiaspoemas.com
- Poemes de Delmira Agustini, en urumelb.tripod.com
| Control d'autoridaes |
|
|---|
Datos: Q239458- Multimedia: Delmira Agustini
Testos: Autor:Delmira Agustini