Clara Sereni

Clara Sereni
Vida
Nacimientu	Roma, 28 d'agostu de 1946
Nacionalidá	Italia
Residencia	Perugia
Muerte	Perugia, 25 de xunetu de 2018 (71 años)
Causa de la muerte	Eutanasia
Familia
Padre	Emilio Sereni
Madre	Xenia Silberberg
Casada con	Stefano Rulli
Fíos/es	1
Estudios
Llingües falaes	italianu francés
Oficiu	escritora, periodista, novelista, traductora
Trabayos destacaos	The Play of Kingdoms (en)
Creencies
Relixón	xudaísmu

Clara Sereni (28 d'agostu de 1946, Roma – 25 de xunetu de 2018, Perugia) ye una escritora italiana d'ascendencia xudía. Nació y casóse en Roma, onde permaneció hasta 1991. Depués camudóse a Perugia, onde entá vive.

Volvióse reconocida poles crítiques y el públicu col so primer llibru, Sigma Epsilon (1974), una revisitación autobiográfica de los tiempos políticos frenéticos que marcaron la so xeneración. El so segundu trabayu, Casalinghitudine, escritu trenta años dempués, ye una especie de llibru de recetes onde cada platu ta venceyáu a un momentu particular del so propiu pasáu, una memoria imborrable. La so popularidá aumentó con cuentos curtios, tales como Manicomio primavera' (1989) y la novela Il gioco dei regni (1993), que ganó dos de los sos premios lliterarios.

Les actividaes de Sereni tamién incluyíen les árees sociales y polítiques. Na capital Umbria de Perugia foi escoyida como Teniente d'Alcalde, cola Cartera de Polítiques Sociales, dende 1995 hasta 1997.

En 1998, depués d'una situación personal difícil (el so fíu Matteo foi afeutáu pola psicosis dende nacencia), Sereni promovió la Fundación Città del Sole NGO (volviéndose la so presidenta) - una organización solidaria pa los discapacitaos ya inxemes gravemente de salú mental.

Tamién ye columnista del diariu italianu l'Unità and Il Manifesto, y tradució y editó obres de Balzac, Stendhal, Madame de la Fayette. Amás, criticó dellos llibros, como en 2996, l'importante Si può (You can), onde cinco periodistes italianos (Lucia Annunziata, Gad Lerner, Barbara Palombelli, Oreste Pivetta y Gianni Riotta) narren una hestoria positiva sobre la integración de discapacitaos mentales na sociedá.

En 2003 ganó'l Premiu de Lliteratura Grinzane Cavour.

En 2004 Sereni foi parte del documental Un silenzio particolare (Un silenciu particular), dirixíu pol so maríu Stefano Rulli, sobre la so esperiencia de vida mutua col so fíu Matteo, quien tamién participa na película.

Bibliografía

• Sigma epsilon, Marsilio, 1974

• Casalinghitudine, Einaudi, 1987

• Manicomio Primavera, Giunti, 1989

• l gioco dei regni (El Xuegu de Reinos), Giunti, 1993 (Premiu de Llectores Lucca y Premiu Marotta)

• Eppure (Sicasí) Feltrinelli, 1995

• Taccuino di un'ultimista, Feltrinelli, 1998

• Da un grigio all'altro (D'un gris al otru), Di Renzo, 1998

• Passami il sale (Pásame'l sal), Rizzoli, 2002 (Premiu Nacional de Pisa a la Lliteratura)

• -y Merendanze (El Merendanze), Rizzoli, 2004

• Il lupo mercante (El llobu comerciante), Rizzoli, 2007

• Come formichine laboriose, en: Grand Tour. Rivisitare l'Italia nei suoi 150 anni, Italianieuropei, 2010

• Una storia chiusa, Milán, Rizzoli, 2012

• Via Ripetta 155, Florencia, Giunti, 2015

Enllaces esternos

• Paolo Di Paolo, Vissuto da pelle femminile entrevista con Clara Sereni en ItaliaLibri
• "Food and Subjectivity in Clara Sereni's Casalinghitudine, en Italica 1994 (JStor)
• "Consuming Women and Animals in Clara Sereni's Casalinghitudine", en Italica 1999 (JStor)
• Keeping House, × Clara Sereni, et al. (on Googlebooks)

• Datos: Q384990