Campanula glomerata

De Wikipedia
Campanula glomerata
Clasificación científica
Reinu: Plantae
División: Magnoliophyta
Clas: Magnoliopsida
Orde: Campanulales
Familia: Campanulaceae
Xéneru: Campanula
Especie: C. glomerata
L.
Distribución
Consultes
Royal Botanic Gardens, Kew Royal Botanic Gardens, Kew
World Flora Online World Flora online
[editar datos en Wikidata]

Campanula glomerata ye una planta de la familia de les campanulacees.

Planta nel so hábitat
Inflorescencia
Ilustración

Descripción[editar | editar la fonte]

Planta viviega d'hasta 60 cm, cortamente pubescente, con tarmos angulosos, xeneralmente simples. Fueyes oval-llanceolaes con dientes obtusos. Les de la base son peciolaes y acorazonaes. Les del tarmu, sentaes, semiabrazadoras y más estreches. Flores de color azul vivu, sentdas en recímanos terminales o siyuaos nes axiles de les fueyes cimeres, arrodiaes d'un arreyo de bráctees. Mota con lóbulos llanceolaos, ensin apéndices ente los sos sépalos. Corola acampanada y pubescente. 3 estigmas y 3 cuévanos nel frutu. Floria mientres cuasi tol branu.[1]

Hábitat[editar | editar la fonte]

Zones caliares y probes, en márxenes de caminos, montes y praderíes.

Distribución[editar | editar la fonte]

Gran parte d'Europa, sacante l'estremu norte y gran parte de les islles.[2]

Taxonomía[editar | editar la fonte]

Campanula glomerata describióse por Carolus Linnaeus y espublizóse en Species Plantarum 1: 166–167. 1753.[3]

Sinonimia
  • Campanula cephalotes Nakai
  • Campanula hirsuta Mart.
  • Gentiana collina With.
  • Syncodon glomeratum (L.) Fourr.
  • Weitenwebera glomerata (L.) Opiz[4][5]
subsp. caucasica (Trautv.) Ogan.
  • Campanula ruprechtii Grossh.
  • Campanula trautvetteri Grossh. ex Fed.[6]
subsp. cervicarioides (Schult.) Arcang.
  • Campanula cervicarioides Schult.[7]
subsp. elliptica (Kit. ex Schult.) Kirschl.
subsp. farinosa (Rochel ex Besser) Kirschl.
  • Campanula desertorum Weinm.
  • Campanula farinosa (Rochel ex Besser) Andrz. ex Besser
  • Campanula glaucophylla Schloss. & Vuk.
  • Campanula polessica O.D.Wissjul.
subsp. glomerata
  • Campanula aggregata Willd.
  • Campanula barbata Spreng.
  • Campanula betonicifolia Gilib.
  • Campanula cephalantha Fisch. ex A.DC.
  • Campanula congesta Vest ex Schult.
  • Campanula conglomerata Gueldenst.
  • Campanula ortleppi H.Lév.
  • Campanula petraea All.
  • Campanula tubiflora Tausch ex Ledeb.
  • Campanula vlachovae Orph. ex Boiss.
  • Marianthemum aggregatum (Willd.) Schrank
  • Weitenwebera glomerata var. mollis (Tausch) Opiz
  • Weitenwebera glomerata var. añada Opiz
  • Weitenwebera glomerata var. salviifolia (Wallr.) Opiz[9]
subsp. hispida (Witasek) Hayek
  • Campanula asperifolia Hayek ex Rech.f.
  • Campanula eocervicaria Nábelek
  • Campanula lamioides Witasek
  • Campanula maleevii Fed.[10]
subsp. oblongifolia (K.Koch) Fed.
  • Campanula nicaeensis Schult.
  • Campanula oblongifolia (K.Koch) Kharadze[11]
subsp. oblongifolioides (Galushko) Ogan.
  • Campanula oblongifolioides Galushko[12]
  • Campanula oblongifolioides Galushko
  • subsp. panjutinii (Kolak.) Victorov
  • Campanula panjutinii Kolak.[13]
subsp. serotina (Wettst.) O.Schwarz
  • Campanula serotina Wettst.[14]
subsp. speciosa (Hornem. ex Spreng.) Domin
  • Campanula cephalotes Fisch. ex Schrank
  • Campanula cephalotes f. alba Nakai
  • Campanula cephalotes var. canescens Nakai
  • Campanula speciosa Hornem.[15]
subsp. subcapitata (Popov) Fed.
  • Campanula subcapitata Popov
subsp. symphytifolia (Albov) Ogan.

Nome común[editar | editar la fonte]

Nun hai conseñaos nomes comunes n'asturianu pa esta especie.

Referencies[editar | editar la fonte]

Bibliografía[editar | editar la fonte]

  1. Fernald, M. 1950. Manual (ed. 8) i–lxiv, 1–1632. American Book Co., New York.
  2. Flora of China Editorial Committee. 2011. Fl. China 19: 1–884. Science Press & Missouri Botanical Garden Press, Beijing & St. Louis.
  3. Gleason, H. A. 1968. The Sympetalous Dicotyledoneae. vol. 3. 596 pp. In H. A. Gleason Ill. Fl. N. U.S. (ed. 3). New York Botanical Garden, New York.
  4. Gleason, H. A. & A. J. Cronquist. 1991. Man. Man. Vasc. Pl. N.E. U.S. (ed. 2) i–910. New York Botanical Garden, Bronx.
  5. Lammers, T. G. 1994. Prodromus Monographiae Campanuloidearum.
  6. Scoggan, H. J. 1979. Dicotyledoneae (Loasaceae to Compositae). Part 4. 1117–1711 pp. In Fl. Canada. National Museums of Canada, Ottawa.
  7. Voss, E. G. 1996. Michigan Flora, Part III: Dicots (Pyrolaceae-Compositae). Cranbrook Inst. of Science, Ann Arbor.

Enllaces esternos[editar | editar la fonte]