Bromus secalinus

De Wikipedia
Bromus secalinus
Clasificación científica
Reinu: Plantae
División: Magnoliophyta
Clas: Liliopsida
Orde: Poales
Familia: Poaceae
Subfamilia: Pooideae
Tribu: Bromeae
Xéneru: Bromus
Especie: B. secalinus
L.[1]
Consultes
Royal Botanic Gardens, Kew Royal Botanic Gardens, Kew
World Flora Online World Flora online
[editar datos en Wikidata]

Bromus secalinus, ye una especie yerbácea perenne perteneciente a la familia de les gramínees (Poaceae). Ye orixinaria d'Eurasia pero ye bien conocida en munches otres partes del mundu onde s'introdució. Ye una maleza nociva en gran parte d'América del Norte.

Ilustración
Vista de la panta
Ilustración

Descripción[editar | editar la fonte]

Tien tarmos qu'algamen un tamañu d'hasta 40 cm d'altor, erectos, llixeramente pubérulos. Fueyes con lígules de 12 mm, desigualmente dentaes y llimbu d'hasta 5,5 x 0,3 cm, llixeramente arispiu; les más inferiores con vaines laxamente arispies con pelos de 0,5 mm, patentes y ríxidos. Panícula d'hasta 4 cm, de contorna linear, con 1-3 espiguillas. Pedúnculos más llargos que les espiguillas. Espiguillas de 9,5-11 mm. ováu-elíptiques; alfaya inferior de la raquilla de c. 1,2 mm. Gluma inferior de 5-5,5 mm, llanceolada, trinervada; la cimera de 6-6,5 mm, ováu-llanceolada, con 7 nervios. Lema de 7,5 mm, ovada, obtusa, endolcada na parte inferior, entera o bien llixeramente emarxinada; aresta de 7-8,5 mm, recta, enserta a 0,8-1,2 mm per debaxo del ápiz de la lema. Pálea de 7 mm, más curtia que la lema, elíptica. Anteres de 1,6-1,8 mm. Floria de mayu a xunu.[2]

Distribución y hábitat[editar | editar la fonte]

Alcuéntrase en pacionales secos. Ye una especie bien rara. Distribúise per Eurasia; ye rara na Rexón mediterránea. Na península Ibérica apaez en los Pedroches y nel Aljarafe.

Taxonomía[editar | editar la fonte]

Bromus secalinus describióse por Carlos Linneo y espublizóse en Species Plantarum 1: 76. 1753.[3]

Etimoloxía

Bromus: nome xenéricu que remanez del griegu bromos = (avena), o de chancia = (alimentu).[4]

secalinus: epítetu llatín ;Citoloxía:

Númberu de cromosomes de Bromus secalinus (Fam. Gramineae) y táxones infraespecíficos: 2n=14, 28[5]

Sinonimia
  • Avena secalina Salisb.
  • Bromus badensis C.C.Gmel.
  • Bromus brevisetus Dumort.
  • Bromus ehrhartii Gaudin
  • Bromus elongatus Gaudich.
  • Bromus grossus var. velutinus (Schrad.) Godet
  • Bromus hordeaceus C.C.Gmel.
  • Bromus hybridus Schur
  • Bromus mollis var. secalinus (L.) Huds.
  • Bromus mutabilis F.W.Schultz
  • Bromus mutabilis var. glabratus F.W.Schultz
  • Bromus mutabilis var. secalinus (L.) F.W.Schultz
  • Bromus polymorphus Scop.
  • Bromus segetalis A.Braun ex Nyman
  • Bromus segetalis var. secalinus (L.) Döll
  • Bromus submuticus Steud.
  • Bromus velutinus Schrad.
  • Bromus vitiosus Weigel
  • Forasaccus secalinus (L.) Bubani
  • Serrafalcus divaricatus Dulac
  • Serrafalcus gmelinii Rouy
  • Serrafalcus secalinus (L.) Bab.[6][7]

Nome común[editar | editar la fonte]

Nun hai conseñaos nomes comunes n'asturianu pa esta especie.

Ver tamién[editar | editar la fonte]

Referencies[editar | editar la fonte]

  1.  A description of B. secalinus was first published in Species Plantarum 1: 76. 1753. «Plant Name Details for Bromus secalinus». IPNI. Consultáu'l 9 d'agostu de 2010.
  2. Bromus secalinus en Flora Vascular
  3. «Bromus secalinus». Tropicos.org. Missouri Botanical Garden. Consultáu'l 20 d'abril de 2013.
  4. (n'inglés) Watson L, Dallwitz MJ. (2008). «The grass genera of the world: descriptions, illustrations, identification, and information retrieval; including synonyms, morphology, anatomy, physiology, phytochemistry, cytology, classification, pathogens, world and local distribution, and references». The Grass Genera of the World. Consultáu'l 19 d'agostu de 2009.
  5. Chromosome atlas of flowering plants. Darlintong, C. D. & A. P. Wylie (1955)
  6. Bromus secalinus en PlantList
  7. «Bromus secalinus». World Checklist of Selected Plant Families. Consultáu'l 12 d'ochobre de 2013.

Bibliografía[editar | editar la fonte]

  1. Camara Hernandez, J. 1978. Bromus. In: Y. G. Nicora, Gramineae. 3: 77–93. In M.N. Correa (ed.) Fl. Patagónica. Institutu Nacional de Teunoloxía Agropecuaria, Buenos Aires.
  2. Cody, W. J. 1996. Fl. Yukon Terr. i–xvii, 1–669. NRC Research Press, Ottawa.
  3. Correll, D. S. & M. C. Johnston. 1970. Man. Vasc. Pl. Texas i–xv, 1–1881. The University of Texas at Dallas, Richardson.
  4. Cronquist, A.J., A. H. Holmgren, N. H. Holmgren & Reveal. 1977. Vascular Plants of the Intermountain West, U.S.A. 6: 1–584. In A.J. Cronquist, A. H. Holmgren, N. H. Holmgren, J. L. Reveal & P. K. Holmgren (eds.) Intermount. Fl.. Hafner Pub. Co., New York.
  5. Fernald, M. 1950. Manual (ed. 8) i–lxiv, 1–1632. American Book Co., New York.
  6. Flora of China Editorial Committee. 2006. Flora of China (Poaceae). 22: 1–733. In C. Y. Wu, P. H. Raven & D. Y. Hong (eds.) Fl. China. Science Press & Missouri Botanical Garden Press, Beijing & St. Louis.
  7. Gleason, H. A. & A.J. Cronquist. 1968. The Pteridophytoa, Gymnospermae and Monocotyledoneae. 1: 1–482. In H. A. Gleason Ill. Fl. N. U.S. (ed. 3). New York Botanical Garden, New York.
  8. Gleason, H. A. & A.J. Cronquist. 1991. Man. Man. Vasc. Pl. N.E. U.S. (ed. 2) i–910. New York Botanical Garden, Bronx.
  9. Great Plains Flora Association. 1986. Fl. Great Plains i–vii, 1–1392. University Press of Kansas, Lawrence.
  10. Hickman, J. C. 1993. The Jepson Manual: Higher Plants of California 1–1400. University of California Press, Berkeley.
  11. Hitchcock, A. S. 1951. Man. Grasses U.S. (ed. 2) 1–1051. U.S. Department of Agriculture, Washington, D.C.

Enllaces esternos[editar | editar la fonte]