Saltar al conteníu

Alnus rubra

Esti artículu foi traducíu automáticamente y precisa revisase manualmente
De Wikipedia
Alnus rubra
Clasificación científica
Reinu: Plantae
Subreinu: Tracheobionta
División: Magnoliophyta
Clas: Magnoliopsida
Subclas: Hamamelidae
Orde: Fagales
Familia: Betulaceae
Xéneru: Alnus
Subxéneru: Alnus
Especie: Alnus rubra
Bong.
Distribución
Consultes
Royal Botanic Gardens, Kew Royal Botanic Gardens, Kew
World Flora Online World Flora online
[editar datos en Wikidata]

Alnus rubra ye una especie d'omeru perteneciente a la familia de les betulacees.

Conos
Hábitat
Conos

Descripción

[editar | editar la fonte]

El omeru coloráu ye la especie más grande d'omeru n'América del Norte y una de les más grandes del mundu, qu'algama altores de 20-35 m d'altor. L'omeru coloráu oficial más altu (1979) de 32 metros d'altor alcuéntrase en Clatsop County, Oregón (EE.XX.). El nome deriva del color coloráu brillante ferruñosu que se desenvuelve en moretones al rallar la corteza. La corteza ye motuda, de color gris ceniza nidia, de cutiu, cubierta de mofu. Les fueyes son ovaes de 7-15 cm de llargu, con cantos serraos y llanos a la fin, el marxe de la fueya endólcase escontra baxo, esta combadura estremar de tolos demás omeros. Les fueyes vuélvense marielles na seronda enantes de cayer. Les flores masculines son de color acoloratáu colgando en grupos de 10-15 cm de llongura a principios de la primavera, les flores femenines son erectas y desenvuélvense en frutos con forma de pequeños conos maderizos de 2-3 cm de llargu. Les granes desenvueltes ente les bráctees maderices de los "conos" esvalixar na seronda y l'iviernu.

Distribución xeográfica

[editar | editar la fonte]

Alnus rubra crez dende'l sureste d'Alaska escontra'l sur hasta la mariña central de California, cuasi siempres hasta unos 200 km de la mariña del Pacíficu, sacante una estensión de 600 km escontra l'interior al traviés del norte de Washington nel norte d'Idaho.

Ecoloxía

[editar | editar la fonte]

Nel sur d'Alaska, l'oeste de Columbia Británica y la mariña noroeste de los EE.XX., l'omeru crez en fasteres fresques y húmedes; nel interior y nel estremu meridional del so área de distribución (California) crez principalmente a lo llargo de los regueros y nos banzaos. Acomuñar col pinu d'Oregón Pseudotsuga menziesii subsp. menziesii, nel oeste cola cicuta Tsuga heterophylla, el gran abetu, Abies grandis, nel oeste cola Thuja plicata, y l'abetu Sitka Picea sitchensis. A lo llargo de la so distribución ta comúnmente acomuñáu colos sauces Salix spp. , Cornus stolonifera, Fraxinus latifolia y el pládanu Acer macrophyllum.

Al sureste del so área de distribución, sustituyir pol omeru blancu (Alnus rhombifolia), que ta estrechamente rellacionáu, pero que s'estrema nos márxenes de la fueya. Nos altos montes sustituyir pol omeru más pequeñu (Alnus viridis subsp. sinuata) y al este pol omeru (Alnus incana subsp. tenuifolia).

Nes zones forestales húmedes el Alnus rubra cubre rápido les zones quemaes o clares del monte, torgando temporalmente la crecedera de les coníferes, ameyorando la fertilidá del suelu pa la crecedera de les futures coníferes. Ye un prolíficu productor de granes, pero les granes riquen un espaciu abiertu nel suelu pa granar, polo que los senderos y otres zones alteriaes por baltar o'l fueu son ideales pebidales. Tales árees pueden acoyer dende dellos cientos de miles hasta dellos millones de plántulas por hectárea nel primer añu tres la perturbación del paisaxe (Zavitkovski & Stevens 1972).

Alnus rubra ye tamién bien pervalible pola fixación de nitróxenu. Esta capacidá déxa-y crecer en suelos probes de nitratu.

Usos

[editar | editar la fonte]

Un tinte acoloratáu puede faese de la decocción de la corteza y foi utilizáu polos nativos americanos pa la coloración de les redes de pesca con cuenta de que fueren menos visibles so l'agua. Los nativos americanos utilizaben la corteza del (Alnus rubra) pa tratar venenos, picadures d'inseutos, según irritaciones de la piel. Los indios pies negros utilicen un fervinchu fechu de la corteza d'omeru coloráu pal tratamientu de trestornos linfáticos y la tuberculosis. Recién estudios clínicos comprobaron que l'omeru coloráu contién betulina y lupeol, compuestos que demostraron la so eficacia contra una variedá de tumores.[1]

Alnus rubra ye un importante proteutor forestal. La so rápida crecedera fai que seya útil na cobertoria de la tierra alteriada. Les fueyes, son de bona descomposición pa formar un humus arriquecíu en nitróxenu. Ta consideráu pa una rotación de cultivos pa desanimar el xerme patóxenu del raigañu de les coníferes Phellinus weiril (podrén laminada de los raigaños).[2]

Taxonomía

[editar | editar la fonte]

Alnus rubra describióse por August Gustav Heinrich von Bongard y espublizóse en Mémoires de l'Académie Imperiale des Sciences de St.-Pétersbourg. Sixième Série. Sciences Mathématiques, Physiques et Naturelles 2(2): 162. 1832.[3]

Etimoloxía

Alnus: nome xenéricu del llatín clásicu pa esti xéneru.[4]

rubra: epítetu llatín que significa "de color coloráu"[5]

Sinonimia

Ver tamién

[editar | editar la fonte]

Referencies

[editar | editar la fonte]
  1. ↑ Edible and Medicinal Plants of the West, Gregory L. Tilford, ISBN 0-87842-359-1
  2. ↑ Ewing, Susan. The Great Alaska Nature Factbook. Portland: Alaska Northwest Books, 1996.
  3. ↑ «Alnus rubra». Tropicos.org. Missouri Botanical Garden. Consultáu'l 4 de payares de 2012.
  4. ↑ En Nomes Botánicos
  5. ↑ N'Epítetos Botánicos
  6. ↑ Sinónimos en Catalogue of life
  7. ↑ Alnus rubra en PlantList

Bibliografía

[editar | editar la fonte]
  1. Flora of North America Editorial Committee, e. 1997. Magnoliidae and Hamamelidae. 3: i–xxiii, 1–590. In Fl. N. Amer.. Oxford University Press, New York.
  2. Furlow, J. J. 1993. Betulaceae. 185 pp.
  3. Hickman, J. C. 1993. Jepson Man.: Higher Pl. Calif. i–xvii, 1–1400. University of California Press, Berkeley.
  4. Hitchcock, C. H., A. J. Cronquist, F. M. Ownbey & J. W. Thompson. 1984. Salicaceae to Saxifragaceae. Part II: 1–597. In Vasc. Pl. Pacif. N.W.. University of Washington Press, Seattle.
  5. Scoggan, H. J. 1978. Dicotyledoneae (Saururaceae to Violaceae). 3: 547–1115. In Fl. Canada. National Museums of Canada, Ottawa.
  6. Welsh, S. L. 1974. Anderson's Fl. Alaska Adj. Parts Canada i–xvi, 1–724. Brigham Young University Press, Provo.

Enllaces esternos

[editar | editar la fonte]
Sacáu de «https://ast.wikipedia.org/w/index.php?title=Alnus_rubra&oldid=3974614»