Saltar al conteníu

Horacio Fontova

Esti artículu foi traducíu automáticamente y precisa revisase manualmente
De Wikipedia
Horacio Fontova
Vida
Nacimientu Buenos Aires[1], 30 d'ochobre de 1946[1]
Nacionalidá Bandera d'Arxentina Arxentina [2]
Muerte Buenos Aires, 20 d'abril de 2020[3] (73 años)
Causa de la muerte cáncanu[4]
Oficiu actor, cantante
IMDb nm0285113
Cambiar los datos en Wikidata

Horacio Fontova (30 d'ochobre de 1946, Buenos Aires – 20 d'abril de 2020, Buenos Aires) foi un cantante, músicu, compositor, actor, dibuxante y escritor arxentín.

Biografía

Primeros años

Horacio Fontova, moteyáu «el Negru», nació'l 30 d'ochobre de 1946. El so padre Horacio González Alisedo yera cantante llíricu y productor cinematográficu. La so madre María Fontova concertista de pianu. Nieto del violinista catalán León Fontova y bisnietu del actor catalán Lleó Fontova. Cursó los sos estudios na "Escuela Cimera de Comerciu Carlos Pellegrini" y na Escuela Nacional de Belles Artes Manuel Belgrano.

Foi direutor d'arte, diseñador gráficu y ilustrador de la emblemática revista "L'Espresu Imaxinariu" en 1976, ente otres publicaciones.[5]

Carrera artística

Nacíu nel senu d'una familia de músicos clásicos, empezó a forxar los sos propios gustos nel so adolescencia y xunto a la so prima Susana, guitarres en mano, incursionaron en distintos ámbitos como dúu folclóricu. A empiezos de la década de 1970, participó de la tribu de Hair na versión arxentina de la comedia musical,[6][7] asocediéndo-y "Xesucristu Superstar",[7] y otres obres de teatru.
Formó parte de les bandes Patada de Mosca, el Dúu Nagual (xunto a Alejandro de Raco en Venezuela) y el tríu Espreso Zambombu, y de les que finalmente'l mesmu convocaría: Fontova y la Foca, Fontova Tríu, Fontova y los sos Sobrinos, Fontova y los Tíos, Fontovarios, Fontova Tríu, y dende l'añu 2010 hasta l'actualidá Fontova solista, en voz y guitarra[8] .
El so primer discu foi editáu nel añu 1982, y yá dende l'empiezu amosó una amplitú de xéneros que tomó dende'l blues, el rock and roll, el folclor, la salsa (ritmu que predominó na dómina de Fontova y los sos Sobrinos), hasta la so actual torna a la música telúrica, ensin perder enxamás l'acompañamientu del so meyor amigu: el humor.
Na década de 1980 dedicóse básicamente a la música percorriendo tol país. En 1985 fixo un conciertu nel Estadiu Obres xunto al músicu uruguayu Leo Maslíah que se llamó: Maslíah–Fontova: Bienveníos a l'Arxentina.[9]
En 1987 xunto al músicu uruguayu Rubén Rada fixeron un ciclu de conciertos nel Teatru Odeón llamáu Escura Pareya.En 1988 presenta'l so sestu discu Fontova Presidente cola banda Fontova y los sos sobrinos nel Estadiu Obres. Nos años 1990 incursiona nuevamente na actuación destacar la so participación nel programa humorísticu Peor ye nada, xunto a Jorge Guinzburg, onde compunxo l'inolvidable personaxe Sonia Braguetti, ente tantos otros,[10] lo que-y significó la llogru de dos Premios Martín Fierro pol so llabor, unu como "Revelación" y otru como "Meyor Actor Cómicu".[11]
En 1995 reemplazó a Daniel Rabinovich (integrante de Les Luthiers) na xira per España de "Grandes afitaos".[12] Esi añu, amás llogró'l Premiu Konex - Diploma al Méritu na disciplina grupu de bailanta/cuartetu de la década.
Tamién actuó nes obres de teatru Porteños, Orquesta de Señorites, Malos vezos, ente otres,[13] y yá pal 2004 concretó la unificación del so gustu pol teatru, la música llírica, el cantar y el humor, protagonizando la zarzuela La corte de Faraón interpretando'l personaxe de "el Castu José", actuación que-y mereciera una nominación a los Premios ACE.[11]
En cine protagonizó El regresu de Peter Cascada y formó parte de los elencos de La Peste, Adiós querida lluna y de ¿De quién ye'l portaligas?. En radio condució xunto a Pedro Saboríu y a Cocu Sily el programa Códigu de Barres en Radio La Red, lo que-y mereció'l so tercer Premiu Martín Fierro como Meyor Llabor Humorísticu en Radio. Nel añu 2002 presenta Fontovarios un espectáculu musical y humorístico nel Teatru Atenéu con dos músicos convidaos Liliana Herrero y Daniel Melingo.[14]

Col álbum Fontova-2004-NEGRU, llogró'l Premiu Carlos Gardel 2005 nel rubro Meyor Álbum Artista Cantar Testimonial,[13] y presentar nel Teatru Alvear xunto a José Ríos en baxu, Martín González en batería, y artistes convidaos: Lito Vitale, León Gieco, Skay Beilinson, Liliana Herrero, Peteco Carabajal, Liliana Vitale, Martín Bianchedi, Gerardo Gardelín, Richard Nant, Hugo Newman, Daniel Melingo, Daniel Maza, Esteban Morgado y Juan Belvis. Nel añu 2005 edítase'l so primer llibru de cuentos Témpera Mental por Editorial Suramericana.

En 2006 yá cola so nueva banda, xunto a Peteco Carabajal y la suya, presenten Peteco-Fontova en La Trastienda.

Dende l'añu 2010 vuelve a los sos oríxenes musicales y preséntase como solista, col so guitarra Clarina, incursionando como siempres en distintos xéneros musicales, homenaxando a grandes autores de la música universal y presentando nueves composiciones hasta l'actualidá en que s'atopa realizando'l so espectáculu Cantares d'equí y de allá, repertoriu que va formar parte del so próximu discu.

Nel añu 2010 actuó na película Aballay empobinada por Fernando Spiner y nel 2011 nel filme Ánima Buenos Aires nel curtiu integrante de la mesma empobináu por Carlos Nine, llargumetraxe empobináu por María Verónica Ramírez.

Nel 2013 va estrenase la primer película animada en 3D arxentina, Metegol, dirixida por Juan José Campanella na qu'actuó, y va editar el so segundu llibru que va llevar por títulu Humanu - Cero Humanu.

En 1998 creó y protagonizó el programa d'humor delicatessen col repartu integráu d'otros humoristes arxentinos, que se tresmitía per América.

Conxuntos musicales qu'integró

Discografía

Filmografía

Como actor

  1. Ensin Fíos (2015)
  2. Metegol (2013)
  3. Ánima Buenos Aires (2011)
  4. Aballay (2011)
  5. ¿De quién ye'l portaligas? (2007)
  6. El regresu de Peter Cascada (2005)
  7. Adiós, querida Lluna (2003)
  8. La Peste (1992)

Como banda sonora

  1. De frente (2008)
  2. El regresu de Peter Cascada (2005)
  3. Adiós, querida Lluna[15] (2003)

Trabayos en televisión

Llibros publicaos

Trabayos en teatru

Trabayos en radio

Referencies

  1. ↑ 1,0 1,1 Afirmao en: cinenacional.com. Data de consulta: 13 mayu 2017. Llingua de la obra o nome: castellanu.
  2. ↑ Afirmao en: cinenacional.com. Data de consulta: 1r xunu 2017. Llingua de la obra o nome: castellanu.
  3. ↑ URL de la referencia: https://www.pagina12.com.ar/260866-murio-horacio-fontova.
  4. ↑ URL de la referencia: https://www.ambito.com/espectaculos/musica/murio-horacio-el-negro-fontova-n5096873. Data de consulta: 20 abril 2020.
  5. ↑ «vienres-19-de-agostu-en-el centru cultural-teatru-arxentín.htm "HORACIO FONTOVA VA PRESENTASE EL VIENRES 19 D'AGOSTU NEL CENTRU CULTURAL TEATRU ARXENTÍN"». Consultáu'l 22 d'ochobre de 2008.
  6. ↑ Cost, Ivana. «Nin un pelo de más». Diariu Clarín (edición online). Consultáu'l 22 d'ochobre de 2008.
  7. ↑ 7,0 7,1 «"Horacio Fontova presenta "Fontovarios", pero nun s'escaez de la TV"». LT 24 Radio San Nicolás(edición online). Archiváu dende l'orixinal, el 21 de febreru de 2009. Consultáu'l 22 d'ochobre de 2008.
  8. ↑ «Horacio Fontova». Consultáu'l 29 d'ochobre de 2008.
  9. ↑ Betancor, Federico. «El popular «Negru» Fontova vuelve güei a El Tatexu Café y Más». Diariu La República (edición online). Consultáu'l 29 d'ochobre de 2008.
  10. ↑ «Sonia, la prima´ que nació nun asáu». Diariu La Nación (edición online). Consultáu'l 29 d'ochobre de 2008.
  11. ↑ 11,0 11,1 «La delegación arxentina». Secretaría de Cultura de la Presidencia de la Nación. Consultáu'l 29 d'ochobre de 2008.
  12. ↑ «Les Luthiers d'ayeri». Archiváu dende l'orixinal, el 2 de mayu de 2008. Consultáu'l 15 d'abril de 2008.
  13. ↑ 13,0 13,1 «"Fontova y el so primer amor en La Cortil"». Consultáu'l 29 d'ochobre de 2008.
  14. ↑ 14,0 14,1 Apicella, Mauro. «Ritmo, hestories y frases acedes». Diariu La Nación (online). Consultáu'l 15 d'abril de 2008.
  15. ↑ «Horacio Fontova». www.cinenacional.com. Consultáu'l 15 d'abril de 2008.
  16. ↑ «Horacio Fontova». Internet Movie Database. Consultáu'l 15 d'abril de 2008.
  17. ↑ «De perros y gato». Revista Home. Archiváu dende l'orixinal, el 17 d'abril de 2007. Consultáu'l 15 d'abril de 2008.

Enllaces esternos


Sacáu de «https://ast.wikipedia.org/w/index.php?title=Horacio_Fontova&oldid=4077760»