Sarcolobus globosus

De Wikipedia
Sarcolobus globosus
Clasificación científica
Reinu: Plantae
Subreinu: Tracheobionta
División: Magnoliophyta
Clas: Magnoliopsida
Subclas: Asteridae
Orde: Gentianales
Familia: Apocynaceae
Subfamilia: Asclepiadoideae
Tribu: Marsdenieae
Xéneru: Sarcolobus
Especie: Sarcolobus globosus
Wall.
Consultes
Royal Botanic Gardens, Kew Royal Botanic Gardens, Kew
World Flora Online World Flora online
[editar datos en Wikidata]

Sarcolobus globosus, ye una especie d'arbustu perteneciente a la familia de les apocinacees.

Distribución y hábitat[editar | editar la fonte]

Ye un arbustu nativu de les rexones tropicales d'Asia, incluyendo la India, China, Tailandia, Malasia, Myanmar, Filipines ya Indonesia.

Na India, la planta ye endémica nos montes de manglares de Bengala Occidental, Orissa, Andhra Pradesh, Sundarbans y les islles Andaman y Nicobar. Les práutiques tradicionales d'estes rexones utilicen les fueyes y rizomas como medicina; y les granes son venenoses y utilízase como cebu pa matar a los perros y los animales selvaxes.

Descripción[editar | editar la fonte]

La planta ye un arbustu con cañes glabres robustes, trupes, y carnoses; con raigaños gruesos. Les fueyes son simples, opuestes, de 3-6x2-4,5 cm, ovaes o oblongues, grueses y carnoses, agudes o obtuses nel ápiz y arrondaes na base. Inflorescencia cimosa. Flores pequeñes, estrellaes, en visos axilares corimboses, de 2-3 mm d'anchu; corola violácea, lóbulos pubescentes. Folículos de color marrón, 4-5 cm d'anchu, sub-globosos; les granes son munches y esplanaes, con cotiledones de cutiu grandes.

Nos manglares de la India alcuéntrase de cutiu n'asociación y engatando con Phoenix paludosa.

Propiedaes[editar | editar la fonte]

S. globosus ye una fonte rica en flavonoides, rotenoides y glucósidos fenólicos.[1][2] Los rotenoides como tephrosin, 12aalpha-hydroxydeguelin, 11-hydroxytephrosin, 12a-hydroxyrotenone, 12aalpha-hydroxyrotenone, 6aalpha, 12aalpha-12a-hydroxyelliptone, 6a, 12a-dehydrodeguelin y 13-homo-13-oxa-6a, 12a-dehydrodeguelin, villosinol y 6-oxo-6a, identifíquense 12a-dehydrodeguelin. Les isoflavonas como barbigerona, genistina y una cromona 6,7-dimetoxi-2 ,3-dihydrochromone fueron identificaos. La isoflavona sarcolobona y la sarcolobin rotenoid aisllar a partir del tarmu y son únicos pa les especies. Cuatro glucósidos fenólicos incluyendo'l acedu vanílico 4-O-beta-D- glucósido infórmase, acedu glucosyringico, tachiosida y isotachiosida.[3]

Usos[editar | editar la fonte]

S. globosus ta catalogada polos EE.XX. Food and Drug Administration (FDA) como planta venenosa. Les granes son conocíes por ser altamente tóxicos pa los mamíferos. Los nativos d'Asia utilizar llargamente pa matar a los perros y los animales selvaxes. Demostróse matu con eficacia a los gatos.[4] L'estractu de la planta provoca la inhibición del sistema neuro-muscular.[5] Los síntomes de la intoxicación n'animales inclúin la orina de sangre y nefrosis.[6]

Melecinales

La planta foi utilizada como un floritu pal tratamientu de reumatismu, el dengue y la fiebre. La planta ye conocida por contener barbigerona que ta validáu por tener una significativa propiedá antioxidante,[3] bien eficaz contra'l parásitu qu'infesta la malaria Plasmodium falciparum,[7] y cola llucha contra'l cáncer potencial, yá que provoca l'apoptosis de célules de murinos con cáncer de pulmón.[8]

Taxonomía[editar | editar la fonte]

Sarcolobus globosus describióse por Nathaniel Wallich y espublizóse en Asiatic Researches 12: 568, t. 4. 1816.[9][10]

Ver tamién[editar | editar la fonte]

Referencies[editar | editar la fonte]

  1. Wangensteen H, Alamgir M, Rajia S, Samuelsen AB, Malterud KE (2005). «Rotenoids and isoflavones from Sarcolobus globosus». Planta Med 71 (8):  páxs. 754–758. doi:10.1055/s-2005-864182. PMID 16142641. 
  2. Wangensteen H, Alamgir M, Duong GM, Grønhaug TE, Samuelsen AB, Malterud KE (2009). Chemical and biological studies of medicinal plants from the Sundarbans mangrove forest. In:Advances in Phytotherapy Research (M Eddouks, ed). Research Signpost,Kerala, India, pp. 59-78. ISBN 978-81-308-0223-7
  3. 3,0 3,1 Wangensteen H, Miron A, Alamgir M, Rajia S, Samuelsen AB, Malterud KE (2006). «Antioxidant and 15-lipoxygenase inhibitory activity of rotenoids, isoflavones and phenolic glycosides from Sarcolobus globosus». Fitoterapia 77 (4):  páxs. 290–295. doi:10.1016/j.fitote.2006.03.0171. PMID 16701962. 
  4. Arokiasamy M (1968). «Toxicity of Sarcolobus globosus as observed in a cat». Malaysian Veterin J 4 (3):  páxs. 196–199. 
  5. Mustafa MR, Hadi AHA (1990). «Neuromuscular blocking activity of a glycosidic extract of the plant Sarcolobus globosus». Toxicon 28 (10):  páxs. 1237–1239. doi:10.1016/0041-0101(90)90123-O. PMID 2264070. 
  6. Radostits OM, Arundel JH, Gay CC (2000). Veterinary Medicine: A textbook of the diseases of cattle, horses, sheep, pigs and goats (10th edn). Saunders Ltd., p. 1684. ISBN 0-7020-2777-4
  7. Yenesew A, Derese S, Midiwo JO, Oketch-Rabah HAI, Lisgarten J, Palmer R, Heydenreich M, Peter MG, Akala H, Wangui J, Liyala P, Waters NC (2003). «Anti-plasmodial activities and X-ray crystal structures of rotenoids from Millettia usaramensis subspecies usaramensis». Phytochemistry 64 (3):  páxs. 773–779. doi:10.1016/S0031-9422(03)00373-X. PMID 13679101. 
  8. Li ZG, Zhao YL, Wu X, Ye HY, Peng A, Cao ZX, Mao YQ, Zheng YZ, Jiang PD, Zhao X, Chen LJ, Wei YQ (2009). «Barbigerone, a natural isoflavone, induces apoptosis in murine lung-cancer cells via the mitochondrial apoptotic pathway». Cell Physiol Biochem. 24 (1–2):  páxs. 95–104. doi:10.1159/000227817. PMID 19590197. 
  9. «Sarcolobus globosus». Tropicos.org. Missouri Botanical Garden. Consultáu'l 20 de xunetu de 2014.
  10. «Sarcolobus globosus». The Plant List. Consultáu'l 20 de xunetu de 2014.

Enllaces esternos[editar | editar la fonte]