Saltar al conteníu

Síndrome del acentu estranxeru

Esti artículu foi traducíu automáticamente y precisa revisase manualmente
De Wikipedia


Síndrome del acentu estranxeru
enfermedá
trastorno del habla (es) Traducir y Dysprosody (en) Traducir
Cambiar los datos en Wikidata

El síndrome del acentu estranxeru ye una enfermedá rara que xeneralmente se produz como un efeutu secundariu d'una mancadura cerebral grave, como un derrame o una mancadura cerebral, anque dos casos reportáronse como un problema de desenvolvimientu.[1] Ente 1941 y 2009, rexistráronse sesenta casos en países de llingua inglesa. Los sos síntomes son resultáu de l'aburuyada planificación d'articulación y de los procesos de coordinación. [1]

Descripción

[editar | editar la fonte]

Pal oyíu ensin entrenar, los que tienen el síndrome falen la so llingua materna con acentu estranxeru, por casu, un falante inglés nativu d'Estaos Xuníos puede sonar como si falara con un acentu sudoriental británicu, o un falante nativu británicu podría falar con acentu neoyorquín. Sicasí, los investigadores de la Universidá d'Oxford afayaron que ciertes partes específiques del celebru resultaron mancaes en dellos casos del síndrome d'acentu estranxeru, lo qu'indica que ciertes partes del celebru controlen diverses funciones llingüístiques, y podríen provocar daños nel tonu alteriáu o en sílabes mal pronunciaes, causando que los patrones de la fala tengan un acentu que suena distintu. Más apocayá, hai pruebes crecientes de que'l cerebelu pue ser crucialmente arreyáu en dellos casos col síndrome del acentu estranxeru.[2][3]

Otra teoría ye que, a diferencia d'un problema como l'afasia, los centros del llinguaxe del celebru tán dafechu al marxe. Sicasí, la persona perdió les habilidaes de motricidad fina necesaries pa pronunciar los fonemes col so acentu de costume. Cuando traten de pronunciales, atópense que suena como que tienen un acentu distintu. Por casu, la dificultá pa pronunciar la lletra 'r' a la fin de les pallabres puede significar qu'una persona baxa a la fin de les pallabres. Esto fai con un acentu de Boston, colo que la persona paez falar con un acentu de Boston al tratar de pronunciar pallabres que terminen en 'r'. Pa caltener un sentíu de normalidá y de fluxu, daquién col síndrome entós aumenta l'efeutu del acentu asonsañando'l restu del acentu. Dependiendo de qué importancia tien un ciertu fonema pal acentu orixinal d'una persona, que podríen atopar falando nun acentu distintu muncho más fácilmente y el so avezáu acentu bien malo de pronunciar dempués de perder delles habilidaes motora.

Antecedentes

[editar | editar la fonte]

La condición foi descrita per primer vegada en 1907 pol neurólogu francés Pierre Marie.[4] y n'otru casu descritu nun estudiu checu en 1919.[5]

Otru casu reconocíu tuvo llugar en Noruega en 1941, cuando una nueva, Astrid L., sufrió una mancadura na cabeza por causa de metralla mientres un ataque aereu. Dempués de recuperase de la mancadura empezó a falar colo que sonaba como un marcáu acentu alemán y foi refugada polos sos compatriotes noruegos. Coles mesmes, el casu de Judi Roberts, tamién conocida como Tiffany Noel, nacida y criada n'Indiana, Estaos Xuníos. En 1999, a la edá de 57 años, tuvo un derrame cerebral. Dempués de recuperar la so voz, falaba colo que paecía un acentu inglés magar que nunca tuviera en Gran Bretaña.

Un nuevu casu del síndrome d'acentu estranxeru carecer Linda Walker, una señora mayor de 60 años de la zona de Newcastle. Dempués d'un ataque, el so acentu tresformóse y en daqué paecíu a un acentu xamaicanu y/o francés canadiense, italianu y eslovacu. Walker foi entrevistada pola BBC News 24 y apaeció nel Show de Richard y Judy nel Reinu Xuníu en xunetu de 2006 pa falar de la so esperiencia.

Más apocayá, na edición de xunetu de 2008 de la Revista Canadiense de Ciencies Neurolóxiques, los investigadores de la Universidá McMaster publicaron un estudiu nel qu'una muyer de Windsor (Ontario), dempués de sufrir un derrame, empezó a falar no que delles persones describieron como un acentu de Terranova.

En 2008, Cindy Lou Romberg, del puertu de Los Angeles (Washington) y quien sufriera una mancadura cerebral en 1991, desenvolvió'l síndrome del acentu estranxeru tres una sesión quiropráctica. Una visita al hospital refugó un derrame. Nesti casu, empezó a falar con acentu rusu ya inclusive paecía cometer los errores gramaticales propios d'una rusa falando n'inglés, como si esti nun fuera'l so idioma maternu. Romberg apaeció'l 26 d'ochobre de 2008 na Canal Discovery Health nel show Mystery ER y tamién foi presentada'l 31 d'ochobre na edición interna.

Ver tamién

[editar | editar la fonte]
  • Dankovičová J, Gurd JM, Marshall JC, MacMahon MKC, Stuart-Smith J, Coleman JS, Slater A. Aspects of non-native pronunciation in a case of altered accent following stroke (foreign accent syndrome). Clinical Linguistics and Phonetics 2001;15:195-218.
  • Gurd JM, Bessell NJ, Bladon RA, Bamford JM. A case of foreign accent syndrome, with follow-up clinical, neuropsychological and phonetic descriptions. Neuropsychologia 1988;26:237-51. PMID 3399041
  • Gurd JM, Coleman JS, Costello A, Marshall JC. Organic or functional? A new case of foreign accent syndrome. Cortex 2001;37:715-8. PMID 11804223 PSHAW


Referencies

[editar | editar la fonte]
  1. 1,0 1,1 Mariën P, Verhoeven J, Wackenier P, Engelborghs S, De Deyn PP. (2009). Foreign accent syndrome as a developmental motor speech disorder. Cortex. 45(7):870-878. PubMed
  2. Mariën P., Verhoeven J., Engelborghs, S., Rooker, S., Pickut, B. A., De Deyn, P.P. (2006). A role for the cerebellum in motor speech planning: evidence from foreign accent syndrome. Clinical Neurology and Neurosurgery, 108, 518-522.
  3. Mariën P., Verhoeven J. (2007). Cerebellar involvement in motor speech planning: some further evidence from foreign accent syndrome. Folia Phoniatrica et Logopaedica, 59:4, 210-217.
  4. Marie P. (1907). Presentation de malades atteints d'anarthrie par lesion de l'hemisphere gauche du cerveau. Bulletins et Memoires Societe Medicale des Hopitaux de Paris, 1: 158–160.
  5. (1919). Über Änderungen des Sprachcharakters als Begleiterscheinung aphasicher Störungen.. Zeitschrift für gesamte Neurologie und Psychiatrie, 45, 230–241..