Reinu de Gran Bretaña

	estáu desapaecíu
bandera de la Gran Bretaña (es)	escudo de la Gran Bretaña (es)
Himnu nacional	God Save the King;
Alministración
Nome oficial	United Kingdom of Great Britain (en-gb)
Capital	Londres
Forma de gobiernu	estáu unitariu ; Monarquía constitucional
Monarca de Gran Bretaña (es)	Jorge III del Reino Unido (es) (dende 25 ochobre 1760)
Llingües oficiales	inglés
División	ver Inglaterra, Escocia y Gales;
Rellaciones diplomátiques	ver Reinu de Mosquitia ; ;
Xeografía
Coordenaes	51°30′N 0°08′W / 51.5°N 0.13°O
Superficie	230977 km²
Demografía
Población	10 500 000 hab. (1800)
Densidá	45,46 hab/km²
Economía
Moneda	llibra esterlina

El Reinu de Gran Bretaña (n'inglés: Kingdom of Great Britain) foi un país allugáu n'Europa Occidental qu'esistió dende l'añu 1707 al añu 1801. Foi creáu a partir de la unión de les corones d'Escocia ya Inglaterra, sol Acta d'Unión de 1707 (Union Act, 1707), que fuera concebíu con fin de fundar un Estáu únicu na islla de Gran Bretaña. El nuevu parllamentu y gobiernu del reinu tuvieron asientu en Westminster, en Londres. Los dos antiguos reinos compartíen el so soberanu desque en 1603, Xacobu VI d'Escocia, convirtiérase tamién en rei d'Inglaterra, sol nome de Jacobo I.

En 1707, dambes monarquíes dexaron de coesistir y surdió la Corona de Gran Bretaña. Aboliéronse los parllamentos d'Escocia y d'Inglaterra, que fueron unificaos nel parllamentu de Gran Bretaña. Parllamentarios de dambos países tomaben asientu nos sos respeutivos llugares en Londres (tantu na Cámara de los Comunes como en la de los Lores), anque la representación escocesa nel órganu llexislativu yera menor, por cuenta de que'l so población asina la yera. So los términos del Union Act, Escocia escoyía a 45 parllamentarios pa la Cámara de los Comunes y unviaba 16 a la Cámara de los Lores.

Tres l'aplacamientu de la Rebelión irlandesa de 1798, el Reinu de Gran Bretaña quedó eslleíu cola aprobación del Acta d'Unión de 1800, pol que Irlanda quedaba anexonada a la unidá política, dando orixe al Reinu Xuníu de Gran Bretaña ya Irlanda.

Estructura política

Los reinos d'Inglaterra y Escocia, dambos n'esistencia dende'l sieglu IX, yeren estaos independientes hasta que los actos de la unión entraron a valir en 1707. Sicasí, llegaren a una unión personal en 1603, cuando Xacobu VI d'Escocia asocedió a la so prima Sabela I d'Inglaterra como rei d'Inglaterra (col nome de Jacobo I). Esta unión de les corones na Casa de Estuardo significaba que'l conxuntu de la islla de Gran Bretaña yera gobernada agora por un solu monarca, qu'en virtú de la corona inglesa tamién gobernó sobre'l reinu d'Irlanda. Cada unu de los reinos caltuvo'l so propiu parllamentu y lleis (anque hubo un curtiu intentu d'unión mientres el interregno nel sieglu XVII).

Esta disposición camudó dramáticamente cuando'l Acta d'Unión de 1707 entró a valir, con una corona unificada de Gran Bretaña y un solu parllamentu unificáu. Sicasí, Irlanda caltúvose formalmente dixebrada hasta los actos de la Unión de 1801. El Tratáu de la Unión, a condición de que la socesión al tronu británicu taría en conformidá cola Acta de Lliquidación Inglés, en llugar de la Llei d'Escocia de Seguridá, quedó ensin efeutu. L'Acta de Lliquidación requiso que l'herederu al tronu inglés fuera un descendiente protestante de la eleutora Sofía de Wittelsbach, lo que provocó la socesión de Hannover namái unos pocos años dempués de la Unión.

Reyes del Reinu de Gran Bretaña

1707-1714: Ana I, reina d'Inglaterra, Escocia, ya Irlanda (d'Irlanda dende 1702).
1714-1727: Xurde I.
1727-1760: Xurde II.
1760-1801: Xurde III (siguió reinando como rei del Reinu Xuníu hasta 1820).

Ver tamién

Referencies