Saltar al conteníu

Pilos

Coordenaes: 36°54′50″N 21°41′47″E / 36.9139°N 21.6964°E / 36.9139; 21.6964
De Wikipedia
Pilos
Alministración
PaísBandera de Grecia Grecia
División alministrativa Decentralized Administration of Peloponnese, Western Greece and the Ionian Islands (en) Traducir
Rexón periferia del Peloponeso (es) Traducir
Unidaes perifériques unidad periférica de Mesenia (es) Traducir
Municipio (es) Traducir municipio de Pylos-Nestoros (es) Traducir
Tipu d'entidá ciudá
Nome oficial Πύλος (el)
Nome llocal Πύλος (el)
Códigu postal 240 01
Xeografía
Coordenaes 36°54′50″N 21°41′47″E / 36.9139°N 21.6964°E / 36.9139; 21.6964
Pilos alcuéntrase en Grecia
Pilos
Pilos
Pilos (Grecia)
Superficie 143.91 km²
Altitú 0 m
Demografía
Población 2104 hab. (2001)
Porcentaxe 100% de municipio de Pylos-Nestoros (es) Traducir
Densidá 14,62 hab/km²
Más información
Fundación 1828
Prefixu telefónicu 2723
pylos.gr
Cambiar los datos en Wikidata

Pilos (en griegu, Πύλος: Pylos; d'antiguo, Navarino) ye'l nome d'una badea, d'una unidá municipal y de una ciudá allugaes na mariña suroeste del Peloponeso que pertenez a la unidá periférica de Mesenia y al conceyu de Pilos-Néstoras nel sur de Grecia. Nel añu 2011, la población del nucleu urbanu yera de 2345 habitantes, mientres la unidá municipal tenía 5287.[1]

Ye amás la pequeña península acantilada asitiada nel estremu septentrional de la badea de Navarino, badea protexida y casi cerrada pola islla d'Esfacteria.
Na zona septentrional d'esta badea y al este del puexu de Pilos atópase anguaño la llaguna de Osmán Agá, dixebrada de la badea por una barra de sable.

Nos poemes homéricos, Pilos ye la patria del míticu rei Néstor, unu de los argonautas que, yá bien vieyu, dirixó les sos tropes mientres la guerra de Troya.

Badea de Pilos.

Mitoloxía

[editar | editar la fonte]

La mitoloxía griega dicía que la ciudá de Pilos fuera fundada por Pilo, fíu de Clesón. Esti habitar con léleges procedentes de Megáride. Sicasí esti fundador foi espulsáu por Neleo y homes pelasgos procedentes de Yolco y dirixóse a fundar otra Pilos en Élide.[2]

Nel ciclu troyanu, Pilos yera sede del llexendariu rei Néstor, fíu de Neleo, que gobernaba un territoriu qu'incluyía les ciudaes d'Arene, Tríu, Epi, Ciparesente, Anfigenia, Ptéleo, Helo y Doriu y participó al mandu de noventa naves na espedición de los aqueos contra Troya.[3] Néstor tornó sanu y salvu a la so patria y recibió a Telémaco en Pilos cuando esti viaxó dende Ítaca pa llograr noticies alrodiu d'Odiseo, el so padre.[4]

La tradición menta que darréu los descendientes de Néstor fueron espulsaos de Mesenia polos heráclidas.[5]

Periodu micénicu

[editar | editar la fonte]

Pilos tuvo habitáu dende la dómina micénica. El palaciu micénicu, que ye conocíu como «palaciu de Néstor», foi alcontráu en 1939 por Konstantinos Kourouniotis y escaváu por un equipu empobináu por Carl William Blegen.[6] Nestos restos, allugaos na llomba d'Epano Englianos, dellos quilómetros al norte de l'actual Pilos, atopáronse cientos de tablillas con inscripciones en llinial B.[7] Esti palaciu tuvo de ser el centru alministrativu d'un reinu o principáu estremáu nuna zona citerior qu'incluyía'l palaciu y qu'entendía de la mesma nueve distritos y otra zona ulterior qu'entendía siete. Estos dos zones taben dixebraes pola cadena montascosa de Haghiá.[8][9] El palaciu foi destruyíu en redol a 1200 e. C. y, al contrariu qu'otros centros micénicos, nun foi reconstruyíu tres la so destrucción. Esiste discutiniu sobre quien fueron los sos atacantes.[10]

Periodu clásicu y romanu

[editar | editar la fonte]

A partir del periodu clásicu, conocíase como Pilos a la península despoblada asitiada nel llugar conocíu como Corifasio, al norte de la badea asitiada enfrente de la islla d'Esfacteria (la ciudá moderna ta asitiada na zona sur de la badea).

La so redolada foi escenariu en 425 e. C. de la Batalla de Pilos, que remató con victoria ateniense, mientres la Guerra arquidámica, la primer parte de la Guerra del Peloponeso.[11] Darréu los atenienses establecieron ellí una guarnición y treslladáronse a habitar el llugar dalgunos mesenios que taben exiliaos en Naupacto y que realizaben incursiones de saquéu en Laconia.[12] Tamién llegaron al llugar hilotas y desertores de Laconia. Toos estos retiráronse del llugar nel 421 e. C., tres la Paz de Nicias, ya instaláronse en Cranios, na islla de Cefalonia.[13] Sicasí nel 418 e. C., los atenienses volvieron llevar a los hilotas dende Cranios hasta Pilos por que se dedicaren al pillaje,[14] hasta l'añu 409 e. C., nel qu'estos hilotas retirar tres una tregua.[15]

Nel añu 365 e. C., nuna guerra contra Élide, los arcadios apoderar de Corifasio.[16]

Nel periodu romanu yera un pequeñu asentamientu. Pausanias, que definía Pilos, al igual que Homero, como un territoriu arenosu, allugaba ellí un santuariu d'Atenea Corifasia y lo que se suponía yera la casa de Néstor y les tumbes de Néstor y Trasimedes, según una cueva de la que se creía que sirviera como establu de les vaques de los llexendarios Neleo y Néstor.[17]

Batalla de Navarino

[editar | editar la fonte]

Na historia de la Guerra d'independencia de Grecia, llibróse ellí una batalla naval en 1827. Combatieron exipcios, turcos y tunecinos contra naves britániques, franceses y ruses, siendo'l trunfu d'esta última flota.

La moderna ciudá de Pilos, construyida en 1829 pol cuerpu espedicionariu francés de Morea, ta asitiada al sur de la badea, una ensenada de 5 km de llongura por 3 d'anchu.

Otros asentamientos col mesmu nome

[editar | editar la fonte]

Tamién esisten dos asentamientos llamaos Pilos en Élide, qu'inclúi una Pilos que s'asitiaba na confluencia de los ríos Peneo y Ladón y a Pilos Trifilia, asitiada na mariña, siendo dambos sitios arqueolóxicos. Na Antigüedá aldericábase alrodiu de cual de los trés Pilos yera'l llugar asina llamáu por Homero.[18]

Comunidaes llocales

[editar | editar la fonte]

La unidá municipal de Pilos contién les siguientes comunidaes llocales:

Ver tamién

[editar | editar la fonte]

Referencies

[editar | editar la fonte]
  1. Detalle del censu de 2011 (en griegu)
  2. Pausanias IV,36,1.
  3. Homero, Ilíada II,591.
  4. Homero, Odisea III,28-487.
  5. Pausanias II,18,7-8.
  6. Páxina del Ministeriu de Cultura de Grecia: el palaciu de Néstor (en griegu)
  7. Oliver Dickinson, L'Exéu, páxina 15. Barcelona: Bellaterra, 2010. ISBN 978-84-7290-488-0.
  8. Luis García Iglesias, Los oríxenes del pueblu griegu, páxs.167-169.
  9. John Chadwick (1977), El mundu micénicu, páxs.59-74, Alianza, ISBN 84-206-7920-8.
  10. Luis García Iglesias, Los oríxenes del pueblu griegu, páxs.181-192. Barcelona:Síntesis (2000), ISBN 84-7738-520-3.
  11. Tucídides IV,3,14.
  12. Tucídides IV,41.
  13. Tucídides V,35.
  14. Tucídides V,56.
  15. Jenofonte, Heléniques I,2,18.
  16. Diodoro Sículo XV,77.
  17. Pausanias IV,36,1-6.
  18. Estrabón VIII,3,36-29.

Enllaces esternos

[editar | editar la fonte]