Saltar al conteníu

Peloponeso

Coordenaes: 37°20′59″N 22°21′08″E / 37.349722222222°N 22.352222222222°E / 37.349722222222; 22.352222222222
De Wikipedia
Peloponeso
Alministración
PaísBandera de Grecia Grecia
Tipu d'entidá península
Nome llocal Πελοπόννησος (el)
Xeografía
Coordenaes 37°20′59″N 22°21′08″E / 37.349722222222°N 22.352222222222°E / 37.349722222222; 22.352222222222
Superficie 22200 km²
Llenda con periferia del Ática (es) Traducir
Altitú media 2407 m
Demografía
Cambiar los datos en Wikidata
Xeográficamente, el términu Peloponeso aplicar a tola península, anque na organización territorial de Grecia namái una parte pertenez a la periferia de Peloponeso; la parte noroccidental correspuende a la periferia de Grecia Occidental.

Peloponeso[1] (griegu: Πελοπόννησος, pronunciación clásica Pelopónnēsos; pronunciación moderna Pelopónisos) ye una península de Grecia, xunida al continente pol ismu de Corinto qu'anguaño ta cortáu pela canal de Corinto.

El so nome provién d'un héroe mitolóxicu griegu Pélope, quien supuestamente conquistó tola rexón. Etimológicamente, Peloponeso significa 'islla de Pélope', a pesar de que namái foi una verdadera islla tres l'apertura de la canal de Corinto en 1893. Na Edá Media, llamábase-y 'Morea', debíu a la paecencia de la so forma con una fueya de moral.

Patrás (nel norte) y Kalamata son les úniques ciudaes importantes, onde se topen los principales puertos.

En 2004, el Peloponeso ganó una segunda conexón col continente tres la construcción de la Ponte de Ríu-Antirio.

Na rexón topa la ciudá d'Olimpia, centru relixosu de l'Antigüedá, onde se celebraron los primeros Xuegos Olímpicos, y la ciudá d'Esparta, una de les dos ciudaes-estáu hexemóniques nel periodu clásicu.

Xeografía

[editar | editar la fonte]

La península ye un allongamientu del cordal del Pindo y presenta un relieve bien montascosu. Ta formáu por dellos macizos: el Olono, nel NO (2.223 m), el Kyllini, nel NE (2.376 m), el Mégalo, nel centru (1.980 m), y, nel SE, les llombes d'Argólida, el Parnón (1.935 m) y el Taigeto (2.404 m), que bordien los carauterísticos golfos de Nauplia, Laconia y Mesenia. Nestos postreros terminen los valles d'Argos, Esparta y Kalamata, onde se practica l'agricultura de regadío.

La península presenta llanures interiores aisllaes, como la de Megalópolis. Nel Peloponeso nun s'estienden llanures costeres pantanoses, que fueron desecadas pa dedicales a l'agricultura y esaniciar la malaria.

Economía

[editar | editar la fonte]

La rexón vive eminentemente de cultivos agrícoles de tipu mediterraneu: frutales, cítricos, olivar y vide. A estos añader ganadería ovina y caprina nes zones montascoses y el cultivu de maíz nos valles. El Peloponeso esporta productos de la olivar, melones, sandíes, agrios, tabacu y especialmente vinu y pases (Pases de Corinto). Argos suministra verdures a Atenes. Igualmente esiste un incipiente desenvolvimientu de turismu rural en zones singulares del Peloponeso, nes que col sofitu de programes del Estáu griegu tán reconstruyéndose antiguos pyrgoi (torres) pa reconvertilos n'hoteles rurales destinaos al turismu calidable, sobremanera en zones cercanes al mar como Gythio, l'antiguu puertu de Esparta.

Los primeros pobladores fueron los exeos (2600 e. C.), y darréu foi ocupáu por anatolios (2400 e. C.), xonios (2000 e. C.), aqueos (1600 e. C.). Esparta convertir na principal polis de la península en conquistando un terciu d'ella (610 e. C.) y formar la Lliga del Peloponeso, que s'enfrentó a Atenes. Más tarde foi apoderáu polos macedonios y los romanos, so que'l so mandatu la rexón decayó n'importancia, a pesar de la paz interior que se vivió nella.

Foi afaráu por Alarico en 396 y ocupáu por tribus eslaves, que se helenizaron. Tres la derrota del imperiu bizantín en 1204, foi conquistáu por Venecia y los cruzaos, y un sieglu dempués polos Romanos d'Oriente en (1430), pero trenta años más tarde foi ocupáu polos otomanos (Mehmet II), a los que perteneció hasta la independencia de la Grecia moderna.

División político-alministrativa

[editar | editar la fonte]

Peloponeso ye una periferia de Grecia, formada por 5 unidaes perifériques: Arcadia, Argólida, Corintia, Laconia, Mesenia.[2]

Les unidaes perifériques d'Acaya y Élide pertenecen tamién a la península, pero formen parte de la periferia de Grecia Occidental.

Ver tamién

[editar | editar la fonte]

Referencies

[editar | editar la fonte]
  1. Esti términu apaez nel Diccionariu de l'Academia de la Llingua Asturiana. Ver: peloponesiu
  2. «Testu completu del plan Calícrates» (griegu). Boletín Oficial de Grecia (11 d'agostu de 2010). Archiváu dende l'orixinal, el 2017-04-27.

Enllaces esternos

[editar | editar la fonte]