Saltar al conteníu

Phylloscopus humei

De Wikipedia

Les especies d'aves con nome común en llingua asturiana márquense como NOA. En casu contrariu, conséñase'l nome científicu.

Phylloscopus humei
Estáu de caltenimientu
Esmolición menor (LC)
Esmolición menor (IUCN 3.1)[1]
Clasificación científica
Dominiu: Eukaryota
Reinu: Animalia
Filu: Chordata
Clas: Aves
Orde: Passeriformes
Familia: Phylloscopidae
Xéneru: Phylloscopus
Especie: Phylloscopus humei
(Brooks, 1878)
Distribución
Subespecies
Phylloscopus humei humei (Brooks, 1878)
Phylloscopus humei mandellii (pero vease testu)
Sinonimia
Phylloscopus inornatus humei (Brooks, 1878)
Phylloscopus inornatus mandellii (pero vease testu)
Phylloscopus mandellii (pero vease testu)
Consultes
[editar datos en Wikidata]

Phylloscopus humei[2] ye una especie d'ave paseriforme de la familia Phylloscopidae.[3]

Descripción

[editar | editar la fonte]
En Biskeri Thatch (a 11000 pies sobre'l nivel del mar) nel distritu de Kullu (Himachal Pradesh).

La especie ye una de les más pequeñes «curracas del Vieyu Mundu». Como la mayoría de mosquiterus, tien l'envés verdosu y les partes inferiores de color blancuciu tenue. Cola so llarga llista superciliar, pileu rayáu y rémixes terciaries con cantos mariellos, ye bien similar al mosquiteru bilistado (P. inornatus). Sicasí, tien solo una franxa blanca prominente na ala, una traza curtia débil de la segunda franxa de l'ala, y los colores son polo xeneral más tenues. Tamién tien el maxilar inferior y les pates escures.

El so canto ye zaragateru y agudu. La distinción más importante col mosquiteru bilistado ye'l llamáu, que ye más disilábico. Ente que les subespecies occidentales y orientales amuesen diferencies notables na secuencia d'ADN mitocondrial y los llamaos, los sos cantares nun difieren; tán reproductivamente aisllaos namái por alopatría y nun suelen ser consideraos especies separaes.[4]

Ecoloxía y historia evolutiva

[editar | editar la fonte]

Esta ave ye común de los montes montiegos n'altitúes d'hasta 3500 m sobre'l nivel del mar. Paez dende'l Hindú Kush y Karakórum al este y al norte col Tian Shan en China y nel macizu d'Altái en Mongolia. La subespecie mandellii (tamién nomáu mosquiteru de Hume oriental) ye dafechu alopátrica —n'ocasiones dixebráu como especie, y nesi casu la subespecie nominal llámase-y mosquiteru occidental de Hume— apaez al este de la pandu tibetanu.[5] Dambes poblaciones migren al traviés de los Himalayas mientres l'iviernu na India y les rexones axacentes. Tamién s'informó la presencia de la especie na rexón de Kutch.[6]

Alimentándose nel sotobosque nel distritu de Kullu (Himachal Pradesh).

Particularmente na migración de seronda, ye propensu al vagabundeo hasta Europa occidental, a pesar d'alloñar 3000 quilómetros del so área de reproducción. Ye un vagamundu raru a finales de seronda ya iviernu en Gran Bretaña. Los adultos que nun apariaron pueden alloñar enforma del so senderu migratoriu pel branu, cuando la subespecie mandellii ye vereaneante abondo común nos montes húmedos montiegu subtropicales y templaos de Bután, en redol a los 2000-3500 msnm y apoderáu por abetos de Bután (Abies trupa) o por tsugas del Himalaya (Tsuga dumosa) y rododendros, anque la subespecie nun ye un reproductor regular nesi país.[7]

Nun ye cobarde, anque'l so estilos de vida arbóreo y colores crípticos faen que seya malo de reparar. Ta en constante movimientu. Como la mayoría de les «curracas del Vieyu Mundu», esti pequeñu paseriforme ye insectívoru. El nial ta construyíu nel suelu. Ye común na mayor parte de la so amplia distribución, polo que nun se considera amenaciáu pola UICN.[8]

Apocayá foi dixebráu del mosquiteru bilistado (Phylloscopus inornatus), en base a diferencies en morfoloxía, bioacústica y calteres moleculares. La distribución del mosquiteru de Hume occidental se superpone cola del mosquiteru bilistado nos montes Sayanes occidentales, pero aparentemente les especies non s'hibriden. Envaloróse provisionalmente que la diverxencia ente los dos especies foi hai aproximao 2.5 millones d'años (Ma), y que ente P. h. humei y P. h. mandellii foi hai alredor de 1 millón d'años.[9][10][11][4][12]

Referencies

[editar | editar la fonte]
  1. BirdLife International (2012). «Phylloscopus humei» (inglés). Llista Roxa d'especies amenazaes de la UICN 2014.3. Consultáu'l 17 de febreru de 2015.
  2. De Juana, E; Del Hoyo, J; Fernández-Cruz, M; Ferrer, X; Sáez-Royuela, R; Sargatal, J. «Nombres en castellano de las aves del mundo recomendados por la Sociedad Española de Ornitología (Undécima parte: Orden Passeriformes, Familias Muscicapidaea a Silviidae)». Ardeola. Handbook of the Birds of the World (Madrid: SEO/BirdLife) 54 (1):  páxs. 145-153. ISSN 0570-7358. https://www.seo.org/wp-content/uploads/tmp/docs/vol_54_1_once1.pdf. 
  3. Gill, F.; Donsker, D. (Eds.) (2015). Bushtits, leaf warblers & reed warblers. IOC World Bird List (v.5.1).
  4. 4,0 4,1 Irwin et al., 2001.
  5. Alström, 2006.
  6. «First record of the Hume's Leaf-warbler Phylloscopus humei from Kachchh, Gujarat, India» (n'inglés). J. Bombay Nat. Hist. Soc. 107 (1):  páxs. 61–62. 2010. 
  7. Inskipp y Inskipp, 2000.
  8. BLI (2008)
  9. Alström y Olsson, 1988.
  10. Shirihai y Madge, 1993.
  11. Ernst, 1996.
  12. Sangster et al., 2002.

Bibliografía

[editar | editar la fonte]

Enllaces esternos

[editar | editar la fonte]