Paulo Jovio

Paulo Jovio

Paulo Jovio
obispu católicu 17 abril 1533 -
Vida
Nacimientu	Como , 21  d'abril de 1483
Nacionalidá	Ducado de Milán
Residencia	Museo di Giovio in Borgovico
Fallecimientu	Florencia, 1552 [[(Gregorianu)]] (68/69 años)
Estudios
Estudios	Universidá de Padua
Llingües	Llatín Italianu
Oficiu
Oficiu	obispu católicu, historiador, biógrafu y médicu
Emplegadores	Universidá de Roma La Sapienza
Creencies
Relixón	catolicismu

Tumba de Paolo Giovio por Francesco da Sangallo, na Basílica de San Llorienzo, Florencia.

Paolo Giovio, acastellanáu como Paulo Jovio (Como, 19 d'abril de 1483 – Florencia, 11 d'avientu de 1552), foi un humanista, médicu, historiador, biógrafu y preláu italianu del Renacimientu.

Biografía

El padre yera un notariu que morrió en redol al añu 1500; Paolo cuntaba con un hermanu mayor, Benedetto Giovio, historiador y humanista, que curió de la so formación. Apasionar poles les lletres pero la so familia lo encauzó escontra los estudios de Medicina en Pavia y Padua; nesta última ciudá graduóse en 1511.

Exerció como médicu en Como, pero empezó bien llueu a viaxar per Italia y Europa. Treslladóse a Roma, onde'l papa Llión X (fíu de Lorenzo'l Magníficu) asignó-y la cátedra de Filosofía moral y, nel intre, la de Filosofía natural na Universidá de Roma. Nel mesmu periodu empecipió la so actividá como historiador. En 1517 foi nomáu médicu del cardenal Giulio de Medici, futuru Papa Clemente VII; comenenciudu en zooloxía, publicó amás un tratáu sobre los venenos y De Romanis piscibus (Roma, 1524). Cuando Giulio de Medici foi nomáu papa foi promovido a obispu de Nocera (1528) y unviáu a importantes misiones diplomátiques. Llevantó un palaciu na ribera del llagu de Como provistu d'un importante muséu y de frescos manieristes de Giorgio Vasari. Escribió sobre les guerres d'Italia en llatín Hestories del so tiempu (1550–1552), llueu arramaes al castellán por Gaspar de Baeza (Salamanca: Andrea de Portonariis, 1562-1563). unos Empondera virorum litteris illustrium y Aponderamientos o vides curties de los caballeros antiguu y modernu bien reimpresos, biografíes de celebridaes de la so dómina.

Obres

• 1524 — De romanis piscibus libellus
• 1525 — De legatione Basilii Magni Principis Moschoviae ad Clementem VII
• 1531 — Commentari delle cues de’ Turchi (vueltos a publicar en llatín en 1537)
• 1546 — Empondera virorum litteris illustrium
• 1548 — Descriptio Britanniae, Scotiae, Hyberniae et Orchadum
• 1549 — Vitae. -y vite di dicenove huomini illustri. Di dodici Visconti, & di Sforza, Duchi di Bilanu. Di Leone Decimo, & Adriano Sesto Pontefici. Di Pompeo Cardinal Colonna. Di Ferrante Davalo Marchese di Pescara. Del Gran Capitano. Et d'Alfonso Primu da Este, Duca terzo di Ferrara...
• 1550/1552 — Historiarum sui temporis ab a. 1494 ad a. 1547 libri XLV; traducida al español como Hestoria xeneral de toles coses asocedíes nel mundu nestos cincuenta años del nuesu tiempu, na cual escríbense particularmente toles victories y succesos qu'el invictíssimo emperador don Carlos hubo, dede que començo a reynar n'España hasta que prendio al duque de Saxonia. Escrita en llingua llatina pro'l doctíssimo Paulo Jovio, obispu de Nochera, traduzida de llatín en castellán pol icenciado Gaspar de Baeça. Empobinada al bien Illustre señor Francisco de Erasso del Conseyu del estáu, y secretariu del so Magestad. Salamanca. En casa d'Andrea de Portonariis, Imprentador (1562-1563).
• 1556 — Ragionamenti sopra i motti y i disegni d'arme y d'amore che comunemente chiamano Imprese
• 1559 — Dialogo dell'imprese militari et amorose di Monsignor Giovio Vescovo di Nocera
• 1559 — Larii lacus descriptio, Venetiis
• 1560 — Vite De volao scritte d'huomini illustri di guerra
• 1605 — Lettere volgari, raccolte dal Domenichi.

Referencia

• Obres digitalizadas de Paulo Jovio na Biblioteca Dixital Hispánica de la Biblioteca Nacional d'España
• Biografía de Paolo Giovio en BiografíasyVidas.com
• Biobibliografía de Paolo Giovio n'Enciclopedia Treccani

• Datos: Q437543
• Multimedia: Paolo Giovio