Pablo Herrera González

Pablo Herrera González
Canciller del Ecuador (es)	;
Canciller del Ecuador (es)
Vida
Nacimientu	Cantón Pujilí (es) , 25 de xineru de 1820
Nacionalidá	Ecuador
Muerte	Quitu, 19 de febreru de 1896 (76 años)
Estudios
Llingües falaes	castellanu
Oficiu	políticu, escritor, abogáu
Creencies
Relixón	catolicismu

Pablo Herrera González (25 de xineru de 1820, Cantón Pujilí ^(es) – 19 de febreru de 1896, Quitu). Repúblico, abogáu, investigador, anticuariu, escritor y políticu ecuatorianu. Presidente (Pentavirato), vicepresidente, diputáu, senador, ministru del Ecuador, ente otros cargos qu'exerció. Fíu del sacerdote Manuel Herrera Salcedo y de N. González.

Biografía

Estudio universitarios

Realizó los sos estudios universitarios na ciudá de Quito, que remató en 1845, en momentos en que na ciudá de Guayaquil yá españara la Revolución marcista que causó la cayida del réxime del Xeneral Juan José Flores. Incorporándose d'abogáu'l 1° de xunetu de 1850.

Carrera política

En 1853 empecipió la so vida política cuando foi escoyíu Conceyal de Quito. En 1857 exerció la secretaría de la Cámara de Senadores. En 1857, n'unión de Rafael Carvajal y Gabriel García Moreno, foi redactor del periódicu “La Unión Nacional”, dedicáu a combatir y fustigar al réxime del Xeneral Francisco Robles; quien, por aquello, dispunxo'l so encarcelamientu y exiliu, nel mesmu citáu añu.

Al algamar el poder Gabriel García Moreno, foi escoyíu diputáu pola provincia de Pichincha, pero depués el presidente García Moreno nomar Subsecretariu del Ministeriu de lo Interior. En 1861, foi nomáu Secretariu de l'Asamblea Constituyente. En 1864 foi designáu Ministru de lo Interior y de Rellaciones Esteriores, cargu nel qu'actuó hasta 1865 en qu'acabó'l primer periodu presidencial de García Moreno. Depués d'ello, en 1867 foi investido Presidente de la Corte Suprema de Xusticia.

En 1869 foi Ministru de Gobiernu, nel segundu periodu presidencial de García Moreno. Esi mesmu añu foi tamién escoyíu diputáu a la Constituyente y ministru de la Corte Suprema pa un periodu de seis años. Foi unu de los fundadores de l'Academia Ecuatoriana de la Llingua. La mesma que, na so creación, establecer el 15 d'ochobre de 1874 ya instalóse el 4 de marzu 1875. En 1875 foi otra vegada nomáu Presidente de la Corte Suprema de Xusticia.

En 1875, xunto a Camilo Ponce Ortiz, José Modesto Espinoza y Juan León Mera fundó'l periódicu “La Civilización Católica”, qu'utilizaron pa combatir al gobiernu del Dr. Antonio Borrero.

En 1880, el Xeneral Ignacio de Veintemilla nomar Direutor Xeneral d'Instrucción Pública, pero dos años dempués, al proclamase Veintemilla dictador, n'unión d'otros copartidarios conservadores, combatir enérxicamente. En 1883 al ser depuesta la dictadura de Veintemilla, xunto a Rafael Pérez Pareja, Pedro Carbo, Xeneral Agustín Guerrero Lizarzaburu y Dr. Luis Cordero Crespo, integró'l Pentavirato o Xunta de Gobiernu Provisional que gobernó al Ecuador dende'l 14 de xineru hasta'l 15 d'ochobre de 1883.

Mientres el gobiernu del Dr. Antonio Flores Jijón foi nomáu ministru fiscal de la Corte Suprema y plenipotenciario en Lima pa tratar el problema estremeru col Perú, suscribiendo en Quito,-el 2 de mayu de 1890, col plenipotenciario d'aquel país, Dr. Arturo García Chávez, el Tratado Herrera-García, pol cual, creyendo resolver con ello'l conflictu estremeru que caltenía col Perú, l'Ecuador vencía-y los derechos que tenía sobre Xaén, Mainas y gran parte de la cuenca del Amazones. Tratáu, que foi aprobáu y ratificáu pol Congresu del Ecuador el 19 de xunu de dichu añu, pero que nun lo foi pol Congresu de Perú que, el 25 d'ochobre de 1893, pretendió alterialo tratando d'introducir dos modificaciones, polo que'l 25 de xunetu de 1894, el Congresu del Ecuador, declaró insubsistente el decretu parllamentariu que lu había aprobáu y ratificáu.

El 1° de xunetu de 1892 asumió la Vicepresidencia de la República, cargu qu'exerció mientres el gobiernu del Dr. Luis Cordero Crespo, hasta qu'arrenunció en 1894. En 1894, depués del so arrenunciu a la vicepresidencia, asumió per cuarta ocasión el Ministeriu del Interior y de Rellaciones Esteriores, correspondiéndo-y entós la dura xera de tratar d'aselar a la población ecuatoriana, emponderada pola mor del sonáu escándalu de la Venta de la Bandera.

Obres

Destacáu escritor, publicó obres siendo les más bultables:

“Observaciones sobre'l Tratáu del 25 de xineru de 1860, celebráu en Guayaquil ente los xenerales Ramón Castilla y Guillermo Franco”, la que se rellaciona col Tratáu de Mapasingue tamién llamáu Tratáu Franco-Castilla y la Batalla de Guayaquil, publicáu en 1860.
“Ensayo sobre la Historia de la Lliteratura Ecuatoriana”, publicáu en 1860.
“Apuntes pa la Historia de Quito”, publicaos de 1870 a 1874.
“Apunte Cronolóxicu de les Obres y Trabayos del Cabildru de Quito dende 1534 a 1714”, publicáu de 1880 a 1882.
“Apuntes Biográficos del Gran Maxistráu Dr. Gabriel García Moreno”, publicáu en 1892.
“Antoloxía de Prosistes Ecuatorianos”, dos tomos, publicáu en 1894.

Dempués de la so muerte publicaron delles de les sos obres qu'inda siguíen inédites ya igualmente dellos alegatos, discursos y esposiciones.

Acostumaba llevar un diariu de los sucesos relevantes que se producíen en Quito, estos escritos pasaron a dominiu de la Compañía de Xesús, atopándose anguaño na biblioteca de Cotocollao.

Fallecimientu

Ante'l advenimiento de la Revolución Lliberal retirar de la vida pública, morriendo na ciudá de Quito'l 19 de febreru de 1896.

Ver tamién

Referencies

Pérez Pimentel, Rodolfo: Diccionariu biográficu del Ecuador, tomu 1 – Pablo Herrera González Archiváu 2015-06-13 en Wayback Machine.
historia+de+la lliteratura ecuatoriana&source=bl&ots=AlnWtwj_IC&sig=7bvavpnnkN0jh0Ce5-3HKz4H1Go&hl=es-419&sa=X&ei=c_VcUcy6M5He8wS43ICIDw&ved=0CDcQ6AEwAw Herrera Pablo: Ensayo sobre la historia de la lliteratura ecuatoriana.
Historia_de_Quito_1874.html?hl=es&id=ONN0cgAACAAJ Herrera Pablo: Apuntes pa la historia de Quito.
llingua-ecuador-5267/ Fundeu: Fundadores de l'Academia de la Llingua (Ecuador) (enllaz rotu disponible n'Internet Archive; ver l'historial y la última versión)..

Predecesor: Rafael Carvajal	Ministru de Rellaciones Esteriores y de Gobiernu del Ecuador 29 de marzu de 1864 - 30 d'agostu de 1865	Socesor: Manuel Bustamante
Predecesor: Rafael Carvajal	Ministru de Rellaciones Esteriores y de Gobiernu del Ecuador 16 de mayu de 1869 - 10 d'agostu de 1869	Socesor: Francisco Salazar
Predecesor: Gobiernu Provisional de Quito: José María Sarasti (Presidente) José María Plácido Caamaño Pedro Carbo	Miembru del Gobiernu Provisional de Quito (Gobierno de facto) 14 de febreru de 1883 - 11 d'ochobre de 1883	Socesor: José María Plácido Caamaño (Presidente del Ecuador)
Predecesor: Pedro José Cevallos	Vicepresidente Constitucional de la República del Ecuador 1 de xunetu de 1892 - 27 de xineru de 1894	Socesor: Vicente Lucio Salazar
Predecesor: Pedro Lizarzaburu	Ministru de Rellaciones Esteriores y de Gobiernu del Ecuador 25 de xineru de 1894 - 16 d'abril de 1895	Socesor: Luis Salvador