Nu metal
| Nu metal | ||
|---|---|---|
 | ||
| Oríxenes musicales | Metal alternativu, grunge, rap metal, funk metal, hardcore punk, rock alternativu, metal industrial, hip hop | |
| Oríxenes culturales | Mediaos de los años 1990 en California, Estaos Xuníos | |
| Instrumentos comunes | Guitarra, baxu, batería, sintetizador. N'ocasiones el tecláu, tornamesa y sampler | |
| Escenas rexonales | ||
|
Rock am Ring Ozzfest Rock in Rio Lollapalooza Big Day Out Download Festival Knotfest Nu-Metal Fest | ||
| [editar datos en Wikidata] | ||
El nu metal (tamién llamáu nü-metal, new metal o aggro metal) ye un xéneru musical de fusión que combina elementos del heavy metal con otros xéneros, como'l hip hop, el grunge, el rock alternativu y el funk.[1]El xéneru tuvo ésitu comercial a finales de 1990 y principios de 2000.
La música nu metal enfatiza l'atmósfera, el ritmu y la testura percima de la melodía y l'instrumentación. De cutiu, los cantares de nu metal usen riffs rítmicos y sincopados, tocaos con aburuyaes guitarres llétriques afinaes en rangos baxos, un baxu bien agresivu xeneralmente más fuerte que'l soníu de la guitarra y daqué de soníu industrial aplicáu por aciu un DJ.
Les bandes que dieron orixe al xéneru fueron Korn (col so álbum homónimu en 1994), Deftones col so discu de 1995, Adrenaline.[2] y Linkin Park col so discu del 2000, Hybrid Theory.
Definición[editar | editar la fonte]
La categorización d'artistes específicos como nu metal ye difícil, un asuntu que se fai más evidente na comunidá de fanáticos del metal tradicional que s'ofienden por esti términu. El nu metal ye cercanu al metal alternativu, pero fueron tantes les bandes que surdieron a mediaos de los 90 con un estilu similar que se buscó un nome pa englobarlas, «nuevu metal».[ensin referencies] L'álbum Meteora de Linkin Park, por casu, ye llistáu como "alternativu" en AOL Music Now[3] y en tres xéneros distintos en Metacritic.[4]
Nuna entrevista, Jonathan Davis afirmó que «odien el términu nu metal», argumentando que «nun significa nada».[5][6] En 2009 nuna entrevista fecha a Fieldy, indica que nun-y da importancia a les etiquetes y que ta cómodu col términu «nu metal».[7]
Historia[editar | editar la fonte]
Oríxenes y primer xeneración (1994-1999)[editar | editar la fonte]
Hubo munches bandes qu'influyeron por que naciera el nu metal. Ente elles podemos nomar: Helmet, Anthrax y Rage Against the Machine pola so fusión de metal y rap, tresformándose en dalgunos de los pioneros del rap metal; Pantera pol so soníu crudu y direutu; Faith No More y Tool pola so innovación dientro del metal y Prong pol usu de samplers en cantares metaleras solo por nomar delles influencies de les primeres bandes de Nu Metal.
Al igual que les bandes de funk metal, munches bandes de nu metal provinieron de California. Bandes como Snot, P.O.D., Deftones, Linkin Park, Papa Roach, Korn o System of a Down, ente otres, pertenecen a la primer dómina del nu metal; sicasí'l xéneru tamién repercutió n'Europa con bandes como Thumb y Waving Corn, que los sos primeros trabayos apaecieron nel añu 1995 (el mesmu añu en que foi llanzáu Adrenaline de Deftones), nos cualos amosaben un rap metal altamente influyíu por Korn, pero nun tuvieron muncha atención por cuenta de que movíense nun circuitu underground a diferencia de la escena californiana, a mediaos de los noventas.[8]
La muerte de Kurt Cobain, líder de la banda de grunge Nirvana, el 5 d'abril de 1994 marcaría l'empiezu del cayente del rock alternativu (y del grunge en particular) como la fuercia motriz del rock estauxunidense modernu preparando'l terrén por que'l nu metal ganara públicu. Esi mesmu añu edítase lo que sería'l primer discu de nu metal, Korn de la banda homónima, que'l so soníu yera novedosu pa la escena musical mundial. Guitarres con muncha distorsión, bateríes con melodíes bien diverses y un baxu qu'incorporaba téuniques de jazz y funk. Amás, el cantante Jonathan Davis, tenía una manera propia de cantar que lo estremaba de los demás y les sos lletres trataben problemes sociales y personales. Munches bandes anteriores a Korn entemecíen el crossover del rap y el metal como Clawfinger, H-Block, 311, Urban Dance Squad, etc; pero nenguna d'estes asemeyaba al soníu qu'impunxo Korn, que dexó una buelga claramente dientro de la evolución tantu del xéneru como dientro del mesmu a futuru.
El soníu característicu de Korn provieno del intentu d'emular los acordes usaos pol guitarrista de Mr. Bungle. Ellos tamién citaron a otra banda de Mike Patton, Faith No More,[9] nos Kerrang's The Greatest Videos of All Time nel 2006, diciendo que Korn foi influyíu por ellos porque fixeron daqué inusual nuna banda de metal. Les bandes de nu metal tamién afirmen típicamente tar influyíos per bandes de metal convencional, particularmente por Black Sabbath.[10]
El productor Ross Robinson foi moteyáu por dalgunos como «el padrín del nu metal» por cuenta de que produció dellos álbumes de nu metal importante, el primeru de los cualos foi l'álbum homónimu de Korn. Y el siguiente, Life Is Peachy, que se convertiría n'unu de los discos que definiríen el xéneru xunto col posterior llanzamientu Follow the Leader que foi'l discu que llevó a la masividad al Nu metal. Tamién tuvo al cargu de la producción de Three Dollar Bill, Yall de Limp Bizkit. Ross denunció depués al movimientu nu metal por volvese complaciente y a les bandes más nueves por non espandir el xéneru.
En 1995 llánzase'l primer discu d'otra de les bandes pioneres del xéneru, Adrenaline de Deftones.
Con un estilu más cercanu al rapcore, en 1997 sale a la venta otru de los discos fundamentales del xéneru: Three Dollar Bill Y'all de Limp Bizkit. L'álbum vuélvese popular gracies a la versión que fixeron de la tema de George Michael "Faith".
Esi mesmu añu editó'l discu debú de Coal Chamber. El so soníu yera más pesáu que'l de los pioneros Korn ya incluyía bastante esperimentación con soníos y voces non convencionales. Tamién puede mentase a Incubus y Snot, con un soníu más encuadráu nel funk metal.
En 1997, Sevendust presenta'l so primer discu homónimu con una voz distinta por Lajon Witherspoon.
En 1997, la banda Snot presenta'l so primer álbum d'estudiu tituláu Get Some.
En 1999 fixo'l so debú Slipknot, quien usen mázcares, gran cantidá de percusiones y la pocu habitual cantidá d'integrantes (9).
Nesa dómina tamién apaecieron otres bandes como Dracma, Soulfly y Ill Neñu cola so inclusión de ritmos brasilanos y tribales. Esto inclúi l'usu de percusiones llatines y de guitarres flamenques que nunca s'utilizaron nesti xéneru.
Segunda xeneración (2000-2005)[editar | editar la fonte]
La segunda xeneración de bandes nu metal apaeció a fines de los 90 y principios de los 2000 y caracterízase por mayor esperimentación y la inclusión de nuevos soníos traíos d'otros xéneros. Ente los principales esponentes podemos nomar a Linkin Park, Lostprophets, Drowning Pool, Taproot, Orgy, Adema, Mudvayne, Slipknot, Disturbed, System of a Down y Papa Roach.
La fama del nu metal algamó tanto ésitu al grau qu'artistes con poco o nenguna rellación con esti dedicar al xéneru a un curtiu plazu. Dellos exemplos notables son el del pioneru del heavy metal en Corea del Sur y creador del K-pop Seo taiji el cual n'esperimentando col funk metal nel so primer discu como solista decidió esperimentar col nu metal nel so discu Vol. 6: Ultramania; los raperos Kid Rock col so álbum Devil Without a Cause, Vanilla Ice colos sos álbumes Hard to Swallow y Bi-Polar[11] y Ice Cube col so discu War & Peace Vol. 1 (The War Disc);[12][13] tamién bandes reconocíes de thrash metal y groove metal averar al nu metal como son los casos de les bandes Metallica, Slayer,[14] Anthrax, Damageplan, Fear Factory, Machine Head[15] y Sepultura;[16] coles mesmes la icónica banda de funk metal Primus xunir al xéneru.[17][18]
Pol 2000 apaecía Skindred presentando'l so primer discu Babylon qu'amosaría un soníu orixinal con toques de reggae.
Nel 1999 salió'l primer álbum de Crazy Town, The Gift of Game, que salió a la fama col so senciellu Butterfly; con un soníu de rock alternativu y rap rock, y tuvo nel primer llugar en Billboard Hot 100 nel 2001.
Linkin Park editaría'l so discu debú Hybrid Theory nel 2000. Esti discu foi tou un ésitu tando dientro del Top 10 de la mayoría de les llistes onde apaeció. Anguaño'l discu vendió más de 30 millones de copies,[19] faciéndo-y el discu con mayores ventes del nu metal. La so música ta rellacionada col rap metal y metal alternativo y tamién inclúi elementos electrónicos como teclaos, tornamesas y samplers.
El 20 de xunu de 2000, editóse'l tercer discu de Deftones, White Poni, cola incorporación de Frank Delgado como DJ.
El 4 de setiembre de 2001, System of a Down llanza al mercáu'l so segundu álbum Toxicity, vendiendo más de 12 millones de copies a nivel mundial y dio a conocer a la banda en tol mundu.
KoЯn, llanza'l 11 de xunu de 2002 Untouchables. L'álbum inclúi'l cantar "Here to Stay", que foi ganadora d'un Grammy, y debutó nel númberu dos nel Billboard 200 con 434.000 copies vendíes mientres la so primer selmana. Según Nielsen SoundScan hasta'l 4 de xineru de 2013 l'álbum vendió más de 2.400.000 copies nos Estaos Xuníos, y alredor de 5 millones de copies en tol mundu.
Per otra parte, Evanescence llanzó nel 2003 l'álbum Fallen, que llogra vender más de 17 millones de copies en tol mundu. Tamién Meteora, que ye'l segundu álbum del grupu Linkin Park, llanzáu'l 25 de marzu de 2003. L'álbum vendió más de 20 millones de copies en tol mundu, 6 millones namái nos EE.XX. Namái na so primer selmana vendió un envaloráu de 810.000 copies. Nesi mesmu añu Korn llanza al mercáu Take a Look in the Mirror.
El 25 de mayu de 2004. al traviés de Roadrunner Records la banda Slipknot. llanza'l so tercer álbum d'estudiu tituláu Vol. 3: (The Subliminal Trates). L'álbum recibió reseñes y entró nel Top 10 de ventes n'once países, convirtiéndose en discu de platín n'Estaos Xuníos. Recibieron el premiu Grammy na categoría de meyor interpretación de metal pol cantar "Before I Forget".
Nel 2005 la banda KoЯn, llanza See You On The Other Side ye'l séptimu álbum d'estudiu de la banda y vendió más de 2.400.000 de copies mundialmente. Nesi mesmu añu Limp Bizkit llanza al mercáu'l so quintu discu d'estudiu The Unquestionable Truth (Part 1).
Descensu na popularidá (2005-2009)[editar | editar la fonte]
Ente'l 2005 y 2009, el nu metal que se nició nos 90 casi sumiera yá que les bandes que la practicaben eslleiéronse o s'averaron a otros xéneros. Ente les bandes que sumieron podemos nomar a Coal Chamber o Guano Apes. Otres bandes decidieron esperimentar per otros caminos nos sos discos más recién como Korn averándose más al metal industrial, Papa Roach inclinándose al metal alternativo y al hard rock y Linkin Park que s'averaron al rock alternativu. Dos bonos exemplos d'estos cambeos seríen "What I've Done" de Linkin Park y "Evolution" de Korn. Mientres, otres bandes siguieron calteniendo la esencia nu metal por casu Slipknot.
La renacencia (2010-presente)[editar | editar la fonte]
Korn vuelve al so soníu inicial col so novenu álbum d'estudiu Korn III: Remember Who You Are, que vendió 63000 copies nos Estaos Xuníos mientres la so primer selmana algamando'l númberu 2 nel Billboard 200.[20] N'avientu de 2011 l'álbum vendió 185000 unidaes nos Estaos xuníos[21] y consiguió una receición positiva. Nel añu 2011, Limp Bizkit llanza'l so bien esperáu sestu álbum Gold Cobra el cual vendió 27000 copies mientres la so primer selmana nos Estaos Xuníos y llogró respuestes positives na so mayoría.[22][23] Nel mesmu añu, Staind saca'l so discu homónimu nel cual retomen el so soníu nu metal de los sos primeros años. L'álbum debutó nel quintu llugar del Billboard 200.[24]
Los grupos de nu metal siguen surdiendo según los grupos que yá esistíen saquen nuevos álbumes. Nesti resurdimientu atopen artistes tales como Guano Apes, que vuelven en 2009 pa sacar dos nuevos álbumes hasta la fecha y Coal Chamber, qu'en 2012 tornaron pa xunise al Download Festival.[25]
El nu metal influyó a bandes de metalcore y deathcore como Attila, Emmure,[26][27] Here Comes the Kraken, Suicide Silence,[28][29] Of Mice & Men y Issues[30][31] que ganaron popularidá alta y moderada nestes feches.
Limp Bizkit va llanzar el so nuevu álbum "Stampede of the Disco Elephants" afirmando: «Limp Bizkit proclamen que'l nuevu álbum ye solo pa “fans del Nu metal”».[32]
Brian Welch va tocar en tours con Korn dempués d'años de tar dixebraos amás de yá integrase oficialmente a la banda y faer el so discu The Paradigm Shift.[33]
Linkin Park llanzó en 2014 la so nueva producción The Hunting Party, que promete ser un regresu al soníu de la banda nos sos primeros discos, (Hybrid Theory y Meteora), y dexa de llau'l rock electrónicu que caracterizó a los sos dos trabayos más recién (A Thousand Suns y Living Things). Descritu por Mike Shinoda a cencielles como «un discu de rock», sirve como una declaración en contra de grupos contemporáneos de rock mainstream y comercial a los que Shinoda acusó de «intentar ser como otres bandes y evitar riesgos». Slipknot llanzó tamién l'ochobre de 2014 el so quintu álbum, .5: The Gray Chapter. En 2015, Coal Chamber llanza'l so nuevu álbum, Rivals. Munchos críticos, señalaron el soníu nu metal nel álbum. Esi mesmu añu, la banda Bring Me the Horizon llanzó'l so quintu álbum, That's The Spirit, qu'algamó'l númberu 2 nel Billboard 200, que vendió 130,000 copies. L'álbum basar en dellos xéneros, incluyendo nu metal, y amuesa a la banda abandonar por completu'l so estilu de metalcore.
En 2016, más bandes empezaron a surdir col soníu nu metal, unu de los más notables ye una banda llamada Cane Hill, que llanzó'l so álbum debú, Smile, que foi señaláu por munchos críticos d'influencies nu metal. Korn, tamién llibera'l so docenu álbum d'estudiu'l 21 d'ochobre de 2016, The Serenity of Suffering. L'álbum debutó nel númberu 4 de los EE.XX. Billboard 200 y venderíense 100.000 copies antes d'avientu de 2016.
Instrumentación[editar | editar la fonte]
Voces[editar | editar la fonte]
Les bandes de nu metal de cutiu tienen voces agresives que varien ente un cantar melódico similar al del pop y del rock, berros derivaos de dellos estilos de metal y hardcore punk y rapeos propios del hip-hop.
Dellos vocalistas destacaos son Jonathan Davis, de la banda KoЯn, quien introdució les bases principales del nu metal, como les formes de cantar na que s'incluyía voces guturales y formes estrañes de cantar, dellos artistes nel nu metal adoptaron esta forma de cantar. Tamién podemos destacar los berros y xuxurios de Chino Moreno, los rapeos de Fred Durst, Sonny Sandoval, Mike Shinoda y Jacoby Shaddix, les voces llimpies de Chester Bennington, David Draiman y Lajon Witherspoon, y les voces esgarraes de Serj Tankian, Corey Taylor, Dez Fafara, Ian Watkins y Chad Gray.
Les bandes qu'utilicen téuniques de rapeo más frecuentemente que les demás son rellacionaes con xéneros como'l rap metal o'l rapcore (por casu Limp Bizkit, Linkin Park y P.O.D.). Una téunica común nel nu metal ye l'amiestu de rap y berros en distintos partes de los cantares, por casu un estribillu glayáu tres estrofes rapeadas.
Tool ye reconocida como una de les bandes qu'inspiró la vocalización del nu metal; Pete Loeffler de Chevelle, Stephen Richards de Taproot, David Draiman de Disturbed y Fred Durst de Limp Bizkit citaron al estilu de Maynard James Keenan como una influencia, ya inclusive Durst dixo que Tool ye la so mayor influencia musical y la so banda favorita.[34]
Guitarres[editar | editar la fonte]
Nel heavy metal tradicional polo xeneral les guitarres tienen amplios y complexos riffs con altu nivel de distorsión con solos bien entrevesgaos y téunicos, ente que los grupos de nu metal, polo xeneral, nun inclúin solos, y xúnese con una gran cantidá de distorsión al igual que nel Heavy metal y de bien digerible soníu, creando'l soníu únicu de les guitarres de nu metal con guitarres afinaes en tonos graves y en dellos casos, usando guitarres de rangu estendíu, por casu Stephen Carpenter en Deftones. Dellos guitarristes de nu metal utilicen afinaciones Drop; ente ellos Daron Malakian de System of a Down.
Baxu[editar | editar la fonte]
Nel heavy metal tradicional, los baxistes tienden a usar llinies complementaries de les guitarres, ente que nel nu metal el baxu lleva ciertu protagonismu, onde se caracteriza por un estilu propiu, nel cual inclúyense delles téuniques, ente elles, de tipu jazzeras inspiraes pol funk metal y el metal progresivo. Les partes de baxu nel nu metal frecuentemente tienen reminiscencies de soníos de hip hop amestando téuniques como'l slap.
Usualmente, la mayoría de les bandes de nu metal usen baxos con más de cuatro cuerdes, que-yos aproven un rexistru más grave. Fieldy de Korn,[35] Ryan Martinie de Mudvayne, Sam Rivers de Limp Bizkit, John Moyer de Disturbed, Traa Daniels de P.O.D. y Maxz de Qbo usen baxos de cinco cuerdes, anque Chi Cheng (ex-baxista) de Deftones y David Farrell de Linkin Park prefieren baxos de cuatro cuerdes.
Batería[editar | editar la fonte]
La batería de los grupos de nü metal tiende a tener ritmos de tipu funk y raperos. L'antiguu batería de Korn, David Silveria, tien una téunica de batería seca», esto ye, de soníos casi primitivos (cosa muncho más observable nel primer discu de la banda).
Abe Cunningham, batería de Deftones, tien una téunica la cual tien delles bases de hip hop que-y dan un sellu a esta banda.
Dacuando tamién se fai usu de los blast beats.
Otros preseos[editar | editar la fonte]
Nel nu metal tamién ye típica la incorporación d'otros preseos. Los más usaos son los ritmos a bases de samplers, que son creaos per mediu d'ordenadores. Esti métodu ye bien común en bandes como Limp Bizkit, Adema, Linkin Park, Ill Neñu, Slipknot o Mushroomhead.
Tamién ye bultable l'usu de la percusión en grupos como Ill Neñu, Mushroomhead, Soulfly, Slipknot, Nonpoint, Incubus etc.
La mesa d'amiestu DJ cumple un papel bien importante en bandes como Slipknot, Limp Bizkit, Linkin Park, Deftones, Hed PE, Qbo, 2X, Weiza y Incubus.
Dacuando tamién s'inclúin preseos tradicionales típicos del folk, como ye'l casu de la gaita per parte de Jonathan Davis, vocalista de Korn.
Inclusive hai casos de nu metal combináu con dubstep, lo que se ve reflexáu explícitamente nel álbum The Path of Totality de Korn, onde trabaya con artistes d'esti xéneru como Skrillex, Kill The Noise o 12th Planet ente otros.
Ver tamién[editar | editar la fonte]
Referencies[editar | editar la fonte]
- ↑ http://heavymetal.about.com/od/heavymetal101/a/101_history_2.htm
- ↑ ESPECIAL: Antes y agora del Nu Metal. tutupash.com.
- ↑ Meteora on AOL Music Now
- ↑ Meteora on Metacritic
- ↑ «Jonathan Davis on the term nu metal (link muertu)». Archiváu dende l'orixinal, el 14 d'ochobre de 2007. Consultáu'l 11 d'ochobre de 2007.
- ↑ «Jonathan Davis interview». Consultáu'l 13 de xunu de 2009. «"I hate the word "nu-metal.” Don't ask me about nu-metal because nu-metal is something that's old and done. I don't ever lump us into the nu-metal genre."»
- ↑ «ENTREVISTA A FIELDY». Archiváu dende l'orixinal, el 30 de xunetu de 2010. Consultáu'l 15 de xunu de 2009.
- ↑ Iannini, Tommaso (2003). Nu Metal. Giunti. ISBN 8809030516.
- ↑ Clarin.com: "Representamos a la mocedá discriminada"
- ↑ Christie, Ian (2003). Sound of the Beast: The Complete Headbanging History of Heavy Metal. HarperCollins. ISBN 0380811278.
- ↑ Vontz, Andrew. Ice capades. Salon.com. http://dir.salon.com/story/ent/music/feature/2002/01/03/ice/index.html. Consultáu'l 10 de payares de 2007.
- ↑ Allmusic review
- ↑ Billboard - Google Livros. Books.google.com.br. Consultáu'l 14 de marzu de 2012.
- ↑ Begrand, Adrien (23 de xineru de 2004). «The Devil in Music». PopMatters. Consultáu'l 29 de mayu de 2007.
- ↑ «Machine Head – Where to Start with – Kerrang». Kerrang!. Archiváu dende l'orixinal, el 2 de febreru de 2011. Consultáu'l 16 de mayu de 2010.
- ↑ Thoroddsen, Arnar (2006). «Roots», 1001 Albums You Must Hear Before You Die. Quintet Publishing Limited, páx. 782. ISBN 0-7893-1371-5.
- ↑ Schultz, Christopher. «Primus, 'Green Naugahyde'». Spin. Consultáu'l 23 d'ochobre de 2012.
- ↑ Uley, Jeremy. «CD Review: PRIMUS Green Naugahyde». Metal Injection. Consultáu'l 23 d'ochobre de 2012.
- ↑ «Hybrid Theory total sales». Live Earth. Consultáu'l 29 de setiembre de 2007.
- ↑ «Eminem's 'Recovery' Tops Billboard 200 for a Fourth Week». Billboard.com (14 de setiembre de 2009). Consultáu'l 16 de xineru de 2012.
- ↑ David Peisner (9 d'avientu de 2011). «Korn and Dubstep, Not-So-Unlikely Marriage». The New York Times. http://www.nytimes.com/2011/12/11/arts/music/korn-and-dubstep-not-so-unlikely-marriage.html. Consultáu'l 16 de xineru de 2012.
- ↑ «Limp Bizkit - Charts & Awards». Allmusic. Consultáu'l 14 d'avientu de 2011.
- ↑ «LIMP BIZKIT Parts Ways With INTERSCOPE». blabbermouth.net (1 d'avientu de 2011). Archiváu dende l'orixinal, el 3 de xineru de 2012. Consultáu'l 30 d'avientu de 2011.
- ↑ Caulfield, Keith. "Lady Antebellum 'Own' the Billboard 200 with Second Non. 1 Album". billboard.com. January 16, 2012.
- ↑ http://www.rocksins.com/2012/12/coal-chamber-join-the-download-festival-2013-line-up-15820/
- ↑ «Guest Insider: Mike Gitter Reviews Emmure's ‘Felony'». Metal Insider (10 de setiembre de 2009). Consultáu'l 27 de xunu de 2014.
- ↑ «Emmure - Slave to the Game Review». DecoyMusic.com. Archiváu dende l'orixinal, el 24 de marzu de 2014. Consultáu'l 27 de xunu de 2014.
- ↑ «Interviews: Suicide Silence - Alex Lopez». Live-Metal.Net. Consultáu'l 27 de xunu de 2014.
- ↑ «Is Nu-Dethcore The Next Big Thing???? #Bouncewitme». MetalSucks. Consultáu'l 27 de xunu de 2014.
- ↑ «ISSUES: The Band That (Finally) Gets Nu-Metal Right». MetalSucks. Consultáu'l 27 de xunu de 2014.
- ↑ «Are ISSUES Ushering In A New Wave of Nü-Metal?». Metal Injection. Consultáu'l 27 de xunu de 2014.
- ↑ http://www.dailyblam.com/news/2012/11/14/limp-bizkit-proclaim-new-album-is-for-nu-metal-rock-fans-only
- ↑ http://loudwire.com/korn-welcome-back-guitarist-brian-head-welch-for-two-2013-shows/
- ↑ Páxina web de Fred Durst
- ↑ Guitar center, Five-string bass adveenture in the korn field
Enllaces esternos[editar | editar la fonte]
| Control d'autoridaes |
|
|---|
Datos: Q263734
Multimedia: Nu metal music groups