Saltar al conteníu

Nagykanizsa

Coordenaes: 46°27′21″N 16°59′51″E / 46.4558°N 16.9975°E / 46.4558; 16.9975
De Wikipedia
Nagykanizsa
Alministración
PaísBandera d'Hungría Hungría
Condáu Zala (es) Traducir
Distritu distritu de Nagykanizsa
Tipu d'entidá ciudad en Hungría (es) Traducir
Cabezaleru/a del gobiernu Dénes Sándor
Nome oficial Nagykanizsa (hu)
Nome llocal Nagykanizsa (hu)
Códigu postal 8800
Xeografía
Coordenaes 46°27′21″N 16°59′51″E / 46.4558°N 16.9975°E / 46.4558; 16.9975
Nagykanizsa alcuéntrase en Hungría
Nagykanizsa
Nagykanizsa
Nagykanizsa (Hungría)
Superficie 148.4 km²
Demografía
Población 42 502 hab. (1r xineru 2024)
Porcentaxe 100% de distritu de Nagykanizsa
Densidá 286,4 hab/km²
Más información
Prefixu telefónicu 93
Estaya horaria Hora central europea
UTC+01:00 (horariu estándar)
UTC+02:00 (horariu de branu)
Llocalidaes hermaniaes
nagykanizsa.hu
Cambiar los datos en Wikidata

Nagykanizsa ([ˈnɒɟkɒninʒɒ] alemán: Großkirchen o Groß-Kanizsa, croata: Kaniža, turcu: Kanije, serbiu: Велика Кањижа tr.: Velika Kanjiža) ye una ciudá mediana nel condáu de Zala n'Hungría.

El nome de Kanizsa vien de la llingua eslava (Knysa) que significa "Perteneciente al príncipe". Mentar por primer vegada en 1245. La Familia Kanizsai, una familia noble, fixo edificar un castiellu rectangular nun castru del Ríu Kanizsa. La ciudá y el castiellu tuvo'l so apoxéu a principios del sieglu XVI Cuando Kanizsa convertir nun centru de comerciu con Italia y Estiria.

Szigetvár y Kanizsa convertir nos principales bastiones del suroeste d'Hungría. Cuando los exércitos Otomanos tomaron el castiellu en 1571, los habitantes fuxeron de la ciudá. El castiellu convertir na sede d'un vilayato hasta 1690. La ciudá perdió la so importancia estratéxica tres la salida de los Otomanos y el Conseyu de Guerra de Viena fixo baltar el castiellu en 1702. A principios del sieglu XVIII, los señores fixeron venir alemanes, croates y serbios pa repoblar la ciudá erma.

En 1765 Luis Batthyány, Nádor d'Hungría, convidó a Escolapios qu'abrieron una escuela y la universidá. La primer escuela de negocios de Transdanubia foi abierta en Nagykanizsa, convertir nuna Universidá en 1895. Munchos ex alumnos d'esta Universidá fixéronse famosos como Benedek Virág, Pál Király, Ferenc Deák, Károly Kaán, Sándor Hevesi y Ferenc Mező.

Nagykanizsa empecipió una nueva fase d'intensu desenvolvimientu na década de 1860. El tren que coneuta con Nagykanizsa Viena, Budapest y Rijeka construyir nesi momentu. Desenvolvióse la industria y los bancos: cuatro bancos rexonales, el Bancu Austrohúngaru y un bancu Anglo-Húngaru abrieron oficines na ciudá. La llinia telefónica foi inaugurada en 1895. Tamién foi inauguráu esi añu un hospital.

Dellos cuarteles fueron construyíos mientres la Primer Guerra Mundial. Esto fixo necesaria la construcción d'una rede de distribución d'agua. Kanizsa convertir nuna ciudá moderna, con un alcantarelláu y cais pavimentadas. Sicasí, el Tratáu de Trianon, al concluyir la Primer Guerra Mundial, tuvo consecuencies desastroses pa la ciudá. Kanizsa convertir nuna ciudá fronteriza separada del so área d'influencia escontra'l sur y l'oeste. Afortunadamente, nos años 30, el descubrimientu de depósitos de petroleu pol Eurogasco (European Gas and Electric Company) dexó a la ciudá recuperase. Nagykanizsa convertir nel principal centru de producción de petroleu n'Hungría.

La cervecería Kanizsa recuperó la so reputación de producir unu de les meyores cerveces del país. Kanizsa Trend creció y convirtióse nun fabricante de muebles conocíu en toa Europa. La empresa de llámpares que se convirtió en Tungsram foi fundada en 1965. Na actualidá pertenez a General Electric y constitúi una les principales plantes de fabricación de bombilles nel mundu. El Parque Károlyi, bellos places y un llagu pa prauticar el piragüismu son dalgunos de los curiosos de Kanizsa.

Ciudaes hermaniaes

[editar | editar la fonte]

La ciudá de Nagykanizsa ta hermanada coles siguientes llocalidaes:[1]

Persones célebres

[editar | editar la fonte]

Referencies

[editar | editar la fonte]

Enllaces esternos

[editar | editar la fonte]