Melozone biarcuatum

Melozone biarcuatum;
Estáu de caltenimientu
	; Esmolición menor (IUCN)
Clasificación científica
Reinu:	Animalia
Filu:	Chordata
Clas:	Aves
Orde:	Passeriformes
Familia:	Emberizidae
Xéneru:	Melozone
Especie:	M. biarcuatum; (Prévost y Des Murs, 1846)
Distribución
Consultes
	[editar datos en Wikidata]

Les especies d'aves con nome común en llingua asturiana márquense como ^NOA. En casu contrariu, conséñase'l nome científicu.

Melozone biarcuatum ye una ave emberízida que se distribúi n'altitúes medies dende'l sur de Méxicu hasta Hondures. Tamién hai poblaciones aisllaes en Costa Rica, que podríen constituyir una especie separada, llamada por dellos M. cabanisi.

Carauterístiques[editar | editar la fonte]

El rascadorcito patilludo mide en permediu 15 cm na edá adulta y pesa 28 g. El picu ye gruesu y de color gris escuru. Les partes dorsales del cuerpu son color pardu oliváceo, ensin rayes. El patrón de la cabeza ye diagnósticu nesta especie: tien una gorra acoloratada que s'estiende dende la parte cimera de la frente hasta la nuca, y un parche auricular negru que s'estiende dende la nuca per debaxo de la mexella. Salvo la frente, que ye negra, el restu de la cara ye blanca, incluyendo pescuezu y gargüelu. Puede resultar paecencia al rascadorcito coronirrufo (M. kieneri), que tien un patrón similar, pero ensin blancu na cara. Dambes especies son alopátricas.

El restu de les partes ventrales ye fundamentalmente blancu, con delles rayes pardes, y les plumes cobertoras inferiores de la cola son de color canela.

La subespecie de Costa Rica tien una raya malar negra y una mancha negra nel pechu, amás de tener una corona ablonda más grande, que s'estiende hasta detrás del güeyu. La frente ye blanca.

Hábitat[editar | editar la fonte]

Esta especie alcuéntrase, de manera típica, a altitúes ente 600 y 1 600 m snm. Vive n'árees riques en camperes y arbustos, tales como montes semi abiertos, plantíos de café, sebes y xardinos. Aliméntase de granes ya inseutos, buscando alimentu xeneralmente nel suelu.

Reproducción[editar | editar la fonte]

La fema constrúi un nial en forma de taza a partir de fueyes, raicillas, tarmos y otros materiales vexetales, y a non más de 2 m sobre un arbustu o macolla. Pon 2 o 3 güevos blancos con manches acolorataes, que guara por 12 o 14 díes. El machu ayuda na alimentación de los pitucos. N'ocasiones los niales son parasitados pol tordu ojirrojo (Molothrus aeneus).

Distribución[editar | editar la fonte]

Distribúise dende'l sur y oriente del estáu de Chiapas, en Méxicu, nel sur y centru de Guatemala, n'El Salvador y nel occidente d'Hondures. En Costa Rica nel Valle Central, onde ye abondo común, y na cuenca del ríu Reventazón.

Referencies[editar | editar la fonte]

Peterson, Roger Tory, y Edward L. Chalif. 2008. Aves de Méxicu. Guía de campu. Editorial Diana, Méxicu. ISBN 978-968-13-3207-5
Howell, Steve N.G., y Sophie Webb. 2007. A guide to the birds of Mexico and northern Central America. Oxford University Press, Estaos Xuníos. ISBN 9780198540120
Stiles, F. Gary, y Alexander Frank Skutch. 1989. A guide to the birds of Costa Rica. Comistock, Ithaca. ISBN 0-8014-9600-4
Sada, A.M.; Phillips, R., y Ramos, M.A. 1984. Nomes en castellán pa les aves mexicanes. Publicación de Divulgación Non. 17. Institutu Nacional d'Investigaciones sobre Recursos Bióticos. Méxicu. Citáu por Peterson y Chalif (2008).
UICN. «Melozone biarcuata Llista Colorada de la IUCN» (inglés). Consultáu'l 22 de xunetu de 2009.
Institutu Nacional de Biodiversidá de Costa Rica (INBio). «Melozone biarcuata» (castellanu). Consultáu'l 27 de xunetu de 2009.

Enllaces esternos[editar | editar la fonte]