Giovanni Boccaccio
De Wikipedia
Giovanni Boccaccio (1313; 21 d'avientu de 1375) foi un escritor y poeta italianu.
El tríu d'Oru Italianu[editar | editar la fonte]
Boccaccio, xunto a Dante Alighieri y Petrarca, del que yera amigu de correspondencia, costituyen el Tríu d'Oru Italianu de les lletres.
Estilu[editar | editar la fonte]
Boccaccio ye particularmente coñocíu pelos sos diálogos de los que se diz que sorpasa en verosimilitú a los de los sos contemporaneos, debío a qu'éstos siguíen cánones medievales pa caráuteres y trames.
Obres[editar | editar la fonte]
L'obra más importante, y una de les obres mayestres de la lliteratura universal ye'l Decamerón. Otres obres de so yeren:
- Amorosa visione (1342)
- Buccolicum carmen (1367-1369)
- Caccia di Diana (1334-1337)
- Comedia delle ninfe fiorentine (Amato, 1341-1342)
- Corbaccio (sobre 1365, aprosimandamente)
- De Canaria (ente 1341 - 1345)
- De Casibus Virorum Illustrium (c.1360).
- De mulieribus claris (1361, revisáu nel 1375)
- Decameron (1349-52, revisáu 1370-1371)
- Elegia di Madonna Fiammetta (1343-1344)
- Esposizioni sopra la Comedia di Dante (1373-1374)
- Filocolo (1336-1339)
- Filostrato (1335 o 1340)
- Genealogia deorum gentilium libri (1360, revisáu nel 1374)
- Ninfale fiesolano (ente 1344-46, aprosimadamente)
- Rime (fináu nel 1374)
- Teseida delle nozze di Emilia (enantes de 1341)
- Trattatello in laude di Dante (1357, títulu revisáu a De origine vita studiis et moribus viri clarissimi Dantis Aligerii florentini poetae illustris et de operibus compositis ab eodem)
- Zibaldone Magliabechiano (ente 1351-1356)
