Fanny Currey
Fanny Currey | |
|---|---|
| Vida | |
| Nacimientu |
Castillo de Lismore (es)  , 30 de mayu de 1848 |
| Nacionalidá |
 República d'Irlanda |
| Muerte |
Castillo de Lismore (es) , 30 de marzu de 1917 (68 años) |
| Oficiu | pintora, ilustradora botánica, botánica, esploradora |
 | |
Frances "Fanny" Wilmot Currey (30 de mayu de 1848, Castillo de Lismore (es) – 30 de marzu de 1917, Castillo de Lismore (es) ) foi una botánica, hortalanera, taxónoma, y ilustradora a l'acuarela irlandesa, miembru fundante de la primer sociedá de dibuxu amateur d'Irlanda, y de la Sociedá d'Acuarelistes d'Irlanda, Currey exhibió llargamente n'Irlanda y Gran Bretaña. Y pasó a convertise nuna cultivadora de narcisos nos xardinos Warren, Lismore, más tarde na vida.[1]
Biografía[editar | editar la fonte]
Nació en Lismore Castle, Condáu de Waterford en 1848. Yera fía d'Anna y Francis Currey Edmund. El so padre foi emplegáu como axente de tierra a los duques de Devonshire, y yera un llográu fotógrafu tempranu. Yera prima de la escritora y artista Edith Blake amigues cercanes de Currey, y dende bien nueva era visitante frecuente en Newtown Anner House, Condáu de Tipperary. Ye posible que Currey recibió formación artística xunto a Edith y la so hermana,[1] amás de recibir formación en París.[2]
Con Edith Blake, desenvolvió un interés pola botánica en tou esti tiempu, lo que correspuende nos últimos años col diseñador de los xardinos Newtown Anner Joseph Paxton. Fanny yera un visitante frecuente de la casa, al par collaborando en sobres ilustraos de 1858 a 1868.[1]
Trabayos artísticos[editar | editar la fonte]
Currey foi una de los miembros orixinales de la Sociedá de Dibuxu Amateur d'Irlanda, primer club de dibuxu d'Irlanda, fundada en Lismore, Condáu de Waterford en 1870.[3][4]
Dalgunos de los sos dibuxos y acuareles apaecen na primer esposición del grupu en 1871. Ella yera un miembru activu del grupu, participando na totalidá de les sos actividaes, y participó nel pabellón de la esposición 1878 nel Atenéu, Cork. La sociedá recibió'l nome de Sociedá d'Acuareles d'Irlanda na so esposición de 1887 a 1888 en Belfast. Currey sirvió mientres munchos años como secretaria de la sociedá. Debutó na Real Academia Hibernian en 1877, y foi una espositora regular hasta 1896, cola mayor parte del so trabayu colos estudios de flores y paisaxes.[1][5]
Currey tuvo una carrera esitosa esponiendo en Inglaterra, amosando'l so trabayu na Real Academia de les Artes, Real Sociedá de Pintores Acuarelistes, Institutu Real de Pintores al oleu y la Sociedá de Muyeres Artistes, convirtiéndose en miembru designada d'esta postrera en 1886.[1]
La so obra foi exhibida nel Dudley Galería, Grosvenor Galería, y Nueva Galería, Galería d'Arte Walker, Liverpool y la Galería d'Arte de Manchester City. Pola década de 1880 díxose que "nun podía ser consideráu una aficionada, en nengún sentíu de la pallabra salvu unu, que nun depende de la consecución d'un mediu de vida." Viaxó llargamente, visitando y pintando n'Inglaterra, Gales y Europa. El so trabayu de 1888, A bazaar in Tangier (Un bazar en Tánger), suxure que visitó'l norte d'África.[1]
Trabayos d'horticultura y últimos años[editar | editar la fonte]
A midida que avieyó, Currey empezó a concentrase na xardinería: atención profesional de bulbos cada vegada mayorsobremanera. Yera dueña del Criadoriu Warren y xardinos en Lismore, Condáu de Waterford|Lismore, especializándose en narcisos. [6][7]
Dalgunos de los sos narcisos fueron gallardoniaos cola medaya de plata dorao Banksian en 1909 pola Royal Horticultural Society en Londres.[8]
Edith Somerville recuerda la resistencia de Currey a un esquema de l'autoridá llocal de propuesta de drenaxe, que podría destruyir les sos parceles de narcisos como si unu romper, sentáu nuna paré, con una escopeta.[1] Alredor de 1900, recoyó dos formes de color d'anémona de madera , Lismore azul y Lismore Rosa , qu'inda se cultiva anguaño. Reparó que les formes azules de la anémona de madera siempres crecieron nes proximidaes d'agua, y foi la grabadora de la única Bartsia mariella atopada nel condáu de Waterford.[6][9]
Currey yera partidaria del sufraxu femenín, foi organista na catedral de Lismore, y yera una gran pescadora, tiradora, trabayadora de la madera, escultora, y fixo mosaicos. Escribió cuentos de fades "Prince Ritto", "The four-leaved shamrock" ("El trébole de cuatro fueyes") publicaos en 1877, con ilustraciones de Helen O'Hara Sophia, que vivía con ella dende 1898. Currey morrió na so casa, la Casa Mall, Lismore, el 30 de marzu de 1917.[1]
Honores[editar | editar la fonte]
Membresías[editar | editar la fonte]
- 1901: escoyida de la Real Sociedá Horticultural Society d'Irlanda]].
Referencies[editar | editar la fonte]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 1,5 1,6 1,7 Clarke, Frances Cambridge University Press: Dictionary of Irish Biography.
- ↑ Works of women watercolour artists to go on display. 1 d'abril de 1998. http://www.irishtimes.com/news/works-of-women-watercolour-artists-to-go-on-display-1.140047. Consultáu'l 7 de xunu de 2015.
- ↑ Drawn together. 23 d'ochobre de 2010. http://www.irishtimes.com/culture/art-and-design/visual-art/drawn-together-1.667721. Consultáu'l 7 de xunu de 2015.
- ↑ Vaughan, W. Y. Oxford University Press: A New History of Ireland, Volume 6. ISBN 9780199583744.
- ↑ Desmond, Ray Taylor & Francis: Dictionary Of British And Irish Botantists And Horticulturalists Including plant collectors, flower painters and garden designers. ISBN 9780850668438.
- ↑ 6,0 6,1 Praeger, Robert Lloyd Dundalgan Press: Some Irish Naturalists: A Biographical Notebook. Consultáu'l 7 de xunu de 2015.
- ↑ «List of Originators and Registrants». Consultáu'l 7 de xunu de 2015.
- ↑ «The Warren Gardens». The Newsletter of the Irish Garden Plant Society 104: páxs. 16–22. 2007. http://irishgardenplantsociety.com/wp-content/uploads/2014/03/104APRIL-2007.pdf. Consultáu'l 7 de xunu de 2015.
- ↑ «Waterford's Coloured Wood Anemones». Archiváu dende l'orixinal, el 21 de xunetu de 2015. Consultáu'l 7 de xunu de 2015.
Enllaces esternos[editar | editar la fonte]
| Control d'autoridaes |
|
|---|
Datos: Q20085715