Diferencies ente revisiones de «Armand Lunel»
m Moviendo 1 enllace(s) interllingüístico(s), agora proporcionao(s) por Wikidata na páxina d:Q2861926 |
m Bot: Actualizando categoríes |
||
| Llinia 27: | Llinia 27: | ||
[[Categoría:Postreru falante nativu]] |
[[Categoría:Postreru falante nativu]] |
||
[[Categoría:Escritores de Francia |
[[Categoría:Escritores de Francia]] |
||
[[Categoría:Escritores en francés]] |
[[Categoría:Escritores en francés]] |
||
[[Categoría:Xudíos de Francia]] |
[[Categoría:Xudíos de Francia]] |
||
Revisión a fecha de 23:57 31 och 2018
Plantía:Ficha de persona Armand Lunel (Aix-en-Provence,10 de xunu de 1891 – 1977) foi un escritor francés.
Nació nuna familia xudía orixinaria de Comtat-Venaissin, qu'habitaba dende bien antiguu en Provenza. Estudió na Universidá de Mónaco. Recibió'l premiu Renaudot en 1926 pola so novela Nicolo Peccavi. Foi amigu dende la infancia del compositor Darius Milhaud, pa quien escribió'l llibretu de les óperas -yos malheurs d’Orphée (1924) y Esther de Carpentras (1938). En 1976 recibe'l premiu Gobert de la Academia francesa por Juifs du Languedoc, de la Provence et deas États français du Pape.
Foi'l postreru falante nativu de shuadit, tamién llamáu judeo-provenzal, una llingua occitana d'usu na comunidá xudía francesa mientres dellos sieglos. La so obra centrar na vida de los xudíos en Provenza.
Obres
- L'imagerie du cordier, La Nouvelle Revue Française, Paris, 1924.
- Nicolo-Peccavi o L'affaire Dreyfus à Carpentras, Gallimard, Paris, 1926.
- -y balai de sorcière, Gallimard, Paris, 1935.
- Jérusalem à Carpentras, Gallimard, 1937.
- -yos amandes d'Aix, Gallimard, Paris, 1949.
- La belle à la fontaine, A. Fayard, Paris, 1959.
- J'ai vu vivre la Provence, A. Fayard, Paris, 1962.
- Juifs du Languedoc, de la Provence et deas États français du Pape, Albin Michel, Paris, 1975.
- -yos chemins de mon judaïsme et divers inédits, presentáu porr Georges Jessula, L'Harmattan, Paris, 1993.
Datos: Q2861926
