Diferencies ente revisiones de «Flúor»

Ye un gas a temperatura ambiente, de color mariello pálido, formáu por molécules diatómiques F₂. Ye'l más electronegativu y reactivu de tolos elementos. En forma pura ye altamente peligrosu, causando graves quemadures químiques en contautu cola piel.

Carauterístiques principales

El flúor ye un gas corrosivu de color mariello pálido, fuertemente oxidante. Ye l'elementu más electronegativu y reactivu y forma compuestos con cuásique la totalidá de los elementos, inda colos gases nobles xenón y radón. El flúor reacciona col hidróxenu españando inda n'ausencia de lluz y a baxes temperatures. Baxo un chorru de flúor n'estáu gaseosu, el vidriu, los metales, l'agua y otres sustancies amburen nuna llama rellucente. Siempre s'atopa na natura combináu y tien tala afinidá por otros elementos, especialmente'l siliciu, que nun se pue guardar en recipientes de vidriu.

En disolución acuosa'l flúor preséntase normalmente en forma d'ion fluoruru, F^-. Otres formes son fluorocomplexos como'l [FeF₄]^-, o'l H₂F⁺.

Los fluoruros son compuestos nos que l'ion fluoruru combínase con dalgún restu cargáu positivamente.

El flúor ye un elementu químicu esencial pal ser humanu.

Historia

El flúor (del llatín fluere, que significa "fluyir") formando parte de la fluorita, CaF₂, foi descritu en 1529 por Georgius Agricola pol so usu como fundente, empleáu pa consiguir la fusión de metales o minerales. En 1670 Schwandhard observó que se consiguía grabar el vidriu cuando ésti yera espuestu a la fluorita que fuera tratada con ácidu. Karl Scheele y munchos investigadores posteriores, por exemplu Humphry Davy, Gay-Lussac, Antoine Lavoisier o Louis Thenard, ficieron esperimentos col ácidu fluorhídricu (dellos d'estos acabaron en traxedia).

Nun se consiguió aislalu hasta munchos años depués debío a que cuando se separtaba de dalgunu de los sos compuestos, entainaba a reaccionar con otres sustancies. Finalmente, en 1886, el químicu francés Henri Moissan consiguió aislalu.

La primera producción comercial de flúor foi pa la bomba atómica del Proyectu Manhattan, na obtención d'hexafluoruru d'uraniu, UF₆, emplegáu pa la dixebra d'isótopos d'uraniu. Esti procesu sigue emplegándose p'aplicaciones d'enerxía nuclear.

Abondanza y obtención

El flúor ye l'halóxenu de mayor bayura na corteya terrestre, con una concentración de 950 partes por millón (ppm). Nel agua de mar atópase nuna proporción d'aprosimadamente 1,3 ppm. Los minerales más importantes nos que ta presente son la fluorita, CaF₂, el fluorapatito, Ca₅(PO₄)₃F y la criolita, Na₃AlF₆.

El flúor obtiénse por electrolisis d'una mecedura de HF y KF. Produzse la oxidación de los fluoruros:

2F^- - 2e^- → F₂

Nel cátodu descárgase hidróxenu, polo que ye necesario evitar qu'entren en contactu estos dos gases pa que nun haya riesgu de qu'españe.

Aplicaciones

El politetrafluoroetilenu (PTFE), tamién denomáu teflón, obtiénse al traviés de la polimerización de tetrafluoroetilenu qu'a la so vez ye xeneráu a partir de clorodifluorometanu, que s'obtién finalmente a partir de la fluoración del correspondiente deriváu haloxenáu con fluoruru d'hidróxenu, HF.
Tamién a partir de HF s'obtienen clorofluorocarburos (CFCs), hidroclorofluorocarburos (HCFCs) y hidrofluorocarburos (HFCs).
Emplégase flúor na síntesis del hexafluoruru d'uraniu, UF₆, que s'emplega nel arriquecimientu del ²³⁵U.
El fluoruru d'hidróxenu emplégase na obtención de criolita sintética, Na₃AlF₆, usana nel procesu d'obtención d'aluminiu.
Hai distintes sales de flúor con estremaes aplicaciones. El fluoruru de sodiu, NaF, emplégase como axente fluorante; el difluoruru d'amoniu, NH₄HF₂, emplégase nel tratamientu de superficies, anodizao del aluminiu, o na industria del vidriu; el trifluoruru de boru, BF₃, emplégase como catalizador; etc.
Dalgunos fluoruros añádense a la pasta de dientes y al agua potable pa la prevención de caries.
Emplégase flúor monoatómicu na fabricación de semiconductores.
L'hexafluoruru d'azufre, SF₆, ye un gas dillétricu con aplicaciones lletróniques. Esti gas contriúi al efeutu ivernaderu y ta recoyíu nel Protocolu de Kioto.

Compuestos

Empléguense numberosos compuestos orgánicos nos que se sustituyeron formalmente átomos d'hidróxenu por átomos de flúor. Hai formes estremaes d'obtenelos, por exemplu mediante reacciones de sustitución d'otros halóxenos: CHCl₃ + 2HF → CHClF₂ + 2HCl
- Los CFCs emplegáronse nuna abodosa variedá d'aplicaciones, por exemplu como refrixerantes, propelentes, axentes espumantes, aislantes, etc., pero debío a que contribúin a la destrucción de la capa d'ozonu fueron sustituyéndose por otros compuestos químicos, como los HCFs. Los HCFCs empléguense como sustitutos, pero tamién destruyen la capa d'ozonu, anque en menor midida a llargu plazu.
- El politetrafluoroetilenu (PTFE), ye un polímeru denomináu comúnmente teflón.
L'ácidu fluorhídricu ye una disolución de fluoruru d'hidróxenu n'agua. Ye un ácidu débil, pero muncho más peligrosu qu'ácidos fuertes como'l clorhídricu.
L'hexafluoruru d'uraniu, UF₆, ye un gas a temperatura ambiente que s'emplega pa la dixebra d'isótopos d'uraniu.
El flúor forma compuestos con otros halóxenos presentando l'estáu d'oxidación -1, por exemplu, IF₇, BrF₅, BrF₃, ClF, etcétera.
La criolita natural, Na₃AlF₆, ye un mineral que contién fluoruros. Estrayíase en Groenlandia, pero agora ta prácticamente escosada, polo que s'obtién sintéticamente pa ser emplegada na obtención d'aluminiu.

Papel biolóxicu

El flúor ye un oligoelementu en mamíferos na so forma de fluoruru. Acumúlase en güesos y dientes dándo-yos una mayor resistencia. Améstense fluoruros en pequeñes cantidaes en pastes dentales y n'agües de consumu pa evitar l'apaición de caries.

Isótopos

El flúor tien namái un isótopu natural, el ¹⁹F. Esti isótopu tien un númberu cuánticu d'espín nuclear de 1/2 y pue emplegase n'espectroscopía de resonancia magnética nuclear. Suel emplegase como compuestu de referencia'l triclorofluorometanu, CFCl₃.

Enllaces esternos

(castellán) ATSDR n'Español - ToxFAQs™
(castellán) Institutu Nacional de Seguridá y Hixene nel Trabayu d'España: Ficha internacional de seguridá química del flúor.
(n'inglés) EnvironmentalChemistry.com
(n'inglés) Ye Elemental
(n'inglés) WebElements.com

Elementos químicos

Llistaos

Grupos

1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18

Periodos

1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7

Series

Bloques

bloque s | bloque p | bloque d | bloque f | bloque g

@@ Llinia 105: / Llinia 105: @@
 [[it:Fluoro]]
 [[ja:フッ素]]
+[[jbo:li'orkliru]]
 [[ko:플루오린]]
 [[la:Fluor]]