Pycnonotus zeylanicus

Pycnonotus zeylanicus;
Estáu de caltenimientu
	; Vulnerable (IUCN)
Clasificación científica
Dominiu:	Eukaryota
Reinu:	Animalia
Filu:	Chordata
Clas:	Aves
Orde:	Passeriformes
Familia:	Pycnonotidae
Xéneru:	Pycnonotus
Especie:	P. zeylanicus; (Gmelin, 1789)
Distribución
Consultes
	[editar datos en Wikidata]

Les especies d'aves con nome común en llingua asturiana márquense como ^NOA. En casu contrariu, conséñase'l nome científicu.

'''Pycnonotus zeylanicus^[2] ye una especie d'ave paseriforme de la familia Pycnonotidae nativa de Brunéi, Indonesia, Malasia, Myanmar, Tailandia y Singapur.

Descripción

El bulbul cabeciamarillo mide 28 cm de llargor. La cabeza ye color mariellu doráu con una franxa negra travesando'l güeyu y un parche mariellu doráu na mexella, un pescuezu blancu y a partir de les mexelles apaecen llinies blancucies. L'envés y la cola son de color marrón escuru, les ales son de color ceniza y les plumes primaries tienen tonos verde oliva. Los lladrales alredor del pechu y cuerpu varien de color marrón a gris, les partes inferiores son de color gris. El picu ye negru, los pies son de color gris plomizu, l'iris ye de color marrón acoloratáu. Dambos sexos son similares, anque la fema ye más pequeña.

Distribución y hábitat

L'área de distribución entiende les islles de Sumatra, Borneo y Xava n'Indonesia, pero tamién zones de Malasia y Tailandia. Los sos hábitats son zones de maleza y arbustos de los tugais cerca de los ríos y charcos. Por cuenta del so melodiosu y gorjeante cantar, frecuentemente ye prindáu, y vendíu illegalmente n'otros países. Por tal motivu convirtióse nuna especie vulnerable nel Sureste Asiáticu.

Comportamientu

El bulbul vive en pequeños grupos de cuatro o cinco páxaros, dacuando más. Aliméntase de frutes, especialmente bayes. Tamién s'alimenta d'inseutos, anque nun llogre cazalos en vuelu consigue capturalos a picotazos na xamasca del suelu.

Mientres l'apareyamientu realiza movimientos ríxidos y curtios y saltos escontra alantre. El cantar de les femes llindar a acompañar el llamáu en voz alta emitíu pol machu, o siguir si ésti detiense.

Reproducción

La especie tien críes a lo llargo del añu. Constrúi un nial en forma de copa con raigaños, fueyes y ramines sobre les cañes baxes d'árboles y arbustos. La fema guara dos a tres güevos, que eclosionen dempués de 16 díes d'incubación.

Referencies

↑ BirdLife International (2012). «Pycnonotus zeylanicus» (inglés). Llista Roxa d'especies amenazaes de la UICN 2014.3. Consultáu'l 12 de xineru de 2015.
↑ De Juana, E; Del Hoyo, J; Fernández-Cruz, M; Ferrer, X; Sáez-Royuela, R; Sargatal, J. «Nombres en castellano de las aves del mundo recomendados por la Sociedad Española de Ornitología (Décima parte: Orden Passeriformes, Familias Campephagidae a Turdidae)». Ardeola. Handbook of the Birds of the World (Madrid: SEO/BirdLife) 52 (2): páxs. 389-398. ISSN 0570-7358. https://www.seo.org/wp-content/uploads/tmp/docs/vol_52_2_decimo.pdf. Consultáu'l 12 de xineru de 2015.

Enllaces esternos

Ficha en Avibase.
Fotografíes, videos y grabaciones de soníu del Pycnonotus zeylanicus n'Internet Bird Collection (inglés).

[IUCN-1] BirdLife International (2012). «Pycnonotus zeylanicus» (inglés). Llista Roxa d'especies amenazaes de la UICN 2014.3. Consultáu'l 12 de xineru de 2015.

[2] De Juana, E; Del Hoyo, J; Fernández-Cruz, M; Ferrer, X; Sáez-Royuela, R; Sargatal, J. «Nombres en castellano de las aves del mundo recomendados por la Sociedad Española de Ornitología (Décima parte: Orden Passeriformes, Familias Campephagidae a Turdidae)». Ardeola. Handbook of the Birds of the World (Madrid: SEO/BirdLife) 52 (2): páxs. 389-398. ISSN 0570-7358. https://www.seo.org/wp-content/uploads/tmp/docs/vol_52_2_decimo.pdf. Consultáu'l 12 de xineru de 2015.

[1]

[2]