Distichlis spicata

De Wikipedia
Distichlis spicata
Clasificación científica
Reinu: Plantae
Subreinu: Tracheobionta
División: Magnoliophyta
Clas: Liliopsida
Orde: Poales
Familia: Poaceae
Subfamilia: Chloridoideae
Tribu: Eragrostideae
Xéneru: Distichlis
Especie: Distichlis spicata
(L.) Greene
Consultes
Royal Botanic Gardens, Kew Royal Botanic Gardens, Kew
World Flora Online World Flora online
[editar datos en Wikidata]

La grama salada (Distichlis spicata) ye una especie yerbácea perenne perteneciente a la familia de les poacees. Ye orixinaria d'América, dende Canadá hasta Arxentina.

Espigues
Vista de la planta
Nel so hábitat

Descripción[editar | editar la fonte]

Ye una yerba erecta que dacuando s'avera al mediu metru d'altor pero xeneralmente ye más curtia. Los tarmos son sólidos y ríxidos, tienen fueyes estreches d'hasta 10 centímetros de llargu, que pueden tar cubiertes de sal n'ambientes salinos.

Esta especie ye dioica, lo que significa que les flores masculines y femenines crecen n'individuos separaos. La inflorescencia pistilada puede midir hasta 8 centímetros de llargu, con espiguilles tiñíes de verde o púrpura. Les flores estaminadas vense abondo similares, más delgaes pero polo xeneral más grandes y más trupes. Les partes de la flor de dambos sexos pueden ser de color púrpura rosado brillante.

El raigañu tien tarmos soterraños (rizomes) midiendo dellos metros de llargu.

Taxonomía[editar | editar la fonte]

Distichlis spicata foi descritu por (L.) Greene y espublizóse en Bulletin of the California Academy of Sciences 2(7C): 415. 1887.[1]

Etimoloxía

Distichlis nome xenéricu del xéneru deriva del griegu distichos = (en 2 files), refiriéndose a la notable filotaxis.[2]

spicata: epítetu llatín que significa "espigues".[3]

Sinonimia
  • Agropyron peruvianum (Lam.) Roem. & Schult.
  • Brachypodium peruvianum (Lam.) Roem. & Schult. ex Kunth
  • Briza spicata Burm.f.
  • Briza spicata (L.) Lam.
  • Brizopyrum americanum Link
  • Brizopyrum boreale J.Presl
  • Brizopyrum ovatum Nees ex Steud.
  • Brizopyrum prostratum (Kunth) Benth. ex E.Fourn.
  • Brizopyrum spicatum (L.) Hook. & Arn.
  • Brizopyrum thalassicum (Kunth) Nees
  • Distichlis araucana Phil.
  • Distichlis dentata Rydb.
  • Distichlis deserticola Phil.
  • Distichlis hirsuta Phil.
  • Distichlis hirta Phil.
  • Distichlis marginata Phil.
  • Distichlis maritima Raf.
  • Distichlis mendocina Phil.
  • Distichlis nodosa Raf.
  • Distichlis prostrata (Kunth) É.Desv.
  • Distichlis stricta (Torr.) Rydb.
  • Distichlis tenuifolia Phil.
  • Distichlis thalassica É.Desv.
  • Distichlis viridis Phil.
  • Eragrostis thalassica (Kunth) Steud.
  • Festuca distichophylla Michx.
  • Festuca spicata Nutt.
  • Festuca triticea Kunth
  • Festuca triticoides Lam.
  • Megastachya prostrata (Kunth) Roem. & Schult.
  • Megastachya thalassica (Kunth) Roem. & Schult.
  • Poa borealis (J.Presl) Kunth
  • Poa dactyloides Kunth
  • Poa michauxii Kunth
  • Poa prostrata Kunth
  • Poa repens Willd. ex Steud.
  • Poa subulata Bosc ex Kunth
  • Poa thalassica Kunth
  • Triticum peruvianum Lam.
  • Uniola distichophylla (Michx.) Roem. & Schult.
  • Uniola flexuosa Buckley
  • Uniola multiflora Nutt.
  • Uniola prostrata (Kunth) Trin.
  • Uniola pungens Rupr. ex M.Martens & Galeotti
  • Uniola spicata L.
  • Uniola stricta Torr.
  • Uniola thalassica (Kunth) Trin.[4]

Ver tamién[editar | editar la fonte]

Referencies[editar | editar la fonte]

Bibliografía[editar | editar la fonte]

  1. CONABIO. 2009. Catálogo taxonómico de especies de México. 1. In Capital Nat. Méxicu. CONABIO, Mexico City.
  2. Correll, D. S. & M. C. Johnston. 1970. Man. Vasc. Pl. Texas i–xv, 1–1881. The University of Texas at Dallas, Richardson.
  3. Cowan, C. P. 1983. Flora de Tabasco. Llistaos Floríst. Méxicu 1: 1–123.
  4. Cronquist, A.J., A. H. Holmgren, N. H. Holmgren & Reveal. 1977. Vascular Plants of the Intermountain West, U.S.A. 6: 1–584. In A.J. Cronquist, A. H. Holmgren, N. H. Holmgren, J. L. Reveal & P. K. Holmgren (eds.) Intermount. Fl.. Hafner Pub. Co., New York.
  5. Davidse, G., M. Sousa Sánchez & A.O. Chater. 1994. Alismataceae a Cyperaceae. 6: i–xvi, 1–543. In G. Davidse, M. Sousa Sánchez & A.O. Chater (eds.) Fl. Mesoamer.. Universidá Nacional Autónoma de Méxicu, Méxicu, D. F.
  6. Edgar, E., H. Y. Connor & J. Y. Shand. 1991. Checklist of oryzoid, arundinoid, and chloridoid grasses naturalised in New Zealand. New Zealand J. Bot. 29: 117–129.
  7. Espejo Serna, A., A. R. López-Ferrari & J. Valdés-Reyna. 2000. Poaceae. Monocot. Mexic. Sinopsis Floríst. 10: 7–236 [and index].
  8. Fernald, M. 1950. Manual (ed. 8) i–lxiv, 1–1632. American Book Co., New York.
  9. Foster, R. C. 1958. A catalogue of the ferns and flowering plants of Bolivia. Contr. Gray Herb. 184: 1–223. View in Biodiversity Heritage Library

Enllaces esternos[editar | editar la fonte]