Chantal Delsol

Chantal Delsol
presidenta Académie des sciences morales et politiques, Francia (es)	; ; ← Bernard Bourgeois - Gilbert Guillaume →
presidenta Académie des sciences morales et politiques, Francia (es)
Vida
Nacimientu	París, 16 d'abril de 1947 (77 años)
Nacionalidá	Francia
Llingua materna	francés
Familia
Padre	Michel Delsol
Casada con	Charles Millon
Hermanos/es	Jean-Philippe Delsol
Estudios
Estudios	Universidad Marc Bloch (es) 1982) doctoráu : filosofía
Direutor de tesis	Julien Freund
Direutora de tesis de	Ewa Szydłowska
Llingües falaes	francés
Oficiu	filósofa, escritora, profesora universitaria, prosista
Emplegadores	Université Paris-Est Marne-la-Vallée (es)
Premios	ver caballeru de la Lexón d'Honor ; Joseph du Theil Prize (1998) ; prix Raymond-de-Boyer-de-Sainte-Suzanne (2001) ;
Influyencies	Aristóteles, Hannah Arendt, José Ortega y Gasset, Julien Freund, Michel Villey, filosofía política y Filosofía cristiana
Miembru de	Académie des sciences morales et politiques (es) ; French Catholic Academy (en)
Seudónimos	Chantal Carlat
Creencies
Relixón	católico (es)

Chantal Delsol o Chantal Millon-Delsol (16 d'abril de 1947, París), ye una filósofa, historiadora de les idees polítiques y novelista francesa. Fundó l'Institutu Hannah Arendt en 1993 y convirtióse en miembru de l'Academia de Ciencies Morales y Polítiques en 2007. Discípula de Julien Freund, tamién descritu como un "lliberal-conservador". Les idees principales de Chantal Delsol derivaes del lliberalismu o'l federalismu, o'l principiu de subsidiariedad basen nel de la singularidá. Chantal Delsol ye tamién columnista en Le Figaro en valores actuales y direutora de coleición en Les Editions de La Table Ronde.^[5]

Biografía[editar | editar la fonte]

Chantal Delsol ye d'una familia parisina de la derecha católica y la fía del biólogu Michel Delsol. Almiradora del disidente checu Jan Patocka definir a sigo mesma como una "anticomunista primaria" siempres.

Chantal Delsol foi una estudiante del filósofu y sociólogu lliberal-conservador Julien Freund, un discípulu de Max Weber, so la direición de quien va defender la so tesis en 1982. Contrariu al espíritu de 1968, ella yera activa en respuesta, nel Movimientu Autónomu d'estudiantes Lyon (Madel).

Doctora en Lletres (1982), anguaño ye profesora de la Universidá de Marne-la-Vallée, onde dirixe'l Centru d'Estudios Europeos, Institutu que se convirtió en Hannah Arendt, que fundó en 1993. La so enseñanza cubre "el campu de la filosofía práutica, éticu-políticu, esploráu y consideráu na so fundación y la so hestoria, sobremanera na modernidá tardida. Ella toma los oxetos particulares de les rellaciones internacionales y xeopolítica d'Europa. Executar nestes árees, siguida d'intercambios con una mano, Europa Central y Oriental, y de segundes, América del Sur ".

Chantal Delsol definir a sigo mesma como "lliberal-conservadora" y per los medios como "inconformista derechu", "européu convencíu", "derechu intelectual [...] va desempeñar un papel significativu na empresa renovación filosófica nel trabayu dientro del campu conservador " .

Ella ye la esposa de Charles Millon, ex ministru y miembru dende 2007 d'un llaboratoriu d'idees europees, el Thomas More Institute. Tienen seis fíos, unu d'ellos adoptáu d'orixe laosianu.

Foi escoyida miembru de l'Academia de Ciencies Morales y Polítiques 18 de xunu de 2007 la cátedra de Roger Arnaldez.

Dende 2011, Chantal Delsol ye tamién editora nel sitiu de información Atlánticu.

Pensamientu[editar | editar la fonte]

Dempués de la so tesis sobre la filosofía política de l'antigüedá, Chantal Delsol, fixo de la hestoria de les idees polítiques de la so enseñanza y de la especialidá d'investigación. Consideráu un especialista reconocíu pensó Julien Freund, sinón tamién como unu de los sos más brillosos discípulos, estudió, dende'l pensamientu cristianu, los valores católicos y el personalismu, la noción de singularidá. Esti conceutu que caracteriza al home, tanto a nivel ontolóxicu y políticu, lo que munchos de la so eleición filosófica: el lliberalismu políticu opuestu a totalitarismu, el federalismu y el principiu de subsidiariedad, l'autu, la familia, l'autoridá, qu'ella cree que munches instituciones de individuación, como munchos formularios d'inscripción y de anclaje del individuu nun mundu de la so midida.

Aponderamientu del federalismu y Europa[editar | editar la fonte]

Chantal Delsol ye un federalista dibuxa fonderada católica fervosa, y los países xermánicos cultura barroca. Considérase'l federalismu como'l sistema políticu del futuru y d'esperanza. Poro, opónse a los Estaos unificáu ye'l estáu-nación de Bodin, inclúyese como un frenu, xeopolíticamente. Otra manera, un contratu indefiníu federación, ensin terminar y "cutíu" pol grau de flexibilidá, ye entamar l'estáu más nidiu y más abiertu. Según ella, les federaciones son sistemes basaos nun oxetivu común: la paz y la prosperidá.

Sicasí, considera que l'actual Xunión Europea nun ye una verdadera federación. La unidá política de la Xunión Europea facer por defectu, anque esiste la unidá alministrativa que llama tecnócrata anque esti términu ye usáu por demás. Por casu, la XE escarez d'una verdadera política esterior y de defensa.

Mentanto, Chantal Delsol destaca l'espíritu européu que va más allá de les particularidaes de la que l'autor ye una pallabra pa describilo: la irreverencia. L'espíritu européu carauterizar por un deséu de conocencia frente a la necesidá de seguridá, la esmolición contra la paz de la mente, y que se manifiesta por un distanciamientu con al respective de los sos ideales. Una tesis mui cerca del so amigu Jean-François Mattei. Per otra parte, un proyeutu políticu européu, abiertu a Turquía, podría eslleir los sos fundamentos antropolóxicos:

"Si afitámonos na Carta de los Derechos del home musulmán, atopamos dos especies humanes distintes: los homes y les muyeres. Pero nun ye según los europeos ven les coses como herieden St. Paul el postuláu de la unidá de la especie humana. ¿Te imaxines una llibertá personal que sería namái pa una parte de nós? Los europeos fadríen bien en preguntar por él a la de la entrada de Turquía n'Europa "

- Chantal Delsol, "La llibertá y el cristianismu", en Y. Montfort, Dios tien un llugar n'Europa?, p.115. § Principiu de subsidiariedad [ editar | editar el códigu ] Pal autor, la subsidiariedad ye un principiu d'organización de la sociedá: utilizar p'asignar el papel de les distintes autoridaes. El repartu de competencies o la distribución de competencies sigue los principios ximielgos de sustitución y aliviu. Tola autoridá al cargu de la función d'un grupu ye asegurar la esistencia del oxetu d'esti grupu (y nun dase cuenta d'ello); función, sustitutu, trai aliviu necesariu en casu d'incumplimientu. L'autoridá entós tratar de llograr d'ellos un nuevu dinamismu al apurrir un aliviu fayadizu a la so debilidá.

El populismu[editar | editar la fonte]

Nel so llibru La Naturaleza del populismu o figures del fatu! Chantal Delsol esamina cuestiones de populismu de güei, esto ye, l'anováu interés nel conceutu y l'urxencia de repensar lo Dependiendo de les condiciones del nuesu mundu contemporaneu. Según ella, el populismu, la demagoxa maldita cara paez universalmente percibíu como una amenaza mortal pa la democracia, otra manera, el populismu ye tamién el creador de los defectos de les democracies occidentales pretensiones universalistes y d'emancipación, que tienden a despreciar guañadura nos particulares ("idios" en griegu antiguu) [ref. incompleta].

Les posiciones polítiques[editar | editar la fonte]

Tomóse munches posiciones polítiques, incluyendo la defensa de Robert Redeker, un profesor que foi amenaciáu de muerte por fundamentalistes islámicos; ella protesta contra la falta de respuesta per parte de los órganos de representación musulmanes franceses: "Pero entós sospriéndeme nun ver a les autoridaes musulmanes del nuesu país indignáu temprana y volar al rescate de prohibíu. Hai silencios que l'allanadura. "

Oponer a la PACS, que xulga nel momentu de la so creación ye una "regresión", la resultancia va ser el de "aumentar el númberu de neños abandonaos o ensin padre". En 2013, ella tamién s'opón a la institución del matrimoniu homosexual en Francia, que se describe como "una llocura" y "anarquistes farsa." Ella cree que "cafiante filiación implica desfaer la sociedá" y, arriendes de una protesta de partidarios del matrimoniu ente persones del mesmu sexu, mientres el cual dellos activistes alzar el lema "A (y) recta, una pelota; una familia, una rabasera ", fixo esti analís: "L'alderique equí nun ye ente creyentes y non creyentes, ente izquierda y derecha, ente los heterosexuales y los homosexuales, sinón ente humanistes y nihilista".

Premios[editar | editar la fonte]

Premiu de l'Academia de Ciencies Morales y Polítiques, 1993 y 2002.
Premiu mosqueteru, 1996.
Premiu de l'Academia Francesa (Raymond Aprecio Boyer de Sainte-Suzanne), 2001.

Ver tamién[editar | editar la fonte]

Referencies[editar | editar la fonte]

↑ Biblioteca Nacional de Francia. «autoridaes BNF» (francés). Consultáu'l 31 avientu 2019.
↑ Biblioteca Nacional de Francia. «autoridaes BNF» (francés). Consultáu'l 10 ochobre 2015.
↑ URL de la referencia: https://academiecatholiquedefrance.fr/corps-academique/membre/?member=538. Data de consulta: 14 avientu 2021.
↑ Afirmao en: Encyclopédie des pseudonymes. Páxina: 283. Autor: Emmanuel Ratier. Data d'espublización: 1993.
↑ «Chantal Delsol». Consultáu'l 9 d'abril de 2017.

[5e2391f95b4d20c1a570a4a3afceb3bfcd8eec44-1] Biblioteca Nacional de Francia. «autoridaes BNF» (francés). Consultáu'l 31 avientu 2019.

[8067b889c1e746c7bf86d5d9f30d43cf8066d80d-2] Biblioteca Nacional de Francia. «autoridaes BNF» (francés). Consultáu'l 10 ochobre 2015.

[5f15980192cb77ef91b32f9654704ecd725677e3-3] URL de la referencia: https://academiecatholiquedefrance.fr/corps-academique/membre/?member=538. Data de consulta: 14 avientu 2021.

[8196c7d52f780f67cc4f28601c6437e3f57f0baf-4] Afirmao en: Encyclopédie des pseudonymes. Páxina: 283. Autor: Emmanuel Ratier. Data d'espublización: 1993.

[5] «Chantal Delsol». Consultáu'l 9 d'abril de 2017.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]