Amin Maalouf
Amin Maalouf (árabe: مين معلوف; 25 de febreru de 1949, Beirut) ye un escritor libanés de llingua francesa, Premiu Princesa d'Asturies de les Lletres en 2010.[12]
Biografía[editar | editar la fonte]
Aunque nació en Beirut, los primeros años de la so neñez pasólos n'Exiptu, país onde vivía so güelu maternu. So padre ye un periodista conocíu n'El Líbanu, arriendes de poeta y pintor. Estudió la educación primaria en Beirut nuna escuela francesa de xesuites (so madre yera católica y francófona).
Cuando estudiaba socioloxía y economía na universidá conoció a Andreé, cola que se casaría en 1971. Pocu tiempu depués entama a trabayar como periodista pal principal diariu libanés, An-Nahar. Foi enviáu especial en zones en conflictu como Vietnam y Etiopía. La guerra civil españa n'El Líbanu en 1975 y Maalouf decide abandonar el so país: en 2006 treslládase cola so familia a París.
Los sos llibros fueron traducíos a bien de llingües. Na so narrativa mezcla la realidá histórica cola fición, y cultures estremaes como la ocidental y la oriental. Maalouf tamién escribio ensayos y llibretos d'ópera.
Obra[editar | editar la fonte]
Novela[editar | editar la fonte]
- Léon l'Africain, Jean-Claude Lattès, 1986. Premiu de l'Amistá franco-arabe 1986. Biograía novelada de Hassan el-Wazzan, llamáu Lleón l'Africánu, comerciante, diplomáticu y escritor arabe andaluz.
- Samarcande, Jean-Claude Lattès, 1988. Biografía novelada del poeta y sabiu Omar Khayyam.
- Les Jardins de lumière, Jean-Claude Lattès, 1991. Biografía novelada del profeta Mani.
- Le premier siècle après Béatrice, Grasset, 1992
- Le Rocher de Tanios, Grasset, 1993 (Premiu Goncourt 1993)
- Les Échelles du Levant, Grasset, 1996
- Le Périple de Baldassare, Grasset, 2000Premiu Jacques Audiberti-ville d'Antibes 2000).
Ensayu[editar | editar la fonte]
- Les croisades vues par les Arabes, Jean-Claude Lattès, 1983
- Les Identités meurtrières, Grasset, 1998
- Origines, Grasset, 2004 (Premiu Mediterraniu 2004)
- Le Dérèglement du monde : Quand nos civilisations s’épuisent, Grasset, 2009
Llibretos d'ópera[editar | editar la fonte]
- 2001 : L'Amour de loi] de Kaija Saariaho
- 2004 : Adriana Mater de Kaija Saariaho
- 2006 : La Passion de Simone, oratoriu de Kaija Saariaho
- 2010 : Émilie de Kaija Saariaho
Referencies[editar | editar la fonte]
- ↑ Afirmao en: autoridaes BNF. Identificador BnF: 120011150. Data de consulta: 1 xunu 2021. Autor: Biblioteca Nacional de Francia. Llingua de la obra o nome: francés.
- ↑ Afirmao en: NooSFere. NooSFere author ID: -44526. Apaez como: Amin MAALOUF. Data de consulta: 9 ochobre 2017. Llingua de la obra o nome: francés.
- ↑ «Persona multicultural, comunicación intercultural. La propuesta de Amin Maalouf». SciELO. Consultáu'l 1 marzu 2022.
- ↑ Biblioteca Nacional de Francia. «autoridaes BNF» (francés). Consultáu'l 10 ochobre 2015.
- ↑ URL de la referencia: https://fondation-veillon.ch/archive/index.php?tag/1999-amin-maalouf. Data de consulta: 1 marzu 2022.
- ↑ «Diario Oficial de la República Francesa» (francés) páxs. 10480 (14 xunetu 1999). Consultáu'l 20 mayu 2019.
- ↑ URL de la referencia: https://www.fpa.es/es/premios-princesa-de-asturias/premiados/2010-amin-maalouf.html?especifica=0#:~:text=Amin%20Maalouf%20Premio%20Pr%C3%ADncipe%20de,simb%C3%B3lico%20de%20convivencia%20y%20tolerancia..
- ↑ URL de la referencia: https://www.lorientlejour.com/article/841317/limmortel-amine-maalouf-grand-cordon-de-lordre-du-cedre.html. Data de consulta: 20 mayu 2019.
- ↑ «Diario Oficial de la República Francesa» (francés) páxs. 8034 (15 mayu 2014). Consultáu'l 20 mayu 2019.
- ↑ «Journal de Monaco» (francés) páxs. 2659 (21 payares 2014). Consultáu'l 20 mayu 2019.
- ↑ URL de la referencia: https://www.academie-francaise.fr/les-immortels/amin-maalouf. Data de consulta: 1 marzu 2022.
- ↑ El escritor libanés Amin Maalouf, Príncipe de Asturias de las Letras
Enllaces esternos[editar | editar la fonte]
| Control d'autoridaes |
|
|---|
Datos: Q115243
Multimedia: Amin Maalouf
Cites famoses: Amin Maalouf