Amie Wilkinson

Amie Wilkinson
Vida
Nacimientu	Boston, 4 d'abril de 1968 (56 años)
Nacionalidá	Estaos Xuníos
Familia
Padre	Leland Wilkinson
Casada con	Benson Farb
Estudios
Estudios	Universidá de California en Berkeley ; Universidá de Harvard
Direutor de tesis	Charles Chapman Pugh (es)
Direutora de tesis de	Todd Fisher (en) ; Elizabeth Burslem (en) ; Anne E. McCarthy (en) ; Kalman Nanes (en) ; Daniel Visscher (en) ; Kiran Avinash Parkhe (en) ; Zhenghe Zhang (es) ; Yun Yang (en) ; Clark Wilmer Butler III (en)
Oficiu	matemática, profesora universitaria
Emplegadores	Universidá de Chicago ; Universidá Northwestern
Premios	ver Premiu Ruth Lyttle Satter de Matemátiques (2011) ; miembro de la Sociedad Estadounidense de Matemática (2014) ; Premio Levi L. Conant (2020) ;
Miembru de	Academia Europaea; Academia de les Artes y les Ciencies d'Estaos Xuníos; Sociedá Matemática Americana
	math.uchicago.edu…

Amie Wilkinson (4 d'abril de 1968, Boston) ye una matemática d'Estaos Xuníos que trabaya en teoría ergódica y sistemes dinámicos nidios. Ye profesora na Universidá de Chicago..

Biografía[editar | editar la fonte]

Llicencióse en matemática pola Universidá de Harvard en 1989 y llogró'l doctoráu por la Universidá de Berkeley (California) en 1995, so la direición de Charles C. Pugh.^[3] Ye anguaño profesora de matemátiques na Universidá de Chicago.

Trabayo[editar | editar la fonte]

El trabayu de Wilkinson centrar nes propiedaes xeométriques y estadístiques de los difeomorfismos y fluxos con una énfasis particular en la ergodicidad estable y la hiperbolicidad. Nuna serie d'artículos con Christian Bonatti y Sylvain Crovisier, Wilkinson estudió los centralizadores de los difeomorfismos resolviendo, por aciu la topoloxía C¹, el docenu problema de Smale .^[4]^[5]^[6]

Premios[editar | editar la fonte]

Wilkinson recibió en 2011 el Premiu Satter en Matemátiques, en parte pol so trabayu con Keith Burns sobre la ergodicidad estable de los sistemes parcialmente hiperbólicos.^[7]

Como ponente convidada disertó sobre «Sistemes Dinámicos y Ecuaciones Diferenciales Normales» nel Congresu Internacional de Matemáticos celebráu en 2010 en Hyderabad, India.^[8]

En 2013 foi nomada fellow de la Sociedá Matemática de EE. XX. poles contribuciones a sistemes dinámicos».^[9]

Referencies[editar | editar la fonte]

↑ URL de la referencia: https://www.nytimes.com/1996/12/29/style/amie-wilkinson-benson-s-farb.html.
↑ ^2,0 ^2,1 URL de la referencia: http://www.ams.org/fellows_by_year.cgi?year=2014. Data de consulta: 24 payares 2022.
↑ (pdf) 2011 Satter Prize. 58. AMS. abril de 2011. páxs. 601–602. http://www.ams.org/notices/201104/rtx110400601p.pdf. Consultáu'l 21 de marzu de 2016.
↑ «C¹-generic conservative diffeomorphisms have trivial centralizers». Journal of Modern Dynamics 2: páxs. 359–373. 2008.
↑ «The C¹-generic diffeomorphism has trivial centralizer». Publications Mathématiques de L'IHÉS 109: páxs. 185–244. 2009.
↑ «Mathematical Problems for the Next Century». Mathematical Intelligencer 20 (2): páxs. 7–15. 1998. doi:10.1007/bf03025291.
↑ «On the ergodicity of partially hyperbolic systems». Annals of Math. 171 (1): páxs. 451–489. 2010.
↑ «ICM Plenary and Invited Speakers since 1897». International Congress of Mathematicians.
↑ (pdf) 2014 Class of the Fellows of the AMS. 61. AMS. April 2014. páxs. 420–421. http://www.ams.org/profession/ams-fellows/fellows2014.pdf. Consultáu'l 21 de marzu de 2016.

Enllaces esternos[editar | editar la fonte]

[0ab6fa5dceb16bc88577c15c58bc23f37e378360-1] URL de la referencia: https://www.nytimes.com/1996/12/29/style/amie-wilkinson-benson-s-farb.html.

[f7eb74708975697adc2e7bba520ca7889efca025-2] 2,0 ^2,1 URL de la referencia: http://www.ams.org/fellows_by_year.cgi?year=2014. Data de consulta: 24 payares 2022.

[satterprize-3] (pdf) 2011 Satter Prize. 58. AMS. abril de 2011. páxs. 601–602. http://www.ams.org/notices/201104/rtx110400601p.pdf. Consultáu'l 21 de marzu de 2016.

[4] «C¹-generic conservative diffeomorphisms have trivial centralizers». Journal of Modern Dynamics 2: páxs. 359–373. 2008.

[5] «The C¹-generic diffeomorphism has trivial centralizer». Publications Mathématiques de L'IHÉS 109: páxs. 185–244. 2009.

[6] «Mathematical Problems for the Next Century». Mathematical Intelligencer 20 (2): páxs. 7–15. 1998. doi:10.1007/bf03025291.

[7] «On the ergodicity of partially hyperbolic systems». Annals of Math. 171 (1): páxs. 451–489. 2010.

[8] «ICM Plenary and Invited Speakers since 1897». International Congress of Mathematicians.

[9] (pdf) 2014 Class of the Fellows of the AMS. 61. AMS. April 2014. páxs. 420–421. http://www.ams.org/profession/ams-fellows/fellows2014.pdf. Consultáu'l 21 de marzu de 2016.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]