Reformismu

De Wikipedia
Reformismu
ideoloxía política
ideoloxía política
Cambiar los datos en Wikidata

El reformismu[1] ye un tipu de movimientu social o políticu que xeneralmente apunta a realizar cambeos graduales con cuenta de qu'ameyorar un sistema, proyeutu o sociedá. Esos cambeos refiérense xeneralmente solo a ciertos aspeutos, dacuando necesarios o fundamentales, más qu'a la totalidá, lo que lo estrema tantu de posiciones hipotétiques como reaccionaries. Ye necesariu tamién estremar el reformismu del centrismu. Pal centrismu, la busca y promoción de polítiques consensuales, equidistantes de los "estremos políticos" ye un fin en sí mesmu. Pal reformismu, tales alcuerdos son una manera d'avanzar paulatina pero de xuru escontra un oxetivu final que se postula- ye d'interés xeneral.

Adicionalmente, anque dambos movimientos pueden ser vistos como evolucionistes l'acentu nel centrismu ye más continuista. El reformismu nun ye necesariamente vistu como una propuesta consensual. Munchos ver como una capitulación a les polítiques del sector opuestu (Lenin, por casu, denuncia lo que ve como defensa del reformismu burgués). Otros pueden ver como tentatives fondamente amenazantes. Empezando cola reforma protestante de Lutero pasando pol "Reformismu Ilustráu" de los Borbones, vemos proyeutos que busquen tresformar sistemes col enfotu de ameyoralos mientres se caltienen ciertos elementos centrales, pero coles mesmes vemos proyeutos que fueron percibíos como desestabilizadores y destructores del orde establecíu.[2][3]

Mientres el sieglu XIX, por cuenta de que l'anarquismu defendía al coleutivismu, dellos reformistes, como los rexeneracionistes españoles, proponer como solución a los problemes agrarios.[4]

Fundamentos conceptuales del reformismu[editar | editar la fonte]

Históricamente hubo delles fontes teóriques importantes qu'encontaron esta visión:

  • La fonte cristiana: Pueden destacar, ente otros, Alfred Müller-Armack[5] pa quien el mercáu y la competencia son, en principiu, la meyor forma d'entamar la economía. Pero la economía, como actividá social, ten de tar al serviciu de la humanidá, y poro, tien de ser regularizada con cuenta d'asegurar que produza beneficios sociales. Esta perceición forma la base económica del proyeutu de la Economía social de mercáu. Aparte taría Karl Polanyi[6] quien definiéndose como partidariu del socialismu cristiano - considera al lliberalismu económicu como un proyeutu utópicu que la so puesta en práutica destruyiría los cimientos materiales y políticos de la sociedá moderna. Les sos perceiciones cooperativistes introducieron el conceutu de democracia económica:según esti conceutu, na práutica económica tienen de ser consideraos non solo los intereses de los accionista corporativistes sinón tamién los d'aquellos que se llamen sectores comenenciudos: la comunidá, los sindicatos, los propietarios, etc.

Tamién se debe mentar, y de manera especial, a Jacques Maritain[7] quien puede ser consideráu como de mayor importancia nel proyeutu de la democracia cristiana de los países del sur d'Europa y América Llatina.

  • La fonte lliberal: Representada principalmente pol social lliberalismu, que pon acentu en llograr igualdá social (especialmente d'oportunidaes) basándose nel trabayu de Thomas Hill Green[8] quien argumenta que'l desenvolvimientu de les potencialidaes humanes nun puede llograse n'aislamientu, sinón solo al traviés de la comunidá. La piedra de toque ye la capacidá de la sociedá pa favorecer esi desenvolvimientu humanu. La sociedá tendría de conformase al bien común, siendo la so fundación y xustificación la voluntá ciudadana -lo que se concreta na democracia-

Otra fonte dientro d'esta corriente ye John Stuart Mill.[9][10] Pa él, la democracia non solo ye la meyor forma de gobiernu, sinón indispensable pa la meyora o desenvolvimientu humanu, porque solo al traviés de la reflexón que se llogra puramente nun ámbitu de discutiniu de les idees llográrase superar los errores tanto individuales como sociales. La mera esperiencia carente de reflexón o alderique nun ye abondu.

  • La fonte socialista: Representada mayormente pola socialdemocracia a partir del trabayu d'Eduard Bernstein (ver Revisionismu) quien postula -citando a Engels - que'l socialismu va llograse al traviés d'una llucha "enllargada, aportunante, avanzando amodo de posición a posición"[11] lo que va producir una especie d'evolución del capitalismu yá que per un sitiu A) les condiciones económiques nun yeren les abondes como pa dexar l'apaición del socialismu (ver obra citada) y B) que la concentración o acumuladura del capital nun se realizó nos términos previstos por Marx, sinón otra manera, estendióse -al traviés de la xeneralización de les empreses de capital social- lo que significa que, en llugar de pauperizar la sociedá entera, llogró ameyorar los niveles de vida d'amplios sectores d'ella[12] y pol otru, l'apaición de la democracia y los llogros de beneficios sindicales qu'esa apaición fai posible significa que'l proletariáu tendría cada vez más derechos a defender y poro, menos razones pa una insurrección. Tou lo anterior "revolucionó dafechu les condiciones de la llucha del proletariáu. Los métodos de 1848 (la referencia ye al Manifiestu Comunista) son obsoletos en tou sentíu"

Finalmente nesti aproximamientu ye necesariu nomar los autores arrexuntaos na Sociedá Fabiana. Esa sociedá tuvo ya inda tien una gran influencia nel proyeutu reformista de los Partíos llaboristes de los países de fala inglesa. Los sos fundadores fueron individuos que recoyíen y reconocíen diversos enclinos y arrexuntáronse, ensin un programa formal, con cuenta de "ayudar na reconstrucción de la sociedá d'alcuerdu a los principios de les posibilidaes de la moralidá más alta"[13]

Referencies[editar | editar la fonte]

  1. ↑ Esti términu apaez nel Diccionariu de l'Academia de la Llingua Asturiana. Ver: reformismu
  2. ↑ Guimerá Ravina, Agustín (1996). El reformismu borbónicu: una visión interdisciplinar. Madrid: Editorial CSIC - CSIC Press, páx. 295. ISBN 8420628638. Consultáu'l 8 d'agostu de 2017.
  3. ↑ «Reformism» (n'inglés), Reformism, https://www.marxists.org/glossary/terms/r/y.htm#reformism, consultáu'l 8 d'agostu de 2017, «Los reformistes son, políticamente, daqué ente revolucionarios y reaccionarios; son revolucionarios nel sentíu que quieren camudar les lleis ya instituciones pa xuntales a les rellaciones sociales emerxentes. Son reaccionarios nel sentíu de que deseyen caltener el sistema social esistente, calteniendo intacta la estructura de clases actual y calteniendo el so propiu poder nesa estructura» 
  4. ↑ «Diccionariu d'Historia», Diccionariu d'Historia, SPES EDITORIAL, ISBN 8483323877 
  5. ↑ Müller-Armack, Alfred (1963). Economía empobinada y economía de mercáu. Madrid: Sociedá d'Estudios y Publicaciones, páx. 229. Consultáu'l 8 d'agostu de 2017.
  6. ↑ Polanyi, Karl (2003). El gran tresformamientu: los oríxenes políticu y económicu del nuesu tiempu. Fondu de Cultura Económica, páx. 399. ISBN 9681670787. Consultáu'l 8 d'agostu de 2017.
  7. ↑ Maritain, Jacques (1 de payares de 1999). Humanismu integral. Bonos Aire-Méxicu: Pallabra, páx. 376. ISBN 8482393618. Consultáu'l 8 d'agostu de 2017.
  8. ↑ Hill Green, Thomas (1895). Lectures on the Principles of Political Obligation (n'inglés). The Lawbook Exchange, Ltd., páx. 252. ISBN 1584776145. Consultáu'l 8 d'agostu de 2017.
  9. ↑ Stuart Mill, John (1943). sos+aplicaciones+a+la+filosof%C3%ADa+social&dq=Principios+de+econom%C3%ADa+pol%C3%ADtica;+con+delles+de+les sos+aplicaciones+a+la+filosof%C3%ADa+social&hl=es&sa=X&ved=0ahUKEwje66uC3MjVAhUIOBoKHak9BJAQ6AEIJzAA Principio d'economía política: con delles de les sos aplicaciones a la filosofía social. Fondu de Cultura Económica, páx. 1031. Consultáu'l 8 d'agostu de 2017.
  10. ↑ Stuart Mill, John (2001). Gobiernu Representativu&hl=es&sa=X&ved=0ahUKEwj1j4W73MjVAhUHOhoKHdrlAeMQ6AEIJzAA Consideración sobre'l gobiernu representativu. Alianza Editorial, páx. 360. ISBN 8420672726. Consultáu'l 8 d'agostu de 2017.
  11. ↑ Bernstein, Eduard (13 de febreru de 1897). What Marx Really Taught (n'inglés). Consultáu'l 8 d'agostu de 2017.
  12. ↑ ver Les premises del socialismu y les xeres de la socialdemocracia
  13. ↑ Levenson, Ellie; Lodge, Guy; Rosen, Greg (2004). Fabian Thinkers: 120 Years of Progressive Thought. Fabian Society, páx. 58. ISBN 0716306123. Consultáu'l 8 d'agostu de 2017.
Esti artículu foi traducíu automáticamente y precisa revisase manualmente
Sacáu de «https://ast.wikipedia.org/w/index.php?title=Reformismu&oldid=4132458»