Socorru Coloráu Internacional
Socorru Coloráu Internacional | |
---|---|
organización | |
Historia | |
Fundación | 1922 |
Disolución | 1947 |
Fundador | Tercer Internacional |
Organigrama | |
Presidente |
Julian Marchlewski (es) Elena Stásova |
Web oficial | |
El Socorru Coloráu Internacional (SRI) foi un serviciu social internacional entamáu pola Internacional Comunista en 1922. Creada por que funcionara como una Cruz Bermeya internacional ya independiente de cualquier organización o confesión relixosa. El SRI condució campañes de sofitu a los prisioneros comunistes y axuntó sofitu material y humanitariu en situaciones específiques. El SRI taba dirixíu por Clara Zetkin, Elena Stásova y Tina Modotti. Foi eslleíu en 1947.
Filiales nacionales
[editar | editar la fonte]Escontra 1924 la organización tenía filiales nacionales en 19 países. Mientres la so esistencia, les filiales nacionales del Socorru Coloráu Internacional incluyeron[1] [2]
- Alemaña: Rote Hilfe Deutschlands
- Austria: Österreichische Rote Hilfe (Socorru Coloráu Austriacu)
- Bulgaria: Organización de Sofitu de les Víctimes de la Dictadura Capitalista *España:
Socorru Coloráu Internacional
- EE. XX.: International Labor Defense
- Francia: Secours Rouge International
- Italia: Soccorso rosso italianu *Méxicu:
Lliga Pro Lluchadores Escorríos
- Noruega: Norges Roede Hjelp
- Países Baxos: Roode Hulp Holland
- Polonia: El mioędzynarodowa Organizacja Pomocy Rewolucjonistom (MOPR - Comisión de Sofitu de los Prisioneros Políticos)
- Reinu Xuníu: International Class War Prisoners Aid
- Suecia: Internationella röda hjälpen – svenska sektionen
- XRSS: Международная организация помощи борцам революции (MOPR Socorru Coloráu Internacional de los Combatientes de la Revolución)
Socorru Coloráu n'España
[editar | editar la fonte]El Socorru Coloráu Internacional[3] apaeció n'España como una organización asistencial mientres la revolución d'Asturies en 1934. La organización, qu'incluyía artistes y escritores, foi darréu reformada y espandióse a Barcelona en xineru de 1936 coles mires d'oponese al fascismu en múltiples frentes.
Mientres la Guerra civil española, l'escritor Joaquín Arderíus foi'l presidente de la organización antes de exiliase a Francia y Méxicu. Les sos principales actividaes consistieron n'ayudar a los neños con comida na zona republicana y apurrir biblioteques a los soldaos. Contribuyeron tamién creando 275 hospitales, ambulancies, campañes d'hixene dental, etc. Destaca'l so llabor d'asistencia a los refuxaos que sufrieron la Masacre de la carretera Málaga-Almería, especialmente de Norman Bethune, ciruxanu canadiense especializáu n'afecciones del pulmón, qu'asistió y movió a refuxaos nuna ambulancia del Serviciu Canadiense de Tresfusión de Sangre mientres tres díes y tres nueches de manera ininterrumpida.
Esta organización foi ilegalizada na zona nacional pol Decreto númberu 108[4] de la Xunta de Defensa Nacional; siendo ratificada dicha prohibición pola Llei de Responsabilidaes Polítiques de 1939.
La insinia del Socorru Coloráu consistía nuna S detrás de les rexes d'una prisión. El POUM, un partíu Trotskista n'España, entamó un Socorru Coloráu paralelu n'oposición al Socorru Coloráu Internacional.
Socorru Coloráu n'El Salvador
[editar | editar la fonte]Amestar Pro-Lluchadores Escorríos foi en principiu conformada por Víctor M. Angulo, quien foi'l so secretariu xeneral. Otros altos oficiales fueron Tomás Coto González, quien fungió como secretariu de dicha Organización; Juan A. Guardado, secretariu de Propaganda, y Rafael Bondanza, secretariu financieru. Esti postreru convertir na mano derecha de Farabundo Marti, asina mesmu tuvo una prominente participación nel llevantamientu salvadoreñu de 1932, tres el cual foi prindáu y depués fusiláu[5]
Notes y referencies
[editar | editar la fonte]- ↑ Spartacist materials on revolutionary defense policy: What Defense Policy for Revolutionaries?
- ↑ http://www.arbarkiv.nu/pdf_wrd/vik02.pdf
- ↑ El Socorru Coloráu Internacional y la so intervención n'España
- ↑ http://www.boe.es/datos/pdfs/BOE/1936/022/J00085-00086.pdf
- ↑ Anderson, Matanza, Curbstone Press, Connecticut, USA 1992 versión n'inglés, páx. 45
Enllaces esternos
[editar | editar la fonte]