Peng Zhen
| Peng Zhen | |||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 | |||||||||||||||||
1944 - 1953 ← Chen Yun - Rao Shushi  →
1948 - 1966 - Li Xuefeng →
1951 - 1966 ← Nie Rongzhen - Wu De →
1954 - 1965 - Liu Ningyi →
1979 - 1980 ← Ji Pengfei - Yang Shangkun →
1980 - 1982 - Chen Pixian →
18 xunu 1983 - 27 abril 1988 ← Ye Jianying - Wan Li → | |||||||||||||||||
| Vida | |||||||||||||||||
| Nacimientu |
Quwo County , 12 d'ochobre de 1902 | ||||||||||||||||
| Nacionalidá |
Dinastía Qing  República Popular China | ||||||||||||||||
| Fallecimientu |
Beixín, 26 d'abril de 1997 (94 años) | ||||||||||||||||
| Sepultura | Cementeriu revolucionariu de Babaoshan | ||||||||||||||||
| Familia | |||||||||||||||||
| Casáu/ada con |
Zhang Jieqing | ||||||||||||||||
| Oficiu | |||||||||||||||||
| Oficiu | políticu | ||||||||||||||||
| Creencies | |||||||||||||||||
| Partíu políticu | Partíu Comunista de China | ||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
Peng Zhen (chinu: 彭真 ; pinyin: Péng Zhēn; Wade-Giles: P'eng Chen; 12 d'ochobre de 1902 – 26 d'abril de 1997) foi un miembru prominente del Partíu Comunista de China. Foi Presidente del Comité Permanente de l'Asamblea Popular Nacional de 1983 a 1988.
Biografía[editar | editar la fonte]
Xunir al Partíu Comunista de China en 1923 como miembru fundador del partíu de la provincia de Shanxi. Arrestáu en 1929, siguió realizando actividaes polítiques clandestines mientres tuvo en prisión. Foi lliberáu en 1935 y empezó a entamar un movimientu de resistencia contra les fuerces invasores xaponeses. Por esa mesma dómina, foi nomáu Direutor del Departamentu d'Organización de la Oficina del Norte del Partíu Comunista de China. Mientres la captura de 1948 de Pequín poles fuerces comunistes na Guerra Civil China, destaca pol so esfuerzu.
Peng foi miembru de múltiples Comités centrales y del Secretariáu del Comité Central del Partíu Comunista de China. Tamién tuvo'l cargu de Primer Secretariu del Comité Municipal de Pequín y alcalde de Pequín (1951).
Peng perdió'l favor de Mao Zedong na revolución d'abril de 1966 cuando atacó la creencia de Mao, según la cual tola lliteratura tenía de sofitar al estáu. A pesar d'esta oposición, sobrevivió pa ser rehabilitáu mientres el gobiernu de Deng Xiaoping. Darréu, convertir en Secretariu de la Comisión d'asuntos políticos y llegales del Comité Central del Partíu Comunista de China (1980). Como presidente del Comité Permanente de l'Asamblea Popular Nacional (1983), procuró amontar el poder de la Asamblea Popular Nacional. Peng retirar de les sos posiciones polítiques destacaes en 1988.
Ye consideráu unu de los Ocho Inmortales del Partíu Comunista de China.
Referencies[editar | editar la fonte]
- Testu orixinal basáu nel artículu demarxists.org (GNU FDL)
