Peng Zhen
.svg){kind=small}
Peng Zhen (chinu: 彭真 ; pinyin: Péng Zhēn; Wade-Giles: P'eng Chen; 12 d'ochobre de 1902, Qǔwò Xiàn – 26 d'abril de 1997, Beixín[1][2]) foi un miembru prominente del Partíu Comunista de China. Foi Presidente del Comité Permanente de l'Asamblea Popular Nacional de 1983 a 1988.
Biografía[editar | editar la fonte]
Xunióse al Partíu Comunista de China en 1926[1] como miembru fundador del partíu de la provincia de Shanxi. Arrestáu en 1929, siguió realizando actividaes polítiques clandestines mientres tuvo en prisión. Lliberáronlu en 1935 y empezó a entamar un movimientu de resistencia escontra les fuercies invasores xaponeses. Por esa mesma dómina, nomáronlu Direutor del Departamentu d'Organización de la Oficina del Norte del Partíu Comunista de China. Mientres la captura de 1948 de Beixín poles fuercies comunistes na Guerra Civil China, destaca pol so esfuerciu.
Peng foi miembru de múltiples Comités centrales y del Secretariáu del Comité Central del Partíu Comunista de China. Tamién tuvo'l cargu de Primer Secretariu del Comité Municipal de Beixín y alcalde de Beixín (1951).
Peng perdió'l favor de Mao Zedong na revolución d'abril de 1966 cuando atacó la creencia de Mao, según la que tola lliteratura tenía de sofitar al estáu. A pesar d'esta oposición, sobrevivió pa ser rehabilitáu mientres el gobiernu de Deng Xiaoping. Darréu, convirtióse en Secretariu de la Comisión d'asuntos políticos y llegales del Comité Central del Partíu Comunista de China (1980). Como presidente del Comité Permanente de l'Asamblea Popular Nacional (1983), procuró amontar el poder de l'Asamblea Popular Nacional. Peng retiróse de les sos posiciones polítiques destacaes en 1988.
Ye consideráu unu de los Ocho Inmortales del Partíu Comunista de China.
Referencies[editar | editar la fonte]
- Testu orixinal basáu nel artículu de marxists.org (GNU FDL)
