Esta sílaba tamién se llama'l udgīthá ('cantar fuerte')[2] o'l praṇava mantra ('oración vibrante', siendo praṇauti o praṇo 'faer un rumor vibrante'),[3] pos ye considerada polos hindús el soníu primordial, principiu de la mayoría de los mantres, pallabres o soníos divinos y poderosos.[4]
El oṃ ye'l símbolu de lo esencial nel hinduismu.
Significa unidá colo supremo, la combinación de lo físico colo espiritual.
Ye la sílaba sagrada, el primer soníu del Toupoderosu, el soníu del que remanecen tolos demás soníos, yá sían de la música o del llinguaxe divín.
Munches persones (ensin necesidá de ser parte de la relixón) utilicen el simbolismu pa espresar unión de cuerpu, mente y espíritu.
Nes escritures Upanishad esta sílaba sagrada apaez como un soníu místicu consideráu poles escritures como la verdadera base de cualesquier otru mantra (himnu sagráu).
D'alcuerdu a la Taitiriia-upanisad, Prayapati (otru nome del dios creador Brahmá) meditó nos trés lletres del mantra Oṃ (a, o y m) y asina-y surdieron los trés Vedás (el Rig, el Sama y el Átharva), y tamién los trés pallabres bhūr (Tierra), bhuva (atmósfera) y suah (cielu).[5]
Según los shivaístas, el tambor de Shivá produció esti soníu Oṃ, y al traviés d'él salieron los siete notes de la octava musical, esto ye: sa, re, ga, ma, pa, dha, nin. Gracies a esti soníu, Shivá crea y destrúi l'universu.
Oṃ ye coles mesmes la forma sonora del atman (alma o Dios).
Les Upanishad declaren que tou, lo esistente y lo non esistente, pue ser controláu al pronunciar esta sílaba sagrada Oṃ.
Los hinduistes creen que'l mantra Oṃ ye eficaz pa esaniciar los errores nos sacrificios de fueu y d'otros tipos.
La meditación nel Oṃ satisfai toles necesidaes y lleva al moksha (lliberación espiritual).
Casi tolos rezos y llectures sagraes son precedíos pola pronunciación del Oṃ. Munchos investigadores y esoteristas atopen una sinonimia ente la pallabra sánscrita Oṃ y la pallabra hebreaאמן = Amén.
y símbolu
Wikimedia Commons acueye conteníu multimedia sobre Om.
Datos: Q184128