NGC 869
NGC 869 | |||||
---|---|---|---|---|---|
El Cúmulu Doble, NGC 869 (derecha) y NGC 884 (esquierda) col norte enriba. | |||||
Descubrimientu | |||||
Descubridor | Hiparco de Nicea[1] | ||||
Data | 130 e.C. | ||||
Datos d'observación (dómina J2000.0) | |||||
Tipu | Cúmulu abiertu | ||||
Ascensión reuta | 02h 19m 3,8s[1] | ||||
Declinación | +57° 08′ 06″[1] | ||||
Magnitú aparente (V) | 5,3[1] | ||||
Tamañu aparente (V) | 29'[1] | ||||
Constelación | Perseus | ||||
Otres designaciones | |||||
Socesión de galaxes | |||||
| |||||
[editar datos en Wikidata] |
NGC 869 ye un cúmulu abiertu alcontráu a 7600 años lluz[3] na constelación de Perséu. El cúmulu tien una edá averada de 13 millones d'años.[3] Ye'l más occidental del Doble Cúmulu con NGC 884. Alcontraos na asociación Perséu OB1 dambos cúmulos tán físicamente unu cerca del otru, a solo unos cientos d'años lluz de distancia. Los cúmulos fueron rexistraos per primer vegada por Hiparco de Nicea, pero ye probable que se conozan dende l'antigüedá.
El Doble Cúmulu ye un favoritu de los astrónomos aficionaos. Estos cúmulos brillosos de cutiu fotográfiense o se reparen con pequeños telescopios. Fáciles d'atopar, son visibles a güeyu ente les constelaciones de Perséu y Casiopea como una mancha brillosa nel cielu d'iviernu de la Vía Lláctea.
Con pequeños telescopios el cúmulu apaez como un formosu conxuntu d'estrelles brilloses alcontraes nun ricu campu estelar. Apoderáu por estrelles azules brilloses el cúmulu tamién alluga unes cuantes estrelles naranxes qu'añaden interés visual.
Dacuando conocíu como h Per esta denominación probablemente refierse a una estrella cercana más tenue.
Ver tamién
[editar | editar la fonte]Enllaces esternos
[editar | editar la fonte]- NGC 869 en SEDS
- NGC 869 en Messier45 (enllaz rotu disponible n'Internet Archive; ver l'historial y la última versión).
Referencies
[editar | editar la fonte]- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 The NGC/IC Proyect. «Public Access NGC/IC Database» (inglés). Consultáu'l 22 d'ochobre de 2013.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 «SIMBAD Astronomical Database» (inglés). Results for NGC 869. Consultáu'l 22 d'ochobre de 2013.
- ↑ 3,0 3,1 Slesnick, Catherine L.; Lynne A. Hillenbrand (10 de setiembre de 2002). «THE STAR FORMATION HISTORY AND MASS FUNCTION OF THE DOUBLE CLUSTER h AND chi PERSEI» (n'inglés). The Astrophysical Journal 576 (2): páxs. 880-893. doi: . Bibcode: 2002ApJ...576..880S. http://iopscience.iop.org/0004-637X/576/2/880/. Consultáu'l 23 d'ochobre de 2013.