Maripaz Jaramillo
Maripaz Jaramillo | |
|---|---|
 | |
| Vida | |
| Nacimientu | Manizales, 1948 (75/76 años) |
| Nacionalidá |
 Colombia |
| Estudios | |
| Estudios | Universidá de los Andes |
| Llingües falaes | castellanu |
| Oficiu | pintora |
| Movimientu | Espresionismu |
 | |
María de la Paz Jaramillo, conocida como Maripaz Jaramillo (1948, Manizales) ye una artista plástica colombiana, destacada principalmente na pintura, nacida en Manizales, Caldas y egresada de Belles Artes de la Universidá de los Andes.[1]Considérase-y una de les principales representantes del movimientu espresionista colombianu.[2]
Entamos[editar | editar la fonte]
Dende la so adolescencia Maripaz interesar por distintes manifestaciones artístiques, dende'l diseñu de modes hasta la escultura, pasando pol grabáu y la pintura, arte que lo daría a conocer. Cursó los sos estudios secundarios n'Inglaterra, depués de ser espulsada de dos colexos en Bogotá. Darréu empecipio estudios de modelaje y diseñu de modes nel Lucy Clayton School.[2]
Estudios[editar | editar la fonte]
En 1968 torna a Bogotá, onde contrái matrimoniu col arquiteutu Benjamín Barney[3] ya ingresa a la Universidá de los Andes a realizar estudios de Belles Artes, na universidá controvirtió delles vegaes colos sos profesores, ente los que se cuntaben Juan Antonio Roda, Juan Cárdenas, Carlos Rojas González y Luis Caballero Holguín, yá que se refugaba a pintar los bodegones que ciscaben nes sos clases; ella prefería escapar a tales lineamientos y dexase llevar pola busca del so sellu personal.[4] En 1973 se gradúa como artista plástica. Darréu garrasti a los talleres d'arte de Stanley William Hayter en París, de Luis Camnitzer n'Italia y de la Escuela d'Arte de Chelsea.[5]
Llabor artísticu[editar | editar la fonte]
La producción artística de Maripaz Jaramillo carauterizar pol usu colores fuertes y la falta de fineza nos trazos, alloñar de la guapura formal y de les esixencies académiques, el so dibuxu toscu y coloríu foi munches vegaes calificáu de “deficiente” pola crítica; sicasí l'artista nun pretendió ameyorar la so téunica, yá que nun busca cola so obra retrucar la realidá sinón interpretala esaxerándola y embriviéndola.[6]
La sensualidá foi una constante nel trabayu de l'artista, primeramente en muyeres que polo xeneral taben col pechu descubiertu y más apocayá dedicóse a pintar pareyes en distintos contestos ente les cualos el deséu ye inocultable. Delles comentaristes cataloguen el so trabayu como espresionismu con tintes críticos porque problematiza la realidá, sicasí la mesma Maripaz diz que ven nel so trabayu un fondu políticu qu'ella realmente nun busca.[2]
Na última esposición de Maripaz Jaramillo titulada Elles, retómense les figures femenines que faía 30 años esploró nes series Los oxetos y los oficios de la muyer y La máquina de la vida. Amosando'l so estilu n'Alonso Garcés Galería con esta nueva serie, onde alredor de 30 muyeres tomen esti espaciu. Yá nun son aquellos aventuraos movimientos de les sos coreografíes, besos o abrazos los qu'impacten sinón la so asumida soledá trabayada pola so esperiencia profesional, onde escueyi lo meyor en peñaos, prendes al estilu de desfile de modes, demarcando la so elegancia y altiveza. Al participar y visualizar nestes obres puede apreciase el color y la forma, espaciu y cuerpu, choque visual y harmonía que zarra a la muyer nun espaciu metanes la naturaleza. Vese la so trescendencia y el so gran amor pola pintura como ella carauterizar nes sos entrevistes feches a lo llargo de la so carrera profesional.
Esposiciones[editar | editar la fonte]
En 1971 participa per primer vegada nuna esposición coleutiva, el XXII Salón Nacional d'Artistes nel Muséu Nacional de Colombia. D'equí p'arriba empezaría un esitosu percorríu qu'inclúi, ente otres, les siguientes esposiciones:[7]
- Amuesa d'artistes nuevos del Muséu La Conxusta de Cali, 1972.
- Nuevos Nomes nel Arte Colombiano del Muséu d'Arte Moderno de Bogotá, 1973.
- Salón Panamericanu d'Artistes Nuevos en Caraques, 1973.
- III Bienal Americana d'Artes Gráfiques del Muséu La Conxusta, 1976.
- Arte Actual d'Iberoamérica del Institutu de Cultura Hispánica en Madrid, 1977.
- Quince Artistes de Colombia na Bienal d'Italia, 1978.
- Contemporany Latin American Art' del Muséu Chrysler en Norfolk, 1983.
- XIII Bienal de París, 1985.
- Arte Colombiano Contemporaneu en Leverkusen, Alemaña, 1997.
Asina mesmu presentó les sos obres en delles esposiciones individuales, ente les que se cunten:
- Proyeutos una esposición de grabáu nel Muséu d'Arte Moderno de Bogotá, 1979.
- Serie Galápagos realizada depués d'un viaxe de l'artista a les Islles Galápagos y presentada en La Galería de Quitu y el Muséu La Conxusta de Cali en 1988 y 1989 respeutivamente.
- Serie Caribe productu de la so visita a la Mariña Atlántica Colombiana, presentada nel Muséu d'Arte Moderno de Medellín en 1989, na Galería Chica Morales de Cartagena y na Galería de Key Biscayne en Florida en 1991
- Amores y amantes nel Muséu d'Arte Moderno de Bogotá, 1990; nel Muséu la Conxusta y el Muséu Bolivariano d'Arte Contemporáneo de Santa Marta en 1991
- Flora y Maxana Galería Diners de Bogotá y el Muséu La Conxusta, 1993; y en La Galería de Quito, 1994.
- MariPaz: 1970-1995, entamada pol Muséu d'Arte Moderno de Bogotá, na que se presentaron 196 obres de Maripaz realizaes nes sos, hasta entós, quince años de carrera artística, 1995.
- Caparines Maripaz na Galería Diners de Bogotá, 2000.
- Esposición a la India na Academia Lalit Kala d'India, 2001.
- Elles n'Alonso Garcés Galería de Bogotá, 2012
Premios y distinciones[editar | editar la fonte]
Dalgunos de los premios, reconocencies y distinciones que Maripaz llogró a lo llargo de la so carrera son:
- En 1969 llogra'l primer premiu al so llabor artísticu, nun concursu entamáu pola Universidá de los Andes nel que presentó un Bolívar en pintura y colax sobre tela.
- En 1974 gana'l primer premiu del XXV Salón Nacional d'Artistes pola so serie de grabaos en metal La Señora Macbeth
- En 1976 los grabaos en metal La novia y La vilba facer merecedora del segundu premiu del Salón Rexonal de la Universidá del Valle; y pol grabáu Manuela Sáenz llogra medaya d'oru nel Intergrafik 76 entamáu en Berlín; premiu que llograría nuevamente nel Intergrafik 80 de 1980 pola serigrafía Tu amor nun me convien
- Na Biañal Americana de Grabáu de 1977 llogra'l tercer llugar pola serigrafía La voz dorada
- En 1982 participa na Bienal d'Artes Gráfiques d'Irlanda y llogra el segundu premiu.
Otres ocupaciones[editar | editar la fonte]
En 1983 dictó clases de gráfica na Universidá de los Andes. Dende l'añu 2004 dedicar a trabayar como asesora y collaboradora del ex-presidente de Colombia Álvaro Uribe Vélez, nel comité de cultura, d'esti trabayu surdió'l so más recién serie de pintures denominada Besos y abrazos, que ye un acercamientu al poder y la política nacional.[8]
Referencies[editar | editar la fonte]
- ↑ «María de la Paz Jaramillo». Cuerpos Pintaos. Consultáu'l 26 de xunetu de 2011.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 Muséu d'Arte Moderno de Bogotá (1995). MariPaz: 1970-1995. Bogotá: MAMBO.
- ↑ «Maripaz: la pintora del mueyu». Revista Cromos (4427). 2002. ISSN 0011-1708.
- ↑ Centro Colombo Americanu (1984). Cuatro contestatarios colombianos. Bogotá: Centru Colombo Americanu.
- ↑ Muséu d'Arte Moderno de Medellín (1989). Maripaz Jaramillo: Serie Caribe. Medellín: Muséu d'Arte Moderno de Medellín.
- ↑ Medina, Álvaro (1978). «3», Proceso del arte en Colombia. Bogotá: Institutu Colombianu de Cultura. Consultáu'l 27 de xunetu de 2011.
- ↑ «María de la Paz Jaramillo». Colate. Consultáu'l 26 de xunetu de 2011.
- ↑ Muñoz, Astrid (2002). «Beso y abrazos que maten». La Revista d'El Espectador (111). ISSN 1657-2297.
Enllaces esternos[editar | editar la fonte]
Wikimedia Commons acueye conteníu multimedia sobre Maripaz Jaramillo 
.
| Control d'autoridaes |
|
|---|
Datos: Q5999198- Multimedia: Maripaz Jaramillo
