Álvaro Uribe

De Wikipedia
(Redirixío dende Álvaro Uribe Vélez)
Álvaro Uribe
senador de Colombia

20 xunetu 2018 - 18 agostu 2020
Eleiciones: eleiciones llexislatives de Colombia de 2018
senador de Colombia

20 xunetu 2014 -
Distritu: circunscripción nacional (es) Traducir
Eleiciones: eleiciones llexislatives de Colombia de 2014
31. Presidente de Colombia

7 agostu 2002 - 7 agostu 2010
← Andrés Pastrana - Juan Manuel Santos →
Eleiciones: eleiciones presidenciales de Colombia de 2002, eleiciones presidenciales de Colombia de 2006
Vida
Nacimientu Medellín, 4 de xunetu de 1952[1] (71 años)
Nacionalidá Bandera de Colombia Colombia
Familia
Casáu con Lina Moreno de Uribe (es) Traducir
Estudios
Estudios Escuela de Derecho Harvard (es) Traducir
Universidá d'Antioquia
Harvard Extension School (es) Traducir
St Antony's College (es) Traducir
Universidá de Harvard
Llingües falaes castellanu
inglés
Oficiu abogáu, escritor, políticu
Emplegadores Universidá de Georgetown
Premios
Creencies
Relixón catolicismu
Partíu políticu Centro Democrático (es) Traducir (dende 2013)
Partido Social de Unidad Nacional (es) Traducir (de 2010 a 2013)
Primero Colombia (es) Traducir (de 2002 a 2010)
Partido Liberal Colombiano (es) Traducir (de 1997 a 2001)
IMDb nm3748328
alvarouribevelez.com.co
Cambiar los datos en Wikidata

Álvaro Uribe Vélez (4 de xunetu de 1952, Medellín) ye un abogáu y políticu colombianu, presidente de Colombia nos periodos 2002-2006 y 2006-2010.[5] Uribe ye abogáu de la Universidá d'Antioquia y cursó estudios n'alministración, xerencia y negociación de conflictos na Escuela d'Estensión de la Universidá de Harvard;[6] y ye miembru sénior asociáu del St Antony's College de la Universidá d'Oxford.[7]

Desempeñó distintos cargos nes Empreses Públiques de Medellín, el Ministeriu de Trabayu y l'Aeronáutica Civil. Foi Alcalde de Medellín (1982), Senador de la República (1986-1994) y Gobernador d'Antioquia (1995-1997), siendo escoyíu presidente de la República de Colombia en 2002 y reelixíu en 2006.[5]

D'enclín lliberal, pero disidente d'esti partíu, Uribe presentar a les eleiciones presidenciales de 2002, sofitáu pol movimientu Primero Colombia, llogrando imponese a los sos contendores col 54 % de los votos al so favor. El so mandatu carauterizar pola llucha contra'l terrorismu y el narcotráficu so la política de seguridá democrática, un programa de gobiernu que foi financiáu en parte pol Plan Colombia y que recibió crítiques por sectores de la oposición y disidentes.[8] Promovió la so reeleición y foi reelecto en 2006 en llogrando l'aprobación de la reforma constitucional de 2005, que dio vía llibre a la reeleición.[5]

Mientres la so presidencia'l secuestru amenorgar de 2282 a 213 casos per añu y los homicidios menguaron de 29 000 a 16 000. La inflación yera de 7 % en 2002, pasando a 2 % a la fin del so mandatu. La tasa de desemplegu pasó de casi 16 % a 11 % y la inversión estranxera pasó de Plantía:US$ mil millones añales a Plantía:US$ mil millones nel mesmu periodu. El Productu internu brutu creció un permediu de 4.47 % al añu y Colombia foi unu de solu 3 países que tuvieron crecedera económica positivu mientres la crisis mundial de 2008.[9][10] Coles mesmes, el gobiernu de Uribe adelantró acercamientos de paz con distintes facciones del conflictu armáu en Colombia como'l ELN, les FARC y les AUC, tres los procesos anteriores al so gobiernu per parte de la Ilesia Católica y otros sectores de la Sociedá. D'éstos acercamientu xeneróse la desmovilización de grupos paramilitares qu'incluyó la Llei de Xusticia y Paz.[11] Ente 2002 y 2010 se desmovilizaron cerca de 53 810 miembros de grupos guerrilleros y paramilitares de manera coleutiva o individual.[12][13]

Sicasí, el so gobiernu foi criticáu por diversu organizaciones por cuenta de presuntes violaciones a los derechos humanos.[14] Tanto asina que la ONG Human Rights Watch encamentó al gobiernu d'Estaos Xuníos a espresar la so esmolición por esi mesma tema.[15] Amás, delles persones cercanes a Uribe fueron encarcelaes y otres tienen procesos xudiciales, por casos como la Yidispolitica, onde se mercaron votos nel congresu p'aprobar la reeleición, Agru Ingresu Seguru, onde propietarios de tierres fraccionaron les sos predivos p'aportar a múltiples subsidios,[16][17] y el de les "chuzadas" del DAS, onde s'interceptaron comunicaciones telefóniques y realizáronse siguimientos a opositores.[18] Tamién se criticó que les redes d'informantes poníen en riesgu y conviertan a la población n'actores del conflictu;[19] y en 2018, el Tribunal Cimeru d'Antioquia empecipió una investigación contra Álvaro Uribe pola so rellación coles masacres paramilitares y los sos nexos col paramilitarismo.[20][21]

En política internacional sofitó la guerra contra'l terrorismu tal como la impulsó George W. Bush. A pesar de la oposición interna'l gobiernu sofitó diplomáticamente la Invasión d'Iraq de 2003.[22] En terminando'l so mandatu presidencial, en 2014 foi escoyíu senador en llista zarrada por Centru Democráticu, partíu fundáu y lideráu por él.[23] Nel 2016 foi'l principal líder de la campaña pol Non nel Plebiscitu sobre los alcuerdos de paz onde la campaña del Non ganó per un estrechu marxe.[24]

Biografía[editar | editar la fonte]

Uribe nació en Medellín el 4 de xunetu de 1952, fíu d'Alberto Uribe Sierra y Laura Vélez Uribe. Los sos hermanos son Santiago, María Isabel, María Teresa y Jaime Alberto, quien finó nel 2001.[25]

La so infancia trescurrió ente la ciudá y les finques de la so familia, asitiaes nel suroeste del departamentu d'Antioquia. Foi testigu de la participación de la so madre nel plebiscitu de 1957 polos derechos políticos de la muyer en Colombia, fechu que terminó cola eleición d'ella como Conceyal.[26]

Nos años 1970 tuvo un curtiu novialgu con una futura adversaria política, Clara López.[27]

Tien dos fíos cola so esposa Lina Moreno: Tomás (19 d'abril de 1981) y Jerónimo Alberto (16 de xunetu de 1983).[28]

Estudios[editar | editar la fonte]

Uribe graduar del colexu Jorge Carbayeda como'l meyor bachiller de la so clase.[29] Tres la so graduación foi aceptáu na Universidá d'Antioquia, onde se graduó en Derechu en 1977, pasando a exercer como abogáu.[30] Mientres la so estancia nesa universidá conoció al profesor Carlos Gaviria, figura importante pa él nos años posteriores.[31]

En 1993, llogró un certificáu d'alministración y finances de la Escuela d'Estensión de la Universidá de Harvard n'Estaos Xuníos, recibiendo tamién daqué dempués un certificáu de “Negociación de Conflictos”.[5] Ente 1998 y 1999 Uribe estudió nel St Antony's College (Oxford) n'Inglaterra,[7] gracies a la beca Simón Bolívar del Conseyu Británicu y onde participó como Senior Associate Member (SAM).[32]

Trayeutoria política[editar | editar la fonte]

Uribe empezó la so vida pública nel Partíu Lliberal Colombianu xunto con Hernando Agudelo y Diego Calle. Los sos aliaos políticos primeramente trabayaron col direutoriu lliberal d'Antioquia, que yera presidíu por Bernardo Guerra y del que Uribe fixo parte. Tiempu dempués salió del direutoriu y volvióse disidente.[33] Escontra 1985 fundó en Antioquia el movimientu rexonal conocíu como Sector Democráticu al pie del so primu Mario Uribe Escobar, movimientu que dempués se tresformó nel Partíu Colombia Democrática.[34] Foi conceyal de Salgar Antioquia.

En 1976, Uribe foi xubíu a xefe de Bienes de les Empreses Públiques de Medellín, pa depués exercer como secretariu xeneral del Ministeriu del Trabayu ente 1977 y 1978.[35] Depués vinieron otros nomamientos como'l de direutor de l'Aeronáutica Civil cuando Uribe tenía 28 años,[36] cargu qu'ocupó ente xineru de 1980 y el 7 d'agostu de 1982.[37]

La so función como direutor consistió n'otorgar llicencies pa la construcción d'aeropuertos nos conceyos de Frontino, Amalfi, Urrao, y Caucasia. Mientres la so estadía como direutor de la Aereonáutica rematóse l'edificiu del Aeropuertu Internacional Ernesto Cortissoz de Barranquilla, diose entamu a la operación nocherniega del Palonegro (aición asocedida en Bucaramanga), creóse'l Aeropuertu Internacional Camilo Daza de Cúcuta y construyóse la Ponte Aérea de Bogotá nel Aeropuertu Internacional El Dorado.[38] Mientres esti tiempu foi acusáu de faer usu d'un helicópteru que supuestamente sería propiedá de Pablo Escobar.[39] Esto foi desmentíu pola Aeronáutica Civil.[40]

Uribe foi nomáu alcalde de Medellín pol gobernador d'Antioquia Alvaro Villegas en 1982, anque solo ocupó'l cargu mientres cinco meses yá que arrenunció por razones qu'entá amenen discutiniu.[41][42] Según Villegas, l'entós presidente Belisario Betancur primió al gobernador por que-y pidiera'l so arrenunciu, porque Fabio Echeverri afirmaba que Uribe tenía nexos col Cartelu de Medellín.[43][44]

En 1984, foi escoyíu conceyal de Medellín,[45] siendo ponente dende esi cargu del alcuerdu de exención tributaria a les cooperatives y ponente del proyeutu que creó a Metrosalud.[46] Terminó'l so periodu como conceyal de Medellín en 1986.[47]

Senador de la República (1986-1994)[editar | editar la fonte]

Uribe foi senador de la República ente 1986 y 1994. En 1992 foi promotor de proyeutos de llei de reindulto a los nesi momentu exguerrilleros del M-19 pola Toma del Palaciu de Xusticia. Tamién impulsó la creación de mecanismos d'amnistía política pa los guerrilleros d'esa agrupación.[48]

Mientres los sos dos mandatos senatoriales foi presidente de la Comisión Séptima y sacó alantre les siguientes Lleis:[49]

  • Llei 11 de 1988 qu'autorizó l'ingresu subsidiado del serviciu domésticu al Institutu de Seguros Sociales (ISS).
  • Llei 71 de 1988 Reforma Pensional.
  • Llei 79 de 1988 Actualización Cooperativa o Banca Cooperativa.
  • Llei 16 de 1990 Financiamientu democráticu de los clubes de fútbol.
  • Llei 40 de 1990 Proteición y desenvolvimientu de la producción de panela.
  • Llei 91 de 1990 Que creó'l Fondu Prestacional del Maxisteriu.
  • Llei 50 de 1990 Reforma Llaboral.
  • Llei 27 de 1992 Carrera Alministrativa.
  • Llei 82 de 1993 Proteición muyer cabeza de familia.
  • Llei 100 de 1993 Sistema de Seguridá Social, tamién llamada "llei de seguridá social ya integral" que sigue vixente y regula la salú en Colombia. El sistema entamáu por esta llei entiende la ufierta de servicios de salú y manexu de pensión por entes privaos que los sos servicios son pagaos en parte por apurrir de los trabayadores y otra parte pol Estáu.[50]

Gobernador d'Antioquia (1995-1997)[editar | editar la fonte]

Uribe foi escoyíu gobernador d'Antioquia pal periodu 1995-1997, ganando por namái 418 votos al candidatu conservador Alfonso Núñez Lapeira.[51] Tres posesionarse del cargu'l 1 de xineru de 1995, Uribe implusó xuntes de gobiernu en distintos conceyos y siendes, convidando a líderes locales y a la población no que'l denominó "conseyos comuñales".[51] Mientres el so mandatu amplió en 102.000 cupos la cobertoria d'educación, multiplicó por trés los quilómetros de carreteres pavimentadas y llogró qu'un millón de persones aportaren a un serviciu de salú pública subsidiado.[52][38]

En 1996 Uribe ordenó la detención del axente alemán Werner Mauss tres la so participación nel pagu d'un rescate en cuenta de la lliberación d'un executivu d'una empresa xermana secuestráu pola guerrilla del Exércitu de Lliberación Nacional (ELN).[53]

Uribe recibe condecoración como gobernador Antioquia per parte de les Fuercies Militares.
Cooperatives de Vixilancia Convivir

En setiembre de 1994 con base nel artículu 42 del Decreto llei 356 de 1994, el Gobiernu d'Ernesto Samper Pizano executó la creación de les Asociaciones Comuñales de Vixilancia Rural (Convivir), promovíes pol so antecesor César Gaviria cola cuenta de crear un nuevu preséu de participación comuñal enfocáu escontra'l llogru de la paz y la seguridá nel campu.[54] Ante esto Uribe foi unu de los mayores defensores d'esta figura xurídica argumentando que les Convivir trabayaben fundamentalmente n'intelixencia, dexando la parte operativa a encomalo pública asegurando que los miembros nun teníen armes de llargu algame.[55]

Mientres esti tiempu les Convivir actuaron como grupos paramilitares, polo cual son acomuñaes con delles otomíes.[56] En 2007 el senador Gustavo Petro denunció nun alderique parllamentariu que, ente 1995 y 1997, Salvatore Mancuso y un fíu d'Enilce López, ente otros, participaron nes Convivir d'Antioquia.[57][58] Ante eso Uribe sostuvo que foi la Corte Constitucional quien les declaró exequibles y en Antioquia atayóse-yos la llicencia a dos que fallaron; La gobernación d'Antioquia yera quien daba la personería xurídica pero la llicencia otorgar la Superintendencia de Vixilancia, órganu adscritu al Gonierno Nacional.[59]

Presidente de Colombia (2002-2010)[editar | editar la fonte]

Primer periodu presidencial (2002-2006)[editar | editar la fonte]

Primer gabinete ministerial de Uribe[60]
Defensa
Cultura
Mediu Ambiente
Facienda
Interior y Xusticia
Comunicaciones
Comerciu
Agricultura
Salú y Trabayu
Educación
Cancillería
Mines y Enerxía
Tresporte
Planeación
Plan Colombia
Campaña eleutoral y toma de posesión[editar | editar la fonte]
Ver tamién: Eleiciones presidenciales de Colombia de 2002

Álvaro Uribe, quien fuera miembru del partíu Lliberal, presentar a les eleiciones presidenciales de 2002 primeramente como precandidato de la so coleutividá. Sicasí, el candidatu alegó falta de garantíes pa competir contra'l exministro y excandidato presidencial Horacio Serpa polo cual decidió presentase como candidatu independiente. Los sos principales contendores fueron Serpa, en representación del Partíu Lliberal; l'ex dirixente sindical Luis Eduardo Garzón pol Polu Democráticu Independiente, la ex ministra Noemí Sanín pol movimientu Sí, Colombia y la senadora Íngrid Betancourt pol Partíu Verde Osíxenu. Dellos dirixentes lliberales y el Partíu Conservador —que neses eleiciones arrenunció de la candidatura del ex ministru Juan Camilo Restrepo- dieron el so sofitu a Uribe.[61]

Les eleiciones llevar a cabu metanes un fuerte dispositivu de seguridad ante les amenaces de les FARC yá que alvirtió a la población que nun s'averara a votar en dicha eleición.[62]

Uribe foi escoyíu presidente de Colombia pal periodu 2002-2006 col 53% del total de votos (5 862 6555 862 655 votos), ganando al so principal contendor, Serpa que llogró'l 31,8% de los votos (3 514 7793 514 779 votos); convirtiéndose nel primer presidente en ganar les eleiciones en primer vuelta desque s'instauró la midida na Constitución de 1991. Según la Registraduría Nacional del Estáu Civil, la participación nes eleiciones foi del 46.471% (11 249 73411 249 734 persones) del censu eleutoral.[63]

Dempués súpose que la campaña de Uribe recibió 100 millones de pesos de parte de la empresa Uniapuestas, na cual Enilce López (alies "La Gata") yera l'accionista mayoritaria.[64] Darréu, López foi prindada y sindicada de dellos cargos criminales por llaváu d'activos y esviación de fondos, rellacionaos con otros procesos xudiciales, a pesar d'esto López negó saber del cheque pa la campaña de Uribe.[65] Sicasí, Uribe manifesto que nun s'incurrió en nenguna conducta illegal yá que nel 2002 les empreses de Enilce López taben llegalmente constituyíes.[66]

El 7 d'agostu de 2002 llevar a cabu tomar de posesión de Uribe como presidente nel Palaciu de Nariño, les FARC atacaron cerca de dichu edificiu, dexando un saldu de 17 persones muertes y otres 20 firíes pola esplosión d'un cilindru-bomba; cuatro mortero conxuros, dos d'ellos impactaron nel batallón Guardia Presidencial dexando un policía y un soldáu mancaos, otru nel Palaciu de Nariño, y l'otru nel sector de El Cartuchu a cuatro cuadres del palaciu presidencial.[67]

Política de seguridá democrática[editar | editar la fonte]
Uribe xunto a George W. Bush.
Artículu principal: Política de seguridá democrática

Como presidente, Uribe impulsó la so política de seguridá democrática (PSD) centrada en dos exes.[68] Per un sitiu, en recuperar el control del territoriu per parte del Estáu cola creación de batallones d'altu monte, de pelotones de soldaos llabradores, qu'acompañaron a la Policía Nacional en dellos conceyos, de redes de cooperantes y l'ufierta de pagos a informantes. Por otru, n'atacar les retaguardies de les guerrilles.[68]

La PSD incluyó l'aumentu del presupuestu asignáu a la defensa nacional; l'aumentu del pie de fuercia, la creación y dotación de nueves unidaes operatives, la compra d'aviones y helicópteros, y la llegada a los cascos urbanos con estaciones de Policía; la profesionalización y fortalecimientu de la fuercia público, la creación de los comandos conxuntos, la Xefatura d'operaciones especiales conxuntes y de grupo élites de policía y exércitu; la medría y fortalecimientu de la intelixencia ente otros.[69] Amás, Uribe consolidó una alianza con Estaos Xuníos por que el conflictu colombianu fora incluyíu na guerra contra'l terrorismu, liderada pol presidente d'Estaos Xuníos George W. Bush. Asina mesmu, n'ochobre de 2002, Uribe suxurió crear un contingente de cascos azules colombianos pa da-yos seguridá a les persones movíes en Colombia y ayudar a retornar a los sos llares orixinales.[70]

Sicasí, en 2003 el gobiernu Uribe foi criticáu pol atayáu intentu de rescate d'un grupu de secuestraos en manes de les FARC, quien al decatase de la operación executaron a los secuestraos; al gobernador d'Antioquia, Guillermo Gaviria; del ex ministru de Defensa, Gilberto Echeverri y d'ocho militares.[71] Tamién fueron criticaes les operaciones militares en centros urbanos, como la Operación Orión de 2002 na Comuña 13 de Medellín la cual dexó dellos sumíos.[72][73]

Siguiendo cola PSD, a mediaos de 2003, Uribe mover al departamentu de Arauca, dempués de que se presentaren problemes d'orde públicu graves por cuenta de la violencia y probeza qu'había nel área. La rexón fronteriza con Venezuela taba afeutada poles FARC y los paramilitares de les Autodefenses Xuníes de Colombia (AUC). Uribe gobernó como presidente xunto a los sos ministros dende la ciudá d'Arauca.[74] El 1 de setiembre del mesmu añu Uribe tuvo que tamién movese a la ciudá de Cúcuta por motivos d'orde públicu. Amás de les FARC y les AUC, el ELN tamién faía presencia na zona fronteriza con Venezuela. En marzu de 2003 un vehículu cargáu con esplosivos españara en Cúcuta dexando 13 muertos y más de 60 mancaos.[74]

Un balance sobre'l primer añu de Uribe como presidente presentáu poles Fuercies Armaes de Colombia, la llucha contra les guerrilles demostró resultancies positives con 1943 muertos y 8109 deteníos, tou esto en 1630 combates llibraos col exércitu dende agostu de 2002.[75] Sicasí, delles organizaciones llanzaron un llibru llamáu "L'embruxu autoritariu". L'informe reclamaba que Uribe incumpliera les sos promeses feches na campaña presidencial y les sos polítiques taben violando'l Derechu Internacional Humanitariu (DIH).[76] Uribe respondió a los sos detractores clasificándolos en tres tipos «... unos críticos teóricos que respetamos pero nun compartimos la so tesis de la debilidá. Unes organizaciones series de derechos humanos, que respetamos y acoyemos, coles cualos vamos caltener permanente diálogu p'ameyorar lo qu'hai qu'ameyorar... unos traficantes de derechos humanos que se deberíen quitar d'una vegada por toes el so mazcaritu, apaecer coles sos idees polítiques y dexar esa cobardía d'esconder les sos idees polítiques detrás de los derechos humanos». A estos postreros Uribe calificar de collaboradores de la terroristes que utililzaban los derechos humanos pa los sos cometíos.[76]

Nesti contestu presentáronse dellos atentaos contra Uribe. El primeru d'ellos, atribuyíu a les FARC, asocedió en febreru de 2003 cuando una carga de dinamita esplotó en Neiva nel momentu que axentes de la Policía y la Fiscalía realizaben una operación de seguridá previa a la llegada de Uribe a esa ciudá, dexando como resultáu 18 muertos y 45 mancaos.[77] Ello nun torgar que mientres la so primer presidencia'l secuestru baxó de 2.986 a 800 secuestros per añu; los homicidios baxaron nun 40.6 per cientu y el númberu d'atentaos terroristes, un 62.5 per cientu; los asaltos a poblaciones pasaron de 32 en 2002 a 5 en 2005.[38]

Parapolítica y desmovilización de les AUC[editar | editar la fonte]
Artículos principales: Parapolítica y Proceso de desmovilización de paramilitares en Colombia

Como parte de la seguridá democrática, mientres el mandatu de Uribe buscóse axustar con grupos illegales como les FARC l'ELN y les AUC. Los diálogos coles FARC y el ELN nun tuvieron mayor consecuencia nel campu político pero vio un medría na deserción d'aquellos grupos al marxe de la llei en parte por cuenta de la política de desmovilización. Coles AUC desenvolvióse una negociación colos cabezaleros de diches organizaciones lo que traxo al procesu de desmovilización de paramilitares en Colombia que foi cuestionáu por dellos críticos que tarrecíen que les condiciones nun fueren les abondes pa torgar qu'esistiera un grau d'impunidá en redol a materies como los crímenes de lesa humanidá o'l narcotráficu,[78] según l'arreglu a les víctimes.[79]

En xunu de 2005, Clara López, dirixente del Polu Democráticu Alternativu (PDA) denunció la presunta vinculación de congresistes coles Autodefenses Xuníes de Colombia (AUC), tres l'afirmación de Salvatore Mancuso na qu'afirmó qu'un 35 per cientu del Congresu de la República de Colombia yeren amigos de la so organización.[80] A partir d'esi momentu desamarrar en Colombia una serie d'investigaciones que comprometíen a dellos aliaos políticos y a dellos funcionarios del gobiernu Uribe con grupos paramilitares illegales colombianos no que se denominó la "Parapolítica". Según les investigaciones dellos dirixentes políticos beneficiaríense d'estes aliances per mediu de la intimidación y l'aición armada de los grupos paramilitares contra la población civil, dalgunos habríen presuntamente alcanzáu cargos n'alcaldíes, conseyos, asamblees municipales y gobernaciones según nel Congresu de la República y otros órganos estatales superiores. De la mesma dalgunos de los políticos y funcionarios dende los sos cargos esviaríen dineros pal financiamientu y conformanza de grupos armaos illegales y peneraríen información pa facilitar y beneficiar les aiciones d'estos grupos dientro de les que s'inclúin masacres, asesinatos selectivos, desplazamientos forzaos y otres aiciones criminales.[81]

Coles mesmes, mientres el mandatu de Uribe hubo notables fechos de masacres y desaparecimiento forzáu per parte de grupos Paramilitares, polo cual el so gobiernu foi delles vegaes acusáu de ser "blandu" colos paramilitares pos esto favorecía la llucha contra los grupos guerrilleros.[82] Uribe consideró pela so parte que la desmovilización de les AUC llevó a la totalidá de la cúpula de dichu organización a la cárcel.[83]

Economía[editar | editar la fonte]

Según cifres conseñaes nel balance 2005 del Plan Nacional de Desenvolvimientu, el Productu internu brutu (PIB) creció'l 5.75 per cientu y la tasa de desemplegu pasó de 15.7 a 11.8[38]

N'agostu de 2002 el gobiernu de Uribe impunxo como midida pa financiar el conflictu armáu en Colombia l'impuestu al patrimoniu pa "atender los gastos necesarios p'atender la seguridá democrática"[84], determinando que los suxetos pasivos del gravame seríen tolos Impuestu sobre la renta declarantes de renta con patrimoniu líquidu cimeru a los 169,5 millones de pesos colombianos de la dómina. La tarifa de dichu gravame foi del 1,2%, siendo cobráu nuna sola ocasión (en cuatro cuotes). El recaldu llegó a los 2,52 billones de pesos, incluyendo apurras voluntarios, totalizando 315.338 persones, ente empreses y persones naturales.[85]

Per otra parte, pa promover la industria del turismu, el gobiernu de Uribe entamó rutes turístiques protexíes pola fuercia pública. La iniciativa foi liderada pol Ministeriu de Comerciu, Industria y Turismu n'alianza col Exércitu Nacional, la Policía Nacional y el Ministeriu de Tresporte. Estes rutes denomináronse "Les Caravanes Vive Colombia" como parte del programa de seguridá democrática propuestu por Uribe.[86]

Rellaciones esteriores[editar | editar la fonte]
Ficheru:Lulayuribe 20051214 01.jpg
Uribe col expresidente de Brasil, Luiz Inácio Lula da Silva en visita oficial a Colombia. (14 d'avientu de 2005).

En xineru de 2003 Uribe dio declaraciones a Caracol Radio onde pidió a los Estaos Xuníos faer un esplegue militar en Colombia, “equivalente al que se preparar nel golfu Pérsicu” mentó en rellación a la Guerra d'Iraq.[87] En marzu, Uribe decidió sofitar como representante de Colombia la invasión d'Iraq.[22]

Tocantes a la Organización de les Naciones Xuníes (ONX), n'avientu de 2002 Colombia foi escoyida pa presidir el Conseyu de Seguridá.[88]

Reforma institucional[editar | editar la fonte]
Artículu principal: Referendu constitucional de Colombia de 2003

En 2003 Uribe introdujó un referendu por aciu el cual buscó realizar una serie de reformes estructurales.[89] El referendu nun algamar el mínimu de votos por que fueren aprobaos los sos puntos, anque delles de les entrugues del documentu cuntaron cola mayoría de votos positivos, nun cumplieron col númberu de votantes riquíu.[90]

Per otra parte, Uribe cola aprobación de la Llei 790 de 2002[91] fundió les carteres de Xusticia y Gobiernu nel Ministeriu del Interior, les de Salú y Trabayu, nel Ministeriu de la Proteición Social y llevó a cabu una división de les funciones del Ministeriu de Desenvolvimientu ente les oficines de Comerciu y Mediu Ambiente.[92]

Segundu periodu presidencial (2006-2010)[editar | editar la fonte]

Segundu gabinete ministerial de Uribe
Ministru d'Interior y Xusticia
Ministru de Rellaciones Esteriores
Ministru de Facienda y Creitu Públicu
Ministru de Defensa Nacional
Ministru d'Agricultura y Desenvolvimientu Rural
Ministru de Proteición Social
Ministru de Mines y Enerxía
Ministru de Comerciu, Industria y Turismu
Ministra d'Educación Nacional
Ministru d'Ambiente, Vivienda y Desenvolvimientu Territorial
Ministru de Comunicaciones
Ministru de Tresporte
Ministra de Cultura

Uribe foi reelixíu pal periodu 2006-2010 dempués d'impulsar una reforma a la constitución que dexaba la reeleición inmediata, ésta foi aprobada n'avientu de 2004 pol Congresu y declarada constitucional el 19 d'ochobre del 2005 pola Corte Constitucional de Colombia per mediu de la Sentencia C-1040/05.[94][95][96]

Per otru llau n'el so gobiernu expédese'l decretu 4444 de 2006, que reglamenta l'albuertu y la práutica d'este nel país, nos trés casos despenalizados pola Corte Constitucional (violación, grave mal formación del fetu y peligru pa la madre).[97]

Campaña eleutoral[editar | editar la fonte]
Ver tamién: Eleiciones presidenciales de Colombia de 2006

Pa la reeleición, Uribe algamó'l 62,35 % total de la votación (7 397 8357 397 835 votos). La votación, claramente al so favor, superó'l númberu de votos alcanzaos nel primer periodu, convirtiéndose'l mandatariu con mayor númberu de votos llograos na hestoria eleutoral del país. En dicha eleición participó'l 45,05 % (12 041 73712 041 737 persones) del censu eleutoral.[98]

Uribe cuestionó les rellaciones matrimoniales d'homosexuales, anque como parte de la so campaña de reeleición aceptó la reconocencia de los derechos patrimoniales y socioeconómicos de les uniones homosexuales, posición que nun aceptara hasta entós. Sía comoquier, tamién nesa campaña volvió refugar el derechu al matrimoniu y a l'adopción de menores per parte de los homosexuales. Dicha decisión del presidente estremó a los congresistes y a los partíos de la so coalición.[99]

Política de seguridá democrática[editar | editar la fonte]
Uribe condecorando a altos mandos militares.
Artículu principal: Política de seguridá democrática

El 31 d'avientu de 2006, tropes de la Infantería de Marina desenvolvieron operativos nos Montes de María, ente los departamentos de Bolívar y Sucre pa rescatar al exministro Fernando Araújo Perdomo secuestráu mientres seis años poles FARC.[100][101] Tres l'entamu del operativu militar, Araújo tomó la decisión d'escapase buscando protexer la so vida, permaneciendo cinco díes escondíu na selva buscando lliberar y evitar ser recapturado polos sos secuestradores. Finalmente llegó a un caserío onde s'atopó con integrantes de la Fuercia Público, los militares llevar a una base naval en Cartaxena'l 5 de xineru de 2007.[102]

Sicasí foi en xunetu de 2008 cuando'l gobiernu de Uribe ordenó la Operación Jaque, na que l'exércitu rescató 15 secuestraos ente los que s'atopaben la excandidata Íngrid Betancourt,[103] 3 ciudadanos estauxunidenses y 11 militares colombianos. Los militares fixéronse pasar por miembros de la Cruz Roxa y de TeleSur convenciendo a los guerrilleros que xubieron los secuestraos al helicópteru. Una vegada nel aire los militares amenorgaron a los dos guerrilleros que los acompañaben. Pela so parte, Uribe tuvo al tantu de la operación y ordenó el venir de ésta.[104]

Otru operativu mediatizado foi la Operación Fénix que s'efectuó en febreru de 2008 cuando Uribe ordenó y autorizó la operación militar contra un campamentu guerrilleru allugáu en territoriu Ecuatorianu,[105] dándo-y muerte a 17 guerrilleros ente ellos Raúl Reyes cabezilla de les FARC. Darréu dos helicópteros del exércitu colombianu invadieron suelu Ecuatorianu pa recoyer evidencia y remover los cuerpos de guerrilleros muertos. Sicasí a raigañu del operativu diose una crisis diplomática ente Bogotá y Quito.[106]

Falsos positivos[editar | editar la fonte]
Artículu principal: Escándalu de los falsos positivos

En 2008 revelóse'l casu de los denominaos falsos positivos, o execuciones estraxudiciales. El gobiernu de Uribe y el so ministru de defensa Juan Manuel Santos medien los resultaos de la llucha contra los grupos illegales pol númberu de baxes. La situación traxo a dellos militares a asesinar civiles, pa faelos pasar depués como guerrilleros dados de baxa y amosar resultancies na llucha contra los grupos insurxentes. Dicha violación de los Derechos Humanos per parte de les FFMM, implicó l'arrenunciu del comandante del exércitu nesi momentu, el xeneral Mario Montoya,[107] y la destitución de dellos oficiales y suboficiales. Envalórase qu'alredor 3500 civiles fueron víctimes de dichos crímenes.[108]

Procesu xudicial de la Parapolítica[editar | editar la fonte]
Artículu principal: Procesu xudicial de la Parapolítica

Ente los funcionarios condergaos atópense Jorge Noguera Cotes ex direutor del Departamentu Alministrativu de Seguridá (DAS), quien foi topáu culpable de los delitos d'homicidiu y conciertu pa delinquir polo cual foi condergáu a 25 años de prisión. Mauricio Santoyo, Xeneral xubíu por Uribe y enantes el xefe del so esquema de seguridá foi condergáu por una corte estauxunidense por narcotráficu y paramilitarismo polo cual foi estraditáu.[109] Del so partíu políticu fueron condergaos el senadores Mauricio Pimiento Barrera y Fuad Emilio Rapag. El congresista Mario Uribe Escobar, primu del presidente y unu de los sos principales aliaos políticos, tamién foi condergáu pol delitu d'entamar grupos paramilitares.[110]

Escándalu de les apurríes por votación al referendu[editar | editar la fonte]
Artículu principal: Yidispolítica

La Representante a la Cámara Yidis Medina confesó en 2008 recibir ufiertes d'apurríes per parte de funcionarios del Gobiernu en cuenta de el so votu favorable al proyeutu de reforma constitucional que dexó que Uribe aspirara a un segundu mandatu presidencial.[111] Uribe nesi entós pidió repitir les eleiciones del 2006.[112]

Los funcionarios arreyaos nel discutiniu fueron los ministros Diego Palaciu Betancourt, Sabas Pretelt de la Vega y Alberto Velásquez, secretariu de la presidencia. Anque los primeros dos fueron absueltos disciplinariamente pola Procuraduria Xeneral de la Nación, los trés fueron condergaos pola xusticia penal por delitos de corrupción y arriquecimientu ilícitu.[113][114] Sabas Pretelt foi condergáu a seis años de prisión.[115] Diego Palaciu foi condergáu pola Corte Suprema Colombiana'l 18 d'avientu de 2015 a ocho años de prisión.[116] D'últimes Alberto Velásquez foi condergáu a 60 meses de prisión.[117]

Teodolindo Avendaño quien tamién fuera acusáu por haber recibíu apurríes por que votar favorablemente la reforma constitucional que dexara la reeleición, foi atopáu culpable pola Sala Penal de la Corte Suprema de Colombia de cometer los delitos de confechu y arriquecimientu ilícitu polo cual foi condergáu a ocho años de prisión.[118]

Tocantes a Uribe, en xunu de 2016 la Corte Suprema de Xusticia falló al so favor nel procesu que se-y abrir depués d'una denuncia de Medina. La sala de casación del tribunal nun atopó evidencia que rellacionaren al exmandatario con supuestes amenaces al fiscal y maxistraos del procesu contra María del Pilar Furtiada, exdireutora del DAS, y Bernardo Moreno, exsecretario xeneral de la Presidencia de la República.[119]

Economía[editar | editar la fonte]

En 2009 la Inversión Estranxera Direuta (IED) en Colombia devasó los 8.550 millones d'USD a pesar de la Gran Recesión.[120][121]

Mientres el segundu mandatu de Uribe, más 316.000 families llabradores productores resultaron beneficiaries del programa Agru Ingresu Seguru (AIS).[122] Sicasí n'ochobre de 2008 españó un escándalu cuando la revista Camudo denunció que'l AIS apurriera subsidios a persones prestantes, ente elles Mario Uribe, primu del presidente.[123] Otros beneficiarios dieron dineru a iniciatives uribistas; 45 aportantes a la campaña presidencial del 2002 y de 10 a la campaña del fallíu referendu pola tercer reelección de Uribe.[124] Esto llevó al Gobiernu colombianu a tratar de llograr la devolución de dineros de AIS en 2009.[125]

De resultes del esfalcu, l'entós Ministru d'Agricultura Andrés Felipe Arias, posible socesor políticu de Uribe como candidatu a la presidencia, foi investigáu pola procuradoría la cual inhabilitar pa exercer cargos públicos por 16 años.[126][127] Darréu foi deteníu y acusáu de los delitos de peculado por apropiación a favor de terceros y celebración de contratos ensin el cumplimientu de los requisitos llegales.[128] El tribunal Cimeru de Bogotá primeramente ordenó la so detención en 2011, sicasí en 2013 concedióse-y la llibertá provisional mientres s'adelantraba'l so xuiciu.[129] Depués foi condergáu pola Corte Suprema de Xusticia a 17 años de prisión y a pagar una multa de 30.800 millones de pesos.[130] Anguaño atópase prófugo de la xusticia nos Estaos Xuníos onde recibió asilu políticu.[130]

Rellaciones esteriores[editar | editar la fonte]
Uribe col so homólogu d'Estaos Xuníos Barack Obama.

Les rellaciones polítiques con Venezuela fueron primeramente cordiales, anque se deterioraron por momentos pola mor del tradicional conflictu estremeru nel Golfu de Venezuela. El sofitu de Uribe a Bush y les polítiques como la de Seguridá Democrática fueron tomaos polos siguidores del gobiernu de Hugo Chávez y de él mesmu como una amenaza a la Revolución Bolivariana.[131]

Una de les situaciones más tirantes surdió a raigañu del caso Rodrigo Granda. Pero nel 2007 les rellaciones ente los dos mandatarios deterioraríense definitivamente dempués de que Uribe autorizara la mediación d'Hugo Chávez nel Alcuerdu Humanitariu y que tres meses dempués atayara dicha mediación. Esti incidente causó un enfrentamientu verbal ente los mandatarios per mediu de comunicaos y les declaraciones públiques que terminaron per minar les rellaciones qu'hasta'l momentu fueren cordiales.[132]

En 2008, les rellaciones col presidente del Ecuador, Rafael Correa, deteriorar por cuenta de la Operación Fénix, incursión de les Fuercies Militares de Colombia dientro de territoriu ecuatorianu, nel que foi dau de baxa'l cabezaleru de les FARC alíes "Raúl Reyes" y atopáronse llazos de dicha organización con miembros de dellos gobiernos internacionales nos ordenadores de Raúl Reyes.[133]

N'otros asuntos, el so gobiernu caltúvose al marxe de la posición de los Estaos Xuníos, ente ellos al caltener rellaciones billaterales con Cuba y nun sofitar les mociones contra esa nación na ONX.[134][135]

Rellaciones col poder xudicial[editar | editar la fonte]

Les rellaciones ente'l poder executivo y xudicial mientres el gobiernu de Uribe, y particularmente cola Corte Suprema de Xusticia, fueron tirantes, especialmente nel so segundu mandatu. Los dos poderes acusáronse mutuamente de combalechadura n'especial a raigañu del escándalu de la Parapolítica, l'escándalu de la Yidispolítica y la non eleición de Fiscal Xeneral per parte de les Altes Cortes de la terna unviada pol presidente de la República según cita la Constitución Política.[136][137]

Actividá post-presidencial[editar | editar la fonte]

El secretariu xeneral de Naciones Xuníes (ONX), Ban Ki-moon,[138] anunció'l 2 d'agostu de 2010, dempués de dos meses d'intenses consultes colos gobiernos d'Israel y Turquía, l'establecimientu d'un panel investigador sobre'l ataque a la flotilla de Gaza, incidente que dexó nueve civiles turcos muertos. La ONX escoyó a Uribe pa integrar la comisión, integrada por dos representantes de Turquía ya Israel.[139] La comisión foi presidida por el ex-primer ministru de Nueva Zelanda Geoffrey Palmer, y secundáu Uribe.[140]

Per otra parte, ente otres actividaes, Uribe foi convidáu pola Universidá de Georgetown nos Estaos Xuníos por que dictara cátedra, nomándolo “Profesor Distinguíu na Práutica sobre Lideralgu Global”.[141] Uribe dictó clases xunto con Madeleine Albright, y el ex-presidente español José María Aznar.[141] En 2010, foi nomáu profesor na Escuela Nacional d'Inxenieros de Metz (ENIM).[142]

Senador de la República y líder de la oposición al gobiernu Santos[editar | editar la fonte]

Artículos principales: Centro Democráticu (Colombia) y Rellación ente Álvaro Uribe y Juan Manuel Santos

En 2013 Uribe decidió encabezar una llista con votu non preferente.[143] La so candidatura foi inscrita per mediu de la recueya de firmes y nel marcu d'una oposición al gobiernu de Juan Manuel Santos y los diálogos de paz que s'adelantren coles FARC.[144][145] Foi escoyíu senador de la República pal periodu 2014 y 2018 pol partíu Centru Democráticu, qu'él mesmu fundó.[23] Cargu nel que se posesionó el 20 de xunetu de 2014.[146]

Uribe llogró consolidar una oposición parllamentaria al gobiernu col Centru Democráticu que na so primer incursión política escoyó 33 congresistes.[147][148] Tamién se convirtió'l principal líder de la oposición política al gobiernu,[149] y lideró la "resistencia civil" en contra de los alcuerdos de paz ente Santos y les FARC, haciando campaña pol "Non" nel plebiscitu sobre los alcuerdos de paz de Colombia de 2016.[150]

El 1 d'abril de 2017, miles de persones salieron a les cais de Colombia a colar en contra de la corrupción, nuna iniciativa de Uribe y otros políticos d'oposición. Sicasí, dellos de los impulsores de la mesma teníen abiertes investigaciones por casos d'esti tipu y tamién foi críticado por supuestamente ignorar la Traxedia de Mocoa asocedida este mesmu día.[151]

Publicaciones[editar | editar la fonte]

Nun hai causa perdida

N'ochobre de 2012, Penguin Books publicó l'autobiografía Álvaro Uribe nuna obra que tituló "Nun hai causa perdida",[152] la cual convirtióse nel llibru más vendíu en Colombia nel xéneru de Non ficción mientres la so primer selmana en siendo publicáu.[153] Uribe referir a temes como la muerte del so padre, los momentos más difíciles del so gobiernu y la so vida íntima nel poder.[154]

Na dómina del llanzamientu del llibru, dellos medios de comunicación afirmaron que los beneficios económicos derivaos de la publicación del llibru seríen destinaos a la creación d'una universidá.[155][156]

Uribe recibiendo medaya de la llibertá.
Escudo de Uribe como caballeru de la Orde de Sabela la Católica.

Reconocencies[editar | editar la fonte]

Doctor Honoris Causa

Familia y negocios[editar | editar la fonte]

Ver tamién: Rellaciones ente la familia Uribe Vélez y el Cartelu de Medellín

Tres la muerte Alberto Uribe Sierra en xunu de 1983, la familia sufrió una crisis económica una y bones el fináu incurriera en deldes. De les 25 faciendes que caltenía Inversiones Uribe Vélez solo llograron caltener una en Bolombolo, departamentu d'Antioquia. Depués adquirió El Ubérrimo, con 2.000 hectárees, cerca de la ciudá de Montería, nel departamentu de Córdoba una de les más granibles de la rexón. La otra finca ye llamada San José y tien 23 hectárees.[38]

En 1983, Álvaro Uribe recibió cartes del grupu guerrilleru Exércitu Popular de Lliberación (EPL) onde amenaciaben a la so familia y esixía-y una millonaria suma de dineru. Uribe denunció'l fechu ante'l Departamentu Alministrativu de Seguridá (DAS). Los funcionarios del DAS alcordaron colos extorsionistas apurri-yos el dineru pa prindalos. Uribe ufiertar p'apurrir el dineru. Nel episodiu prindar a dolce guerrilleros.[172]

Nun documentu oficial de l'Axencia d'Intelixencia de la Defensa d'Estaos Xuníos, en 1991, Álvaro Uribe apaez nel númberu 82 d'una llista que contién los nomes de los más importantes narcotraficantes de Colombia.[173] Uribe ye descritu como collaborador del Cartelu de Medellín y amigu de Pablo Escobar.[174] Tamién se-y acusa de tener intereses financieros n'empreses dedicaes al narcotráficu y ayudaría al cártel sobre les lleis d'estradición.[175]

Depués de rematar el mandatu presidencial de Uribe la Sala de Xusticia y Paz del Tribunal de Medellín y el Fiscal Xeneral de la Nación pidieron a la Comisión d'Acusaciones que s'investigara a Uribe pola masacre d'El Aru y el so rol na espansión del paramilitarismo nel Urabá antioqueño.[176][177] El ex-presidente cunta con 27 querelles por paramilitarismo ante dichu órganu.[178]

En 2016 l'hermanu del ex-presidente, Santiago Uribe, foi prindáu pola fiscalía polos presuntos delitos d'homicidiu agraváu y conciertu pa delinquir pol so presuntu rol na creación d'un grupu paramilitar llamáu "Los dolce apóstoles".[179][180]

Universidá Elite[editar | editar la fonte]

La Escuela Llatinoamericana d'Inxenieros, Tecnólogos y Empresarios (Elite), ye una institución universitaria que tuvo como docentes a Álvaro Uribe, los sos fíos y otros copartidarios.[181] Pa llograr la so llicencia de funcionamientu, Elite cuntó con 104 millones de pesos colombianos de 2012 provenientes d'Álvaro Uribe, los que se sumaron más de mil millones provenientes d'otros socios.[182]

Elite, según los sos principios, busca líderes pa la innovación, el emprendimiento y el sector granible del país. Sicasí, en 2016, el Ministeriu d'Educación de Colombia ordenó l'apertura d'investigación alministrativa por manexu d'información financiera. Na sede principal, dellos líderes del uribismo fueron conferencistas en diverses árees.[181]

Ver tamién[editar | editar la fonte]

Referencies[editar | editar la fonte]

  1. ↑ Afirmao en: Encyclopædia Britannica Online. Identificador Encyclopædia Britannica Online: biography/Alvaro-Uribe-Velez. Apaez como: Alvaro Uribe Velez. Data de consulta: 9 ochobre 2017. Llingua de la obra o nome: inglés.
  2. ↑ «Resolución N° 1639/003. ENTREGA DE MEDALLA DE LA REPUBLICA ORIENTAL DEL URUGUAY. ALVARO URIBE VELEZ. COLOMBIA». Dirección Nacional de Impresiones y Publicaciones Oficiales (19 payares 2003). Consultáu'l 16 xunu 2020.
  3. ↑ Identificador del Boletín Oficial del Estado: BOE-A-2005-1882.
  4. ↑ URL de la referencia: http://www.moe.gov.cn/s78/A22/xwb_left/moe_829/tnull_44386.html. Data de consulta: 11 abril 2019. Llingua de la obra o nome: chinu. Editorial: Ministerio de Educación de la República Popular China.
  5. ↑ 5,0 5,1 5,2 5,3 Ortiz de Zárate, Roberto (19 de febreru de 2016). «sur/colombia/alvaro_uribe_velez Álvaro Uribe Vélez». Consultáu'l 17 de payares de 2016.
  6. ↑ Schorow, Stephanie (28 de setiembre de 2009). «Uribe pushes for improved relations» (inglés). Consultáu'l 12 d'avientu de 2016.
  7. ↑ 7,0 7,1 Buncombe, Andrew (17 de mayu de 1998) (n'inglés). UK study-grant for Colombian caught in human rights row. The Independent. http://www.independent.co.uk/news/uk-study-grant-for-colombian-caught-in-human-rights-row-1159064.html. Consultáu'l 10 d'abril de 2017. 
  8. ↑ «so-gobiernu Mockus emponderó a Uribe por amenorgamientu d'homicidios nel so gobiernu» (30 d'abril de 2010). Consultáu'l 17 de payares de 2016.
  9. ↑ Tapia, Alejandro (19 de xunu de 2010). «Fuerte cayida de narcotráficu y secuestros marca xestión de Uribe». Consultáu'l 13 d'avientu de 2016.
  10. ↑ Departamentu Alministrativu Nacional d'Estadística. «tema/cuntes-nacionales/cuentes-nacionales-trimestrales Dane». Consultáu'l 26 de payares de 2017.
  11. ↑ Montañez M., Xiomara K. (13 de mayu de 2014). «llei-de-justicia-y-paz-cual-ye-el balance A ocho años de la Llei de Xusticia y Paz, ¿cuál ye'l balance?». Consultáu'l 17 de payares de 2016.
  12. ↑ «63 mil persones hanse desmovilizado en Colombia». Consultáu'l 26 de payares de 2017.
  13. ↑ «Trabayo, Fechos y Corazón». Trabayo, Fechos y Corazón. http://www.alvarouribevelez.com.co/es/content/trabayu-fechos-y-corazon. Consultáu'l 26 de payares de 2017. 
  14. ↑ «derechos humanos Acusen a Uribe de violar los derechos humanos» (17 de setiembre de 2008). Consultáu'l 17 de payares de 2016.
  15. ↑ «d'espresa-y-uribe-preocupacion-por derechos humanos-0 Colombia: Obama tien d'espresa-y a Uribe esmolición por derechos humanos» (26 de xunu de 2009). Consultáu'l 17 de payares de 2016.
  16. ↑ «predivos-exministro-de-agricultura-2041062 “Nunca alvirtieron del fraccionamiento de predivos”: exministro d'Agricultura». Consultáu'l 26 de payares de 2017.
  17. ↑ Congresu de la República de Colombia (26 de payares de 2017). «Ley 1133 de 2007 Agru Ingresu Seguru». Consultáu'l 26 de payares de 2017.
  18. ↑ «De "tinterillos, fatos preseos", califica Uribe a quien acusen a Padilla». Consultáu'l 23 d'ochobre de 2015.
  19. ↑ «BBC Mundo - América Llatina - Colombia: discutiniu por estudiantes-informantes». Consultáu'l 23 d'ochobre de 2015.
  20. ↑ «Tribunal Cimeru de Medellín solicita investigar al ex-presidente Álvaro Uribe por homicidiu». Consultáu'l 9 de febreru de 2018.
  21. ↑ «dos-masacres-en-antioquia.html Piden investigar a Álvaro Uribe por dos masacres en Antioquia». Consultáu'l 9 de febreru de 2018.
  22. ↑ 22,0 22,1 Rueda, María Isabel (24 de marzu de 2003). Uribe y la guerra contra Iraq. Selmana. http://www.semana.com/opinion/articulo/uribe-guerra-contra-irak/57141-3. Consultáu'l 4 de xineru de 2017. 
  23. ↑ 23,0 23,1 Álvaro Uribe pregunta a Santos si camudaría alcuerdu de paz. El Comercio (Perú). 4 d'ochobre de 2016. http://elcomercio.pe/mundo/latinoamerica/alvaro-uribe-pregunta-santos-si-cambiaria-alcuerdo-paz-noticia-1936463. Consultáu'l 6 d'abril de 2017. 
  24. ↑ Uribe: "Queremos apurrir a un gran pactu nacional". http://touch.publimetro.co//colombia/plebiscito-declaraciones-de-alvaro-uribe-tres-trunfu-del-non/lmkpjc!rDYWeUFXk3P3o/. Consultáu'l 21 d'ochobre de 2016. 
  25. ↑ El Espectador (10 de xunu de 2012). «pasu supuesta-relacion-de-el so-hermanu-cla-articulo-352337 Uribe sale al pasu a supuesta rellación del so hermanu con cla Cifuentes Villa». Consultáu'l 11 d'avientu de 2014.
  26. ↑ «Mujer polítiques del Suroeste». Consultáu'l 27 de payares de 2017.
  27. ↑ «Clara López foi novia d'Álvaro Uribe». Consultáu'l 27 de febreru de 2016.
  28. ↑ «Familia» (2014). Consultáu'l 17 de payares de 2016.
  29. ↑ «Quién ye Álvaro Uribe Vélez» (27 de mayu de 2002). Consultáu'l 17 de payares de 2016.
  30. ↑ «Álvaro Uribe» (inglés) (2014). Consultáu'l 17 de payares de 2016.
  31. ↑ me llevaron-restar-almira-articulo-552707 Fondes discrepancies nunca me llevaron a restar almiración por Carlos Gaviria: Álvaro Uribe. El Espectador. 1 d'abril de 2015. http://www.elespectador.com/noticias/politica/fondes-discrepancies-nunca me llevaron-restar-almira-articulo-552707. Consultáu'l 10 d'abril de 2017. 
  32. ↑ «¿Quién ye Álvaro Uribe Vélez?» (20 d'ochobre de 2005). Consultáu'l 17 de payares de 2016.
  33. ↑ Revista Selmana: Entrevista con Álvaro Uribe Vélez
  34. ↑ «Pardo va demandar a los que votaron pola reeleición» (26 d'agostu de 2009). Consultáu'l 17 de payares de 2016.
  35. ↑ La Silla Vacía. «Álvaro Uribe Vélez». Consultáu'l 11 d'avientu de 2014.
  36. ↑ «¿Por qué Cádiz quier premiar a Uribe?» (23 de marzu de 2009). Consultáu'l 17 de payares de 2016.
  37. ↑ «Gaviria contraataca y Uribe dir contra lliberales» (9 d'abril de 2009). Consultáu'l 17 de payares de 2016.
  38. ↑ 38,0 38,1 38,2 38,3 38,4 «¿Quién ye'l presidente reelecto?» (28 de mayu de 2006). Consultáu'l 12 d'avientu de 2016.
  39. ↑ «Aeronáutica esplica casu del helicópteru que treslladó a padre del presidente Uribe» (16 d'ochobre de 2007). Consultáu'l 18 de xunetu de 2015.
  40. ↑ Aeronáutica Civil niega que Pablo Escobar haya emprestáu helicópteru al presidente Uribe en 1983. 16 d'ochobre de 2007. http://www.eltiempo.com/archivo/documento/CMS-3768851. Consultáu'l 18 de xunetu de 2015. 
  41. ↑ «De Alvaro a Alvaro» (17 de xineru de 1983). Consultáu'l 11 d'avientu de 2014.
  42. ↑ «L'home que protexó a Álvaro Uribe ante señalamientu de nexos cola mafia en 1982». Consultáu'l 11 d'avientu de 2014.
  43. ↑ «nexos-con-narcos-plantega-llibru Álvaro Uribe salió d'alcaldía de Medellín por nexos con narcos, plantega llibru». Consultáu'l 20 d'ochobre de 2015.
  44. ↑ «hestoria-deben/338054-3 La hestoria que nos deben». Consultáu'l 20 d'ochobre de 2015.
  45. ↑ «Biografía» (2014). Consultáu'l 17 de payares de 2016.
  46. ↑ MetroSalud: Reseña Histórica
  47. ↑ «Eleiciones 2002: Álvaro Uribe Velez». Consultáu'l 17 de payares de 2016.
  48. ↑ «Foi Uribe quien promovió reindulto a M-19, recuerden familiares de sumíos» (10 de xunu de 2010). Consultáu'l 13 d'avientu de 2016.
  49. ↑ «Álvaro Uribe Vélez». Consultáu'l 10 d'abril de 2017.
  50. ↑ «'Llei 100, diseñu institucional que condució a la hecatombe de la salú'» (8 de marzu de 2014). Archiváu dende l'orixinal, el 10 d'abril de 2016. Consultáu'l 20 d'ochobre de 2015.
  51. ↑ 51,0 51,1 Paralelu ente la xestión d'Álvaro Uribe como gobernador d'Antioquia cola so Presidencia. El Tiempu. 16 d'abril de 2007. http://webcache.googleusercontent.com/search?q=cache:dxmGsGK-0PMJ:www.eltiempo.com/archivo/documento/CMS-3517062+&cd=6&hl=es&ct=clnk&gl=co. Consultáu'l 4 de xineru de 2017. 
  52. ↑ home complexu/50803-3 Un home complexu. Selmana. 26 de mayu de 2002. http://www.semana.com/nacion/articulo/un home complexu/50803-3. Consultáu'l 4 de xineru de 2017. 
  53. ↑ Ortiz, Román D. (15 d'abril de 2002). «¿Un presidente colombianu llamáu Álvaro Uribe Vélez?». Consultáu'l 4 de xineru de 2017.
  54. ↑ «Asina nacieron les Convivir» (14 de xunetu de 1997). Consultáu'l 16 de xineru de 2015.
  55. ↑ Álvaro Uribe respuende a crítiques sobre les Convivir. 8 de febreru de 1997. http://www.eltiempo.com/archivo/documento/MAM-536725. Consultáu'l 16 de xineru de 2015. 
  56. ↑ «hestoria/3216-convivir-fachada-del-paramilitarismo-en-uraba Convivir yeren fachada del paramilitarismo en Urabá». Consultáu'l 20 d'ochobre de 2015.
  57. ↑ Andrea, Peña (17 d'abril de 2007). presidente-alvaro-uribe-paras-asesinaron-llabradores/84565-3 Petro diz qu'en finca ‘Les Guacharacas', de propiedá del Presidente Álvaro Uribe, parir' asesinaron llabradores. Selmana. http://www.semana.com/on-line/articulo/petro-diz-finca-les-guacharacas-propiedá-del presidente-alvaro-uribe-paras-asesinaron-llabradores/84565-3. Consultáu'l 4 de xineru de 2017. 
  58. ↑ D'autorizar Convivir a dos xefes 'paras' acusó senador Gustavo Petro a Álvaro Uribe. El Tiempu. 17 d'abril de 2007. http://webcache.googleusercontent.com/search?q=cache:s-wPI7XfbiMJ:www.eltiempo.com/archivo/documento/CMS-3518459+&cd=3&hl=es&ct=clnk&gl=co. Consultáu'l 4 de xineru de 2017. 
  59. ↑ creo-convivir-articulo-338100 Uribe asegura que nun creó les Convivir. 13 d'abril de 2012. http://www.elespectador.com/noticias/politica/uribe-asegura-nun creo-convivir-articulo-338100. Consultáu'l 16 de xineru de 2015. 
  60. ↑ «Presidencia 2002 – 2006». Consultáu'l 3 de xineru de 2017.
  61. ↑ «Conservadores: Giro a Uribe» (13 de marzu de 2002). Archiváu dende l'orixinal, el 2 de xunetu de 2016. Consultáu'l 17 de payares de 2016.
  62. ↑ «Ampliu trunfu de Uribe en Colombia» (27 de mayu de 2002). Consultáu'l 11 d'avientu de 2014.
  63. ↑ «Informe de votación» (7 de xunu de 2002). Archiváu dende l'orixinal, el 1 d'ochobre de 2007. Consultáu'l 3 de xineru de 2017.
  64. ↑ Escobar, Pacho (22 de xineru de 2014). emplegada-del serviciu-convertise-en-la-poderosa-gata-del-chance/ ‘La Gata' Enilce López, la cayida d'un imperiu. Les2veres. http://www.las2veres.co/de-como-enilce-lopez-paso-de-ser-una emplegada-del serviciu-convertise-en-la-poderosa-gata-del-chance/. Consultáu'l 3 de xineru de 2017. 
  65. ↑ La Gata’ negó saber de cheque pa la campaña de Uribe. 18 de febreru de 2006. http://www.eltiempo.com/archivo/documento/MAM-1922066. Consultáu'l 16 de xineru de 2015. 
  66. ↑ ‘La Gata' sí apurrió a campaña de Uribe. El Tiempu. 11 de febreru de 2006. http://webcache.googleusercontent.com/search?q=cache:KiDdkcpIMiMJ:www.eltiempo.com/archivo/documento/MAM-1913076+&cd=1&hl=es&ct=clnk&gl=co. Consultáu'l 3 de xineru de 2017. 
  67. ↑ 17 muertos n'ataque cercanu a palaciu presidencial de Colombia. Diariu del Pueblu. 8 d'agostu de 2002. http://spanish.peopledaily.com.cn/spanish/200208/08/sp20020808_56671.html. Consultáu'l 3 de xineru de 2017. 
  68. ↑ 68,0 68,1 «Seguridad democrática» (18 de setiembre de 2005). Consultáu'l 3 de xineru de 2017.
  69. ↑ Razón Publica. «seguridá-democratica.html Lo bono, lo malo y lo feo de la Seguridá Democrática». Consultáu'l 11 d'avientu de 2014.
  70. ↑ Uribe quier cascos azules colombianos. 4 d'ochobre de 2002. http://www.eluniverso.com/2002/10/04/0001/14/32420Y9023B14FF98384FB030015A38Y.html. Consultáu'l 3 de xineru de 2017. 
  71. ↑ fallíu rescate Crítiques a Uribe pol fallíu rescate. La Nación. 7 de mayu de 2003. http://www.lanacion.com.ar/494258-criticas-a-uribe-pol fallíu rescate. Consultáu'l 3 de xineru de 2017. 
  72. ↑ Batalla campal en Medellín. El Tiempu. 17 d'ochobre de 2002. http://www.eltiempo.com/archivo/documento/MAM-1365924. Consultáu'l 23 d'ochobre de 2015. 
  73. ↑ «semeya-que-dexo-al-descubiertu-les falcatrúes-de-la-operacion-orion/438656-3 La semeya que desatapó les falcatrúes de la operación Orión» (15 d'ochobre de 2015). Consultáu'l 23 d'ochobre de 2015.
  74. ↑ 74,0 74,1 Colombia: Uribe gobierna en Cúcuta. BBC. 1 de setiembre de 2003. http://news.bbc.co.uk/hi/spanish/latin_america/newsid_3199000/3199633.stm. Consultáu'l 3 de xineru de 2017. 
  75. ↑ Operativos militares: 365 díes. BBC. 6 d'agostu de 2003. http://news.bbc.co.uk/hi/spanish/latin_america/newsid_3128000/3128481.stm. Consultáu'l 3 de xineru de 2017. 
  76. ↑ 76,0 76,1 Héctor, Latorre (9 de setiembre de 2003). Colombia/Uribe: crítiques de DDHH. BBC. http://news.bbc.co.uk/hi/spanish/latin_america/newsid_3092000/3092222.stm. Consultáu'l 3 de xineru de 2017. 
  77. ↑ . El Tiempu. 13 de febreru de 2009. http://webcache.googleusercontent.com/search?q=cache:o3VM1Y12RFgJ:www.eltiempo.com/archivo/documento/CMS-4815303+&cd=4&hl=es&ct=clnk&gl=co. Consultáu'l 3 de xineru de 2017. 
  78. ↑ «¿Qué tantu funcionó Xusticia y Paz?». Consultáu'l 23 d'ochobre de 2015.
  79. ↑ «Les amargoses lleiciones que dexó la desmovilización de les Auc» (8 de payares de 2015). Consultáu'l 3 de xineru de 2017.
  80. ↑ L'escándalu de la 'parapolítica' en Colombia. El País. 20 de febreo de 2007. http://internacional.elpais.com/internacional/2007/02/20/actualidad/1171926006_850215.html. Consultáu'l 3 de xineru de 2017. 
  81. ↑ pruebes-falen-si-soles/81948-3 Les pruebes falen por sigo soles. Selmana. 11 de payares de 2006. http://www.semana.com/nacion/articulo/les pruebes-falen-si-soles/81948-3. Consultáu'l 3 de xineru de 2017. 
  82. ↑ Rangel, Alfredo (21 de mayu de 2004). O los paramilitares o la seguridá democrática. El Tiempu. http://www.eltiempo.com/archivo/documento/MAM-1573513. Consultáu'l 23 d'ochobre de 2015. 
  83. ↑ Cruz, Iván (8 d'agostu de 2007). Álvaro Uribe: "El mio gobiernu desmontó'l paramilitarismo". Terra Networks. http://www.ar.terra.com/terramagazine/interna/0,,OI1818609-EI8868,00.html. Consultáu'l 3 de xineru de 2017. 
  84. ↑ Presidencia de la República de Colombia. «Decreto Presidencial 1828 del 11 d'agostu de 2002». Consultáu'l 27 de payares de 2017.
  85. ↑ Con nuevu impuestu de guerra espérase recaldar 3 billones de pesos en dos años. Portafolio. 7 de xunetu de 2006. http://www.portafolio.co/economia/finanzas/nuevu-impuestu-guerra-espera-recaldar-billones-pesos-dos-anos-231098. Consultáu'l 4 de xineru de 2017. 
  86. ↑ «Caravanes turístiques, Vive Colombia» (11 d'abril de 2004). Consultáu'l 3 de xineru de 2017.
  87. ↑ Uribe pide un esplegue militar de EE UU en Colombia como n'Iraq. El País. 16 de xineru de 2003. https://elpais.com/diario/2003/01/16/internacional/1042671619_850215.html. Consultáu'l 4 de xineru de 2017. 
  88. ↑ Pardu, Rodrigo (1 d'avientu de 2002). A qué vien Colin Powell. El Tiempu. http://www.eltiempo.com/archivo/documento/MAM-1330226. Consultáu'l 4 de xineru de 2017. 
  89. ↑ «Uribe pide restar 679.101 cédules al censu eleutoral» (19 d'avientu de 2003). Consultáu'l 10 de xineru de 2015.
  90. ↑ Censo, mentires y referendu. Selmana. 9 de setiembre de 2009. http://www.semana.com/politica/articulo/censo-mentires-referendo/107194-3. Consultáu'l 4 de xineru de 2017. 
  91. ↑ Rojas, Paola (2 de xineru de 2010). «¿Fracasó la fusión de ministerios en Colombia?». Consultáu'l 10 de xineru de 2015.
  92. ↑ «Uribe empecipia fusión de ministerios» (7 de xunu de 2002). Consultáu'l 10 de xineru de 2015.
  93. ↑ Presidente designa a Andrés Fernández Acosta como nuevu Ministru d'Agricultura - Presidencia de la República
  94. ↑ BBC. «Colombia: aprueben reeleición». Consultáu'l 12 d'avientu de 2014.
  95. ↑ universia (19 d'ochobre de 2010). . Consultáu'l 12 d'avientu de 2014.
  96. ↑ Corte Constitucional de Colombia. «Sentencia C-1153/05». Xurisprudencia. Consultáu'l 12 d'avientu de 2014.
  97. ↑ «Albuerto nun se va castigar en 3 casos» (11 de mayu de 2006). Consultáu'l 17 de payares de 2016.
  98. ↑ Registraduria Nacional del Estáu Civil: Informe votacion presidencial 2006
  99. ↑ Proyeutu gai va buscar una segunda oportunidá
  100. ↑ El País (5 de xineru de 2007). «Ex ministru de Desenvolvimientu escapar mientres operativu militar». Consultáu'l 12 d'avientu de 2014.
  101. ↑ Selmana (5 de xineru de 2007). «Tres seis años secuestráu ex ministru Fernando Araújo escapóse-yos a les Farc». Consultáu'l 12 d'avientu de 2014.
  102. ↑ El Tiempu (6 de xineru de 2007). «El rescate de Araújo». Consultáu'l 12 d'avientu de 2014.
  103. ↑ Antena 3 (8 de xunetu de 2013). «mes-de/xunetu/ingrid-betancourt-lliberada-seis-ano-cautiverio-farc_2011062100052.html Ingrid Betancourt, lliberada tres seis años de cautiverio nes FARC». Consultáu'l 11 de payares de 2014.
  104. ↑ 20 Minuto (2 de xunetu de 2008). «Rescaten a Ingrid Betancourt, secuestrada poles FARC dende hai más de seis años». Consultáu'l 11 de payares de 2014.
  105. ↑ El País. «Asina foi la Operación Fénix». Consultáu'l 11 de payares de 2014.
  106. ↑ Semana (1 de marzu de 2008). «secretariáu-farc-muertu-combati-ecuador/91318-3 Raúl Reyes, ‘canciller' y miembru del Secretariáu de les Farc, foi muertu en combate n'Ecuador». Consultáu'l 11 de payares de 2014.
  107. ↑ xeneral-mario-montoya-comandante-del-exercito.htm Terra: Arrenuncia'l Xeneral Mario Montoya, comandante del Exércitu
  108. ↑ Abiñana, Antonio (6 de febreru de 2013). «Uribe, nel puntu de mira de la Corte Penal Internacional poles masacres mientres el so mandatu». Consultáu'l 17 de payares de 2016.
  109. ↑ «Mauricio Santoyo condergáu a 13 años de cárcel n'Estaos Xuníos - Archivo Dixital de Noticies de Colombia y el Mundu dende 1.990 - eltiempo.com». Consultáu'l 10 de febreru de 2016.
  110. ↑ «Primu de presidente colombianu pidió asilu n'embaxada de Costa Rica,». nación.com. 22 d'abril de 2008. http://www.nacion.com/ln_ee/2008/abril/22/mundu1508865.html. Consultáu'l 22 d'abril de 2008. 
  111. ↑ Llibro va revelar los sobornos, promeses y presiones p'aprobar la reeleición. 2 de xunetu de 2008. http://www.caracol.com.co/noticias/545401.asp. Consultáu'l 20 d'abril de 2008. 
  112. ↑ «Uribe pide repitir eleiciones». Consultáu'l 16 de xineru de 2015.
  113. ↑ «ministru-diego-palaciu-y-l'embaxador-sabas-pretelt-fueron-absueltos-en-el casu-de-la-yidispolitica/ El Ministru Diego Palaciu y l'Embaxador Sabas Pretelt fueron absueltos nel casu de la ‘Yidispolítica'». Consultáu'l 16 de xineru de 2015.
  114. ↑ «Condergaos pola yidispolítica». Consultáu'l 13 de xineru de 2016.
  115. ↑ «Por 'malvar congresistes', conderguen a exministros de gobiernu Uribe - Xusticia - El Tiempu». Consultáu'l 13 de xineru de 2016.
  116. ↑ «Corte Suprema dexó en firme conderga contra Diego Palaciu por 'yidispolítica'». Consultáu'l 13 de xineru de 2016.
  117. ↑ «Alberto Velásquez, condergáu pola Yidispolítica, va apurrir a les autoridaes» (15 d'abril de 2015). Consultáu'l 17 de payares de 2016.
  118. ↑ «Absuelven a Teodolindo Avendaño por fraude y falsedá». Consultáu'l 13 de xineru de 2016.
  119. ↑ Tiempu, Casa Editorial El. «Fallo a favor d'Álvaro Uribe en casu de denuncia de Yidis Medina - Xusticia - El Tiempu». Consultáu'l 2 de xunu de 2016.
  120. ↑ El País. «Presidente Uribe destacó inversión estranxera». Consultáu'l 12 d'avientu de 2014. «El presidente colombianu, Álvaro Uribe, aseguró esti llunes que la inversión estranxera direuta l'añu pasáu en Colombia algamó los US$ 8.557 millones»
  121. ↑ El Espectador (19 de xineru de 2010). «Inversión estranxera en Colombia devasó los US$8.550 millones». Consultáu'l 12 d'avientu de 2014.
  122. ↑ 316.000 families beneficiaes con Agru Ingresu Seguru. Colombia. 25 de setiembre de 2009. http://www.ica.gov.co/Noticies/Agricola-y-Pecuaria/2009/316-000-families-beneficiaes-con-Agru-Ingresu-Seg.aspx. Consultáu'l 9 de febreru de 2015. 
  123. ↑ Restrepo, Juan Diego (6 de payares de 2009). «Hasta Mario Uribe beneficiar con Agru Ingresu Seguru». Consultáu'l 17 de payares de 2016.
  124. ↑ «Estos son los 51 beneficiarios d'Agru Ingresu Seguru qu'apurrieron a campañes de Uribe». Consultáu'l 9 de febreru de 2016. «Llista de beneficiarios AIS qu'apurrieron a campaña de Uribe 2002 y al referendu»
  125. ↑ Gobierno ordena devolución de dineros d'Agru Ingresu Seguru. 8 de payares de 2009. http://www.elespectador.com/noticias/politica/articulo165534-gobiernu-ordena-devolucion-de-dineros-de-agru-ingresu-seguru. Consultáu'l 22 de xunetu de 2015. 
  126. ↑ «Destituyíu Andrés Felipe Arias». Consultáu'l 9 de febreru de 2016.
  127. ↑ «la rellumanza-la condena/394247-3 Andrés Felipe Arias: de la rellumanza a la condena». Consultáu'l 9 de febreru de 2016.
  128. ↑ «¿Por qué Andrés Felipe Arias terminó na cárcel?». Consultáu'l 9 de febreru de 2016.
  129. ↑ «so-llibertá/346368-3 Andrés Felipe Arias repon la so llibertá». Consultáu'l 9 de febreru de 2016.
  130. ↑ 130,0 130,1 «agru ingresu-seguru/14260975 Corte condena a Arias a 17 años de cárcel; ta prófugo en EE. XX.». Consultáu'l 9 de febreru de 2016.
  131. ↑ Libertad Digital. «Chávez-Uribe: encruz d'insultos». Consultáu'l 12 d'avientu de 2014.
  132. ↑ "Round" verbal ente Uribe y Chávez
  133. ↑ «Uribe utilizó archivos de 'Raúl Reyes' pa venceyar a Chávez y Correa coles FARC» (22 de mayu de 2011). Consultáu'l 17 de payares de 2016.
  134. ↑ «¿La votación de la ONX va condergar el bloquéu contra Cuba o a Obama?» (27 d'ochobre de 2009). Consultáu'l 17 de payares de 2016.
  135. ↑ Fernando, Ravsberg (5 de payares de 2009). «soledá_d'el_nobel.html La soledá del Nobel». Consultáu'l 17 de payares de 2016.
  136. ↑ El País. . Consultáu'l 12 d'avientu de 2014.
  137. ↑ Caracol Radio. «poder xudicial/20071017/nota/494747.aspx Uribe almite fregadures col poder xudicial». Consultáu'l 12 d'avientu de 2014.
  138. ↑ «Álvaro Uribe va integrar comisión que va investigar ataque a flotilla en Gaza». El Colombianu. Consultáu'l 10 de xineru de 2015.
  139. ↑ la Nacion: Uribe va investigar ataque israelín a flotilla humanitaria
  140. ↑ «Uribe integra comisión de ONX pa investigar asaltu contra flotilla d'ayuda a Gaza». El Universal. Consultáu'l 10 de xineru de 2015.
  141. ↑ 141,0 141,1 El Tiempu (11 d'agostu de 2010). El Tiempu (ed.): «universidá-de-georgetown-en-ee-uu/ El ex-presidente Álvaro Uribe va impartir clases na Universidá de Georgetown, n'EEUU». Consultáu'l 2 d'avientu de 2010.
  142. ↑ «universidá-de-inxenieros-articulo-254286 Uribe estrénase como profesor nuna universidá d'inxenieros de Francia» (2 de marzu de 2011). Consultáu'l 17 de payares de 2016.
  143. ↑ El Tiempu (16 de setiembre de 2013). «El ex-presidente Álvaro Uribe confirma que se llanza al Congresu». Consultáu'l 25 d'agostu de 2014.
  144. ↑ «Arrincó recueya de firmes de Uribe Centru Democráticu en Bolívar» (11 d'ochobre de 2013). Consultáu'l 25 d'agostu de 2014.
  145. ↑ El Tiempu (12 d'ochobre de 2013). «Ex-presidente Uribe cuestionó nuevamente diálogos de paz». Consultáu'l 25 d'agostu de 2014.
  146. ↑ «senáu-cuanto-ganara-que-pasara-con-su-fueru-que-va-faer-146278 Álvaro Uribe al Senáu: ¿Cuánto va ganar, qué va pasar col so fueru, qué va faer?» (16 de marzu de 2014). Consultáu'l 17 de payares de 2016.
  147. ↑ Álvaro Uribe Vélez, un personaxe d'amores y odios. https://www.elpais.com.co/elpais/colombia/noticias/alvaro-uribe-velez-personaje-amores-y-odios. Consultáu'l 10 de xineru de 2015. 
  148. ↑ «Uribe, el ex-presidente senador y xefe de la oposición». Consultáu'l 10 de xineru de 2015.
  149. ↑ Uribe pide un golpe contra Maduro. Páxina/12. 16 de mayu de 2016. https://www.pagina12.com.ar/diario/ultimas/20-299466-2016-05-16.html. Consultáu'l 2 d'abril de 2017. 
  150. ↑ plebiscitu colombianu Uribe plantega "pactu nacional" tres "non" en plebiscitu colombianu. El Universal. 2 d'ochobre de 2016. http://www.eluniversal.com.mx/articulo/mundo/2016/10/2/uribe-plantega-pactu-nacional-tres-non-en plebiscitu colombianu. Consultáu'l 2 d'abril de 2017. 
  151. ↑ Critiquen a Álvaro Uribe por tar más pendiente de la marcha que de la traxedia en Mocoa. Publimetro. 1 d'abril de 2017. https://www.publimetro.co/co/colombia/2017/04/01/critiquen-alvaro-uribe-tar-mas-pendiente-cola-traxedia-mocoa.html. Consultáu'l 2 d'abril de 2017. 
  152. ↑ Uribe, Álvaro (2012). hai+causa+perdida%22elite&hl=es&source=gbs_navlinks_s Nun hai causa perdida, 1, Penguin Books. ISBN 1101591048. Consultáu'l 2 d'abril de 2017.
  153. ↑ Cracol Radio (12 d'ochobre de 2012). «hai-causa-perdida-el llibru-de-uribe-ye-el-mas-vendíu-en-colombia/20121012/nota/1778150.aspx "Nun hai causa perdida", el llibru de Uribe, ye'l más vendíu en Colombia». Consultáu'l 12 d'avientu de 2014.
  154. ↑ «Álvaro Uribe confiésase» (22 de setiembre de 2012). Consultáu'l 12 d'avientu de 2014.
  155. ↑ «llibru-uribe/264875-3 El llibru de Uribe I». Consultáu'l 12 d'avientu de 2014.
  156. ↑ so-llibru-en-nueva-york-y-washington121008.html Uribe llanza'l so llibru en Nueva York y Washington. El Diariu del Otún. 8 d'ochobre de 2012. http://www.eldiario.com.co/seccion/POLITICA/uribe-llanza-el so-llibru-en-nueva-york-y-washington121008.html. Consultáu'l 2 d'abril de 2017. 
  157. ↑ «Senador de la República de Colombia. 1986-1990 y 1990-1994» (2014). Consultáu'l 17 de payares de 2016.
  158. ↑ «Real Decretu 134/2005, de 4 de febreru, pol que se concede'l Collar de la Orde de Sabela la Católica a la so excelencia señor Álvaro Uribe Vélez, Presidente de la República de Colombia.» (5 de febreru de 2005). Consultáu'l 20 de marzu de 2018.
  159. ↑ llibertá periódicu = El Espectador Bush condecoró a Uribe cola Medaya Presidencial de la Llibertá. 13 de xineru de 2009. http://www.elespectador.com/alvaro-uribe/articulo104500-bush-condecoro-uribe-medaya-presidencial-de llibertá periódicu = El Espectador. Consultáu'l 6 d'abril de 2017. 
  160. ↑ Presidente Uribe foi destacáu como'l Meyor dirixente políticu iberoamericanu de la década'. L'Universal (Colombia). 17 de mayu de 2010. http://www.eluniversal.com.co/cartagena/nacional/presidente-uribe-foi-destacáu-como-el-%E2%80%98meyor-dirixente-politico-iberoamericanu-d. Consultáu'l 6 d'abril de 2017. 
  161. ↑ «Premiu ‘Revel Líderes 2020'» (18 de xunu de 2010). Consultáu'l 6 d'abril de 2017.
  162. ↑ grandes-de-history-articulo-429990 Los grandes de History. El Espectador. 23 de xunu de 2013. http://www.elespectador.com/noticias/infografia/los grandes-de-history-articulo-429990. Consultáu'l 6 d'abril de 2017. 
  163. ↑ xuníos Uribe va recibir premiu de lideralgu n'Estaos Xuníos. 13 de mayu de 2015. http://www.bluradio.com/99190/uribe-recibira-premiu-de-lideralgu-n'estaos xuníos. Consultáu'l 14 de mayu de 2015. 
  164. ↑ congresu-de-ee-uu/15747759 Uribe recibe premiu de lideralgu del Congresu de EE. XX.. 13 de mayu de 2015. http://www.eltiempo.com/politica/partidos-politicos/uribe-recibe-premiu-de-lideralgu-del congresu-de-ee-uu/15747759. Consultáu'l 14 de mayu de 2015. 
  165. ↑ «Álvaro Uribe Vélez foi escoyíu como'l meyor senador de 2015» (21 d'avientu de 2015). Consultáu'l 6 d'abril de 2017.
  166. ↑ «Presidente Colombia recibe títulu Doctor Honoris Causa d'Universidá Beijing» (11 d'abril de 2005). Consultáu'l 6 d'abril de 2017.
  167. ↑ El presidente Alvaro Uribe recibió'l títulu de periodista. Caracol Radio. 11 d'abril de 2007. http://caracol.com.co/radio/2007/04/11/entretenimiento/1176322680_413374.html. Consultáu'l 6 d'abril de 2017. 
  168. ↑ «Educación virtual: 10 años de la Fundación Universitaria Católica del Norte» (payares de 2007). Consultáu'l 6 d'abril de 2017.
  169. ↑ «Escuela d'Inxeniería de Metz de Francia da Honoris Causa al Presidente» (17 d'ochobre de 2007). Consultáu'l 6 d'abril de 2017.
  170. ↑ «Pallabres del Presidente Álvaro Uribe al recibir el Doctoráu Honoris Causa n'Humanidaes de la Universidá San Ignacio de Loyola de Perú» (16 de mayu de 2008). Consultáu'l 6 d'abril de 2017.
  171. ↑ «Presidente Uribe Vélez recibió Doctoráu Honoris Causa» (2010). Consultáu'l 6 d'abril de 2017.
  172. ↑ «Absueltu Emilio Vence pola acusación de los ‘falsos positivos' en Barranquilla» (30 d'agostu de 2007). Consultáu'l 17 de payares de 2016.
  173. ↑ «U.S. Listed Colombian President Uribe Among "Important Colombian Narcu-Traffickers" in 1991» (inglés) (2 de agosrto de 2004). Consultáu'l 25 de febreru de 2017.
  174. ↑ «Black list to the A list» (inglés) (8 d'agostu de 2004). Consultáu'l 27 de febreru de 2017.
  175. ↑ (n'inglés) '91 U.S. Report Calls Colombian Leader Ally of Drug Lords. The New York Times. 2 d'agostu de 2004. http://www.nytimes.com/2004/08/02/world/91-us-report-calls-colombian-leader-ally-of-drug-lords.html. Consultáu'l 27 de febreru de 2017. 
  176. ↑ «masacre-de-l'aru/446251-3 El golpe del Tribunal de Medellín al ex-presidente Uribe». Consultáu'l 10 de febreru de 2016.
  177. ↑ «pidíu-de-fiscal-de-investigar-alvaro-uribe-221312 Nube política por pidíu de fiscal d'investigar a Álvaro Uribe». Consultáu'l 10 de febreru de 2016.
  178. ↑ «candidatu-con-mas-investigaciones/367105-3 Uribe, el candidatu al Senáu más denunciáu». Consultáu'l 10 de febreru de 2016.
  179. ↑ «Prinden a Santiago Uribe por casu de 'Los 12 Apóstoles'». Consultáu'l 1 de marzu de 2016.
  180. ↑ «El principal testimoniu qu'enredó a Santiago Uribe». Consultáu'l 2 de marzu de 2016.
  181. ↑ 181,0 181,1 Quevedo Hernández, Norbey (6 de febreru de 2016). Los llíos de la universidá d'Álvaro Uribe. El Espectador. http://www.elespectador.com/noticias/investigacion/los-lios-de-universidá-de-alvaro-uribe-articulo-615150. Consultáu'l 2 d'abril de 2017. 
  182. ↑ universidá antigua-pa-ser-una-bona%E2%80%9D_440611 “Nun hai que ser una universidá antigua pa ser una bona”. La República (Colombia). 12 de payares de 2016. http://www.larepublica.co/%E2%80%9Cno-hai-que-ser-una universidá antigua-pa-ser-una-bona%E2%80%9D_440611. Consultáu'l 2 d'abril de 2017. 


Predecesor:
'
Senador de la República de Colombia
20 de xunetu de 1986 - 20 de xunetu de 1994
20 de xunetu de 2014 - Actualidá 		Socesor:
Nel Cargu
Predecesor:
Andrés Pastrana Arango
Presidente de la República de Colombia
7 d'agostu de 2002 - 7 d'agostu de 2010 		Socesor:
Juan Manuel Santos Calderón
Predecesor:
Ramiro Valencia Cossio
Gobernador d'Antioquia
1 de xineru de 1995 - 31 d'avientu de 1996 		Socesor:
Alberto Builes Ortega
Predecesor:
José Jaime Nicholls
Alcalde de Medellín
ochobre de 1982 - avientu de 1982 		Socesor:
Juan Felipe Gaviria Gutiérrez
Predecesor:
Fernando Uribe Senior
Direutor de l'Aeronáutica Civil
xineru de 1980 - 7 d'agostu de 1982 		Socesor:
César Villegas

Enllaces esternos[editar | editar la fonte]


Esti artículu foi traducíu automáticamente y precisa revisase manualmente
Sacáu de «https://ast.wikipedia.org/w/index.php?title=Álvaro_Uribe&oldid=4173320»