Macropsalis forcipata

De Wikipedia
Macropsalis forcipata
Estáu de caltenimientu
Esmolición menor (LC)
Esmolición menor (IUCN 3.1)[1]
Clasificación científica
Reinu: Animalia
Filu: Chordata
Clas: Aves
Orde: Caprimulxiformes
Familia: Caprimulgidae
Xéneru: Macropsalis
P.L. Sclater, 1866
Especie: M. forcipata
(Nitzsch, 1840)[1][2]
(Bonaparte, 1850)[3]
Distribución
Sinonimia
Caprimulgus forcipatus (Nitzsch, 1840)[4]
Hydropsalis creagra (Bonaparte, 1850)[3]
Macropsalis creagra (Bonaparte, 1850)[1]
Hydropsalis forcipata (Nitzsch, 1840)[5]
Consultes
[editar datos en Wikidata]

Macropsalis forcipata,[6] tamién denomináu atajacaminos coludo grande (n'Arxentina), dormilón tijereta o bacurau-tesoura-xigante (en portugués, en Brasil),[3] ye una especie d'ave caprimulxiforme de la familia Caprimulgidae que vive en Suramérica. Ye la única especie del xéneru monotípicu Macropsalis.

Descripción[editar | editar la fonte]

El machu mide 80 cm y la fema 34 cm. Cola del machu bien llarga (3 vegaes el llargor del cuerpu) y furcada, y con cantu internu blancu. Cara clara con un parche coritu na mexella; collar nucal ablondu; corona y llombu cimeru escures enllordiaes d'ante. Partes dorsales escures y pocu oldeaes en escapulares; escapulares bordiaes de blancu anteado; cubiertes alares con cantos y ápices blancu-anteados; remeres corites barradas d'ante canelo; ancha banda ablancazada nel pechu. Na fema, timoneres esternes muncho más curties y barradas; cola furcada ensin timoneres centrales sobresalientes.[7]

Distribución y hábitat[editar | editar la fonte]

Atópase nos montes, principalmente de los altiplanos, nel sureste y sur de Brasil (Minas Gerais, Espírito Santo, Rio de Janeiro, São Paulo, Paraná, Santa Catarina y Rio Grande do Sul) y del nordés d'Arxentina (Misiones).[4]
Habita en selves y montes, les sos escamplaes y cantos, rexones ondulaes y serranes, crecederes secundaries, árees suburbanes;[7] ente 0 y 1800 msnm.[8]

Comportamientu[editar | editar la fonte]

Presenta vezos crepusculares y nocherniegos y reposa sobre la foyarasca mientres el día.[8]
Aparte del vuelu de caza, vertical y retornando al orixe, executen vuelos ellaboraos de persecución ente machos, con producción de soníos graves, posiblemente causaos poles ales. Esos vuelos tantu asoceden na horizontal, en sobrevuelos siguíos dende un puntu, como en persecuciones verticales.[9]

Alimentación[editar | editar la fonte]

Ye puramente insectívoru. Parte nun vuelu curtiu pa prindar el inseutu y posa darréu, xeneralmente nel mesmu llugar d'orixe. Ye un gran consumidor de caparines. Caza bien nel escuru.[9]

Reproducción[editar | editar la fonte]

Consta que nidifica nel suelu nun cuévanu simple y que solo la fema curia de los güevos, en permediu 2  por postura. Dempués de la eclosión de los güevos, les críes pueden alloñar del nial, caminando pola foyarasca.[8]

Sistemática[editar | editar la fonte]

Descripción orixinal[editar | editar la fonte]

La especie M. forcipata describióse per primer vegada pol zoólogu alemán Christian Ludwig Nitzsch en 1840 sol nome científicu Caprimulgus forcipatus; llocalidá tipo «Brasil».[4]

Taxonomía[editar | editar la fonte]

Ye monotípica.[4]
El nome específicu forcipata tien prioridá sobre creagra según el South American Classification Committee (SAAC) 2007.[1] Tamién sostienen Macropsalis forcipata Clements Checklist versión 6.8[10] y Zoonomen.[2] Otres clasificaciones, como'l Comité Brasilanu de Rexistros Ornitolóxicos utilicen el nome Hydropsalis forcipata, lo qu'asitia la especie como perteneciendo al xéneru Hydropsalis.[5]

Referencies[editar | editar la fonte]

  1. 1,0 1,1 1,2 1,3 BirdLife International (2012). «Macropsalis forcipata» (inglés). Llista Roxa d'especies amenazaes de la UICN 2014.2. Consultáu'l 2 de payares de 2014.
  2. 2,0 2,1 Zoonomen Nomenclatural data (2013) Alan P. Peterson. Ver Macropsalis en Caprimulxiformes. Accesu: 3 de payares de 2014.
  3. 3,0 3,1 3,2 Chotacabras coludo (Macropsalis creagra) (Bonaparte, 1850) en Avibase. Consultada en 29 d'abril de 2014.
  4. 4,0 4,1 4,2 4,3 (Macropsalis forcipata) en IBC - The Internet Bird Collection. Consultada en 29 d'abril de 2014.
  5. 5,0 5,1 Comitê Brasileiro de Rexistros Ornitolóxicos (2014) Llistes das aves do Brasil. 11ª Edição, 1/1/2014 (en português). Disponible en <http://www.cbro.org.br>. Consultáu en 29 d'abril de 2014; p. 14
  6. Bernis, F; De Juana, E; Del Hoyo, J; Fernández-Cruz, M; Ferrer, X; Sáez-Royuela, R; Sargatal, J. «Nombres en castellano de las aves del mundo recomendados por la Sociedad Española de Ornitología (Quinta parte: Strigiformes, Caprimulgiformes y Apodiformes)». Ardeola. Handbook of the Birds of the World (Madrid: SEO/BirdLife) 47 (1):  páxs. 123-130. ISSN 0570-7358. https://www.seo.org/wp-content/uploads/tmp/docs/vol_47_1_quinto.pdf.  Consultáu'l .
  7. 7,0 7,1 Rodríguez Mata, Jorge; Francisco Erize; Maurice Rumboll. Aves de Suramérica: guía de campu Collins - 1a. ed. - Buenos Aires: Letemendia Casa Editora: Harper Collins Publishers, 2006; p. 256. ISBN 987-21732-9-X
  8. 8,0 8,1 8,2 Sigrist, Tomas. Guia de Campu Avis Brasilis – Avifauna brasileira – São Paulo: Avis Brasilis, 2013; p. 212. ISBN 978-85-60120-25-3
  9. 9,0 9,1 Bacurau-tesoura-xigante en Wikiaves, en portugués.
  10. Clements, J. F., T. S. Schulenberg, M. J. Iliff, B.L. Sullivan, C. L. Wood, and D. Roberson. 2013. The eBird/Clements checklist of birds of the world: Version 6.8. Downloaded from http://www.birds.cornell.edu/clementschecklist/download/

Enllaces esternos[editar | editar la fonte]