Llista de Reis d'Asturies

El Reinu d'Asturies a la muerte d'Alfonsu III *el Magnu*.

Los monarques del Reinu d'Asturies foron trece empezando por Don Pelayu, magar que'l primeru en declarase rei a sigo mesmu foi Alfonsu I, teniendo gobernao anteriormente Don Pelayu y Favila como princeps o caudiellos. Nos sos entamos, la monarquía foi eleutiva pero tres la muerte de Ramiru I en 850, el so fíu Ordoñu I accedió al trono ensin votación previa. Dende entós la monarquía foi de facto hereditaria.

Llista de los monarques del Reinu d'Asturies

Nome	Vida	Dende	Hasta
Don Pelayu	¿?-737	718	737^[1]
Favila o Fáfila	¿?-739	737	739
Alfonsu I el Católicu^[2]	693-757	739	757
Fruela I	722-768	757	768
Aureliu	c.740-774	768	774
Silu	¿?-783	774	783
Alfonsu II el Castu Reina per primer vegada, y por namái un añu. Volvería a ser rei nel añu 791	c.760-842	783	783^[3]
Mauregatu	¿?-789	783	789
Bermudu I el Diáconu	¿?-797	789	791^[4]
Alfonsu II el Castu Reina per segunda vegada	c.760-842	791	842^[5]
Nepocianu (usurpador)	¿?-842	842	842
Ramiru I	c.790-850	842	850
Ordoñu I^[6]	821-866	850	866
Alfonsu III el Magnu	852-910	866	910
Fruela II^[7]	875-925	910	925

Xenealoxía

Referencies

↑ Usa'l títulu de Princeps (primer ciudadanu o príncipe) equivalente a líder o caudiellu, usáu delles vegaes enantes na historia de la rexón. La monarquía asturiana entama d'esta miente como un simple caudillaxe.
↑ Primer soberanu que se proclama Rex (rei). Sicasí, los monarques asturianos siguen llamándose indistintamente príncipes o reis.
↑ El xoven Alfonsu II ye derrocáu y exiliáu colos vascones, pueblu del que provenía so má Munia d'Álava.
↑ Abdica dempués de la derrota na batalla del ríu Burbia.
↑ El so reináu tuvo tanta trescendencia qu'orixinalmente recibió'l nomatu d'Alfonsu'l Grande, sicasí, pa estremalu d'Alfonsu III empezaron a denomalu el Castu. Consolídase definitivamente l'usu del títulu de Rex.
Tres ser obligáu por un grupu nobiliariu a retirase al cenobiu d'Ablaña en 801, llogró recuperar el poder siete años dempués. Darréu, entamó a enllazar el so reináu cola idea de ser heriede de los monarques visigodos, d'esti mou xustificaba tanto'l poder como la colonización qu'entamaron a facer pela so cuenta los grupos de llabradores llibres. La llende empecipia a avanzar hacia'l sur darréu de la presión demográfica n'Asturies.
↑ Primer monarca qu'accedió al tronu ensin votación previa. Dende entós la monarquía foi de facto hereditaria.
↑ Rei privativu d'Asturies tres del repartu del reinu ente los fíos d'Alfonsu III el Magnu. Tres la muerte de los sos hermanos García I y Ordoñu II foi rei de Llión entre 924 y 925, reuniendo toda la herencia paterna.

[1] Usa'l títulu de Princeps (primer ciudadanu o príncipe) equivalente a líder o caudiellu, usáu delles vegaes enantes na historia de la rexón. La monarquía asturiana entama d'esta miente como un simple caudillaxe.

[2] Primer soberanu que se proclama Rex (rei). Sicasí, los monarques asturianos siguen llamándose indistintamente príncipes o reis.

[3] El xoven Alfonsu II ye derrocáu y exiliáu colos vascones, pueblu del que provenía so má Munia d'Álava.

[4] Abdica dempués de la derrota na batalla del ríu Burbia.

[5] El so reináu tuvo tanta trescendencia qu'orixinalmente recibió'l nomatu d'Alfonsu'l Grande, sicasí, pa estremalu d'Alfonsu III empezaron a denomalu el Castu. Consolídase definitivamente l'usu del títulu de Rex.
Tres ser obligáu por un grupu nobiliariu a retirase al cenobiu d'Ablaña en 801, llogró recuperar el poder siete años dempués. Darréu, entamó a enllazar el so reináu cola idea de ser heriede de los monarques visigodos, d'esti mou xustificaba tanto'l poder como la colonización qu'entamaron a facer pela so cuenta los grupos de llabradores llibres. La llende empecipia a avanzar hacia'l sur darréu de la presión demográfica n'Asturies.

[6] Primer monarca qu'accedió al tronu ensin votación previa. Dende entós la monarquía foi de facto hereditaria.

[7] Rei privativu d'Asturies tres del repartu del reinu ente los fíos d'Alfonsu III el Magnu. Tres la muerte de los sos hermanos García I y Ordoñu II foi rei de Llión entre 924 y 925, reuniendo toda la herencia paterna.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]