Led Zeppelin
Esti artículu o seición necesita referencies qu'apaezan nuna publicación acreitada, como revistes especializaes, monografíes, prensa diaria o páxines d'Internet fiables. |
Led Zeppelin | |
---|---|
Datos | |
Tipu | grupu de rock |
Miembros | Robert Plant, Jimmy Page, John Bonham y John Paul Jones |
Xéneru | hard rock, blues rock, rock y Folk rock |
Sellu discográficu |
Atlantic Records Decca Records Swan Song Records (es) |
País | Inglaterra |
Orixinarios de | Londres |
Fecha fundación | 1968 |
Fecha disolución | 4 avientu 1980 y 25 setiembre 1980 |
Web oficial | |
Led Zeppelin foi un grupu británicu de Rock, consideráu unu de los meyores grupos musicales de la historia. Foi fundáu en 1968 pol guitarrista Jimmy Page, quien perteneciera a The Yardbirds, al incluyir na so formación a John Paul Jones como baxista y teclista (al que Page conocía de trabayos anteriores con The Yardbirds), al vocalista Robert Plant y a John Bonham a la batería (que coincidiera con Plant en The Band of Joy). Led Zeppelin presentó elementos d'un ampliu espectru d'influencies, como'l Blues, el Hard rock, el Funk, la Música celta, la Música india, el Folk, ya inclusive el Heavy metal.
Primeros tiempos
[editar | editar la fonte]El grupu formóse en 1968 de les cenices del disueltu grupu Rhythm & blues The Yardbirds, siguíu como The New Yardbirds por Jimmy Page, quien foi l'últimu guitarrista de dicha banda. Page reclutó al nuevu cantante Robert Plant, al baxista John Paul Jones (conocíu personal), y al batería John Bonham, por encamientu de Plant.
Editaron un primer discu homónimu en 1969, que recoyía'l soníu blues rock, espandiéndolo al traviés de riffs pesaos de guitarra y esperimentación. Esti álbum debú y el siguiente, Led Zeppelin II, editáu a fines d'esi mesmu añu, son consideraos piedres angulares del naciente Hard rock, especialmente'l segundu, colos clásicos "Whole Lotta Love" y "Heartbreaker", dos cantares insinia de Led Zeppelin.
En 1970 ye publicáu Led Zeppelin III, que incorpora considerables inflúis folk rock, que vienen complementar los consabíos cantares pesaos del grupu, que diba teniendo gran repercusión al traviés de llargues xires, especialmente polos Estaos Xuníos. L'álbum más míticu de la banda ye llanzáu en 1971, un discu ensin títulu, que foi conocíu como Led Zeppelin IV o Four Symbols, poles enigmátiques runes qu'apaecíen dibuxaes na carpeta interna del LP. Four Symbols incluyó los grandes clásicos "Stairway to Heaven", "Rock and Roll" y "Black Dog", disparando la popularidá de la banda.
En 1973 dan a conocer un trabayu distintu y considerablemente más eclécticu: Houses of the Holy, primer discu de Led Zeppelin con un títulu específicu. D'esti álbum, qu'entemez música Funk con Heavy metal y hasta escarceos Ska, sobresalen "The Song Remains the Same", el ritmu xamaicanu de "D'yer Mak'er" y les notes escures y amenazantes de "No Quarter", cantar que ye espurríu nos conciertos en direuto hasta los 30 minutos.
Mediaos de los 70s y fin
[editar | editar la fonte]Metanes esitoses xires apaez l'ambiciosu LP doble Physical Graffiti (1975) que coincide cola creación de la discográfica propia: Swan Song. Trátase de dos discos apinaos de Blues rock, Hard rock, Folk y más Funk, cola irrupción d'un nuevu gran clásicu: "Kashmir", cantar con ecos árabes, onde descollan la batería de John Bonham, les voces de Robert Plant, y los teclaos evocadores de John Paul Jones. Esti álbum marcaría la última producción clásica de la banda.
En 1976 ye editáu'l discu doble en direutu The Song Remains the Same, banda de soníu de la película del mesmu nome, que recueye actuaciones de 1973. Per otra parte, el LP d'estudiu Presence ye llanzáu esi mesmu añu, álbum qu'inclúi la épica "Achilles Last Stand", y que foi grabáu pol cantante Robert Plant en siella de ruedes, por cuenta d'un accidente sufiertu poco enantes na islla griega de Rodes. L'actividá del grupu veríase amenorgada al mínimu tres esti trabayu, por distintes razones, y por un ralu de tres años, hasta 1979.
En 1979 ye anunciáu un discu nuevu de Led Zeppelin dempués de tres años de silenciu, el que vería la lluz n'agostu, sol nome de In Through the Out Door, álbum de sesgu más modernu, enchíu colos teclaos de Jones, y nel cual la presencia de les guitarres de Page vese amenorgada considerablemente.
Esti trabayu, grabáu nos Polar Studios d'Estocolmu, propiedá del grupu ABBA, nun produció nengún clásicu nuevu, sacante la balada "All My Love", dedicada por Plant al so pequeñu fíu Karac, fináu en 1977.
In Through the Out Door sería sofitáu con una xira europea que s'estendió por 1980, anque John Bonham fina'l 25 de setiembre d'esi añu, cuando yá s'anunciara una futura xira norteamericana, que foi atayada darréu. Bonham morrió en The Old Mill House, la casona de Page en Windsor (Inglaterra), afogáu pola aspiración accidental de la so propia vultura, provocada pol consumu escesivu d'alcohol. La traxedia emburrió al grupu escontra la so disolución, yá que Plant, Jones y Page decidieron nun siguir ensin el so compañeru, dando fin d'esta manera a la carrera de la banda.
En 1982, Jimmy Page preparó y llanzó un discu póstumu: Coda, qu'incluyía vieyes grabaciones refugaes del cuartetu, esta placa sería l'últimu LP d'estudiu editáu sol nome de Led Zeppelin.
A lo llargo de les décades Plant y Page axuntáronse delles vegaes, inclusive con John Paul Jones, pa dar eventuales conciertos. Tamién grabaron dos discos como Page & Plant: No Quarter (1994) y Walking into Clarksdale (1998), anque dedicáronse mayormente a los sos proyeutos personales, aguantándose a alicar a Led Zeppelin, sicasí la popularidá de la banda ta intacta.
Discografía
[editar | editar la fonte]- Led Zeppelin (1969)
- Led Zeppelin II (1969)
- Led Zeppelin III (1970)
- Led Zeppelin IV (1971)
- Houses of the Holy (1973)
- Physical Graffiti (1975)
- The Song Remains the Same (direutu, 1976)
- Presence (1976)
- In Through the Out Door (1979)
- Coda (1982)