Saltar al conteníu

Jamil Mahuad

De Wikipedia
Jamil Mahuad
Presidente d'Ecuador

10 agostu 1997 - 21 xineru 2000
Fabián Alarcón - Gustavo Noboa
Alcalde Metropolitano de Quito (es) Traducir

10 agostu 1996 - 10 agostu 1998
Alcalde Metropolitano de Quito (es) Traducir

10 agostu 1992 - 10 agostu 1998
Rodrigo Paz - Roque Sevilla
diputáu

1986, 1990 - 1988, 1992
Vida
Nacimientu Loja29 de xunetu de 1949[1] (75 años)
Nacionalidá Bandera d'Ecuador Ecuador
Bandera de Estaos Xuníos d'América Estaos Xuníos
Familia
Fíos/es Paola Mahuad Calderón
Estudios
Estudios Escuela de Gobierno John F. Kennedy (es) Traducir
Pontificia Universidá Católica d'Ecuador
Llingües falaes castellanu
Oficiu políticu, abogáu, funcionariuprofesor universitariu
Premios
Creencies
Partíu políticu Democracia Popular (es) Traducir
Cambiar los datos en Wikidata

Jorge Jamil Mahuad Witt (29 de xunetu de 1949Loja) ye un abogáu y políticu ecuatorianu d'ascendencia libanesa (Jamil significa n'árabe bellu-a, bondá o arrogancia) y alemana. Mahuad foi electu como presidente del Ecuador en 1998, nun remató'l so periodu presidencial una y bones foi cesáu nes sos funciones en xineru del 2000.

Foi líder del desapaecíu partíu ecuatorianu Democracia Popular. Antes de llegar a la presidencia del Ecuador, Jamil Mahuad desempeñó cargos como diputáu (1990-1992), Ministru del Trabayu, y Alcalde de Quito mientres dos periodos consecutivos (1992-1998).[2] Mientres el so mandatu desamarró la crisis financiera n'Ecuador de 1999, mientres la cual sumieron una docena de bancos ecuatorianos y un númberu similar d'instituciones del sistema financieru. Anguaño mora n'Estaos Xuníos, onde imparte clases d'alministración política en delles universidaes estauxunidenses. El 27 de mayu de 2014 la Interpol emitió una circular colorada al ser riquíu pola xusticia d'Ecuador pol presuntu delitu de peculado, foi condergáu a 12 años de prisión, sienda esta emisión retirada darréu al ser considerada la so sentencia un "fechu políticu y non llegal".[3]

Biografía

[editar | editar la fonte]

Nacíu en Loja la 29 de xunetu de 1949. Los sos padres son Jorge Antonio Mahuad Chalela, fíu d'inmigrantes libaneses y Rossa Witt García, fía d'inmigrantes alemanes.

Los sos estudios primarios, realizar nos Hermanos de les Escueles Cristianes – La Salle, ente que los estudios secundarios nel Colexu San Gabriel de Quito, rexentáu pola orde católica xesuita. Darréu ingresó a realizar los sos estudios cimeros na Pontificia Universidá Católica del Ecuador, onde se graduó de Doctor en Xurisprudencia y Abogáu de los Tribunales de la República, siguió los sos estudios na Universidá "John F. Kennedy" School of Goverment de Harvard, Estaos Xuníos, onde llogró la Maestría n'Alministración Pública.

Casóse con Tatiana Calderón, reina de Quito del añu 1971, de la cual divorcióse por diferencies personales, d'esi matrimoniu nació la so única fía:

Cargos Públicos

[editar | editar la fonte]

Mientres el gobiernu d'Osvaldo Hurtado Larrea, Mahuad foi miembru del gobiernu, primero como xerente de Emprovit, l'axencia estatal de venta, a menor preciu, de productos alimenticios básicos; depués como ministru de Trabayu en 1983, y, finalmente, como voceru del gobiernu. Nes eleiciones de 1990, foi escoyíu diputáu por Pichincha y algamó notoriedá mientres el xuiciu políticu contra'l ministru d'Industries de León Febres-Cordero Ribadeneyra, l'economista de Guayaquil Xavier Neira. En 1992, se candidatizó pa la presidencia de la República, pero nun llogró sinón un quintu llugar dempués de Rodrigo Borja Cevallos, Abdalá Bucaram, Sixto Durán Ballén y Frank Vargas Pazzos. Nel mesmu añu sufrió d'una agresión nel Congresu per parte de familiares y siguidores d'Abdalá Bucaram, (ex-presidente del Ecuador).

El 10 d'agostu de 1992, asumió'l cargu d'Alcalde de Quito, cargu que-y dio gran prestíu pola provisión casi total de servicios públicos, la construcción d'un sistema de tresporte al traviés de trolebuses y la modernización del cabildru. Un finxu de la so alcaldía foi que Quito foi alzáu a Distritu Metropolitanu en 1993 ganando más autonomía y denominó-y el nuevu tratamientu como "Alcalde Metropolitanu". Siguió les obres del so predecesor Rodrigo Paz ya impulsó y concluyó el trolebús ente La Y y El Recréu. Pa 1996 yera yá Mahuad un presidenciable bien cotizáu. En xineru y febreru de 1997 foi parte del lideralgu opositor al gobiernu de Abdalá Bucaram que remató na destitución del mesmu. Ye asina que Jamil Mahuad entamó la invistidura del titular del Congresu, Fabián Alarcón, en desterciu de Rosalía Arteaga qu'asumiera la presidencia de manera temporal tres el cese de Abdalá Bucaram.

En marzu de 1997, siendo Alcalde de Quito, allegó a Barcelona, España, p'asistir a la Conferencia del Bancu Interamericano de Desenvolvimientu (BID), mientres la mesma sufrió un derrame cerebral.[4]

Presidente Constitucional del Ecuador (1998-2000)

[editar | editar la fonte]

Mahuad presentar a les Eleiciones presidenciales d'Ecuador de 1998 en binomiu con Gustavo Noboa pol partíu Democracia Popular, venciendo en segunda vuelta a Álvaro Noboa del Partíu Roldosista Ecuatorianu, siendo esta resultancia polémica, por cuenta de la curtia distancia ente dambos candidatos y acusaciones de Noboa de fraude eleutoral, que fueron refugaos pol Tribunal Supremu Eleutoral d'Ecuador. La campaña eleutoral de Mahuad basar en resaltar el desprestixu del ex-presidente Abdalá Bucaram pola corrupción nel so gobiernu.

Polítiques Públiques

[editar | editar la fonte]

Se posesionó el 10 d'agostu de 1998, día qu'entraba en vixencia la nueva Constitución promovida por Fabián Alarcón, prometiendo'l fin de la inestabilidá política que precedió al so gobiernu. Una de les sos primeres actuaciones como presidente foi la firma del Alcuerdu de Paz col Perú, el 26 d'ochobre de 1998, qu'estableció finxos definitivos de frontera y acabó col llargu y costosu conflictu Perú-Ecuador.[5] Foi méritu de Mahuad dar prioridá a la paz, asumir personalmente la negociación, habela lleváu a un planu políticu y habela consiguíu en dos meses y mediu.[6]

L'alcuerdu definitivu roblar en Brasilia el 26 d'ochobre, presentes los mandatarios d'Arxentina, Brasil y Chile, un representante personal de Clinton, los reis d'España, los presidentes de Bolivia y Colombia y un representante de Xuan Pablo II. L'Acta Presidencial de Brasilia daba per terminaes global y definitivamente les 'discrepancies ' ente los dos Repúbliques, señalaba la frontera terrestre por onde Perú había siempres interpretáu'l Protocolu de Ríu, ratificaba'l Tratáu de Comerciu y Navegación del mesmu Protocolu y comprometía a los dos Estaos a un ampliu Alcuerdu d'Integración Fronteriza, Desenvolvimientu y Vecindá, que'l so conteníu especificaba claramente.

En 1999, el gobiernu robló un alcuerdu de cooperación colos Estaos Xuníos pal usu de la Base Aérea de Cobertor. Esti alcuerdu inscribir nel contestu del Plan Colombia para erradicar los sembríos de coca y xixilar el comerciu de la droga.[7]

Polítiques económiques y Feriáu Bancariu

[editar | editar la fonte]

Mahuad expedió una llei de salvataje bancariu, que destinó recursos del Estáu p'atender a los problemes de los bancos privaos qu'habíen quebráu. Según el gobiernu de la dómina, pa protexer los aforros y el sistema financieru nacional. Esta política de salvataje aplicar dende empiezos del gobiernu de Mahuad y consistió na emisión inorgánica de dineru.[8]

Esti dineru líquido enrióse como préstamu a los bancos pa torgar la so quiebra. Una parte del dineru recibíu destinóse, n'efeutu, a la compra de dólares y al so allugamientu fora del país p'atayar creitos vixentes de los mesmos bancos. El Central trató d'evitar la devaluación monetaria. Ente agostu de 1998 y febreru de 1999 vendió 700 millones de dólares de la Reserva Monetaria Internacional. En marzu del 99, escosada la disponibilidad de sucres nes bóvedes, recurrir al conxelamientu pol ralu d'un añu de los depósitos del públicu cimeros a los quinientos dólares. Magar tou, quebraron munchos bancos.[8] El gobiernu creó l'Axencia de Garantía de Depósitos (AGD) por que se encargara de devolver el dineru de los veceros de los bancos quebraos. Esta entidá devolvió bien pocu y más bien siguió enriando creitos a bancos como'l Pacíficu, el Popular y la Previsora que más tarde habríen de pasar a la mesma Axencia. El Ministeriu de Finances emitía bonos y apurrir a l'Axencia por que los trocara con sucres emitíos pol Central. Esti mecanismu dio llugar a una emisión inorgánica de mil trescientos millones de dólares ente marzu de 1999 y xineru de 2000. Una parte de la emisión destinar a mercar dólares. Producióse, pos, una devaluación acelerada: ente'l 29 d'avientu de 1999 y 6 de xineru de 2000, el sucre devaluar en 25.7 per cientu.[9]

El mandatariu decretó un conxelamientu de depósitos. L'escesu d'impresión de billetes pol Bancu Central del Ecuador pa encarar les obligaciones contraíes pol Estáu (col preciu del petroleu a 6 dólares el barril), fizo que la inflación aumentara considerablemente y la crisis de la economía real disparó la cotización del dólar a niveles nunca antes vistos (un 67% de medría).[9] Mahuad asumió como salida l'adopción del dólar d'Estaos Xuníos, en sustitución de la moneda nacional el 9 de xineru de 2000. Antes de la dolarización decretada por Mahuad el preciu del dólar nel mercáu cambiario xubiera de 4.500 a más de 25.000 sucres en menos d'un añu.[9]

D'últimes, seis mil millones de dólares foi'l costu del salvataje bancariu pa los ecuatorianos yá como inflación, devaluación, creitos del Central a los bancos, recesión, aumentu del desemplegu y compresión del consumu polos dineros conxelaos. Les families volviéronse más probes, les finances públiques deterioráronse y el gastu d'educación, salú y desenvolvimientu agropecuariu foi dos veces y un terciu menor que'l pagu del serviciu de les deldes interna y esterna. Nes families del segmentu más probe, la tasa de desemplegu llegó al 29 per cientu y, nel restu, al 14.4 per cientu. Esta crisis ente otros efeutos provocó una fuerte emigración d'ecuatorianos a otros países, sobremanera España ya Italia. Fernando Aspiazu, cabeza del Bancu del Progresu, reveló dende la prisión que financiara la campaña de Mahuad y de la Democracia Popular con una suma de tres millones cuatrocientos mil dólares, él y Mahuad fueron multaos pol Tribunal Supremu Eleutoral d'Ecuador por contribuyir illegalmente na campaña pa la so presidencia.[10]

Derrocamientu

[editar | editar la fonte]

La quiebra de los bancos tizara'l rexonalismu y un sector de la clase dirixente de Guayaquil colara contra'l presidente. El conxelamientu bancariu volvió bien impopular a Mahuad. El 21 de xineru de 2000, foi derrocáu cuando les Fuercies Armaes del Ecuador retiráron-y el so sofitu depués de que los miembros de la Confederación de Nacionalidaes Indíxenes del Ecuador, (CONAIE), tomárense les cais de Quito y avanzaren al Congresu Nacional, sofitaos por un grupu de coroneles de les Fuercies Armaes quien actuaben de manera independiente a la institución militar. Cerca de la media nueche anuncióse la creación d'un triunviratu, nel que taben los indíxenes representaos por Antonio Vargas, el coronel Lucio Gutiérrez, y el xurisconsultu Carlos Solórzano Constantine, quien representaba a la sociedá civil. Gutiérrez foi releváu nel triunviratu pol xeneral Carlos Mendoza representando a les Fuercies Armaes del Ecuador al momentu en que'l triunviratu tomo'l poder y el palaciu de gobiernu.[11]

El triunviratu nun llogró reconocencia internacional nin sofitu popular, polo que'l Comandu de les Fuercies Armaes obligó a Mendoza a arrenunciar y a reconocer l'orde constitucional. Finalmente, mientres la madrugada del sábadu 22 de xineru de 2000, el vicepresidente de Mahuad, el catedráticu de Guayaquil Gustavo Noboa, foi declaráu como nuevu presidente nun actu que tuvo llugar nel Ministeriu de Defensa, siguiendo l'orde constitucional, asumiendo formalmente y constitucionalmente ante'l Congresu Nacional a otru día, una y bones el Congresu declaro cesante a Mahuad como presidente so la clausa de "abandonu del poder" al habese autu exiliáu na Embaxada chilena con 87 votos de 96 posibles.[12][13][14][15]

Ministros d'Estáu

[editar | editar la fonte]
Ministeriu Ministru !

colspan="2" |Partíu

Ministeriu de Defensa bgcolor="lightgreen" DP
Carlos Mendoza Poveda Militar
Ministeriu de Bienestar Social Guillermo Celi Dávila DP
Ministeriu de Salú Pública Edgar Rodas Ind.
Ministeriu d'Obres Públiques Raúl Samaniego Ind.
José Machiavello Ind.
Ministeriu d'Agricultura y Ganadería bgcolor="gray" Ind.
Salomón Larrea Ind.
Ministeriu d'Educación Vladimiro Álvarez DP
Rosángela Adoum DP
Ministeriu de Ambiente Yolanda Kakabadse Ind.
Ministeriu de Turismo Rocío Vásquez Alcázar Ind.
Isabel Laniado Ind.
Ministeriu de Gobiernu Ana Lucía Armijos Ind.
Vladimiro Álvarez DP
Ministeriu d'Economía y Finanza bgcolor="gray" Ind.
Ana Lucía Armijos Ind.
Alfredo Arizaga DP
Jorge Guzmán Ind.
Ministeriu d'Enerxía y Mines Patriciu Ribadeneira DP
Teodoro Abdo Ind.
René Ortiz DP
Ministeriu de Rellaciones Esteriores José Ayala Lasso DP
Benjamín Ortiz DP
Ministeriu d'Industries y Comerciu Esterior Héctor Plaza Saavedra DP
José Luis Icaza Ind.
Ministeriu de Desenvolvimientu Urbanu y Vivienda bgcolor="lightgreen" DP
Ministeriu de Trabajo Ángel Polibio Chaves Álvarez DP
Secretaría de l'Alministración Pública Jaime Durán Barba Ind.
Secretaría de la Presidencia bgcolor="lightgreen" DP
Superministerio de la Producción Héctor Plaza Saavedra DP
Mauricio Dávalos DP
Juan Falconí Puig Ind.
Superministerio de Infraestructura Raúl Samaniego Ind.
Carlos

Larreátegui

DP
Superministerio d'Economía y Energía bgcolor="gray" Ind.
bgcolor="gray" Ind.
Guillermo Lasso DP

Fonte:[16]

Vida post-presidencia

[editar | editar la fonte]

Anque'l gobiernu de Chile ufiertó-y asilu diplomáticu, Mahuad salió del país pa morar n'EE.XX. Jamil Mahuad tien cargos pendientes nel so contra por dellos actos del so gobiernu; asina, como un procesu xudicial nel so contra. Jamil Mahuad ye miembru del Conseyu de Presidentes y Primeros Ministros del Centru Carter.

Anguaño Mahuad entá tien problemes pendientes cola xusticia ecuatoriana aduciendo que'l conxelamientu de depósitos ye malversación de fondos públicos, la defensa de Mahuad sostién que les midíes económiques tomaes por un gobiernu nun son causales de delitos. Nel 2013 foi sentenciáu a 12 años de prisión pol delitu de peculado. La Policía Internacional (Interpol) emitió, el 27 de mayu de 2014, espardimientu coloráu, yá que ye riquíu pola xusticia d'Ecuador, d'alcuerdu a les pruebes presentaes pola Fiscalía Xeneral del Estáu d'Ecuador ante la Corte, los decretos executivos 681 y 685 roblaos pol ex-mandatariu violaron normes constitucionales de la dómina. La Fiscalía Xeneral del Estáu d'Ecuador determinó que'l conxelamientu de fondos executóse cola cuenta de beneficiar a los propietarios, xerentes o alministradores de los bancos privaos con iliquidez, lo que causó un enorme perxuiciu económicu a la ciudadanía ecuatoriana.[17] La Interpol finalmente negóse a detener a Mahuad sol argumentu que'l so requerimientu pola xusticia d'Ecuador yera tema política que nun-yos pertenez. En mayu del 2017, ante l'apelación de la defensa del ex-presidente, la so pena foi rebaxada a 8 años.

Condecoraciones y méritos

[editar | editar la fonte]

Referencies

[editar | editar la fonte]
  1. Afirmao en: Munzinger Personen. Identificador Munzinger: 00000022754. Data de consulta: 9 ochobre 2017. Apaez como: Jamil Mahuad Witt. Llingua de la obra o nome: alemán.
  2. Resume de la carrera política de Jamil Mahuad Archiváu 2016-12-02 en Wayback Machine. Diariu Güei
  3. (en castellanu) fecha=18 de xunu de 2014 Interpol saca a Jamil Mahuad del espardimientu coloráu; el ex-presidente aplaude esa decisión. L'Universu. https://www.eluniverso.com/noticias/2014/06/18/nota/3119106/interpol-saca-jamil-mahuad-difusion-colorada-ex-presidente-aplaude-esa fecha=18 de xunu de 2014. Consultáu'l 21 de xunu de 2018. 
  4. «salvase-108535.html Jamil Mahuad, Cinco Hores Pa Morrer O Pa Salvase» (2 de xunu de 1997). Consultáu'l 30 de mayu de 2018.
  5. Simón Espinoza (2000) Presidentes d'Ecuador. Editorial Güeyada
  6. «paz_ente_Ecuador_y_Per%C3%BA_.html#.V9DW9c7hDDc Robla de la paz ente Ecuador y Perú : Noticies Los Ríos : La Hora Noticies d'Ecuador, les sos provincies y el mundu». Consultáu'l 24 de febreru de 2017.
  7. «Hai 6 años Ecuador espulsó a les tropes estauxunidenses de Cobertor». Consultáu'l 24 de febreru de 2017.
  8. 8,0 8,1 «Les 9 claves pa entender la crisis de 1999 y la cayida de Mahuad». Consultáu'l 24 de febreru de 2017.
  9. 9,0 9,1 9,2 «http://www.elcomercio.com/actualidad/mahuad-peculado-feriáu-bancariu-ecuador.html».
  10. «Multen a Mahuad por financiamiento campaña» (31 de marzu de 2004). Archiváu dende l'orixinal, el 31 de marzu de 2004. Consultáu'l 24 de febreru de 2017.
  11. «golpe-que.html 14 años del golpe que derrocó a Jamil Mahuad». Consultáu'l 24 de febreru de 2017.
  12. «golpe-que.html http://www.elcomercio.com/actualidad/politica/14-anos-del golpe-que.html».
  13. «http://www.lanacion.com.ar/2889-noboa-mahuad-abandonu-el-poder».
  14. «hores_del golpe.html#.V9DYO87hDDc http://lahora.com.ec/index.php/noticias/show/1000010744/-1/Mientres_les hores_del golpe.html#.V9DYO87hDDc».
  15. (en castellanu) 23 de xineru del 2000: Gustavo Noboa toma'l poder. L'Universu. 4 de setiembre de 2016. https://www.eluniverso.com/noticias/2016/09/04/nota/5778516/23-xineru-2000-gustavo-noboa-toma-poder. Consultáu'l 8 d'abril de 2018. 
  16. «Democracia Popular». Democracia Popular. http://www.flacsoandes.edu.ec/biblio/catalog/resGet.php?resId=23018. 
  17. «El fiscal Galu Chiriboga pide la pena máxima contra'l ex-presidente Jamil Mahuad». Archiváu dende l'orixinal, el 20 d'ochobre de 2013.

. El Comerciu *Simón Espinosa (2001-2002) Presidentes d'Ecuador. Editorial Güeyada


Predecesor:
Fabián Alarcón
Presidente Constitucional de la República del Ecuador

10 d'agostu de 1998 - 21 de xineru de 2000
Socesor:
Gustavo Noboa
Predecesor:
Rodrigo Paz
Alcalde Metropolitanu de Quito

10 d'agostu de 1992 - 10 d'agostu de 1998
Socesor:
Roque Sevilla

Enllaces esternos

[editar | editar la fonte]