Imperiu mayapajit

	estáu desapaecíu
Alministración
Capital	Trowulan (en)
Xeografía

L'Imperiu mayapajit foi un estáu javanés que s'estendió por una amplia rexón, controlando zones que güei pertenecen a Indonesia, Malasia, Brunéi, Singapur, Timor Oriental, Tailandia y Filipines. Algamó la so máxima rellumanza sol reináu de Hayam Wuruk (1334-1389).^[1] Los emperadores yeren miembros de la dinastía rayasa, fundada a finales del sieglu XIII, que yá gobernara l'Estáu predecesor de Singhasari (1222-1292).

L'imperiu foi establecíu gracies al sofitu de numberoses tropes chines, pero éstes fueron espulsaes pocu dempués. Tres la muerte de Hayam Wuruk l'imperiu entró rápido en decadencia^[1] por causa de disputes socesories.

Historiografía[editar | editar la fonte]

Los restos arqueolóxicos que dexó l'imperiu son escasos,^[2] y delles partes de la so historia tán por esclariar se.^[3] Con éses recurrióse al estudiu de documentos historiográficos pa investigar la hestoria del imperiu. Los principales son el Pararaton (Llibru de Reyes), escritu en idioma kawi, y el Nagarakertagama, un antiguu poema épicu javanés escritu mientres la dómina dorada de Mayapajit, sol reináu de Hayum Wuruk.^[3]

Les fontes javaneses entemecen la hestoria cola mitoloxía. Ello ye que dellos estudiosos de Mayapajit, como'l neerlandés C. C. Berg, consideraron que la so hestoria paez ser la descripción d'un futuru sobrenatural más qu'una descripción del pasáu.^[4] A pesar d'esta considerancia, la mayoría de los estudiosos nun coincide con ella, aduciendo la influencia china en dellos testos; la llista real, amás, nun amuesa señales d'invención.^[3]

L'almirante Zheng He de la dinastía Ming visitó Mayapajit. El so traductor Ma Huan escribió una detallada descripción tantu del imperiu como del rei en Java.^[5]

Referencies[editar | editar la fonte]

↑ ^1,0 ^1,1 Asimov, Isaac (2006). Historia y cronoloxía del mundu. Ariel, páx. 267. ISBN 978-84-34452145.
↑ Taylor, Jean Gelman (2003). Indonesia: Peoples and Histories. Nuevu Haven y Londres: Yale University Press, páx. 29. ISBN 0-300-10518-5.
↑ ^3,0 ^3,1 ^3,2 Ricklefs (1991), page 18
↑ Berg, C. C.: «Het rijk van de vijfvoudige Buddha», en Verhandelingen der Koninklijke Nederlandse Akademie van Wetenschappen, Afd. Letterkunde, vol. 69, nᵘ 1). Ámsterdam: N. V. Noord-Hollandsche Uitgevers Maatschappij, 1962; citáu en Ricklefs, M. C.: A History of modern Indonesia since c. 1300. Stanford: Universidá de Stanford, segunda edición, 1993, páxs. 18 y 311.
↑ Ma Huan; Ying-yai Sheng-lan (páx. 86). Traducíu por J. V. G Mills. White Lotus, ensin añu. ISBN 974-8496-78-4.

[asimov-1] 1,0 ^1,1 Asimov, Isaac (2006). Historia y cronoloxía del mundu. Ariel, páx. 267. ISBN 978-84-34452145.

[2] Taylor, Jean Gelman (2003). Indonesia: Peoples and Histories. Nuevu Haven y Londres: Yale University Press, páx. 29. ISBN 0-300-10518-5.

[Ricklefs_18-3] 3,0 ^3,1 ^3,2 Ricklefs (1991), page 18

[4] Berg, C. C.: «Het rijk van de vijfvoudige Buddha», en Verhandelingen der Koninklijke Nederlandse Akademie van Wetenschappen, Afd. Letterkunde, vol. 69, nᵘ 1). Ámsterdam: N. V. Noord-Hollandsche Uitgevers Maatschappij, 1962; citáu en Ricklefs, M. C.: A History of modern Indonesia since c. 1300. Stanford: Universidá de Stanford, segunda edición, 1993, páxs. 18 y 311.

[5] Ma Huan; Ying-yai Sheng-lan (páx. 86). Traducíu por J. V. G Mills. White Lotus, ensin añu. ISBN 974-8496-78-4.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]