Daily Mail

Daily Mail
Datos
Tipu	diariu
Fundación	4 de mayu de 1896
Intervalu	1 día
Idioma	inglés
Estáu	Reinu Xuníu
Sede	Londres
Editorial	DMG Media (es)
Formatu	tabloide
Fundador	Alfred Harmsworth (es) y Harold Harmsworth
Propietariu	Daily Mail and General Trust (es) y Jonathan Harmsworth, 4th Viscount Rothermere (es)
Posición política	conservadorismu
Páxina web	dailymail.co.uk

El Daily Mail ye un periódicu británicu, de tamañu tabloide y empobináu a les clases medies. Ye'l segundu periódicu más lleíu nel Reinu Xuníu (detrás de The Sun) con una tirada de cuasi un millón y mediu d'exemplares.^{[ensin referencies]} Ye amás el diariu más lleíu pol públicu femenín.

Historia[editar | editar la fonte]

Alfred Harmsworth (Lord Northcliffe) fundó'l Daily Mail en mayu de 1896, coles mires de llegar a la clase media-baxa recién alfabetizada con una publicación de corte sensacionalista. Tres la so muerte en 1922, el diariu pasó a ser dirixíu pol so hermanu Harold, más tarde conocíu como Lord Rothermere.^[1] Mientres les Guerres de los Bóer y la Primer Guerra Mundial el periódicu amosóse bien nacionalista y asitióse a favor de llibrar dambes guerres.

Pa 1899 yá imprimía 500.000 copies cada xornada, ente qu'en 1902 convertir nel primer diariu en tener una circulación cimera al millón d'exemplares diarios. El so estilu nun tuvo precedentes na prensa británica, al ufiertar noticies en cuenta de publicidá en primer plana. Tamién dedicó la so cobertoria a los deportes y les informaciones policiales, xeneralmente acutaes pa revistes especializaes. Los Harmsworth realizaron numberosos concursos, principalmente d'aviación, premiando con dineru a quien fora'l primeru en cruciar la Canal de la Mancha o que viaxara ensin escales ente Londres y Manchester. Magar que munchos consideraron la idea "escabarriada" (la revista Punch ufiertó 10.000 llibres al primeru que viaxara a Marte), dambos premios yá fueren ganaos pa 1910.

Mientres la Gran Guerra, el diariu amosóse abondo críticu col gobiernu de la dómina polos probes resultaos contra los alemanes. Sicasí, vio la so circulación cayer estrepitosamente cuando faltó al Ministru de Guerra Lord Kitchener, entós consideráu un héroe, por non unviar abondes municiones a les trincheres, escándalu que fizo cayer al primer ministru Asquith, quien foi asocedíu por Lloyd George, que tamién foi criticáu pol Mail, anque de forma menos violenta (Lloyd George pidiólu nun principiu a Northcliffe que se xuniera al so gobiernu pa evitar aquello).

Cuatro díes antes de la eleición xeneral de 1924, el periódicu publico la carta Zinoviev, que alvertía d'una inminente revolución comunista, lo cual contribuyó a la derrota del premier llaborista Ramsay MacDonald. Magar ser considerada auténtica entós daquella, anguaño considérase-y una falsificación. Mientres los años 30 amosar por un tiempu cercanu a los fascistes británicos d'Oswald Mosley y caltuvo una llinia editorial favorable a los gobiernos de Hitler y Mussolini. Sicasí, tamién cuestionó'l expansionismo alemán que gatilló la Segunda Guerra Mundial.

El Daily Mail celebró mediu sieglu de vida con una llacuada en 1946, que tuvo a Winston Churchill como convidáu d'honor. Mientres la década de 1970, l'editor David English modernizó'l diariu, que pasó del formatu sábana al tabloide en mayu de 1971, depués d'absorber la so publicación hermana, el tabloide Daily Sketch (mercáu pola editorial en 1953). En 1982 llanzó la so edición dominical, The Mail on Sunday.

Paul Dacre ye l'editor actual del diariu, asumiendo la posición en 1992. Tamién foi direutor xeneral del grupu editorial dende 1998, depués de la muerte de English.

Papel políticu[editar | editar la fonte]

El Daily Mail ye un periódicu de llinia conservadora, sofitando a los tories en toles eleiciones xenerales posteriores a la IIGM sacante 2001, cuando sofitó al llaborista Tony Blair, magar qu'en los sos últimos años como primer ministru calificar como «deshonesto».^[2]

Sofitó la opción de que'l Reinu Xuníu saliera de la Xunión Europea nel referendu de xunu de 2016. La so cobertoria de la campaña valió-y un boicó per parte de numberoses compañíes que se negaron a faer publicidá nel diariu. Tamién publicó pieces favorables escontra líderes euroescépticos como Nigel Farage o Marine Le Pen.

The Mail on Sunday destacar por tener una llinia editorial más moderada, que nun principiu taba más cercana al progresismu.

Crítiques[editar | editar la fonte]

Esisten acusaciones de racismu nes sos publicaciones.^[3] En 2012, nun artículu pa The New Yorker, l'antiguu reporteru Brendan Montague criticó la cobertoria de la prensa por emplegar términos peyorativos a la raza negra.^[4]

En xineru de 2017 la Wikipedia n'inglés vetó citar la edición físico y virtual del Daily Mail pola mala calidá nel reportaxe del calentamientu global y otres temes.^[5]^[6]

Escritores famosos[editar | editar la fonte]

Nigel Dempster
Paul Callen

Referencies[editar | editar la fonte]

↑ Biografía de Harold Harmsworth (n'inglés).
↑ «However you vote, give Mr Blair a bloody nose», informe del Daily Mail, 2005 (n'inglés).
↑ (n'inglés) The best way to get angry with the Daily Mail? Don't buy it. 3 d'agostu de 2012. ISSN 0261-3077. https://www.theguardian.com/commentisfree/2012/aug/03/best-way-angry-daily-mail. Consultáu'l 4 d'abril de 2016.
↑ «Mail Supremacy». The New Yorker (abril de 2012). Consultáu'l 12 de xineru de 2016.
↑ «Wikipedia veta los enllaces a medios sensacionalistes: ¿sensatez o censura?». El Español. febreru de 2016. https://www.elespanol.com/ciencia/ecologia/20170209/192481022_0.html. «El consensu determinó que'l Daily Mail (incluyendo la so versión online, dailymail.co.uk) ye xeneralmente non fidedignu y el so usu como referencia ta xeneralmente prohibíu, especialmente cuando esistan fontes más fiables.».
↑ Oremus, Will (9 de febreru de 2017) (n'inglés). Wikipedia’s Daily Mail Ban Is a Welcome Rebuke to Terrible Journalism. Slate. ISSN 1091-2339. http://www.slate.com/blogs/future_tense/2017/02/09/wikipedia_s_daily_mail_ban_is_a_welcome_rebuke_to_tarrecible_journalism.html. Consultáu'l 24 de febreru de 2017.

Enllaces esternos[editar | editar la fonte]

Sitiu web del Daily Mail.

[hbio-1] Biografía de Harold Harmsworth (n'inglés).

[2] «However you vote, give Mr Blair a bloody nose», informe del Daily Mail, 2005 (n'inglés).

[3] (n'inglés) The best way to get angry with the Daily Mail? Don't buy it. 3 d'agostu de 2012. ISSN 0261-3077. https://www.theguardian.com/commentisfree/2012/aug/03/best-way-angry-daily-mail. Consultáu'l 4 d'abril de 2016.

[Mail_Supremacy-4] «Mail Supremacy». The New Yorker (abril de 2012). Consultáu'l 12 de xineru de 2016.

[5] «Wikipedia veta los enllaces a medios sensacionalistes: ¿sensatez o censura?». El Español. febreru de 2016. https://www.elespanol.com/ciencia/ecologia/20170209/192481022_0.html. «El consensu determinó que'l Daily Mail (incluyendo la so versión online, dailymail.co.uk) ye xeneralmente non fidedignu y el so usu como referencia ta xeneralmente prohibíu, especialmente cuando esistan fontes más fiables.».

[6] Oremus, Will (9 de febreru de 2017) (n'inglés). Wikipedia’s Daily Mail Ban Is a Welcome Rebuke to Terrible Journalism. Slate. ISSN 1091-2339. http://www.slate.com/blogs/future_tense/2017/02/09/wikipedia_s_daily_mail_ban_is_a_welcome_rebuke_to_tarrecible_journalism.html. Consultáu'l 24 de febreru de 2017.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]