Endelgazamientu
Endelgazamientu | |
---|---|
signu clínicu y síntoma o signo (es) | |
cambio de peso corporal (es) , nutrition, metabolism, and development symptom (en) , management of obesity (en) y reducción (es) | |
Endelgazamientu o perda de pesu, nel contestu de la medicina, salú o fitness, ye un amenorgamientu de la masa corporal d'un individuu o animal, por razón d'una perda permediu de líquidos, grasa o de texíos como'l músculu, tendón o texíu conxuntivo. L'endelgazamientu puede ser xeneralizáu, esto ye, afectando a tol organismu, o bien alcontráu como nel casu d'una atrofia muscular por inmovilización.[1] Entrada la tercer edá, el cuerpu tiende a perder de 1 a 2 kg de pesu cada década.[2]
Etioloxía
[editar | editar la fonte]L'endelgazamientu puede ser non-intencional, como nel casu d'enfermedaes cróniques, tales como la tuberculosis y ciertes formes de cáncer—el cáncer de pulmón y los del tubu dixestivu son les neoplasies malines más frecuentes nos pacientes qu'esperimenten perda de pesu non intencional.[3] Otres formes de perda non-intencional de pesu inclúin trestornos que causen vultures, foria, y enfermedaes ruinamente controlaes como la diabetes y el hipertiroidismo.
N'otros casos, l'endelgazamientu puede ser intencional, un esfuerciu per parte del individuu, xeneralmente centráu en dietes, p'ameyorar la so salú o la so apariencia. La perda de pesu terapéutica, especialmente en persones con obesidá puede menguar el riesgu de l'apaición d'enfermedaes como la hipertensión arterial, cardiopatíes y ciertes formes de cáncer. Les dietes escesives o mal controlaes pueden producir desnutrición, anemia, atrofia muscular, hipovitaminosis y desequilibrios electrolíticos y hídricos.[1]
Control de pesu
[editar | editar la fonte]El pesu de les persones puede ser evaluáu calculando'l so índiz de masa corporal que ye un métodu simple y llargamente usáu pa envalorar la proporción de grasa corporal.[4] El IMC foi desenvueltu pol estadísticu y antropometrista belga Adolphe Quetelet.[5] Este ye calculáu estremando'l pesu del suxetu (en kilogramos) pol cuadráu del so altor (en metros), polo tanto ye espresáu en kg / m².
Los organismos gubernamentales en EUA determinen el sobrepesu y l'obesidá usando l'índiz de masa corporal (IMC), utilizando'l pesu y altor pa determinar la grasa corporal. Un IMC ente 25 y 29,9 ye consideráu sobrepesu y cualquier valor sobre 30 ye obesidá. Individuos con un IMC percima de 30 amonten el riesgu varios peligros pa la salú.[6]
La OMS (Organización Mundial de la Salú) establez una definición comúnmente n'usu colos siguientes valores, alcordaos en 1997, publicaos en 2000 y afechos nel 2010:[7]
- IMC menos de 18,5 ye per debaxo del pesu normal.
- IMC de 18,5-24,9 ye pesu normal
- IMC de 25,0-29,9 ye sobrepesu.
- IMC de 30,0-34,9 ye obesidá clase I.
- IMC de 35,0-39,9 ye obesidá clase II.
- IMC de 40,0 o mayor ye obesidá clase III, grave (o mórbida).
- IMC de 35,0 o mayor na presencia de siquier una o otra morbilidad significativa ye tamién clasificada por delles persones como obesidá mórbida.[8][9]
Nun marcu clínicu, los médicos tomen en cuenta la raza, la etnia, la masa magra (muscularidad), edá, sexu y otros factores los cualos pueden infestar la interpretación del índiz de masa corporal. El IMC sobreestima la grasa corporal en persones bien musculoses y la grasa corporal pue ser subestimada en persones que perdieron masa corporal (munchos vieyos).
La obesidá leve como ye definida según el IMC, nun ye un factor de riesgu cardiovascular y polo tanto'l IMC nun puede ser usáu como un únicu predictor clínicu y epidemiolóxicu de la salú cardiovascular.[10]
Ver tamién
[editar | editar la fonte]Referencies
[editar | editar la fonte]- ↑ 1,0 1,1 Endelgazamientu (n'español). Enciclopedia Microsoft® Encarta® Online 2008. Consultáu'l 12 de xunetu de 2008.
- ↑ Y P. BOURAS; S M. LANGE; y J S. SCOLAPIO. Rational approach to patients with unintentional weight loss Archiváu 2006-03-26 en Wayback Machine (artículu completu disponible n'inglés). Mayu Clin Proc. 2001;76:923-929. Consultáu 12 de xunetu de 2008.
- ↑ Harrison Principios de Medicina Interna 16a edición. «Capítulu 36. Perda de pesu» (castellanu). Harrison online n'español editorial= McGraw-Hill. Archiváu dende l'orixinal, el 16 de mayu de 2013. Consultáu'l 12 de xunetu de 2008. «Toa perda de pesu importante qu'una persona primeramente sana nun buscó deliberadamente suel indicar la esistencia d'una enfermedá sistémica.»
- ↑ Mei Z, Grummer-Strawn LM, Pietrobelli A, Goulding A, Goran M. I., Dietz WH: «Validity of body mass index compared with other body-composition screening indexes for the assessment of body fatness in children and adolescents», artículu na revista Am J Clin Nutr, 75: páxs. 978-985; 2002. PMID 12036802.
- ↑ Quetelet LAJ. (1871). Antropométrie ou Mesure des Différences Facultés de l'Homme. Brussels: Musquardt, 1871.
- ↑ The Surgeon General's call to action to prevent and decrease overweight and obesity; U.S. Dept. of Health and Human Services, Public Health Service, Office of The Surgeon General; Washington, D.C. Disponible en: http://www.surgeongeneral.gov/topics/obesity/calltoaction/CalltoAction.pdf. Visitáu'l 12 de xunetu de 2007
- ↑ World Health Organization Technical report series 894: "Obesity: preventing and managing the global epidemic.". Geneva: World Health Organization, 2000. PDF Archiváu 2015-05-01 en Wayback Machine. ISBN 92-4-120894-5.
- ↑ «NICE issues guidance on surgery for morbid obesity». National Institute for Health and Clinical Excellence (19th July 2002). Archiváu dende l'orixinal, el 29 d'ochobre de 2004. Consultáu'l 8 de marzu de 2007.
- ↑ «Bariatric Surgery». University of Southern CaliforniaUSC Center for Colorectal and Pelvic Floor Disorders (2006). Archiváu dende l'orixinal, el 2010-02-26. Consultáu'l 8 de marzu de 2007.
- ↑ Romera-Corrolada A, Montori VM, Somers VK, et al (2006). «Association of bodyweight with total mortality and with cardiovascular events in coronary artery disease: a systematic review of cohort studies». Lancet 368 (9536): páxs. 666–78. doi: . PMID 16920472.