Emmanuelle Haïm

Emmanuelle Haïm
Vida
Nacimientu	París, 11 de mayu de 1962 (62 años)
Nacionalidá	Francia
Estudios
Estudios	Conservatoriu de París
Llingües falaes	francés
Alumna de	Yvonne Lefébure; Jean-Claude Raynaud; Kenneth Gilbert; William Christie (es)
Oficiu	direutora d'orquesta, clavecinista, pianista de música clásica (es)
Emplegadores	Conservatoriu de París
Premios	ver caballeru de la Lexón d'Honor ; caballeru de les Artes y les Lletres ; Oficial de la Orde Nacional del Méritu (2 mayu 2017) ; comendador de les Artes y les Lletres (25 mayu 2023) ;
Miembru de	Le Concert d'Astrée (es)
Xéneru artísticu	Música del Barrocu
Instrumentu musical	Clavecín
Discográfica	Virgin Records
IMDb	nm0372071
	leconcertdastree.fr

Emmanuelle Haïm, nacida en París, el 11 de mayu de 1962 ye una clavecinista y direutora d'orquesta con un particular interés en la música antigua y la música barroca.

Formación y empiezos como clavecinista

Haïm creció en París, y foi criada como católica a pesar de que'l so padre ye xudíu.^[6] La so educación musical empezó ceo, dempués de que'l so padre mercára-y un pianu de cola, y una visita a la so familia pol gran virtuosu Zoltán Kocsis cuando ella tenía 8 años d'edá.^[7] Tamién taba interesada na danza de neña, pero foi diagnosticada d'una combadura de la columna vertebral a la edá de 10 años, y llevó un corsé mientres 10 años.

Haïm pasó 13 años estudiando nel Conservatoriu Cimeru de Música de París, onde estudió órganu con André Isoir, recibió formación de pianista con Yvonne Lefébure y estudió escritura musical y harmonía con Jean-Claude Raynaud. Dempués enfocóse nel clavicémbalu, qu'estudió con Kenneth Gilbert y Christophe Rousset, y recibió cinco primeros premios nel Conservatoriu.

William Christie convidar a trabayar col so conxuntu Les Arts Florissants, como intérprete de continuu y asistente musical. Por encamientu de Christie, más tarde trabayó como asistente de Simon Rattle,^[8] y la so artista convidada.^[9]Ye con Simon Rattle cuando decide convertise en direutora.

Periodu docente

La so pasión pola espresión vocal llevar a dedicase a la direición de cantar nel Baroque Music Centre en Versalles. Ella exerz la docencia nel CNSMDP de 1990 a 2002, onde enseña escritura, música vocal barroca, pero tamién ye profesora de repertoriu barrocu. Tamién trabayó con Daniel Harding y Claudio Abbado, mientres acompañaba a delles cantantes como Cecilia Bartoli, Patricia Petibon, Sandrine Piau ....

Le Concert d'Astrée

Dempués de dellos años, Haïm dexó les Arts Florissants pa convertise en direutora d'orquesta. En 2000, formó'l so propiu conxuntu de la dómina barroca, "Le Concert d'Astrée", col que dirixó y realizó xires regularmente^[10] tantu en Francia como nel estranxeru. La orquesta interpreta tantu Rameau o Lully como en Monteverdi, Purcell, Haendel o Mozart, de París a Nueva York y munchos festivales en Francia y nel estranxeru - Londres, Berlín, Salzburgu, Amsterdam -. Esti ésitu coronar en 2003 cola Victoire de la Musique Classique premiando al meyor conxuntu del añu. En 2004, la orquesta camudar a la residencia na Ópera de Lille. Emmanuelle Haïm y Le Concert d'Astrée dan les representaciones teatrales de Tamerlán de Haendel y depués del Orfeo de Monteverdi.

En 2005, pa siguir el so proyeutu con The Concert d'Astrée, creó'l coru del Concert d'Astrée, que se xune a la orquesta en munchos proyeutos. Mientres les producciones d'ópera escénica, Emmanuelle Haïm y Le Concert d'Astrée collaboren con grandes nomes de la puesta n'escena como Jean-François Sivadier, Jean-Louis Martinoty, Robert Wilson, Robert Carsen, David McVicar, Giorgio Barberio Corsetti, Sandrine Anglade. Ente les óperes empobinaes por Emmanuelle Haïm pueden incluyise la Coronación de Poppea y Teseo de Lully, Hipólito y Aricia de Rameau, Giulio Cesara de Handel, Orfeo de Monteverdi, Les bodes de Figaro de Mozart, The Fairy Queen de Purcell ...

En 2001, Le Concert d'Astrée robló un contratu esclusivu cola etiqueta Virgin Classics. Les sos grabaciones son abondosamente compensaos polos críticos: Victoires de la Musique Classique (Lamenti, meyor grabación en 2009, Carestini, la hestoria d'un capáu, meyor grabación en 2008) y la grabación de referencia de Dido y Eneas, qu'en 2003 recibió'l famosu Echo Deutscher Musikpreis (Alemaña).

En 2010, Emmanuelle Haïm dirixó a Philippe Jaroussky y Sandrine Piau en dos nueches de gala escepcionales dedicaes a Haendel nel Théâtre des Champs Élysées, onde va dir de nuevu en payares de 2010 pa dirixir el Orlando de Haendel.

En 2011, dirixó la so orquesta n'otra obra de Haendel, Giulio Cesara, con direición escénica de Laurent Pelly na Opéra Garnier, con Nathalie Dessay o Jane Archibald como Cleopatra.

En 2012, dirixó The Concert d'Astrée en Médée de Marc-Antoine Charpentier nel Théâtre des Champs-Élysées.

Carrera como direutora con otres formaciones

En 2001 fixo'l so debú cola Glyndebourne Touring Opera, nuna producción de Rodelinda de Haendel, que la llevó a una mayor proyeición artística. Tornó a Glyndebourne en 2006 pa llevar a cabu la so producción de Giulio Cesara.^[11] La so primer apaición en Los Proms foi en xunetu de 2008.^[12]En marzu de 2008, Emmanuelle Haïm actúa per primer vegada al mandu de la Orquesta Filarmónica de Berlín. Fiel artista de la Glyndebourne Festival Opera, presentó nel branu de 2008, L'incoronazione di Poppea de Monteverdi. Tamién actúa regularmente la Orquesta del Sieglu de les Lluces, la Orquesta Sinfónica de Birmingham, la Orquesta de Cámara d'Escocia, la Deutsches Sinfonie Orchester de Berlín y la Orquesta Hessischer Rundfunk de Frankfurt.

El so debú n'Estaos Xuníos foi nel añu 2003, nel Teatru de la Ópera de Chicago. El 2 de payares de 2007 convertir na primer muyer en dirixir na Lyric Opera de Chicago, la realización de Giulio Cesara.^[13] La so primer apaición n'Estaos Xuníos con una orquesta sinfónica, foi en payares de 2011, en Los Angeles.^[14]

Haïm se casó y divorció.^[15] Ye la madre d'una fía, Louise, a partir de la so rellación col oboísta Laurent Decker.

Grabaciones

Haïm tien un contratu discográficu con Virgin Classics. Los sos collaboradores incluyeron a Natalie Dessay,^[16] Ian Bostridge, Rolando Villazón, Philippe Jaroussky, Susan Graham, Sara Mingardo y Laurent Naouri.

Discografía (estractu)

Handel, Arcadian Duetos con Natalie Dessay, Laura Claycomb, Véronique Gens et al. (2002, Virgin Classics)
Purcell, Dido y Eneas con Susan Graham, Ian Bostridge et al. (2003, Virgin Classics)
Monteverdi, L'Orfeo con Ian Bostridge, Natalie Dessay, Véronique Gens et al. (2004, Virgin Classics)^[17]
Handel, Deliriu con Natalie Dessay (2005, Virgin Classics)^[18]
Monteverdi, Il Combatimento Di Tancredi i Clorinda con Rolando Villazón , etc. al. (2006, Virgin Classics)
Handel, Il Trionfo del tempo y del disinganno con Natalie Dessay, Ann Hallenberg et al. (2007, Virgin Classics)
Lamenti con Rolando Villazón, Natalie Dessay, Véronique Gens, Joyce DiDonato et al. (2008, Virgin Classics)
Bach, Cantates con Natalie Dessay (2008, Virgin Classics)
Handel, Cleopatra con Natalie Dessay (2011, Virgin Classics)
Xune fête baroque con Natalie Dessay, Ann Hallenberg, Philippe Jaroussky, Rolando Villazón et al. (2012, Virgin Classics)

Premios

Emmanuelle Haïm convertir en Chevalier de la Légion d'Honneur en 2009, y ye Caballeru de la Ordre des Arts et des Lettres. En 2007, llogró'l títulu de miembru honorariu de la Royal Academy of Music de Londres.

Referencies

↑ Afirmao en: Gemeinsame Normdatei. Data de consulta: 15 avientu 2014. Llingua de la obra o nome: alemán. Autor: Biblioteca Nacional d'Alemaña.
↑ Afirmao en: FemBio database. Identificador FemBio: 32334. Apaez como: Emmanuelle Haim. Data de consulta: 9 ochobre 2017. Llingua de la obra o nome: alemán.
↑ Afirmao en: idRef. Identificador de referencia de idRef SUDOC: 080138268. Data de consulta: 5 marzu 2020. Editorial: Agencia Bibliográfica de Enseñanza Superior. Llingua de la obra o nome: francés.
↑ Identificador NOR: PREX1712479D.
↑ Identificador NOR: MICA2308110A.
↑ Michael White (16 de xunu de 2004). «Out of the niche».
↑ Pape, Eric (13 de payares de 2011) (n'inglés). Emmanuelle Haïm in plain sight. Los Angeles Times. ISSN 0458-3035. http://articles.latimes.com/2011/nov/13/entertainment/la-ca-emmanuelle-haim-20111113. Consultáu'l 11 de xineru de 2018.
↑ Richard Wigmore, "Belle of the Baroque". BBC Music Magacín, April 2004..
↑ Evans, Rian (15 de febreru de 2002) (n'inglés). St John Passion/Rattle, Birmingham. The Guardian. ISSN 0261-3077. http://www.theguardian.com/culture/2002/feb/15/artsfeatures8. Consultáu'l 11 de xineru de 2018.
↑ (n'inglés) Classical CDs of the week: Handel, Chabrier and more. 18 de febreru de 2006. ISSN 0307-1235. http://www.telegraph.co.uk/culture/music/cdreviews/3650217/Classical-CDs-of-the-week-Handel-Chabrier-and-more.html. Consultáu'l 11 de xineru de 2018.
↑ Clements, Andrew (7 d'agostu de 2006) (n'inglés). Giulio Cesara, Glyndebourne. The Guardian. ISSN 0261-3077. http://www.theguardian.com/music/2006/aug/07/classicalmusicandopera. Consultáu'l 11 de xineru de 2018.
↑ Jeal, Erica (1 d'agostu de 2008) (n'inglés). Prom 18: L'Incoronazione di Poppea, Royal Albert Hall, London. The Guardian. ISSN 0261-3077. http://www.theguardian.com/music/2008/aug/02/proms.classicalmusicandopera. Consultáu'l 11 de xineru de 2018.
↑ Program, Giulio Cesara, Lyric Opera of Chicago 2007/8 season, page 29.
↑ Pape, Eric (13 de payares de 2011) (n'inglés). Emmanuelle Haïm in plain sight. Los Angeles Times. ISSN 0458-3035. http://articles.latimes.com/2011/nov/13/entertainment/la-ca-emmanuelle-haim-20111113. Consultáu'l 11 de xineru de 2018.
↑ Midgette, Anne, "L'Haïm" (July 2005). Opera News, 70 (1): pp. 38041.
↑ (n'inglés) Classical CDs of the week: Handel, Chabrier and more. 18 de febreru de 2006. ISSN 0307-1235. http://www.telegraph.co.uk/culture/music/cdreviews/3650217/Classical-CDs-of-the-week-Handel-Chabrier-and-more.html. Consultáu'l 11 de xineru de 2018.
↑ (n'inglés) Classical CDs of the week: Monteverdi: L'Orfeo and more. 23 de mayu de 2004. ISSN 0307-1235. http://www.telegraph.co.uk/culture/music/cdreviews/3617640/Classical-CDs-of-the-week-Monteverdi-LOrfeo-and-more.html. Consultáu'l 11 de xineru de 2018.
↑ Clements, Andrew (20 de xineru de 2006) (n'inglés). CD: Handel: Deliriu Amorosu; El mio Palpita Il Cor. The Guardian. ISSN 0261-3077. http://www.theguardian.com/music/2006/jan/20/classicalmusicandopera.shopping3. Consultáu'l 11 de xineru de 2018.

Enllaces esternos

[62ff95cd588d158675be3e1374bc4ed4498f9c3c-1] Afirmao en: Gemeinsame Normdatei. Data de consulta: 15 avientu 2014. Llingua de la obra o nome: alemán. Autor: Biblioteca Nacional d'Alemaña.

[93261e16c39d086ade3e0c58ea9f856ca28e11f0-2] Afirmao en: FemBio database. Identificador FemBio: 32334. Apaez como: Emmanuelle Haim. Data de consulta: 9 ochobre 2017. Llingua de la obra o nome: alemán.

[326e7508872ad47a3196c16cbf07c8d6da73c44f-3] Afirmao en: idRef. Identificador de referencia de idRef SUDOC: 080138268. Data de consulta: 5 marzu 2020. Editorial: Agencia Bibliográfica de Enseñanza Superior. Llingua de la obra o nome: francés.

[b88b74ed7ee55c88f3ba13362fec1cc869892a2b-4] Identificador NOR: PREX1712479D.

[1f1886ab3dd9656b04dc1cdbba75e3aedd190376-5] Identificador NOR: MICA2308110A.

[6] Michael White (16 de xunu de 2004). «Out of the niche».

[7] Pape, Eric (13 de payares de 2011) (n'inglés). Emmanuelle Haïm in plain sight. Los Angeles Times. ISSN 0458-3035. http://articles.latimes.com/2011/nov/13/entertainment/la-ca-emmanuelle-haim-20111113. Consultáu'l 11 de xineru de 2018.

[8] Richard Wigmore, "Belle of the Baroque". BBC Music Magacín, April 2004..

[9] Evans, Rian (15 de febreru de 2002) (n'inglés). St John Passion/Rattle, Birmingham. The Guardian. ISSN 0261-3077. http://www.theguardian.com/culture/2002/feb/15/artsfeatures8. Consultáu'l 11 de xineru de 2018.

[10] (n'inglés) Classical CDs of the week: Handel, Chabrier and more. 18 de febreru de 2006. ISSN 0307-1235. http://www.telegraph.co.uk/culture/music/cdreviews/3650217/Classical-CDs-of-the-week-Handel-Chabrier-and-more.html. Consultáu'l 11 de xineru de 2018.

[11] Clements, Andrew (7 d'agostu de 2006) (n'inglés). Giulio Cesara, Glyndebourne. The Guardian. ISSN 0261-3077. http://www.theguardian.com/music/2006/aug/07/classicalmusicandopera. Consultáu'l 11 de xineru de 2018.

[12] Jeal, Erica (1 d'agostu de 2008) (n'inglés). Prom 18: L'Incoronazione di Poppea, Royal Albert Hall, London. The Guardian. ISSN 0261-3077. http://www.theguardian.com/music/2008/aug/02/proms.classicalmusicandopera. Consultáu'l 11 de xineru de 2018.

[13] Program, Giulio Cesara, Lyric Opera of Chicago 2007/8 season, page 29.

[14] Pape, Eric (13 de payares de 2011) (n'inglés). Emmanuelle Haïm in plain sight. Los Angeles Times. ISSN 0458-3035. http://articles.latimes.com/2011/nov/13/entertainment/la-ca-emmanuelle-haim-20111113. Consultáu'l 11 de xineru de 2018.

[15] Midgette, Anne, "L'Haïm" (July 2005). Opera News, 70 (1): pp. 38041.

[16] (n'inglés) Classical CDs of the week: Handel, Chabrier and more. 18 de febreru de 2006. ISSN 0307-1235. http://www.telegraph.co.uk/culture/music/cdreviews/3650217/Classical-CDs-of-the-week-Handel-Chabrier-and-more.html. Consultáu'l 11 de xineru de 2018.

[17] (n'inglés) Classical CDs of the week: Monteverdi: L'Orfeo and more. 23 de mayu de 2004. ISSN 0307-1235. http://www.telegraph.co.uk/culture/music/cdreviews/3617640/Classical-CDs-of-the-week-Monteverdi-LOrfeo-and-more.html. Consultáu'l 11 de xineru de 2018.

[18] Clements, Andrew (20 de xineru de 2006) (n'inglés). CD: Handel: Deliriu Amorosu; El mio Palpita Il Cor. The Guardian. ISSN 0261-3077. http://www.theguardian.com/music/2006/jan/20/classicalmusicandopera.shopping3. Consultáu'l 11 de xineru de 2018.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[14]

[15]

[16]

[17]

[18]