Conringia orientalis

De Wikipedia
Conringia orientalis
Clasificación científica
Reinu: Plantae
División: Magnoliophyta
Clas: Magnoliopsida
Orde: Brassicales
Familia: Brassicaceae
Xéneru: Conringia
Especie: Conringia orientalis
(L.) C.Presl
Consultes
Royal Botanic Gardens, Kew Royal Botanic Gardens, Kew
World Flora Online World Flora online
[editar datos en Wikidata]

Conringia orientalis ye una planta de la familia de les brasicacees.

Ilustración
Vista de la planta
Nel so hábitat

Descripción[editar | editar la fonte]

El Collejón (Conringia orientalis) ye una especie , añal, glabra, d'hasta 50 cm de fueyes inferiores enteres, ovaes y peciolaes, les cimeres sentaes y abrazadoras. Flores amarellentaes o blancu-verdoses nuna inflorescencia allargada non ramosa; pétalos de 8-13 mm, más llargos que los sépalos. Vaina de 5-10 cm, cuadrangular. Floria en primavera.

Hábitat[editar | editar la fonte]

Planta ruderal, habita tamién en campos de llabranza.

Distribución[editar | editar la fonte]

Orixinaria del centru y del este d'Europa; naturalizada o casual n'otres partes.

Taxonomía[editar | editar la fonte]

Conringia orientalis describióse por (L.) C.Presl y espublizóse en Flora Sicula (Presl) 1: 79. 1826.[1]

Sinonimia
  • Arabis orientalis (L.) Prantl
  • Brassica agrestis Steud.
  • Brassica orientalis L.
  • Brassica perfoliata (Crantz) Lam.
  • Brassica turrita Weigel
  • Cakile perfoliata L'Hér. ex DC.
  • Cheiranthus orientalis (L.) Cav.
  • Cheiranthus syriacus DC.
  • Conringia perfoliata (Crantz) Link
  • Crucifera conringia E.H.L.Krause
  • Erysimum brassica Crantz
  • Erysimum campestre Scop.
  • Erysimum glaucum Moench
  • Erysimum orientale (L.) Crantz
  • Erysimum perfoliatum Crantz
  • Gorinkia orientalis (L.) J.Presl & C.Presl
  • Hesperis pulmonarioides Boiss.
  • Hesperis syriaca (DC.) F.Dvořák
  • Sisymbrium tetragonum Trautv.

Ver tamién[editar | editar la fonte]

Referencies[editar | editar la fonte]

  1. «Conringia orientalis». Tropicos.org. Missouri Botanical Garden. Consultáu'l 14 d'ochobre de 2014.

Bibliografía[editar | editar la fonte]

  1. CONABIO. 2009. Catálogo taxonómico de especies de México. 1. In Capital Nat. Méxicu. CONABIO, Mexico City.
  2. Correll, D. S. & M. C. Johnston. 1970. Man. Vasc. Pl. Texas i–xv, 1–1881. The University of Texas at Dallas, Richardson.
  3. Fernald, M. 1950. Manual (ed. 8) i–lxiv, 1–1632. American Book Co., New York.
  4. Flora of North America Editorial Committee, e. 2010. Magnoliophyta: Salicaceae to Brassicaceae. Fl. N. Amer. 7: i–xxii, 1–797.
  5. Gleason, H. A. 1968. The Choripetalous Dicotyledoneae. vol. 2. 655 pp. In H. A. Gleason Ill. Fl. N. U.S.. New York Botanical Garden, New York.
  6. Great Plains Flora Association. 1986. Fl. Great Plains i–vii, 1–1392. University Press of Kansas, Lawrence.
  7. Hickman, J. C. 1993. The Jepson Manual: Higher Plants of California 1–1400. University of California Press, Berkeley.
  8. Hitchcock, C. H., A.J. Cronquist, F. M. Ownbey & J. W. Thompson. 1984. Salicaceae to Saxifragaceae. Part II: 1–597. In C. L. Hitchcock Vasc. Pl. Pacif. N.W.. University of Washington Press, Seattle.
  9. Holmgren, N. H., P. K. Holmgren & A.J. Cronquist. 2005. Vascular plants of the intermountain west, U.S.A., subclass Dilleniidae. 2(B): 1–488. In A.J. Cronquist, A. H. Holmgren, N. H. Holmgren, J. L. Reveal & P. K. Holmgren (eds.) Intermount. Fl.. Hafner Pub. Co., New York.
  10. Kearney, T. H. & R. H. Peebles. 1960. Arizona Fl. (ed. 2) 1032 pp.
  11. Moss, E. H. 1983. Fl. Alberta (ed. 2) i–xii, 1–687. University of Toronto Press, Toronto.
  12. Munz, P. A. 1974. Fl. S. Calif. 1–1086. University of California Press, Berkeley.

Enllaces esternos[editar | editar la fonte]