Catalina de Borbón

De Wikipedia
Catalina de Borbón
rexenta

Vida
Nacimientu París[1]7 de febreru de 1559
Nacionalidá Bandera de Francia Francia
Muerte Nancy[2] y palacio de los duques de Lorena (es) Traducir13 de febreru de 1604[3] (45 años)
Familia
Padre Antoniu de Borbón
Madre Xuana d'Albret
Casada con Enrique II de Lorena (es) Traducir (1599 – )[4]
Hermanos/es Enrique IV de Francia
Pueblu Casa de Borbón en Francia (es) Traducir
Casa de Borbón
Estudios
Llingües falaes francés
occitanu
llatín
Oficiu aristócrataescritora
Creencies
Relixón calvinismu
Cambiar los datos en Wikidata

Catalina de Borbón (París, 7 de febreru de 1559 - Nancy, 13 de febreru de 1604) yera fía de la reina Xuana d'Albret y el rei Antonio de Navarra.

Serviciu políticu[editar | editar la fonte]

Dempués de l'adhesión del so hermanu, Enrique de Navarra, al tronu de Francia, foi creada duquesa d'Albret y condesa de Armagnac. Por cuenta del so hermanu, convertir en gobernante del principáu de Béarn en 1572, Enrique IV de Francia y de Navarra taba xeneralmente ausente n'otres partes de Francia. Dempués del so escape del cautiverio en 1576, confió a Catalina'l gobiernu de Béarn. Ella sirvió cuasi de cutio como rexente hasta 1596, onde ente les sos otres responsabilidaes, esti firme protestante acoyó a Antonio Pérez del Fierro, un famosu católicu español refuxáu del rei Felipe II. Nomada pol so hermanu pa sentase nel so Conseyu como representante de los intereses protestantes franceses en 1598, dedicar a convencer a los hugonotes a tar acordies con el Edictu de Nantes.

Matrimoniu[editar | editar la fonte]

Como parte del tratáu de Saint-Germain-en-Laye ente Enrique IV y el duque Carlos III de Lorena, alcordóse que Catalina tenía de casase col fíu mayor de Carlos, Enrique (1563-1624). L'alcuerdu matrimonial foi robláu'l 13 de xunetu de 1598. Sicasí, Catalina yera una calvinista convencida, que se negaba a convertise al catolicismu romanu, ente que'l so home yera un católicu devotu, y ex miembru de la Lliga Santa.

Asina, el papa foi riquíu pa faer una dispensa pa dexar que los dos casárense. El 29 d'avientu de 1598 el papa Clemente VIII declaró opositor al matrimoniu. Insatisfechu, Enrique IV amedranó al arzobispu de Reims na concesión d'una autorización de matrimoniu. Esto fixo en Saint-Germain-en-Laye el 31 de xineru de 1599. Enrique finalmente llogró un alcuerdu papal. Sicasí, Catalina nun taría enforma tiempu casada primero que morriera, ensin fíos. El so home volvió casase con Margarita Gonzaga de Mantua, una sobrina de María de Médici (segunda esposa d'Enrique IV).

Escritos[editar | editar la fonte]

Catalina de Borbón foi tamién una escritora. Les sos obres consisten principalmente en sonetos y correspondencia.[5][6]

Ancestros[editar | editar la fonte]