Bethel

Bethel
Alministración
Rexón xeográfica	Canaán
Tipu d'entidá	asentamientu humanu
Xeografía
Coordenaes	31°55′22″N 35°14′29″E / 31.9228°N 35.2414°E
	Bethel Bethel (Tierra)
Superficie	[convert: unknown unit] km²

Esti artículu trata sobro una ciudá rexistrada en La Biblia. Pa ver otros significaos de Betel o Bethel, Betel (dixebra).

Betel, n'hebréu (בית אל), significa "casa de Dios", ye'l nome d'una ciudá cananea de l'antigua rexón de Samaria, asitiada nel centru de la tierra de Canaán, al noroeste d'Ai pel camín pa Siquem, a 30 quilómetros al sur de Silu y a unos 16 quilómetros al norte de Xerusalén. Betel ye la segunda ciudá más mentada na Biblia.

L'estudiosu estauxunidense Edward Robinson identificó l'aldega de Beitin en Cixordania col antiguu Bethel n'Investigaciones Bíbliques en Palestina, 1838-52. Básase principalmente nel allugamientu descritu nos testos anteriores y nes semeyances filolóxiques ente'l nome antiguo y moderno, col argumentu de que la sustitución del hebréu el col árabe en nun yera inusual.^[1]

Nesti llugar foi onde Abraham construyó'l so altar cuando llegó per primer vegada a Canaán (Xénesis 12:8; 13:3). Ellí Jacob vio en visión una escalera que'l so estremu tocaba'l cielu y los ánxeles xubíen y baxaben Xénesis 28:10-19. Por esta razón Jacob tuvo mieu, y dixo: "¡Qué tarrecible ye esti llugar! Nun ye otra cosa que casa de Dios, y puerta del cielu". y llamó Betel al llugar que yera conocíu como Lluz (Xénesis 35-15).

Betel tamién yera un santuariu nos díes del profeta Samuel, quién ellí xulgaba al pueblu (1 Samuel 7:16 ; 10:3). Y foi'l llugar onde foi soterrada Débora, la nodriza de Rebeca, esposa d'Isaac.

Betel foi'l llugar de nacencia de Hiel quien trató de reedificar la ciudá de Xericó (1 Reis 16:34).

Cuando Betel entá nun pertenecía al pueblu d'Israel, Xosué debió batallar contra'l rei de Betel, y otros reis y vencer (Xosué 12-16).

Cuando'l pueblu d'Israel tomara posesión de la tierra prometida, na repartición por tribus foi asignada a la Tribu de Benjamín (Xosué 18-22), pero en tiempos posteriores perteneció a la Tribu de Xudá (II Cróniques 13:19)).

Foi unu de los llugares onde permaneció'l Arca de l'Alianza, símbolu de la presencia de Dios.

En Betel el profeta Samuel xulgaba al pueblu.

Dempués el profeta Eliseo xubió d'ellí a Betel; y mientres xubía pel camín, unos rapazos salieron de la ciudá y burllábense d'él, y dicíen-y: ¡Xube, calvu; xube, calvu! Cuando él miró escontra tras y ver, arrenegar nel nome del Señor. Entós salieron dos oses del monte y despedazaron d'ellos a cuarenta y dos mochachos. (II Reis 2:23)

Dempués de la división del reinu d'Israel, Jeroboam I, Rei d'Israel mandó irguir un magüetu d'oru en Betel (I Reis 21:29)) que foi destruyíu por Josías, rei de Xudá, munchos años dempués (II Reis 23:15).

Betel foi tamién un llugar onde s'arrexuntaron dalgunos de los exiliaos de Babilonia que tornaron a Israel nel añu 537 e.C. (Esdras 2:28)).

El profeta Oseas, un sieglu antes de Jeremías, referir a Betel con otru nome: "Bet-Áven" (Oseas 4:15; 5:8; 10:5-8). que significa "Casa d'Enconía", "Casa de la Nada", "Casa de Vanidá", "Casa de Nulidá", esto ye, de los ídolos.

En Amós 7:12-13 el sacerdote Amasías diz a al profeta Amós que fuxa a Xudá y nun profetice más en Betel por que ye santuariu del rei, y cabecera del reinu.

El profeta Jeremías afirma que "la casa d'Israel avergoñar de Betel" (Jeremías 48:13), por cuenta de la so idolatría y, específicamente, al cultu al magüetu d'oru.

Referencies[editar | editar la fonte]

↑ Gitin, edited by Seymour; Wright,, J. Edward; Dessel, J.P. (2006) Confronting the past : archaeological and historical essays on ancient Israel in honor of William G. Dever. Winona Lake: Eisenbrauns, páx. 270-273. ISBN 978-1575061177.

Enllaces esternos[editar | editar la fonte]

[1] Gitin, edited by Seymour; Wright,, J. Edward; Dessel, J.P. (2006) Confronting the past : archaeological and historical essays on ancient Israel in honor of William G. Dever. Winona Lake: Eisenbrauns, páx. 270-273. ISBN 978-1575061177.

[1]