Saltar al conteníu

Alfredo Pérez Rubalcaba

De Wikipedia
Alfredo Pérez Rubalcaba
6. secretariu xeneral del Partíu Socialista Obreru Español

4 febreru 2012 - 26 xunetu 2014
José Luis Rodríguez Zapatero - Pedro Sánchez Pérez-Castejón
Diputáu nel Congresu de los Diputaos d'España

5 avientu 2011 - 2 setiembre 2014
Distritu: Madrid
Eleiciones: eleiciones xenerales d'España de 2011
portavoz del Gobierno de España (es) Traducir

21 ochobre 2010 - 12 xunetu 2011
María Teresa Fernández de la Vega - José Blanco
vicepresidente primero del Gobierno de España (es) Traducir

21 ochobre 2010 - 12 xunetu 2011
María Teresa Fernández de la Vega - Elena Salgado
Diputáu nel Congresu de los Diputaos d'España

24 marzu 2008 - 13 avientu 2011
Distritu: Cádiz
Eleiciones: eleiciones xenerales d'España de 2008
ministro del Interior (es) Traducir

11 abril 2006 - 12 xunetu 2011
José Antonio Alonso - Antonio Camacho Vizcaíno (es) Traducir
Diputáu nel Congresu de los Diputaos d'España

31 marzu 2004 - 15 xineru 2008
Distritu: Cantabria
Eleiciones: eleiciones xenerales d'España de 2004
Diputáu nel Congresu de los Diputaos d'España

24 marzu 2000 - 2 abril 2004
Distritu: Madrid
Eleiciones: eleiciones xenerales d'España de 2000
Diputáu nel Congresu de los Diputaos d'España

26 marzu 1996 - 5 abril 2000
Distritu: Madrid
Eleiciones: eleiciones xenerales d'España de 1996
ministru de la Presidencia

13 xunetu 1993 - 6 mayu 1996
Virgilio Zapatero - Francisco Álvarez-Cascos Fernández
portavoz del Gobierno de España (es) Traducir

13 xunetu 1993 - 6 mayu 1996
Rosa Conde - Miguel Ángel Rodríguez Bajón
Diputáu nel Congresu de los Diputaos d'España

24 xunu 1993 - 9 xineru 1996
Distritu: Toledo
Eleiciones: eleiciones xenerales d'España de 1993
ministru d'Educación y Ciencia

24 xunu 1992 - 12 xunetu 1993
Javier Solana - Gustavo Suárez Pertierra
Secretario de Estado de Educación (es) Traducir

30 xunetu 1988 - 27 xunu 1992
secretario general de Educación (es) Traducir

30 setiembre 1986 - 30 xunetu 1988
Manuel de Puelles Benítez (es) Traducir
direutor xeneral d'Enseñanza Universitaria

27 mayu 1985 - 25 setiembre 1986
Emilio Lamo de Espinosa
Vida
Nacimientu Solares28 de xunetu de 1951[1]
Nacionalidá España
Llingua materna castellanu
Muerte Hospital Universitariu Puerta de Hierro[2]10 de mayu de 2019[3] (67 años)
Sepultura Alcobendas
Causa de la muerte accidente vascular cerebral[3]
Familia
Padre Alfredo Pérez
Madre María Dolores Rubalcaba
Casáu con Pilar Goya Laza (1979 – )
Estudios
Estudios Universidá Complutense de Madrid
Llingües falaes inglés
francés
alemán
Oficiu químicu, políticuprofesor titular
Llugares de trabayu Madrid
Emplegadores Universidá Complutense de Madrid
Premios
Miembru de Fundación Alternativas (es) Traducir
Creencies
Partíu políticu Partíu Socialista Obreru Español (dende 1974)
IMDb nm2493521
Cambiar los datos en Wikidata

Alfredo Pérez Rubalcaba, (28 de xunetu de 1951Solares – 10 de mayu de 2019Hospital Universitariu Puerta de Hierro), foi un políticu español, miembru del Partíu Socialista Obreru Español. Foi vicepresidente del Gobiernu d'España, ministru d'Interior y voceru del Gobiernu. El 27 de mayu de 2011 foi propuestu pol presidente del Gobiernu español, José Luis Rodríguez Zapatero, como candidatu a la so socesión dientro del partíu socialista.

Biografía

[editar | editar la fonte]

Xuventú y formación

[editar | editar la fonte]

Fíu d'un aviador subleváu nel golpe d'Estáu del 17 y el 18 de xunetu de 1936 y nietu de republicanos, estudió nel colexu Nuestra Señora del Pilar, en Madrid. Depues entamó los estudios de llicenciáu en Ciences Químiques na Universidá Complutense de Madrid, especializándose en química orgánica y bioquímica.

Doctoróse nel añu 1978. Tres años enantes, nos campeonatos nacionales universitarios, marcaba un bon resultáu al percorrer 100 metros en 10,9 segundos, baxo los colores de la seición d'atletismu del Celta de Vigo.

Carrera universitaria y pública

[editar | editar la fonte]

Profesor titular de química orgánica nel departamentu del mesmu nome na Universidá Complutense de Madrid, trabayó tamién na universidá alemana de Constance y la Universidá de Montpellier, en Francia. El so trabayu d'investigación dientro'l campu de la química orgánice ta sobretoo centráu nos mecanismo de reacción, publicando hasta una trentena d'artículos en delles revistes científiques.

Entra na función pública n'avientu de 1982, convirtiéndose en direutor de la conseyería téunica del secretariu d'Estáu al cargu de la Enseñanza cimera y de la Investigación. Ocupa esta plaza hasta'l so nomamientu como direutor xeneral de les Enseñances universitaries, en mayu de 1985.

Debut políticu

[editar | editar la fonte]

Entra nel Partíu Socialista Obreru Español (PSOE) nel añu 1974. Entama a trabayar na Federación Socialista Madrilana (FSM), pasando dempués al senu de les comisiones de la Enseñanza y de la Investigación, tanto nel partíu como nel so grupu parllamentariu. El 25 de setiembre de 1986 empecipia la so carrera política como secretariu xeneral d'Educación del ministeriu d'Educación y Ciencia. Posteriormente, el 29 de xuentu de 1988 será nomáu secretariu d'Estáu.

Entrada nel gobiernu

[editar | editar la fonte]

Entra nel ministeriu d'Educación y Ciencia cola baxa por dimisión de Francisco Fernández Ordóñez, tomando posesión del cargu el 24 de xunu de 1992. Elixíu diputáu por Toledo nes eleiciones xenerales de 1993, en xunetu va ser nomáu ministru de la Presidencia y voceru del Gobiernu español. El so llabor más destacáu nesti periodu será la negación de cualesquier rellación ente'l gobiernu socialista de Felipe González y los Grupos Antiterroristes de Lliberación (GAL).

Un pilar del PSOE escontra'l terrorismu vascu

[editar | editar la fonte]

Dempués de les eleiciones xenerales de 1996, marcaes pola victoria del popular José María Aznar, foi elixíu diputáu pola Comunidá de Madrid. Nesti tiempu desempeña'l cargu de voceru del grupu socialista na comisión parllamentaria de la Ciencia y la Teunoloxía. Llegáu xunu de 1997, entra na comisión federal del partíu, baxo proposición del nuevu secretariu xeneral, Joaquín Almunia.

Nesi sen, Rubalcaba será responsable de la estaya de Comunicación y será ún de los principales responsables de les discusiones col gobiernu conservador español al rodiu de la tregua de 1999 de la banda terrorista ETA. Cola llegada de José Luis Rodríguez Zapatero a la xefatura del partíu socialista nel añu 2000, conviértese en miembru del comité federal

La victoria de 2004

[editar | editar la fonte]

Ye elixíu en 2004 como responsable de la estratexia eleutoral del PSOE con motivu de les eleiciones xenerales de 14 de marzu, siendo consideráu como ún de los artífices de l'ésitu del partíu. El 13 de marzu, dos díes dempués de los atentaos del 11 de marzu en Madrid, mostrose mui críticu col gobiernu conservador de José María Aznar, que nun se presentaba a la reeleición, por atribuir l'atentáu a la banda terrorista ETA, declarando en rueda de prensa que "Los españoles merecen un gobiernu que nun-yos mienta". Na xornada eleutoral del 14 de marzu, el partíu socialista gana les eleiciones col 42,6% de los votos y 164 diputaos d'un total de 350, quedando derrotáu el PP de Mariano Rajoy.

2006: la vuelta'l gobiernu

[editar | editar la fonte]

El 7 d'abril de 2006, Alfredo Pérez Rubalcaba entra de nuevu nel gobiernu del Estáu como ministru d'Interior. Nesti puestu ye l'encargáu d'un nuevu alto'l fueu proclamáu polos terroristes vascos y que ruempi col atentáu nel aeropuertu de Madrid-Barajas.

Col segundu procesu de reordenamientu ministerial lleváu a cabu pol presidente Zapatero na so segunda llexislatura n'ochobre de 2010, recupera les funciones de vicepresidente y voceru del Gobiernu español.

El 2 d'abril de 2011, José Luís Rodríguez Zapatero anuncia que nun va presentase de nuevu a la reeleición y llama a la convocatoria d'eleiciones primaries dientro'l partíu socialista pa elixir al que va ser el so socesor. Tres la renuncia de Carme Chacón, ministra de Defensa, a concurrir como candidata al liderar el partíu dientro d'esti procesu, el 27 de mayu de 2011, Alfredo Pérez Rubalcaba ye designáu pol presidente del Gobiernu como'l candidatu de la direición pa esti procesu de primaries que va celebrase nel próximu mes de xunu.

Referencies

[editar | editar la fonte]
  1. Afirmao en: Munzinger Personen. Identificador Munzinger: 00000028443. Data de consulta: 9 ochobre 2017. Apaez como: Alfredo Perez Rubalcaba. Llingua de la obra o nome: alemán.
  2. URL de la referencia: https://www.huffingtonpost.es/entry/la-vida-politica-de-rubalcaba-en-imagenes_es_5cd45049e4b054da4e858b33?ncid=other_homepage_tiwdkz83gze. Data de consulta: 10 mayu 2019.
  3. 3,0 3,1 «Muere Alfredo Pérez Rubalcaba» (10 mayu 2019). Consultáu'l 10 mayu 2019.
  4. Identificador del Boletín Oficial del Estado: BOE-A-1996-10668.
  5. Identificador del Boletín Oficial del Estado: BOE-A-1998-27480.
  6. «La Policía y la Guardia Civil otorgan su máxima distinción a Pérez Rubalcaba» (3 payares 2020).
  7. Identificador del Boletín Oficial del Estado: BOE-A-2020-13561.
  8. URL de la referencia: https://web.archive.org/web/20161026113558/http://www.fundacionalternativas.org/la-fundacion/patronato. Data de consulta: 6 xunu 2017.

Enllaces esternos

[editar | editar la fonte]


Predecesor:
Javier Solana
Ministru d'Educación y Ciencia
1992-1993
Socesor:
Gustavo Suárez Pertierra
Predecesor:
Virgilio Zapatero
Ministru de la Presidencia
1993-1996
Socesor:
Francisco Álvarez Cascos
Predecesor:
Rosa Conde
Portavoz del Gobiernu d'España
1993-1996
Socesor:
Miguel Ángel Rodríguez Bajón
Predecesor:
José Antonio Alonso
Ministru del Interior
2006-
Socesor:
Nel cargu
Predecesor:
María Teresa Fernández de la Vega
Vicepresidente Primeru del Gobiernu
2010-
Socesor:
Nel cargu
Predecesor:
María Teresa Fernández de la Vega
Portavoz del Gobiernu d'España
2010-
Socesor:
Nel cargu