Álvaro Galmés de Fuentes
Álvaro Galmés de Fuentes | |||
|---|---|---|---|
| |||
| Vida | |||
| Nacimientu | Madrid, 11 de payares de 1924 | ||
| Nacionalidá |
 España | ||
| Fallecimientu |
Madrid, 5 de febreru de 2003 (78 años) | ||
| Estudios | |||
| Estudios |
Universidá Complutense de Madrid Universidá de Zúrich | ||
| Llingües | castellanu | ||
| Oficiu | |||
| Oficiu | arabista | ||
| Emplegadores | Universidá Complutense de Madrid | ||
| Premios | |||
| Miembru de | Real Academia de la Historia | ||
 | |||
Álvaro Galmés de Fuentes (Madrid, 11 de payares de 1924 - 5 de febreru de 2003), filólogu, dialectólogu y arabista español.[1]
Biografía[editar | editar la fonte]
Sobrino nietu de Ramón Menéndez Pidal, tamién foi'l so alumnu.[1] Llicenciáu en Filoloxía Románica na Universidá de Madrid en 1947, algamó'l grau de doctor con premiu estraordinariu en 1954 y completó la so formación humanista na Universidá de Zúrich ente los años 1949 y 1951.[1]
Foi caderalgu de Filoloxía Románica de les Universidaes de La Llaguna, Uviéu y Complutense de Madrid, decanu de la Facultá de Filoloxía de la Universidá d'Uviéu, profesor visitante de les Universidaes de Múnich, Wisconsin y Princeton.[2]
Dirixó la Colección de lliteratura española aljamiado-morisca. Académicu de númberu de la Real Academia de la Hestoria; Académicu d'honor de l'Academia de la Llingua Asturiana; Vocal del Comité Internacional d'Estudios Moriscos; Presidente de l'Asociación Nacional de Filólogos Romanistas Españoles; Patronu de la Fundación Menéndez Pidal; miembru del Colexu Llibre d'Eméritos.[2]
Foi galardonáu col Premiu Nacional de Investigación Ramón Menéndez Pidal en 2002, según el xuráu, por ser continuador "de la meyor tradición de la Filoloxía Hispánica y les sos aportaciones renovadores dende les perspectives románicu y semíticu".[1]
Considerar una de les máximes autoridaes españoles y mundiales en filoloxía románica y arábiga.[1]
Homenaxes[editar | editar la fonte]
La Universidá d'Uviéu dedicó una sala de la Biblioteca d'Humanidaes al profesor Galmés de Fuentes.[3]
Obres[editar | editar la fonte]
- Influencies sintáctiques y estilístiques del árabe na prosa medieval castellana (1955, 1996)
- Les sibilantes na Romania (1962)
- Épica árabe y épica castellana (1978)
- El llibru de les batalles, narraciones caballeresques aljamiado-morisques (1975)
- Hestoria de los amores de París y Viena (1970)
- Dialectoloxía mozárabe (1983)
- Los moriscos (dende la so mesma vera) (1993)
- Les jarchas mozárabes. Forma y significáu (1994)
- L'amor cortés na llírica árabe y na llírica provenzal (1996)
Referencies[editar | editar la fonte]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 «Obituariu del Dr. Galmés». La Vanguardia. Consultáu'l 25 de mayu de 2012.
- ↑ 2,0 2,1 Dr. Galmés
- ↑ universidá_dedica_una sala_de_la biblioteca_de_humanidaes_al profesor_alvar.html Biblioteca d'Humanidaes
Enllaces esternos[editar | editar la fonte]
- José Ramón Fernández González. «Necrolóxica sobre'l Dr. Álvaro Galmés de Fuentes». Institut d'Estudis Catalans.
| Predecesor: Julio Caro Baroja |
 Medaya 20 1996 - 2003 |
Socesor: Fernando Díaz Esteban |
Datos: Q6172794
