Aquila fasciata

Aquila fasciata; águila bragada
Estáu de caltenimientu
	; Esmolición menor (IUCN 3.1)
Clasificación científica
Reinu:	Animalia
Filu:	Chordata
Clas:	Aves
Orde:	Accipitriformes
Familia:	Accipitridae
Subfamilia:	Buteoninae
Xéneru:	Aquila
Especie:	A. fasciata; (Vieillot, 1822)
Distribución
Sinonimia
	Hieraaetus fasciatus;
Consultes
	[editar datos en Wikidata]

Les especies d'aves con nome común en llingua asturiana márquense como ^NOA. En casu contrariu, conséñase'l nome científicu. L'águila bragada^[2] (Aquila fasciata) ye una especie d'ave accipitriforme^[3] de la familia Accipitridae qu'habita dende la cuenca mediterránea hasta'l Sureste asiáticu.

Carauterístiques[editar | editar la fonte]

Ye una ave rapaz diurna d'unos 70 cm de llargor, con un pesu d'ente 1,6 y 2,2 kg . D'aspeutu grande y fuerte, los adultos presenten envés marrón claru y partes inferiores más clares, blancu-amarellentaes con trazos escuros.

Historia natural[editar | editar la fonte]

Caza coneyos, palombos, perdices y llagartos. Cría en parés predreses, escasamente n'árboles.

Ye sedentaria, con dispersión xuvenil. Amenaciada, ta en grave retrocesu. Tendíos llétricos, furtivismu y molesties nes zones de cría son los sos mayores peligros.

Estáu de caltenimientu[editar | editar la fonte]

Mientres les poblaciones asiátiques son desconocíes, les mediterránees tienen los sos mayores efeutivos na Península Ibérica y el Magreb. Nos años 1980 censóse una población n'Europa d'ente 815 y 891 pareyes.^{[ensin referencies]} Con datos de diversos censos europeos de distintos años, la Sociedá Española d'Ornitoloxía (SEO) envaloró ente 733 y 768 pareyes en 2005.^[4] En 2000 BirdLife International envaloró la población europea ente 860 y 1100 pareyes.^[5]

Na península Ibérica[editar | editar la fonte]

L'águila bragada sumió práuticamente del llau norte, con poblaciones marxinales asitiaes na so llende de distribución como les de Castiella y Lleón y Arribes del Duero, estazándose coles mesmes na zona centro y Castiella-La Mancha. Les poblaciones del sureste, Comunidá Valenciana y catalanes, unes de les más trupes de la península sofrieron nel pasáu (años 80) descensos bien sópitos (ente'l 25-50%). Les úniques poblaciones aparentemente estables asítiase en delles zones d'Andalucía, Comunidá Valenciana y Estremadura. L'águila bragada con una población pequeña (d'ente 733 y 768 pareyes en 2003)^[4] alcuéntrase En Peligru d'estinción nel Llibru Coloráu de les Aves d'España (2004) yá que sufrió un drásticu amenorgamientu na metá norte, sureste y llevante na so distribución de la península Ibérica. Esta situación llevó a la organización SEO/Birdlife a la declaración nel añu 2005 como Ave del Añu.^[4]

Amenaces[editar | editar la fonte]

Según el Llibru Coloráu de les Aves d'España (2004), les principales causes seríen demográfiques:

Mortalidá per persecución direuta (venenu, trampes, disparos).
Electrocución y choque con tendíos llétricos.
Perda del hábitat (ver, por casu el casu del Parque Natural de Cabu Cope y Puntes de Calnegre).
Cambeos na dieta (por cuenta de la escasez de coneyu).
Molesties por actividaes recreatives.

Subespecies[editar | editar la fonte]

Reconócense dos subespecies d'Aquila fasciata :^[3]

Aquila fasciata fasciata - de la Cuenca mediterránea hasta'l sur de China y Indochina.
Aquila fasciata renschi - Islles Menores de la Sonda.

Referencies[editar | editar la fonte]

↑ T. Mebs und D. Schmidt: Die Greifvögel Europas, Nordafrikas und Vorderasiens. Franckh-Kosmos, Stuttgart, 2006. ISBN 3-440-09585-1 and J. Ferguson-Lees, D. A. Christie: Raptors of the World. Christopher Helm, London 2001. ISBN 0-7136-8026-1
↑ URL de la referencia: http://www.sabencia.net/nomenclator.php.
↑ ^3,0 ^3,1 Clements, J.F.; T.S. Schulenberg, M.J. Iliff, B.L. Sullivan, & C.L. Wood. «The Clements Checklist of Birds of the World, Version 6.5». Cornell University Press. Consultáu'l 12 de xunu de 2011.
↑ ^4,0 ^4,1 ^4,2 Aguila Perdicera: Ave del Añu 2005. Distribución y enclín poblacional
↑ Atles de les Aves Reproductores d'España. Ficha orixinal de la especie

Bibliografía[editar | editar la fonte]

Collinson, M. 2006. Cambeos recién taxonómicos qu'afecten les llistes paleoárticas britániques y occidentales - , British Birds vol 99 (xunu de 2006), 306-323
Lerner, H. R. L., D. P. Mindell. 2005. Filogenía d'águiles, y otros Accipitridae basaos en ADN nuclear y mitocondrial. Molecular Phylogenetics and Evolution 37: 327-346. PDF documentu online
Madroño, A., González, C. & Atienza, J. C. (Eds.) 2004. Llibru Colorado de les Aves d'España. Direición Xeneral pa la Biodiversidá-SEO/BirdLife.Madrid. Llibru Colorado de les Aves d'España, 2004. PDF Documentu Online]

Enllaces esternos[editar | editar la fonte]

Vida y webcams de l'águila de Bonelli en Parc del Garraf
Sitiu del Grupu de Bioloxía del Caltenimientu - águila de Bonelli, Universidá de Barcelona
Identificación de sexos y edaes nel Atles d'Identificación de les Aves d'Aragón.
sierra-de-la-almara-en-murcia La so presencia en Murcia.
Cámara web de la cría en cautividá de l'águila bragada en GREFA
GREFA. Life Bonelli, recuperación integral de les poblaciones d'águila perdicera n'España
Life Bonelli, recuperación integral de l'águila de bonelli n'España

[1] T. Mebs und D. Schmidt: Die Greifvögel Europas, Nordafrikas und Vorderasiens. Franckh-Kosmos, Stuttgart, 2006. ISBN 3-440-09585-1 and J. Ferguson-Lees, D. A. Christie: Raptors of the World. Christopher Helm, London 2001. ISBN 0-7136-8026-1

[25371c05886d508f0bd3b89319c1e188ec3c8883-2] URL de la referencia: http://www.sabencia.net/nomenclator.php.

[cle-3] 3,0 ^3,1 Clements, J.F.; T.S. Schulenberg, M.J. Iliff, B.L. Sullivan, & C.L. Wood. «The Clements Checklist of Birds of the World, Version 6.5». Cornell University Press. Consultáu'l 12 de xunu de 2011.

[seo-4] 4,0 ^4,1 ^4,2 Aguila Perdicera: Ave del Añu 2005. Distribución y enclín poblacional

[atlasrep-5] Atles de les Aves Reproductores d'España. Ficha orixinal de la especie

[2]

[3]

[4]

[5]